மாந்தன் மனிதன் மானிடன் மந்தி

மனிதன், மாந்தன் என்ற சொற்களை நாம் முன் விளக்கி எழுதியதுண்டு.

மன் என்ற அடிச்சொல், பல் பொருளுடையது. அவற்றுள் மன்னன் என்பதுமொன்று.

முன்னு (முன்னுதல், சிந்தித்தல் ) என்ற சொல்லும் மன் என்று திரியுமென்பர்.

மன் -  நிலைபெற்றது என்ற பொருளும் இவ்வடிச்சொல்லுக்கு உள்ளது,

மாந்தன் அல்லது மனிதன்  ஒரு நிலைபெற்ற உயிர் ஆவான்,  மேலும் அவன் சிந்திக்கும் ஆற்றலும் உள்ளவன்.  எனவே மன் என்ற அடிச்சொல் பொருத்தமானது ஆகும்.

மன் > மான்.

மன்+ இது + அன் =  மனிதன்.

மன்> மான்+த் + அன் =  மாந்தன்.

இது என்பதும் த் என்பதும் இடைநிலையாக வருவதில் மாறுபாடு காண்பதற்கில்லை,

இது > இத்  > த்  என்று எப்படியும் தோன்றும்.

வெவ்வேறு சொல்லமைப்பாளர்கள் வெவ்வேறு இடைநிலைகளைக் கையாண்டுள்ளனர்.

மன் > மன் + தி >  மந்தி  ( மனிதன் போன்ற குரங்கு.)

மான் + இடு + அன் =  மானிடன்.  ( நிலைபெற்ற இடத்தினன்).

இது,  இடு என்பன இஷ், உஷ் என்று பிறமொழிகளில் பலவாறு உருக்கொள்ளும்.