இந்தக்கதையை விரிவாக இல்லாமல் சுருங்க அறிவோம்.
மு - முன்பக்கம்.
கு - சேர்ந்திருப்பது. சென்னைக்கு, மதுரைக்கு என்பவற்றில் வரும் கு என்னும் மரம்வாழ் மாமுன் காலத்துச் சொல். இன்று உருபாகவும் சேவை செய்கிறது.
அரு - பக்கத்தில். இது அருகு என்பதன் அடிச்சொல்.
ஐ - என்பது மேல் என்று பொருள்தரும் சிவனின் முன் காலச் சொல்.
மு+ கு+ அரு+ ஐ > முகரை.
முகம் எனின் மு கு அம்.
அம் என்பது அமைந்துள்ள உறுப்பு என்பது.
இதன் காலத்தை பரஞ்சோதி முனிவர் நிட்டையில் அமர்ந்து யோகமுத்திரை இட்டுச் சிந்தித்து அறிந்துகொண்டார்.
நிட்டை என்பது நீடு(தல்) என்ற வினை, ஐ விகுதி பெற்றுக் குறுகிய சொல்.
நீடு > நிட்டை (நீடு+ ஐ)
தோண்டு+ ஐ > தொண்டை.
அறிக மகிழ்க
மெய்ப்பு பின்.
கருத்துகள் இல்லை:
கருத்துரையிடுக