முதிர்ந்த மயிலொன்று மூவுலகும் காணாத
அதிர்ந்த ஆட்டமொன்று வியந்திட ஆடிற்றே
புள்ளியும் அதற்கில்லை புள்ளியும் கொள்ளாமல்
நள்ளிரவில் தன்வலிமை நலிந்திட இழந்ததுவே
தானாடிய மேடையை, வான்துயர் வருத்திடவே;
நிலையில்லா இவ்வுலகை நிலையென் றெண்ணுவதோ?
மலைகளும் தோன்றுவதும் மறைவதும் இயல்பாகும்
தழங்கிற்று தன்னையே தள்ளிவிட்டார் என்றின்று!
விழுங்கினரே யானறியா வீண்நிலையில் என்றபடி,
போகட்டும் மயிலேயது கிட்டவில்லை என்றாலோ
நோகுமனம் தேற்றிடுவாய் வெட்டென்று மறந்திடுவாய்.
ஒன்றுமில்லா உலகினிலே ஒட்டாது வாழ்ந்திருப்பாய்
கருத்துகள் இல்லை:
கருத்துரையிடுக