சுட்டடிச் சொற்கள் : உ முதல் துதித்தல் வரை

உகரம் முன்னிருப்பதைக் குறிக்கிறது என்பதைப் பல இடுகைகளில் அவ்வப்போது சுட்டிக் காட்டியுள்ளோம்.

உவன் :  முன் இருப்பவன்.
உன்:   முன் இருப்போனுக்கு உரிய.  (எடுத்துக்காட்டு: உன் புத்தகம். உன் வீடு என்பன ).
உது:  முன் இருப்பது.

உதி:
உது என்ற முன் இருப்பது என்னும் க‌ருத்தினின்று உதி என்ற சொல் தோன்றிற்று என்பதைக் கூர்ந்துணர்க. உதி > உதித்தல்

உது > உதை:  கால் முன் சென்று ( பிறிது ஒன்றை அல்லது ஒருவனைத் )தொடுதல்.

உ > உய் > உய்தல்.    முன் செல்லுதல்  முன்னேறுதல்.
உ > உது > உந்துதல்.   முன்செலவுறுத்துதல்.

உ > உது > உது + அ + அம் =  உதயம்.  முன் தோன்றி அங்கு
செல்லுதல்.  அ = அங்கு. யகரம் : உடம்படுமெய்.  (  எழுதல் .)

உதையம் > உதயம் எனினுமாம். ஐகாரக் குறுக்கம்.

உது >  நுது > நுதல்.  முன்னிருக்கும் நெற்றி.

உயிரின் முன்  ஒரு நகர மெய் தோன்றிற்று.

நுது > நுதி : புகழ்தல்.

--

நுது > நுதல் > நுதலுதல் ,  ஏதேனும் சொல்லும்போது ஒரு கருத்தை
முன் வைத்தல். விடையம் ‍ > விடயம் > விஷயம். விடுக்கும் செய்தி.
நுதலுதல் : விடயம் உரைத்தல்.

நுது > நுந்து > நுந்தல்.  கொட்டுதல், முன் இறைத்தல், பொழிதல்.
 (உது > உந்தல் போல).

உ> நு > நுவலல்  : சொல்லுதல். முன்னாக மொழிதல்.

நுவலம் > நுவனம்:  நூல்.     ஒ நோ: கவல் > கவலம்> கவனம்.

உ > து >  துப்பு:  முன் உமிழும் எச்சில்.

உ > து > துப்பு: முன்மை உடையதாகிய உணவு.
உ > து > தூவு:  முன் தெளித்தல்.

உ >  து  > துய் .  துய்த்தல் .  முன் சென்று அடைந்து அதில்  மகிழ்தல்

உ> து> துதி.   முன்வைத்துப் புகழ்தல்.  துதி > ஸ்துதி.

துதிக்கை .

உ >  ஊ

ஊகம் .  யூகம்   அறியாததை மனத்தால் எண்ணி அறிவது.  நேரடியாய் அறியுமுன்  எண்ணி அறிவது.


ஊங்கு:  விட.

அறத்தினூங்கு ஆக்கமும் இல்லை. (குறள்.)


உ > ஊ > தூ > தூவு   தூவுதல்.

தூவு > தூவம் > தூபம் :  பொடி தூவிப் புகை கூட்டுதல்.   வ> ப .

எல்லாம் விளக்க நேரம் போதாது. இவற்றினின்று பலவற்றை நீங்கள்
தெரிந்துகொள்ளலாம்.

இவற்றைத் தமிழ்ப்புலவன்மாரும் கூறியுள்ளனர்.

ஆய்ந்து  விரித்துணர்க .