மந்தி என்பது ஒரு விலங்கின் பெயர்.
விலங்கு என்ற சொல் மனிதரிலிருந்து வேறாக விலக்கப்பட்ட ( உயிரிகள் ) என்று பொருள்தருஞ் சொல். வில - விலக்கு; வில - விலங்கு. மூலச்சொல் வில் என்பதுதான். அதை முன் விளக்கியுள்ளேம். பழைய இடுகை காண்க.
மக என்ற பிறப்புக் குறிக்கும் சொல் ம்ருக என்று அயல்திரிபு அடைந்தது. அதிலிருந்து மிருகம் என்ற சொல் அமைவானது. மகம் > மிருகம். மகமென்பது ஒரு நக்கத்திரத்தின் ( நட்சத்திரத்தின் ) பெயராய் அமைந்த அல்லது உருவான உடு என்னும் பொருளைப் போதருவிக்கின்றது. இன்பம் என்பது எப்போதும் இருப்பதன்று. அப்போதைக்கப்போது உண்டாகி மறைவதாம். இன்பமும் துன்பமும் மாறிமாறி வரும். ஆதாலின் அவ்வப்போது வாழ்க்கையில் உண்டாவது என்ற சொல்லமைப்புப் பொருளில் மகம் என்பது இன்பத்தையும் குறிப்பது.
பிற அணியில் உள்ளவை பிறாணி; பிறாணி > பிராணி. இது வேறு இடுகையில் விளக்கப்பட்டுள்ளது. பிராணி > பிராணன். ( உயிர் ). மக்கள் அணி அல்லாத பிற அணியின பிராணி எனப்பட்டன. ற > ர திரிபு.
மந்தி என்ற சொல்லுக்கு வருவோம். இது:
மன் + தி = மந்தி என அமைந்தது.
எழுத்துப் புணர்ச்சிக்கு எடுத்துக்காட்டு.
முன் > முந்தி; பின் > பிந்தி, தொல்>தொன்>தொந்தரவு; மன்+திறம் = மந்திரம். இது ற>ர திரிபு. திரம் என்பது ஒரு விகுதி. திறம் என்பதிலிருந்து வந்தது ஆகும்.
மனிதன். மாந்தன் என்ற அவ்வடிச் சொல்லினின்றே மந்தி என்பதும் தோன்றியுள்ளது.
மந்தி : எனவே மனிதன் போன்ற விலங்கு என்பது பொருள்.
மன் > மன்+ இது + அன் = மனிதன்
மன் > மான் > மான் + து + அன் = மாந்தன்.
மன் > மன்+தி > மந்தி.
மன் > மான் + இடன் > மானிடன்.
இது, து, இடம் என்பன சொல்லிடைநிலைகள்.
மன்னுதல்: நிலைபெறுதல். மனிதன் தன்னை நிலைபெற்ற உயிராகக் கருதிக்கொண்டான். அதுவே அவன் அமைத்த சொல்லிலும் காணப்படுகிறது.
மந்தி என்ற சொல்லில் அவன் அவ்விலங்கின் மனிதப்போன்மையை ஒப்புக்கொள்கிறான். மன் என்பது முன்> முன்னுதல் என்பதன் திரிபு என்பார்
பிற ஆய்வாளர். முன்னுதலாவது சிந்தித்தல்.
திருத்தம் பின்.
விலங்கு என்ற சொல் மனிதரிலிருந்து வேறாக விலக்கப்பட்ட ( உயிரிகள் ) என்று பொருள்தருஞ் சொல். வில - விலக்கு; வில - விலங்கு. மூலச்சொல் வில் என்பதுதான். அதை முன் விளக்கியுள்ளேம். பழைய இடுகை காண்க.
மக என்ற பிறப்புக் குறிக்கும் சொல் ம்ருக என்று அயல்திரிபு அடைந்தது. அதிலிருந்து மிருகம் என்ற சொல் அமைவானது. மகம் > மிருகம். மகமென்பது ஒரு நக்கத்திரத்தின் ( நட்சத்திரத்தின் ) பெயராய் அமைந்த அல்லது உருவான உடு என்னும் பொருளைப் போதருவிக்கின்றது. இன்பம் என்பது எப்போதும் இருப்பதன்று. அப்போதைக்கப்போது உண்டாகி மறைவதாம். இன்பமும் துன்பமும் மாறிமாறி வரும். ஆதாலின் அவ்வப்போது வாழ்க்கையில் உண்டாவது என்ற சொல்லமைப்புப் பொருளில் மகம் என்பது இன்பத்தையும் குறிப்பது.
பிற அணியில் உள்ளவை பிறாணி; பிறாணி > பிராணி. இது வேறு இடுகையில் விளக்கப்பட்டுள்ளது. பிராணி > பிராணன். ( உயிர் ). மக்கள் அணி அல்லாத பிற அணியின பிராணி எனப்பட்டன. ற > ர திரிபு.
மந்தி என்ற சொல்லுக்கு வருவோம். இது:
மன் + தி = மந்தி என அமைந்தது.
எழுத்துப் புணர்ச்சிக்கு எடுத்துக்காட்டு.
முன் > முந்தி; பின் > பிந்தி, தொல்>தொன்>தொந்தரவு; மன்+திறம் = மந்திரம். இது ற>ர திரிபு. திரம் என்பது ஒரு விகுதி. திறம் என்பதிலிருந்து வந்தது ஆகும்.
மனிதன். மாந்தன் என்ற அவ்வடிச் சொல்லினின்றே மந்தி என்பதும் தோன்றியுள்ளது.
மந்தி : எனவே மனிதன் போன்ற விலங்கு என்பது பொருள்.
மன் > மன்+ இது + அன் = மனிதன்
மன் > மான் > மான் + து + அன் = மாந்தன்.
மன் > மன்+தி > மந்தி.
மன் > மான் + இடன் > மானிடன்.
இது, து, இடம் என்பன சொல்லிடைநிலைகள்.
மன்னுதல்: நிலைபெறுதல். மனிதன் தன்னை நிலைபெற்ற உயிராகக் கருதிக்கொண்டான். அதுவே அவன் அமைத்த சொல்லிலும் காணப்படுகிறது.
மந்தி என்ற சொல்லில் அவன் அவ்விலங்கின் மனிதப்போன்மையை ஒப்புக்கொள்கிறான். மன் என்பது முன்> முன்னுதல் என்பதன் திரிபு என்பார்
பிற ஆய்வாளர். முன்னுதலாவது சிந்தித்தல்.
திருத்தம் பின்.
கருத்துகள் இல்லை:
கருத்துரையிடுக