காலை வணக்கம் ( பண்டிகை, விழா வேறுபாடு)

 இந்நாளே பொன்னாள்.  

நலமாகும்  நன்னாள். 

இனிதாகும் கனவில். 

விடிந்தாலும் நினைவில். 

பனிபோலும் தண்மை. 

மனத்துக்குள் உண்மை . 

வினைதீர்க்கும் காலை 

விழைகின்ற வணக்கம்.

விழைதல் - விரும்புதல்.

விழை என்ற வினைச்சொல்லிலிருந்தே விழா என்ற சொல் வந்தது.

விரும்பிக் கூடி ஆடுதல், பாடுதல் உண்ணுதல் என்று எதுவேனும் ஆகும்.

பண்டிகை என்பது முன்பே உள்ள நாள்.  பண்டு என்பது அடிச்சொல்.

பண்டு. இகத்தல். ஐ.

இகத்தல் - நெருங்குதல், கடத்தல்.  something you have to pass through.  These may have been imposed or prescribed  by the norms of society or previous monarchs who are no longer alive and therefore are hardened by social adherence.

இகத்தல் = இயத்தல்.   பண்டு+ இக + ஐ.

இக என்பதன் ஈற்று அகரம் கெட்டு, ஐ விகுதி ஏற்றது.

பண்டிருந்து உம்மை நெருங்கிவந்து, நீர் கடந்து செல்ல வேண்டிய நாள். அதை மகிழ்வாய்க் கடந்து செல்லுதல் விரும்பப்படுவது ,  வழக்கம்.  

அடிக்கடி அரசைக் குறைசொல்வது மனிதனின் வழக்கம்.  இதை மாற்றுவது எப்படி?  எதாவது கூடி மகிழும் நிகழ்வுகள் வேண்டும்.  எடுத்துக்காட்டு: இந்திராவிழா,[ பூம்புகார் (பழைய நகரம்) என்ற நகரில் கொண்டாடினர்.]  வாழிபாட்டு முறைகளின் கட்டமைப்பு மூலமாகக் கூடி மகிழச்செய்வது.  எ-டு: தீபாவளி.  வேளாண்மை விளைச்சல் அமைப்புகளில் மூலமாக மகிழ்ச்சி யூட்டுவது. எ-டு:  பொங்கல்.  There are many other ways too.

In ancient societies, there were "social engineers"  who helped the monarchs to organize each society.

Separate them into different organisations.  Senior Officers. Junior Officers.  separate organisations for each category.

உலக சரித்திரத்தில் எப்போதுm இவற்றை அமைத்துக்கொண் டிருந்திருக்கிறார்கள்.  சாதி அமைப்புகளும் இவ்வாறு நடப்புக்கு வந்தவைதாம்.

Preservation of existing social order is important. You see the point?   Art of ruling the masses.

சாப்பாடும் கொடுக்கவேண்டும்.  அப்போதுதான் மனிதன் சும்மா இருப்பான்.

மனிதன் எதை நம்புகிறான் என்பது முக்கியமன்று. அதை அவனவனும் தீர்மானித்துக்கொள்ளலாம்.  அரசுக்கு அதன் ஆட்சி ,  முறையாக நடைபெறுவது முதன்மையாகும்.

முடிந்தால் அரச குடும்பங்களுக்குள் புகுந்து குத்தியும் விடுவான் மனிதன்!! ஆகையால் விழாக்கள், பண்டிகைகள் பயனுள்ளவை. 

பிள்ளைகட்கு வீட்டுச் சூழலில் அக்கறை ஏற்பட வேண்டுமானால் வீட்டில் சில கட்டமைப்புகள் இருக்கவேண்டும்.  தீபாவளி,  பலகாரம் இருக்கவேண்டும். பிறந்தநாள் இறந்தாள் ஆடின நாள் பாடினநாள் இருக்கவேண்டும். பாரம்பரிய உணர்வு வேண்டும்.  அதற்குப் பழைய இசைமுறைகள் உதவும். நடனம் கூட உதவலாம்.   பிற இனங்களுடன் இணக்கப்போக்கு வேண்டும்.  பிற மொழிகளை அறியவேண்டும்.  உம் மொழியோடு பிறமொழி எப்படி இணங்குகிறது என்று கண்டறியவும் வேண்டும்.

நன்றி வணக்கம்.

மேலும் வாசிக்க:

https://sivamaalaa.blogspot.com/2020/11/blog-post_18.html

அறிக மகிழ்க.

மெய்ப்பு (edit)   பின்

வாழ்த்துச் செய்திகள் தொகுப்பு.

 நேற்றும் இன்றும்  இறையருள் பெருகிட

நாளை  அருவியாய் அருளாசி  வருகவே!

ஆத்தாள் கருணையில் காலை வணக்கம்!

அரிய  நலங்கள்  அடைவீர் பலப்பல!

வெள்ளிவந்  திடிலோ  அள்ளித் தருவது

வியனுல கறிந்திடாப்  பயனுறு பரிசே.

உள்ளொளி  உலகத்து உயிர்களுக் கெல்லாம்

வெள்ளுறு விடியலும் விரிந்திடப்  பெறுக.

திருவருள்  என்பது தித்திக்கும் தேனே

பெறுமவற்றுள்ளே அறவில் வானே.

பொருள்:

வெள்ளுறு -  வெள்ளையாகும்.  ( வெளிச்சம்)

அறவு இல் -  எல்லை இல்லாத. முடிவு இல்லாத.

அறவு: இதன் வினைச்சொல் , அறுதல். என்றால் முடிதல்.

வானே -  விரிவானதே.  அருளுவிரிவுக்கு வான் உவமையானது.

ஒப்பீடு: துறவு என்ற சொல்லில் துற - வினைச்சொல். வு என்ற விகுதி சேர, இயல்பாய் அமைந்தது.  ஆனால் அறவு என்பதில் அறு என்பதன் உகரம் கெட்டு விகுதி வந்தது.  அறு  என்பது அற என்று எச்சம்போல ஆகிப் பின் விகுதி ஏற்றது. உறு என்பது  உறவு என்பதைப் பிறப்பித்ததும் ஈற்றுகரம் கெட்டே ஆனது.  இலக்கணத்தில் கெடுதல் என்றால் எழுத்து மறைதல்.

இவை ஒரு நண்பருக்கனுப்பிய வாழ்த்து வணக்கத்தில் போந்த சிறப்புச் செய்திகளின் தொகுப்பு.

ஏகாரத்துக்கு இகரம் வருதல். சொல் வித்தியாசம்.

 சில சொற்களில் திரியும்போது நெடிலுக்குக் குறிலாய் வந்து திரியும்.  எ-டு:

பூ  >   பு  :     பூ(வு)  >  புஷ்பம்.

பூத்தல் என்பது வினைச்சொல். திரிதலில் பலவேறு விதம் என்றாலும்,  வினையிலிருந்து திரிதலையே சிறப்பாய்க் கொள்வர்.  எ-டு: 

தோண்டுதல்:  தோண்டு> தொண்டை.  ( விகுதி:  ஐ).

ஐ விகுதி வந்த சொற்கள் பிற:  கல் > கலை;  கொல் > கொலை.

தோண்டு என்ற வினை.  தொண்டை என்றாவதற்கு நெடில் முதல் குறில் முதலானது.

பூ என்பது பூப்பு என்றாகி,  அம் விகுதி பெற்று பூப்பம் என்று  ஆகி  புப்பம் என்று  குறுகி,  புஷ்பம் என்று தமிழிலில் இல்லாத ஒலியை அணிந்துகொண்டது.  வல்லொலி தவிர்த்து மெலிந்தது. இவ்வாறாவது தமிழின மொழிகளில் பெருவரவு. தமிழிலும் உண்டு:  உயர் >  ( உயர்த்தி )>  ( உசத்தி)  >  ஒஸ்தி.  உகரம் ஒகரமாதல்.

சில சொற்கள்,  திரிந்தவுடன் இடைவடிவங்கள் மறையும்.  உயர்த்தி என்ற சொல் மறைந்தது. புப்பம் மறைந்தது.     உசத்தி என்பது ஒசத்தி என்று பேச்சில் வருகிறது.  வந்தபின் ஒஸ்தி தோன்றுகிறது.

வேறு என்பது வினையன்று.  வினையல்லாத ஏனையவும்  விகுதிபெற்று இன்னொரு சொல்லாகும்.

வேறு + மை >  வேற்றுமை.

வேறு  >  வேற்று > (விற்று) > (வித்து)

இடைவடிவங்கள் முன்னரே வேறு பொருளுடன் சொற்களாக மொழியில் பயன்பாட்டில் இருந்தால், அவ்வடிவங்கள் மேலும் திரிந்து இறுதிபெறும். இன்னோசை இல்லாதவிடத்து மேலும் திரிந்து செவிக்கினிமை பெற்றுச் சொல்லாகும்.

வித்து>  வித்தி+ ஆ + அம் >   வித்தியாயம்.>  வித்தியாசம்.  

ய - ச என்பன மொழிகடந்த ஆக்கமுடையன. Non language specific.

ஆ -  ஆகி என்றும்

அம் -  அமைவது என்றும்

பொருள்கூற வசதி இங்குள்ளது.  சில சொற்களில் இடைநிலையும் விகுதியும் பொருளற்ற வெற்றாக இருக்கலாம்.

இந்த உதாரணத்தில் ஏகாரத் தலை இகரமாயது காண்க.

க, க, க என்பது ஓர் ஒலி.

இந்த ஒலி காக்கை செய்யும்.

கொ கொ கொ என்பது ஒலி. கோழி செய்யும்.

க+ து >  கத்து (து வினையாக்க விகுதி ) >  கத்துதல்  ( தல் தொழிற்பெயர் விகுதி).

கத்து என்பதில்  த்  புணர்வொலி.

கத் என்பதை அடியாக எடுத்துக்கொண்டால் இன்னொரு வடிவம் கைவருகின்றது.

கத் > கித் > கீத்   (கீதம்).  அம் விகுதி இல்லாமல்.  இது அயல் பாணியாய் உள்ளது.

கீ+ து + அம் > கீதம்..

கீத் + ஆ > கீதா,    ( ஆ - ஆதல் வினை).

ஒலி வெளிவர உதவி ஒலியும் ஆகும்.

ஒலியே முதன்மை. அதுவே நாத பிரம்மம்.  ஐம்புலன்களில் ஒன்று.

காக்கை கத்துதல் ஐந்து மூலப் புலன்களில் ஒன்றன் வெளிப்பாடு.

புழுக்கள் ஒலி செய்வன அல்ல;  அல்லது அவை செய்யும் ஒலியை உணர

நம் செவிக்கு ஆற்றல் இல்லை. 

பகவன் ஒலி மூலம் நமக்கு உணர்த்தியவை கீதை.

அறிக மகிழ்க.

மெய்ப்பு பின்னர்.