சயனம், சயனித்தல்
என்பன நம் கவனத்தை ஈர்ப்பன.
சிலர் உட்கார்ந்துகொண்டே
உறங்குதலும் உண்டு; நின்றுகொண்டே தூங்கி விழுந்துவிடுதலும் உண்டு. நல்லபடி தூங்க வேண்டுமானால்
சாய்ந்துகொண்டு (அல்லது படுத்துக்கொண்டு ) தூங்குவதே
சரி.
எனவே சாய் என்ற
வினையினின்று “சயனித்தல்” “சயனம்” என்பன அமைவுற்றது
மிக்கப் பொருத்தமென்போம்.
பல சொற்களில் இப்போது
நாம் கண்டுவருவதுபோல சாய் என்பதன் முன் நிலை நெடில் குறிலானது. சாய் - சய் > சயனி.
சாவு+அ,ம் - சவம்
என்று குறுகினாற்போலவே இங்கும் குறுகியுள்ளது.
இங்கனம் குறுகினவை பல. பண்டைத்தமிழிலிருந்து உதாரணம் ஓன்று சொல்லவேண்டின், காண் > கண் என்பதுகாண்க. எச்சவினை நிலையிலும்
காண் எனற்பாலது கண்டு, கண்ட என்று குறுகவில்லை? இத்தகு குறுக்கங்கள் இயல்பு என அறிக.
இனி அனந்த சயனம்
காண்போம்.
அனந்தம்
: அன் + அந்தம் .அந்தம் அல்லாதது. அந்தம் – முடிவு. அல் > அன் திரிபு.
ஆகவே முடிவு அற்ற
உறக்கம் என்பது பொருள்.
கருத்துகள் இல்லை:
கருத்துரையிடுக