அது : அங்கிருப்பது
இது : இங்கிருப்பது
உது : முன்னிருப்பது.
தமிழ் மொழியில் இவை மூன்றும் சுட்டு ச் சொற்கள். சுட்டுதல் என்றால் விரலாலோ அல்லது வேறு செய்கையாலோ ( சைகையாலோ ) குறித்துக் காட்டுதல்.
இவற்றுள் உது என்பதை எடுத்துக்கொள்வோம்.
உது + அ + வி = உதவி.
முன்சென்று ஒருவனுக்கு அல்லது ஒருத்திக்கு வேண்டியாங்கு வேண்டியன செய்திடுதல்.
இதில் அகரம் இடைநிலை.
வி என்பது ஒரு சொல் விகுதி. ( மிகுதி > விகுதி)
உதடு : உ = முன்னாகவும், அடு =: இரண்டாகப் பிளவுபட்டதுபோல் அடுத்தடுத்து இருப்பது உதடு.,
உது + அடு.
உதை : உது = முன்னாக, ஐ = மேலெழும்படியாகக் (காலால்) மெல்லவோ கடுமையாகவோ தொடுதல்.
ஐ என்பது மேலெழுச்சி காட்டும் சொல். ஐயன் என்ற சொல்லில் இது மேலானவன் என்ற பொருளில் வருகிறது.
செய்தனை, கண்டனை, பேசினை என்ற வினை முற்றுக்களிலும் இந்த ஐ
வினைமுற்று விகுதியாக வந்து உயர்வு குறித்தாலும் நாளடைவில் இவ் வுயர்வுப் பொருள் இழக்கப்பட்டது. வெறும் முன்னிலை விகுதியாகிவிட்டது,
ஐ என்பது ஆய் என்று நீண்டது. வந்தாய்.
இதிலும் இதன் உயர்வுப் பொருள் இழக்கப்பட்டது.
உதாரணம்:
உது : முன்னிருப்பது.
ஆர்: நிறைவாக
அணம் : விகுதி. இது அண்+ அம் என்ற இரு சிறு துண்டு விகுதிகளில் இணைப்பு. அண் : அடுத்து. அதாவது அண்மை. அம் : அமைதல் . ஆனால் இவை பின் பொருளிழந்து விகுதிகளாகக் கொள்ளப்பட்டன,
நிறைவாக அடுத்து முன்னிருப்பதே உதாரணம். அப்படி இருப்பதே இன்னொன்றுக்கு எடுத்துக்காட்டாக முடியும்.
இதில் அயல் ஒன்றுமில்லை.
அணம் விகுதி வந்த இன்னொரு சொல்: கட்டணம். பட்டணமும் ஆம்.
உதையம் > உதயம் ( இதில் ஐகாரம் குறுகிற்று )
உது: முன்னாகவும் ஐ: மேலாகவும் எழுவது.
அறிந்து மகிழ்க.
இது : இங்கிருப்பது
உது : முன்னிருப்பது.
தமிழ் மொழியில் இவை மூன்றும் சுட்டு ச் சொற்கள். சுட்டுதல் என்றால் விரலாலோ அல்லது வேறு செய்கையாலோ ( சைகையாலோ ) குறித்துக் காட்டுதல்.
இவற்றுள் உது என்பதை எடுத்துக்கொள்வோம்.
உது + அ + வி = உதவி.
முன்சென்று ஒருவனுக்கு அல்லது ஒருத்திக்கு வேண்டியாங்கு வேண்டியன செய்திடுதல்.
இதில் அகரம் இடைநிலை.
வி என்பது ஒரு சொல் விகுதி. ( மிகுதி > விகுதி)
உதடு : உ = முன்னாகவும், அடு =: இரண்டாகப் பிளவுபட்டதுபோல் அடுத்தடுத்து இருப்பது உதடு.,
உது + அடு.
உதை : உது = முன்னாக, ஐ = மேலெழும்படியாகக் (காலால்) மெல்லவோ கடுமையாகவோ தொடுதல்.
ஐ என்பது மேலெழுச்சி காட்டும் சொல். ஐயன் என்ற சொல்லில் இது மேலானவன் என்ற பொருளில் வருகிறது.
செய்தனை, கண்டனை, பேசினை என்ற வினை முற்றுக்களிலும் இந்த ஐ
வினைமுற்று விகுதியாக வந்து உயர்வு குறித்தாலும் நாளடைவில் இவ் வுயர்வுப் பொருள் இழக்கப்பட்டது. வெறும் முன்னிலை விகுதியாகிவிட்டது,
ஐ என்பது ஆய் என்று நீண்டது. வந்தாய்.
இதிலும் இதன் உயர்வுப் பொருள் இழக்கப்பட்டது.
உதாரணம்:
உது : முன்னிருப்பது.
ஆர்: நிறைவாக
அணம் : விகுதி. இது அண்+ அம் என்ற இரு சிறு துண்டு விகுதிகளில் இணைப்பு. அண் : அடுத்து. அதாவது அண்மை. அம் : அமைதல் . ஆனால் இவை பின் பொருளிழந்து விகுதிகளாகக் கொள்ளப்பட்டன,
நிறைவாக அடுத்து முன்னிருப்பதே உதாரணம். அப்படி இருப்பதே இன்னொன்றுக்கு எடுத்துக்காட்டாக முடியும்.
இதில் அயல் ஒன்றுமில்லை.
அணம் விகுதி வந்த இன்னொரு சொல்: கட்டணம். பட்டணமும் ஆம்.
உதையம் > உதயம் ( இதில் ஐகாரம் குறுகிற்று )
உது: முன்னாகவும் ஐ: மேலாகவும் எழுவது.
அறிந்து மகிழ்க.
கருத்துகள் இல்லை:
கருத்துரையிடுக