மழலைச் செல்வம்

 மழலைமொழி மிழற்றுகவின் குழந்தைச் செல்வம்

மாநிலமேல் போலுமொரு கிடையாப் பேறே;

இழந்துபெறும் பலவுளவே உலகின் மீதில்

இதையடையும் செவிகட்கோ சிதைவு  மில்லை;

உழந்துமிரு கண்விழித்து மடுத்த போதும்

உயிர்மகிழும் உளமகிழும் மகிழ்வே யாண்டும்;

விழுந்துயிலும் கலைந்தெழுந்து கேட்ட ஞான்றும்

வேறொன்றும் வேண்டாள்தாய் மழலை வேண்டும்.

பொருள்:

மிழற்று கவின் - நிரம்பாத அரைகுறை நாக்குத் திரும்பாத பேச்சின் அழகு.

கிடையாப் பேறு -  கிடைக்காத பாக்கியம்

இழந்து பெறும் -  இருப்பதும் இழப்பதுமான செல்வம்,

இதை அடையும் - மழலை அடையும் (செவிகட்கு குறைவு இல்லை}

சிதைவு - கெடுதல்.

வேறொன்றும் - மழலை தவிர மற்றவை.

யாண்டும் - எப்போதும்.

மடுத்தபோதும் - செவி நிறையக் கேட்ட போதும்

மடுத்த - மழலையைக் கேட்ட

உழந்து - துன்புற்று.

விழுந்துயில் - தூங்கி விழும் தூக்கம்

ஞான்றும்-- பொழுதும்

ரிக் வேதம். வாமதேவன் மண்டலம் 4 சொல்

 நான்கு  வேதங்களிலும் ரிக் வேதம் என்பதே முதல் என்று சொல்லப்படுகிறது. எனினும் இது தேடிச் சேர்க்கப்பட்ட மிக்கப் பண்டை நாட்களில் இவற்றைச் சேகரித்த புலவர் எங்கெங்கு தேடி வெற்றிபெற்று கிடைத்தவற்றை இணைத்து ஒரு நூலாக்கினார் என்று தெரியவில்லை.  அவர் அறிந்திருந்தவற்றை மட்டுமே இணைத்து ஒரு மனப்பாடக் கோவையாக ஆக்கி அவரிடம் பயின்றவர்களிடம் மனப்பாடம் செய்வித்தார் என்பதே நடைபெற்றதாக இருக்கலாம். இந்தப் பழங்காலத்தில் இப்போது உள்ளதுபோல் வசதிகள் இல்லை. வேறு குழுவினர் அறிந்திருந்த மனப்பாடங்கள் இவரை எட்டாமற் போயிருந்தால் அது இவர் குறையன்று.  நாடெங்கும் பயின்றோர் அறிந்தவை எல்லாம் இதில் அடங்கிவிட்டதென்று கூறுவதற்கில்லை.  பல பாராயணங்கள் விடுபட்டிருக்கக் கூடும், இன்று தொலைந்திருக்கவும் கூடும்.

சரி, இல்லாமற் போனவற்றுக்கு என்ன செய்ய இயலும்.  நான் காவது மண்டலத்தை இயற்றியவர் வாமதேவர் என்னும் முனி.  இவர் பெயர் எப்படி வந்தது என்று பார்ப்போம்.

வாமதேவர் என்பதில் தேவர் என்பது தமிழிலும் உள்ள சொல்தான். இங்கு "வாம" என்பதை மட்டும் விளக்குவோம்,

இவர் பெயர் வாழ்மாதேவர் என்பது,  இதில்  ழ் இடைக்குறைந்து வாமா என்றானது.  பின்பு  வாமா என்பதும் வாம என்பதும் ஒரு   பெரியவேறுபாடு என்று எண்ணுவதற்கில்லை.  இதற்குப் பல விளக்கங்கள் உள்ளன.  வந்தான், வாங்க என்று எண்ணற்ற அடிச்சொல் மாற்றங்கள் உள்ளன.  கண் என்பது பெயரிலும் காண் என்று வினையிலும் மாற்றங்கள் உள்ளன. உலகில் பல மொழிகளில் குறில் நெடில் இல்லை,

இவர் பெயர் தமிழிலிருந்து போந்தது ஆகும்.

வாழ் மா தேவர் > வாமதேவர்

இன்னும்  பல பெயர்களை ஆய்வு செய்வோம்

அறிக மகிழ்க

மெய்ப்பு பின்

சொல் நீளுதலும் குறுகுதலும். எ-டு: சுடு> சூடு

 குறிலான ஓர் எழுத்தில் தொடங்கிய வினைச்சொல்  நீண்டு அமைந்தபின் பெயர்ச்சொல் ஆகிவிடுகிறது.  இது மிக்க இயல்பான சொல்லாக்க நிகழ்வுதான்.

சுடு : இது ஏவல் வினை. இதில் சு(கரம்) நீண்டு  சூடு என்றாகி, ஒரு பொருளைக் குறிக்கின்றது.  அந்தப் பொருள் உற்றறி பொருள். அதாவது கண்ணால் காணமுடிவதில்லை.

மேல் குறித்தது ஒரு வகை.  இவ்வாறு நீண்டபின்பு,  அது ஒரு விகுதி பெற்று, இன்னொரு பொருளைக் குறிக்கலாம். விகுதி என்றால் சொல்லின் மிகுதி. எடுத்துக்காட்டாக, சூடன் என்ற சொல். இது சூடம் என்றும் வரும். சூடமும் சூடு பெற்று எரியும் பொருள்தான்.  ஆகவே வெகு பொருத்தமாகிவிட்டது.

சூடு+ அம் > சூடம்.

சூடம் என்பது இயற்கையாவும் செயற்கையாகவும் "உருப்பத்தி"  செய்யப்பெறும் ஒரு வாசனைப்பொருள்.

சொற்கள் நீண்டு பெயராய் அமையாமல், சுருங்கியும் அமையும்.  எடுத்துக்காட்டு:

சா(தல் ) >  சா(வ்)+அம் >  சவம்.

தோண்டு(தல்) >  தொண்டை.

ஒரு நீண்ட தோடு அல்லது குழாய்,  வாயிலிருந்து குடலுக்குச் செல்வது.

தோண்டுதல், கடைதல் போன்ற வினைகளிலிருந்து உறுப்புப் பெயர்களும் விலங்குப் பெயர்களும் அமைந்துள்ளன.  எடுத்துக்காட்டு:

வினைகள்:  தோண்டு(தல்),  கடை(தல்)

தோண்டு  >  தொண்டை  ( மேலே காண்க).

கடை >  கட> கட+அம் >  கஜம்.  (யானை.  கடையப்பெற்றது போன்ற முகமுள்ள விலங்கு).  இது சங்கதச்சொல்.

நெரு> நரு > நரி.

ஒப்பீடு:  நரு> நருள். ( மக்கள்கூட்டம்).

மிக நெருக்கமாக வாழும் விலங்கு. இச்சொல் வேறுமாதிரியாய்த் திரிந்தது.

நா > நாய்.  ( இச்சொல் நீளாமல் குறுகாமல் அமைந்தது.)

நாவைத் தொங்கவிடும் விலங்கு,

சங்கதம் என்பது சமஸ்கிருதம்.  பூசைமொழியாய் உள்ளது. நாம் நாட்டினரே இதையும் உண்டாக்கினர். இந்தியா எங்கும் பரவி வழக்குப்பெற்றுள்ள மொழி. 

அறிக மகிழ்க.

மெய்ப்பு பின்னர்

திருத்தம்: 27052024 1849

திட்டுதலும் தீட்டும். ஜெபித்தல்.

 ஜெபித்தல் என்பது  சற்றே வேறுபட்ட தொழுகைமுறையைக் காட்டும் சொல்லாக இப்போது அறிகிறோம்.  

பழங்காலத்தில் ஒரு நாள் மூன்று வேளை மாதிரியான தொழுகை முறை மனிதன் அறிந்திருக்கவில்லை.  யாரேனும் தனக்கு ஒரு மறக்கவியலாத கெடுதலைச் செய்துவிட்டால் அவன் ஒழியவேண்டும் என்று அவன் பெயரைச் சொல்லித் திட்டுவதையே அவன் அறிந்திருந்தான். அதையும் பின்னர் அவன் சிலதடவைகள் நினைவுகூர்ந்தாலும், திட்டித் தீர்த்தது ஒரே முறைதான்.

ஒருவனைத் திட்டிவிட்டால். தன்னைப் பொருத்தினவரை அந்தக் கெடுசெயலோன் செத்துவிட்டவனுக்கு ஒப்பானவன் என்றே அவன் பாவித்தான். இதிலிருந்தே தீட்டு என்ற சொல்லும் தோன்றியது:

திட்டும்போது அவன் ஒழிக, அவன் சாகட்டும் என்பதே அவன் கழறியது ஆகும்.

திட்டுதல் வினைச்சொல்.

திட்டு>  தீட்டு.

இது முதனிலை திரிந்து நீண்ட தொழிற்பெயர். ( வினையில் தோன்றிய பெயர்ச்சொல்).  இங்குத் தொழில் என்பது வினைச்சொல் என்று பொருள்படுவது.

வினைச்சொல்: திட்டுதல்

திட்டு > தீட்டு.

ஒருவனைத் திட்டிச் சாவித்துவிட்டால்  ( சாக என்று ஒழிமொழி பேசிவிட்டால்) அவன் இறந்தவனுக்குச் சமனானவனே. மீண்டும் அவனிடம் செல்லலாகாது. இதுதான் தீட்டு.

இந்தத் தீட்டு பின்னர் வேறு வகையான விலக்கிவைப்புகளுக்கும் பரவிற்று.

இதை இவ்வாறு விளக்கினாலும்,  தீயிட்டுக்கருக்கு,  கரிச்சுக்கொட்டு என்னும் வழக்குகளால் முன் காலத்தில் தீயிட்டு என்ற வினை எச்சத்திலிருந்தே குறுகி தீட்டு என்ற சொல் உருவாகி வழங்கிப் பின் அதிலிருந்து வினை -  திட்டு, திட்டுதல் என்று வந்துள்ளது.

தீயிட்டு  > தீ(யி)ட்டு > தீட்டு.

தீட்டு > திட்டு > திட்டுதல்.

எச்சங்கள் முற்றுக்களாக வழங்குதல்: இன்றுவரை இவ்வாறு தென்மொழிகளில் வழங்கி வருதல் கண்கூடு. ஆகவே எச்சம் முற்று என்ற வேறுபாடு மேலோங்கும் தடைக்கருத்தாகிவிடாது.  இது ஓரெழுத்துக் குறைதான். பேச்சில் சுருங்கல் எளிது.

செபித்தல் என்பதும் சாவித்தல் > சவித்தல் என்பவற்றிலிருந்து வந்தனவென்பதும் பின் விளக்குறும்.

தெருள்> தெருட்டு>தெருட்டம்> தெட்டம்> திட்டம் என்றுமாகும்  ஆதலின் இஃது பல்பிறப்பிச் சொல்.

தெருள்> தெள்> தெள்ளு ( தெள்ளுதமிழ்)

தெள்+து+ அம் > தெட்டம்.  காணாமற் போனாலும் அவற்றைப் பிடித்துக் கொண்டுவந்து விடலாம்,  ஆய்வினால்.

அதனால்தான் இது பல்பிறப்பி. இன்னும் பல சொல்லவில்லை.

அறிக மகிழ்க

மெய்ப்பு பின்.

சொல்லில் யகர ஒற்றுக் குறைந்த சொல்

 ஒரு சொல்லில் ஏதேனும் ஓர் எழுத்து அல்லது  அதனினும் மேற்பட்ட எண்ணிக்கையில் எழுத்துகள்  குறைந்துவிட்டால் அத்தகைய சொல்லை குறைச்சொல் என்று இலக்கணத்தில் சொல்வார்கள்.  குறைச்சொற்கள் பல நிறைச்சொற்கள் போல வழங்குதலும் உண்டு.  ஒன்றைக் குறைச்சொல் என்று அறியாமல் பயன்படுத்துவோரும் உண்டு. ஒரு சொல் குறைச்சொல்லா நிறைச்சொல்லா என்று அறிந்தபின் தான் பயன்படுத்தவேண்டும் என்பதொன்றும் இல்லை.  இதை அறிந்து வைத்திருப்பதால் இயல்பாக ஒருவனுக்கு எந்தப் பயனும் பேச்சு வழக்கில் இல்லை. கவிதைக்கு இது முக்கியமாகும்.

யகர ஒற்று சொல்லுக்கிடையில் குறைந்து வரும் சொற்கள் பல.  அவற்றை இங்கு காணித்துள்ளோம். முதலும் இறுதியும் குறைதலும்  உள.

https://sivamaalaa.blogspot.com/2019/08/blog-post_29.html

முதலெழுத்துக் குன்றியபின் வந்த சொல், சொல்லில் எஞ்சி இருப்பது முதலில் வரக்கூடாத எழுத்தாக இருந்தால் அச்சொல்லில் ஏற்ற உயிரெழுத்தைச் சேர்த்து எழுதவேண்டும்.

எடுத்துக்காட்டு:  அரங்கன் >  ரங்கன் > இரங்கன்.  

இது சரிதான் என்றாலும் அரங்கன் என்று எழுதுவதே உரிய முறையாகும். சீரங்கம் கோவில் ஓர் அரங்கு போன்ற ஆற்றிடைக்குறையில் அமைந்தமையால்  இப்பெயர் ஏற்பட்டது,   என்வே அரங்கன் என்றே வழங்குதல் நலம்.

இரும்பை ராவி எடுக்கவேண்டும் என்ற வாக்கியத்தில் ராவி என்பது அராவி என்று இருக்கவேண்டும்..

உலகின் பல மொழிகளில் ர, ல முதலியவை சொல்லின் தொடக்கத்தில் வருகின்றன. தமிழில் வராமையானது தமிழ் மரபுதான்.  வேறு காரணிகள் ஒன்றுமில்லை. 

இனி  யகர மெய் குன்றிய சொல்லைக் காண்போம்.

நாய்ச்சியார் பாட்டு என்பது  நாச்சியார் .... என்றும் வரும்,   நாச்சியப்பன் என்ற சொல் உண்மையில் நாய்ச்சியப்பன் என்பதே. நாய்ச்சி என்பது தலைவி, உயர்வானவள் என்பது பொருள். எடுத்துக்காட்டு: குந்தவை நாய்ச்சியார். ஆண்டாள் நாய்ச்சியார். வேலு நாய்ச்சியார்.

பாசனம் என்ற சொல்லும் பாய்ச்சனம் என்பதே.  நீர் பாய்ச்சுதல் பாய்ச்சனம்> பாசனம் என்று குன்றியது,

ஆய்ச்சி என்பது ஆச்சி என்று குறையும்.

பேய்ச்சி என்பது பேச்சி ஆகும்.   பேச்சிமுத்து என்பதொரு பெயர்.

தாய்தி என்பது தாதி என்றுமாகும்.

அறிக மகிழ்க

மெய்ப்பு  பின்னர்

தேகம் சிறக்க நாடு நலம்பெறும்.

 அடுக்குமாடி வீட்டுக் கடுத்திருக்கும் கூடத்(து)

உடற்பயிற்சி போதிக்கும் ஒண்முகத்து ஆசிரியர்

யாரென்று பார்த்தால்  இளவயது  நங்கையரே

சார்பொன்றும் இல்லாமல் நல்லுடலே நீர்பெறுக

வாரீரோ  என்றார் வருவோர் கிழவிகளை

வெட்கமொன்றும் கொள்ளார் முது ஆண்கள்  வேறுநிற்க,

ஒன்றாகக் கூட்டியே ஓகோவென் றோங்கிடுவர்.

நோய்வாயுட் பட்டார் நுடங்காதார்  நல்லுடலார்

வாய்ப்புடையார் யாருமே வந்துகலந்  தாடப்

படத்திலே பாருங்கள்  முன்னணியில்  பெண்கள் 

திடநோக்குச்  சிங்கைக்குத் தேடிவரும் நற்காலம்!

வீழ்த்துவம் நோய்நொடிகள் வீண்நாள் விலக்கியே.

வாழ்த்துவம் நாமிவரைத் தாம்.

இது கலிவெண்பா. 

வனஜா அம்மையாரும் கலந்துகொண்ட உடற்பயிற்சி இது.

ஒண்முகத்து- ஒளியுள்ள முகத்தை உடைய

கூடம் : அரசு அமைத்துத் தந்த கூடம்.

வாழ்த்துவம் -  வாழ்த்துவோம்

வீழ்த்துவம் -  வீழ்ச்சிபடச் செய்வோம்

திடநோக்குச் சிங்கை -  உடற்பயிற்சிக்கு ஊக்கமூட்டும் சிங்கப்பூர்

நோய்வாய்ப் பட்டார் நுடங்காதார் -  நோயாளி யானாலும் நல்லுடல் கொண்டாரும்

ஓகோவென் றோங்கிடுவர் -  சிறக்க முன்னேறுவர்

வேறு நிற்க -  பெண்கள் தனி ஆண்கள் தனி வரிசைகளாக

சார்பு ஒன்றும் இல்லாமல் -  யாரையும் சார்ந்து உதவி பெறா நல்லுடலுடன்

அதர்வண வேதம்

 அதர்வண வேதம் என்பதில் அதர்வணம் என்பது தமிழ்ப்புனைவாகும்.

அ =  அடுத்து.

தரு  -  தரப்படுகின்ற

அண் = மூன்றாம் வேதத்தை நெருங்கிய  படி ( அண்முதல் - நெருங்கியிருத்தல்)

அம் -  அமைந்தது

என்று தமிழில் பொருள்படும்,

அண் என்பது வண் என்றானது சந்தி.  வகர உடம்படுமெய்.

முன் எழுந்த மூன்று வேதங்களே வழக்கிலிருந்தமையால்,   அடுத்துத் தரப்படுவது என்றும்  அறிவு நூலாக முன்வந்த நூல்களை அண்மி  நிற்பது என்றும் பெயரிடப்பட்டது.  பூசாரிக்கு உரியது என்ற வழிகாட்டுதல் தேவையற்றதாகும்.  வேதம் என்ற சொல் போதுமானது,

வேய்தல்  -  செய்யப்பட்டது.

இவை எல்லாம் முற்றிலும் இந்தியாவிலே செய்யப்பட்ட நூல்கள். ஐரோப்பியருக்குத் தொடர்பற்றவை.  ஈரானுக்கும் தொடர்பில்லாதவை.

அறிக மகிழ்க

மெய்ப்பு பின்னர்.

பாசு என்ற தமிழ்ச்சொல் எதைக் குறிக்கும்?

 பாசு என்றால் அது பசுமை, செழிப்பு, ஊதியம் தரும் விளைபயிர் என வரும் பொருளியல் மேம்பாட்டுக்குரிய நன்மைகளைக் குறிப்பது. ஒருவனுக்கு ஆணவம் எப்போது வருகிறதென்றால்  அவன் ஒரு நிலத்தில் பயிரிட்டுத் தன் ஊதியத்தை அடைபவனாயிருந்தால்  எல்லாம் செல்வப்பெருக்காக மாறிவிடும் காலத்திலேதான் வருகிறது.  அவனடைந்த பசுமையிலிருந்தே அவனுக்கு ஆணவம் முதலிய மதங்களும் ஏற்படுவதால்,  அது உண்மையில் பசுமை அவனுக்குப் பதிந்து பொருட்பெறுமானமாக மாறிவிட்டமைதான்  ஆகவே சமயத்தில் இது   பாசுபதம் எனப்படுகிறது. பசுமைப்பதிவு எனப் பொருள்தரும் இது: அதிலிருந்து புறப்படும் குணம் ஆணவம் என்றோ அதை அடக்குதல் என்றோ வழக்காற்றுக்கு ஏற்பப் பொருண்மை பொருத்தும் என்றறிக.

பசுமைதருவோன் பசுபதி  ஆகிறான்.  அவன் இறைவன்.

ஆவென்னும் மாடும், பசுமையைத் தரும் பொருள். அதனால் அது வேளாண் மன்பதைகளில் பெரிதும் போற்றப்படுகிறது.  பசுமை தரும் வளர்ப்புஎன்ற பொருளில்  ஆவென்பது பசுவெனப்பட்டது.  பசு  என்பதை பஷு என்பது மெருகூட்டலே.

பசுமை விலங்கு என்ற பொருளில் ஆ என்பது தமிழ்ச்சொல்.

பசு என்பது முதனிலைப்  பெயர், அதாவது விகுதியற்றது.

பசு> பாசு என்ற வடிவம்,  முதனிலை நீண்டு அமைந்த பெயர்.

பாசுபதம் என்பது கூட்டுச்சொல

இவற்றின் வழக்காற்றுப் பொருண்மையை சமய நூல்களிலிருந்து அறிந்துகொள்ளலாம்.  ஆனால் இவை தமிழ்மூலச் சொற்கள்.

பூசைமொழியில் ஏற்றவாறு பசுவை பஷு என்று சொல்லிக் கேட்போரைப் பரவசப் படுத்திக்கொள்வது பூசாரியின் உரிமை.  கேட்பவரின் இன்பம்.   இத்தகையவை பூசை மொழிக்கே உரிய ஒலிநடை.  இது தமிழில் தொல்காப்பினாரால் ஏற்றுக்கொள்ளப்படவில்லை. இதன்மூலம் ஒலி வேறுபடுவதுடன், வேற்றுமொழி போலும் தோற்றமும் உண்டாகிவிடுவதைத் தொல்காப்பியனார் ஒத்துக்கொள்ளவில்லை. அதனால் அவர் ஒலிமெருகூட்டல் புறம்பானவை என்று கண்டு, அவ்வாறு பாதிப்புற்ற சொற்களை மீண்டும் பழைய நிலைக்குக் கொண்டுவருதலையே விரும்பினார்.  தொல்காப்பியனார் காப்பியக் குடியில் தோன்றிய பிராமணர் என்ப.  காப்பியம் என்பது சாத்திரம் என்பதனோடு ஏறத்தாழ ஒத்த பொருளுடையதாகும். 

இதற்கு  ( பாசு ) வேறு விளக்கம் தருவாரும் உளர்.  

அறிக மகிழ்க.

மெய்ப்பு பின்னர்/

"தாக்கு" சொல்லும் பரவிய பொருளும்

 கொஞ்ச நாளாகவே  நாம் ஐரோப்பிய மொழிகளின் பக்கம் போகவில்லை. அப்போதைக்கப்போது சாளரத்தின் வழியாக அந்த மொழிகளையும் எட்டிப் பார்ப்பது சொல்லாய்வில் நேரிதே  ஆகும்.

தாக்கு என்பது தமிழில் ஒரு வினைச்சொல். அதவுதல் என்று இன்னொரு வினைச்சொல்லும் உள்ளது, ஒரு மடுவில் முதலை அந்தப் புலியை அதவிவிட்டது  என்று சொல்லலாம்,  இது கொன்றுவிட்டது என்றும்  தாக்கிவிட்டது என்றும் இருபொருளும் தருஞ்சொல் ஆகும்.   தா என்ற சொல்லின் உறவினை உளப்படுத்த    "அ-த" என்று அங்கு தகரம் வருகிறது. தா  என்ற நெடில், இன்னொரு சொல்லின் பகுதியாக வருங்கால்  த என்று குறிலாகக் குன்றிவிடுவது சொல்லியலில் இயல்பு  ஆகும்.

 தமிழில் அகரம் முன்னிற்கத் தாக்குதல் குறிக்கும் தகரம் அடுத்து வரல்போலவே  attack என்ற சொல்லும் அமைந்துள்ளமை கவனித்தற் குரியதாகும், அட்டாக் என்பதில் உள்ள கு என்பதன் ஒலிபோல வராமல் தமிழில் வினையாக்க விகுதியாக வுகரம் வந்துள்ளது தமிழியல்பு காட்டுவதாகும். எடுத்துக்காட்டு:  தாக்கு. இதைத்   தாக்(க் +உ ) என்றும்  தா(வ்+ உ)  அல்லது  அ-த+( வ்+ உ) >அதவு என்றும் கண்டுகொள்க.  அதவு  என்ற சொல் முன்பகுதியில்  அட்டாக் என்பதன் முன்பகுதி போலவும்  தாக்கு என்ற சொல் அட்டாக்கு என்பதன் பின்பகுதி போலவும் ஐரோப்பிய மொழியில் அமைந்துள்ளது கண்டறியத் தக்கதாகும்,

தாக்கு என்பதில் உள்ள கு என்பது சொல்லாக்கத்தில் வினையாக்க விகுதியாகும்,  கு என்பதை எடுத்துவிட்டால் சீன மொழியில் உள்ள தா என்ற தாக்குதல் குறிக்கும் சொல்லுடன் இச்சொல் ஒருமை உடையதாகிவிடும்.அதவு என்பதில் உள்ள அகரம்  சுட்டுப் பொருளதாகும்,  அடு>  அடி என்பதில் சுட்டிலிருந்தே வினையாக்கம் தொடங்கிவிடுகிறது,

அட்டாச் என்ற ஆங்கிலச்சொல்  சகர ககர உறவு உள்ளது  ஆகும். இது திரிபுகளில் கேரளம் சேரலம் என்பதுபோலும் தொடர்பினது ஆகும்,  இவ்விரண்டும் ஒலிஇரட்டைகள் என்று ஐரோப்பியச் சொல்லியலாரும் அறிந்துள்ளனர்.  தமிழில்  திரிபுப்போலிகள் என்போம்.

அறிக மகிழ்க

மெய்ப்பு பின்.

சில மறைந்த வரிகள் மீட்டுத் தரப்பட்டு,

மெய்ப்பு சரிசெய்யப்பட்டது. 21052024 1146

கடவுள், பாசம், அவர் இருக்குமிடம் தெரியவில்லை. ( தாயுமானவர் )

பேசாத ஆனந்த நிட்டைக்கும் அறிவிலாப் பேதைக்கும் 

வெகுதூரமே

.......

பாசாடு  அவிக்குளே செல்லா  தவர்க்கருள்

பழுத்தொழுகு தேவதருவே

,,,,,

பார்க்குமிட மெங்குமொரு நீக்கமற நிறைந்திருக்கும்

பரிபூரணானந்தமே.

சிலவரிகள் விடப்பட்டன.

தாயுமான சுவாமிகள்.

சுவாமிகட்கு எங்கு பார்த்தாலும் கடவுள் பரிபூரணானந்தமாகத் தெரிகிறார்.

இன்னொருவருக்குக் கடவுள் எங்கிருக்கிறார் என்றே தெரியவில்லை.  இதன் 

பொருள் ?  கடவுள் தெரியவில்லை என்றால் அது 

பார்ப்பவனின் கோளாறுதான்.  அது கண்ணிலும் நெஞ்சிலும் உள்ள கோளாறு. 

தெரியாதவனிடம் கேட்டால் அவன் அவரைக் கண்டுபிடித்துச் சொல்ல 

முடியாது.

பாசம் என்னும் நெருப்புக்குள்  (அவிபட்டுக் கொண்டிருந்தால் )  இருந்தால் அவனுக்குக் கடவுள் தெரியமாட்டார்.

நெருப்புக்குள் எரிந்துகொண் டிருப்பவனுக்கு நெருப்பு மட்டுமே தெரியும்.

அவர்(கடவுள் )  எங்கிருந்தும் நீங்கியதே இல்லையே. என்று தாயுமானவர் காட்டுகிறார்.( எங்கும் இருப்பவரைக் கண்டுகொள்ள முடியவில்லை என்றால் அது உனது கோளாறு தான் ).

பண்ணில் தோய்ந்த வாத்தியார்கள் ( ஒரு சாதியினர்)

 பந்தோபாத்யாய  அல்லது பண்ணில் தோய்ந்த வாத்தியார்கள் 

 இது ஒரு சாதியினர் ஆவர்.  இந்த வடபெயரின் தமிழ்,   பண்தோய் என்பதுதான், இவர்கள் பண்டை நாட்களில் பாடித் திரிந்தவர்கள். பண் என்றால் பாட்டில். அதில் தோய்ந்திருந்தவர்கள்.  பாணர் வீடு வீடாய்ப் போய் பாடலைப் பாடி வீட்டிலுள்ள பெண்ணுக்கும் அவளைச் சில காரணங்களால் பிரிந்து சென்றுவிட்ட தலைவனுக்கும் இடையில் பிணக்கைத் தீர்த்துவைக்கவோ திருமண முயற்சிகட்கு உந்துததல் கொடுத்து உறவை உயிர்ப்பிக்கவோ முயலுவர்.இவர்கள்  செய்துவைத்த ஒற்றுமை முய₹சிகளை இறையனார் அகப்பொருள் என்னும் நூலிலோ அன்றி ஏனைச் சங்க இலக்கியப் பாடல்களிலோ காணலாகும்.

Bandyopadhyay [ பண்தோய்வாத்தியாய( ர் )

பந்தோ என்று திரிந்துள்ள வடக்குமொழி வழக்கு  "பண்தோய்"  என்பதுதான். பண்ணில் அல்லது பாடலில் தோய்ந்து வாழ்தல்.  வாய்மொழியாகப் பாடித் திரிவதைத் தவிரப் பழங்காலத்தவர்க்கு  வழி வேறில்லை. வாய்த்தி>  வாத்தி> வாத்தியார்கள் என்று அவர்கள் குறிக்கப்பட்டனர். இவ்வாறு நாட்டில் திரிந்தவர்கள் பலராதலால், அதுவே ஒரு தொழிலாகி, அதைச் செய்தவர்கள் வாத்தியார்(வாத்தியாய)  என்றாகிவிட்டனர். வாய்ப்பாடகர்ளும் வாய்த்தி  ஆர்களே.  ஆர்கள் என்றால் அவர்கள் என்பதுதான். இவர்களெல்லாம் ஒரு சாதி ஆனார்கள்.  சாதி என்பது தொழிற்சார்பினர் என்பதுதான். சார்> சார்தி> சாதி> ஜாதி.  இவர்கள் ஒவ்வொரு கூட்டத்திற் பிறந்திருந்த படியால்,  சார்(தல்)> சா> ஜா என்ற சொல் உண்டாகி அது பிறத்தல் என்று பொருள்படும் சொல்லைப்  பிறப்ப்பித்தது.  தொல்காப்பியத்தில்  சாதி என்பது நீர்வாழ் உயிரினங்களுக்கே வழங்கியது.  பின்னரே அது மனிதர்களுக்கு உதவும் சொல்லானது. இஃது பிற வழக்கு ஆகும்.  மாறிவழங்குதல்.

இது பாணர் அல்லது பாணர்ஜி  என்றும் வரும். இதன் தமிழ் வடிவம் பாணனார் என்பதுதான். பாணர்ஜி என்பதும் பந்தோவாத்தியார் என்பதும் ஒரு பொருளுடையவை.

இவர்கள் பாக்களால், பாடலால், சிறந்தோங்கிய சீருடையார்.

அறிக மகிழ்க

மெய்ப்பு பின்னர்.

நாதன், நாமம் என்பவை

 இறைவனைச் சொற்றுணை வேதியன் என்பதால்,  அவன் நாமத்தின் இருப்பிடம் நம் நாவினால் செய்யும் ஒலியாகிய அவன் பெயரை ஒலிப்பதே  ஆகும்.  இவ்வாறு நாவொலி பெறுபவை  நாதன், நாமம், நமச்சிவாயம் என்பனதாம்.

பாடல்: திருநாவுக்கரசர்.

சொற்றுணை வேதியன் சோதி வானவன் 

பொற்றுணைத் திருந்தடி பொருந்தக் கைதொழக் 

கற்றுணைப் பூட்டியோர் கடலிற் பாய்ச்சினும் 

நற்றுணை யாவது நமச்சி வாயவே.

(கல்+ தூண் > கற்றுண் என்று குறுகியது எதுகைநோக்கியது.)

சொல்லுக்குத் துணைவருவது நாவு. அதிலிருந்து  நா+இம்+ அம் > நாமம்.  இம் என்பதில் இகரம் கெட்டு மகர ஒற்று மட்டும் நிற்கும்.  அ, உ மற்றும் இ என்பவற்றிலிருந்து அம், இம் மற்றும் உம்.  இவை அன், இன், உன் என்றும் திரிந்து சொற்களில் இடைநிலைகளாக வரும்.    உன் ( உனது) என்ற முன்னிலைத் தொடர்பான உன்-ஐ இந்த இடைநிலையினின்று தனியாய்ப்  பிரித்து அறிந்துகொள்ளவேண்டும்.  அது குழப்பம் ஏற்பாடாமல் காத்தற்கு.

ஆதலின் நாமம், நாதன் என்பவை தமிழிலும் அவற்றின் பொருளைத் தருவனவாம்..

நா+ த் + அன் >  நாதன்.

இதை நா+ தன் எனினும் இழுக்கில்லை. இங்கு இது, து, த் என்பன சொல்லாக்க இடைநிலைகள்.  அதாவது சொல்லமைக்கும் உதவி ஒலிகள்.

நா+ ம் + அம்>  நாமம்.

ஆனால் நா+ மம் என்று விளக்குவதைத் தவிர்த்து,  நா+ ம் + அம் என்றே விளக்குக.

இது என்பதே த்  என்று குறுகி ஏற்பட்டது  எனினும் நா + இது + அன் என்று விரிக்கவேண்டியதுமில்லை. சில வடிவங்கள் திரிந்தபின் உள்ளபடி காட்டின் நலம். சில திரிதலின்முன் உள்ளவாறு காட்டினும் ஏற்புடையவாகும்.

எப்படி விளக்கினால் ஒவ்வொன்றையும் எளிதாக உணர்ந்துகொள்ளலாம் என்பதே குறிக்கோள்..  அன்+ அம் என்பதை அனம் என்று காட்டுவதுபோன்றதே இது  .  அனம் என்பது இங்கு இடைச்சொல்.  அனம் என்று ஒரு தனிச்சொல் ( பெயர்ச்சொல்) இல்லை.

மேலும் அறிய:

https://sivamaalaa.blogspot.com/2016/07/blog-post_32.html   

நாதன் நாமம் முதலியவை

https://sivamaalaa.blogspot.com/2017/11/blog-post_6.html

சில சோதிடச் சொற்கள்.

அறிக மகிழ்க

மெய்ப்பு பின்

பதாகை என்னும் விரிகொடி

 பதாகை என்பது இருவழிகளில் விளக்கத்தக்க சொல்லமைப்புடையது ஆகும்.

பதி (~ தல்) என்ற வினையடியாகவும் இதை விளக்கலாம். சில குறியீடுகள், நிறம், சித்திரவேலைப்பாடுகள் முதலியவை கொடியில் பதிவு பெற்று கொடி அழகுபடுத்தப்படும்.

பதி + ஆகு + ஐ.

இந்தச் சொல்லில் ஐ என்பது விகுதி.  பதி + ஆ என்பது பதா என்று வந்தது.  பதி என்பதன் இறுதி இகரம் ஒழிந்தது. ( கெட்டது என்பர் இலக்கணத்தில் ). ஆகாரம் வந்து ஏறுவதால் பதா என்றானது  முடிவில் இது பதாகை என்றாகும்.

பரத்தல் என்ற வினையினடியாக:

பர + து + ஆகு + ஐ

பரதாகை, இதில் ரகரம் இடைக்குறைந்தும்  பதாகை ஆகும். துணி பரவலானதாக வைத்து அதில் எழுத்துக்கள் இருத்தலால் பதாகை என்பதும் பொருத்தமான சொல்லாக்கமே ஆகும்.  ஆகவே இது இருபிறப்பி ஆகும்.

அறிக மகிழ்க

மெய்ப்பு பின்னர்.

முனிவர்திலகம் மோடி வெற்றி வந்துகொண்டிருக்கிறது

 உலகநண்பர் மோடிஎனும் உத்தமமா முனிவர்

திலகமென்பர் தேர்ந்தருளித் தேர்தல்வெல்வு  உற்றார்

பலகலைஞர் பாராட்டிப் புகழ  அறிந்   தோர்தம்

நிலைநானூ(று ) இருக்கைகளே நேரிதினே நன்றே.

நலம்வருக நலம்வருக நாட்டினர்யா  வர்க்கும்

நனிசிறக்க அவராட்சி  தணிவுறுமே இன்னல்

தனிஎவரும் இணையில்லை நாட்டில்  மேம் பாடே

இனிநிலத்து நற்காலம் நேரிதினே நன்றே.

பொதுநலமே போற்றுகிற இதயநெறிச் செல்வார்

இதுநலமென் றறிந்தபடி எந்நாளும் வெல்வார்

மெதுநடையொன் றாளாத  விஞ்சுவிரை வாளர்

கதிமோடி காண்கின்றோம் நேரிதினே நன்றே.

இவை தாழிசைப் பாட்டுகள்.

உலகநண்பர்  - விசுவாமித்திரர்

முனிவர்திலகம் -  முனிவருள் தலைமையுடையார்

தேர்ந்து அருளி -  வேட்பாளர்களை ஆய்ந்து எடுத்து நாட்டினுக்களித்து

அறிந்தோர்தம் -  கணிப்புச் செய்து கண்ட எண்ணிக்கை அவருக்கு

நேரிதினே நன்றே -  எப்படிப் பார்த்தாலும் நாட்டுக்கு நல்லது

தணிவுறும் - குறைவாகும்

இதயநெறி - மனச்சாட்சிப்படி நடத்தல்

மெதுநடை - விரைவாகச் செல்லாமை

ஆளாத - மேற்கொள்ளாத

விஞ்சுவிரைவு  -  அதிவேகம்

கதி மோடி - மேடியே நாட்டுக்குக் கதி. 

அறிக மகிழ்க

மெய்ப்பு பின்னர்

A P Mani Birthday

 நம் எழுத்தாளர் அ.மா. பிள்ளை அவர்களின் பிறந்த நாள் விழா இன்று  16 மே அன்று கொண்டாடப் பட்டுப் பலர் கலந்துகொண்டனர்.  அனைவருக்கும் நன்றியும் வணக்கமும்.

ஏற்பாட்டாளர்:  திரு குமரன் பிள்ளை மற்றும் பிள்ளைகள் குடும்பத்தார்

                     ```        ஆசிரியர்  The Independent Singapore  

விருந்து தொடங்குமுன்......

சங்கல்பம் தன்முனைப்பு ஈடுபாடு.

தொடங்குரை:  யாகம், ஓமம்

இருபத்தொரு வகை யாகங்கள் உள்ளன என்று அறிகிறோம். ஓமம் செய்தல் ஓமம் வளர்த்தல்  வேள்விசெய்தல் என்றும் சொல்லப்படும். யாகம் ஓமம் என்பவை ஒருபொருட் சொற்களாகக் கருதப்படுதலும் உளது.  ஓமம் என்பது ஒரு விதையைக் குறித்தலோடு, ஓமத் தீ வளர்த்தலையும் குறிக்கும். இச்சொல் தமிழில் பல்பொருட் கிளவியாதலின், யாகம் குறிக்கும் ஓமம் வளர்த்தலை ஹோமம் என்று அயலொலி ஏற்றிக் கூறினர். இது பொருள்வேறுபாடு கருதியதே ஆகும்.  ஓமம் என்ற விதையைக் குறிக்காதபோது அதை ஹோமம் என்று வேறுபடுத்தி ஒலித்தனர். ஓமம்வளர்த்தல் என்று விரித்தால் இந்தப் பொருள்மயக்கம் நீங்கும்.

யாகம் சொல்லமைப்பு:

யாகம் என்ற சொல் தமிழ்ச்சொல்தான்.  பூசை அல்லது தொழுகை மொழியும் திரித்து வழங்கிய தமிழே ஆதலினாலும்,  வீட்டில் தமிழ்ப் பேசியவனே பூசையின்போது தமிழ்த் திரிபுகளுடன் பரகதத் திரிபுகளையும் கலந்து  பூசையிற் பயன்படுத்திக்கொண்டான் என்பதனாலும் இத்திரிபுகள் ஒரு குட்டையில் ஊறிய மட்டைகளையே குறித்தன.  பர கதம் என்றது பிராகிருதம் என்ற வெளிமாநிலத்து மொழித்திரிபுகளை.  பர கதம் என்றால் பரந்து பயன்பாடுகண்ட ஒலிமுறைய. பிராகிருதம் என்றது அப்பெயரைத் திரித்துக் கூறிக்கொண்டது ஆகும். யாகம் என்றது யாத்தல் என்ற கட்டுதல் பொருட் சொல்லில் உண்டான சொல்லமைப்பு.  கட்டுதலாவது தீவளர்த்தலைக் கட்டமைப்புச் செய்தல் என்ற பொருளதாகும். யா+ கு + அம் என்பது யாகம் என்றாகி யாத்துக் கட்டுங்கால் அதனுடன் இணைந்து (கு)  அமைந்த முறைத் தரவுகள் ( அம்) என்பதைக் குறித்தது.  நிறுவி அதை முடித்தல் முதல் உள்ள அனைத்தையும் குறிக்கக் கு என்ற சேர்வுப் பொருட்குறிப்பும்  அம் என்ற இறுதி அமைப்பு முழுமைபெறுதல் பொருளும் உள்ளமைந்தன. இவற்றின் பொருள் அறிந்துகொள்க. வேட்டல் விரும்புதலாம். வேள்வி என்பது அது.  

விரும்பிச் சேரும் சடங்கு.  சங்கல்பம்  (சங்கலப்பம்)

 இறைவழிபாட்டுச் சடங்குகளின் தொடக்கத்திலும், அதில் பங்குபெறுகிற முன்மாந்தன், இதில் நான் பங்குகொள்வதுடன் இந்த சடங்கினை நிகழ்த்துகின்ற பூசாரியை நான் அவ்வாறே பணிக்கின்றேன் என்னும் உரையைச் செவிப்படுமாறு சொல்லவேண்டும். எனவே இந்து மதத்தில் ( இது தற்காலப் பெயர்) இது பலகாலும் கடைக்கப்படிக்கப்பட்டு வந்தது. இந்த சடங்குகளில் யாரும் வற்புறுத்தப்படவில்லை.  ஒருமுறை கோயிலில் கையெடுத்துக் கும்பிட்டுவிட்டால் நீர் எல்லாவற்றிலும் வற்புறுத்தப்படுகிறீர் என்ற பணிப்புமுறை இந்து மதத்தில் இல்லை. இது தொன்றுதொட்டுக் கடைப்பிடிக்கப்பட்டு வருகிறது. இதற்குச் "சங்கல்பம்" செய்தல் எனப்படும். இதைச் சங்கற்பம் என்றும் எழுதுவர்.  விரலிலும் தருப்பை அணிவிக்கப்படும்.

இச்சொல் சங்கலப்பம் என்றே விடப்பட்டிருந்தால் இதில் தெளிவு மிகுந்திருக்கும்.  ஆனால் சொல்லமைப்பில் புதுமை இராது. தங்கலப்பம் என்றே விட்டிருக்கலாமே! அதுவும் ஓர் உத்திதான்.  புதுச்சொல் ஆக்கத்திற்குத் திரிபுகள் தேவைப்பட்டன.

பூசாரிகள் சடங்குகளை நடைபெறுவித்தாலும், உம் இறைவனைக் கண்டுபிடித்து மேன்மை கொள்ளுதல் உம்முடைய சொந்த முயற்சி ஆகும். வேறொரு முறையில் நீர் இறைவனைக் கண்டுகொள்வீராயின், உம்மை யாரும் அழைக்கவுமில்லை,  வலிந்து பணிக்கவுமில்லை. விசுவாமித்திரன் என்ற முனி உள்பட எல்லோரும் சொந்த முயற்சியே செய்தார்கள். நீ இதைச் செய்யவேண்டாம் என்று தடுத்த பிறர்பற்றிப் புராணங்கள் கூறியுள்ளன. நீ செய்க, இல்லையென்றால் தலையை வெட்டிவிடுவேன் என்று யாரும் சொன்னதாக யாம் அறியவில்லை. 

ஆகவே சங்கற்பம் என்ற சொல் முதன்மை பெறுகிறது. இதன் தமிழ் மூலங்களைப் பார்க்கின்ற வேளையில், ஏனை மொழிகளில் பிற மூலங்கள் கூறப்படும் என்பதை அறிக.

தம் + கல+ பு + அம் :  தாம் கலந்துகொள்வது.

தம் + கல் + பு + அம் >  தங்கல்பம் > சங்கல்பம் > சங்கற்பம்.  இவ்விறுதி புணர்ச்சித் திரிபு. தகரம் சகரம் ஆகும். இது திரிபு.

இதில் கல என்பதன் அடிச்சொல் கல் என்பதுதான். கல் என்பதில் அ என்ற பன்மைச் சொல் கலந்து கல என்றாகி கலத்தல் என்ற தொழிற்பெயரானது.

வந்தன சென்றன என்பவற்றில் அ என்ற பன்மைச்சொல் கொண்டு முடிந்தமை காண்க.  இடைச்சொல்லும் ஒரு சொல் என்பதே இவண் கருத்தாகும்.

கலப்பு அம் > கலப்பம் > கற்பம் என்று முடிக்க. கல என்பதில்  அகர கெடுக்க ( அல்லது எடுக்க). கல் என்பதே மிஞ்சுவது காண்க.

அறிக மகிழ்க.

மெய்ப்பு பின்னர்.

பத்திரம் என்ற சொல்.

 பத்திரம் என்பது.

பற்று > பத்து.

இரு  

அம்

எல்லாம் இணைக்கப் பத்திரம் ஆகிறது.

ஒருவன் பற்றி வைத்திருக்க வேண்டிய பொருள் என்று இதிலிருந்து தெரிகிறது.

அறிக மகிழ்க

மெய்ப்பு பின்னர்

ஆவணங்கள் நூல்கள் பத்திரம்

எம்மிடம் இருந்த சங்க இலக்கியத் தமிழ் நூல்கள் அனைத்தும் காணாமற் போய்விட்டன. மலேசியாவில் இருந்து எமது சேமிப்பறைகளிலிருந்து இவை தொலைந்தன. சில சட்ட நூல்கள், மென்பொருள் நூல்கள் மட்டுமே உள்ளன. நாம் உணர்ந்துகொள்ள வேண்டிய தென்னவென்றால், எம்மிடம் அது உள்ளது இது உள்ளது என்று மற்றவர்களுக்குப் பரப்புரை செய்துகொண்டே இருத்தலாகாது. அவர்களுக்கு ஒரு வேகம் வந்துவிட்டால் அவர்களில் யாராவது சதிவேலைகள் செய்து அவை இருந்த இடம் தெரியாமல் செய்துவிடுவார்கள். யார் எப்படிச் செய்தார்கள் என்று கண்டுபிடிக்கும் கட்டமைப்புகள் நம்மிடம் இல்லை. இன்னும் காணாமற் போனவை எவை எவை என்று இங்குக் கூறவில்லை.  அதனாற் பயனும் இல்லை.

இவை போன்றவை அழிக்கப் படுவதற்கான " நல்ல"  நேரம்  ஒரு போர்க்காலம் தான்.  இப்போது போர்கள் வந்துவிடுமோ என்ற அச்சம் நிலவும் காலமும் இதுவாகும்.  மகுடமுகி நோய்ப்பரவலும் ( கோவிட்19)  ஒரு போர்தான். அது போர் என்று தெரியாமலே உலகம் அதில் உழன்று மேல்வந்துள்ளது.

ஓர் இருநூறு ஆண்டுக்காலத்துக்கு இலங்கையிலிருந்து வெளிவந்த தாளிகைகளின் சேமிப்புகள் கொண்ட தமிழ் நூலகம் அழிக்கப்பட்டது நினைவிருக்கலாம்.

ஆவணங்களையும் பத்திரமாக வைத்திருங்கள்.

மெய்ப்பு பின்னர்.

அத்திறம் > அத்திரம் > அஸ்திரம்.

அம்பு அஸ்திரம் என்ற சொற்களை நாம் விரித்து ஆய்ந்துள்ளோம்.  இவற்றை முன்னர் நீங்கள் படித்திராவிட்டால் இங்குச் சென்று வாயிக்க- ( வாசிக்க)லாம்.

சொடுக்குக:  https://sivamaalaa.blogspot.com/2020/08/blog-post_20.html

இப்போது இன்னொரு வகையில் அஸ்திரம் என்ற சொல்லை அறிந்துகொள்ள முனைகிறோம். மேற்கண்ட இடுகையில் அஸ்திரம் என்பது தூரத்திலிருந்து அடிக்கும் வழி என்பதை அவ்வளவாகப் பெரிதுபடுத்தவில்லை.  இப்போது அடியை அல்லது உதையை மையமாக வைத்து அதே சொல்லைக் காட்டுவோம். தமிழிலே ஒன்றுக்கு மேற்பட்ட வகைகளில் இதைக் காட்டலாம் என்பதை முன்னரே நாம் கூறியுள்ளோம். இங்குள்ள இடுகைகளில் சிலேடைகள்போல சொற்பிறப்பைக் காட்டுதலைத் தவிர்த்துள்ளோம். சிலவேளைகளில் தமிழ்மொழியில் வளத்தையும் வசதியையும் விரித்துரைப்பது அவசியமாகிறது.

அஸ்திரம் என்ற சொல்லையே இன்றும் எடுத்துக்கொள்கிறோம்.

முதலில் இறுதல் என்ற சொல்லைக் கவனத்தில் கொண்டுவருகிறோம்.  இறுதல் என்றால் முடிதல். இறு என்பதனுடன் தி என்ற விகுதி சேர இறுதி என்ற சொல் பிறந்து முடிவு என்ற பொருளைப் பயக்கிறது.  இன்றைக்கு உள்ள அஸ்திரங்களை அல்லது எறிபடைகளை ( missiles ) கொண்டு சில நொடிகளிலே பல ஊர்களை அழித்து பல்லாயிர அல்லது பல்லிலக்கவரை சாம்பலாகச் செய்துவிட முடியுமன்றோ? இத்தகைய திறனை அதே சொல்லில் காட்டுதல் கூடுமோ?  பார்க்கலாம். அஸ்திரம் என்ற சொல்லையே தேர்ந்தெடுப்போம்.

இறு என்ற சொல்லிலிருந்துதான் இற இறத்தல் என்ற சொல்லும் வருகிறது.  பல இறப்புகள் நிகழும் என்பதால் இறம் என்பது பொருத்தமான சொல்லிறுதி ஆகும். இறம் என்பதை இரம் என்று வைத்துக்கொள்ளலாம்.

அடித்து + இறு + அம் > அடித்திறம் > ( டி யை விலக்க) >  அத்திறம் > அத்திரம்> அஸ்திரம் என்ற அதே சொல் வந்துவிட்டது.

அழித்து அல்லது அடித்து இறுதல்.

அழித்திறம் >  அத்திறம் > அஸ்திரம் என்றும்  ஆகும்,  ழி விலக்கப்பட்டது.

பூசைமாந்தர் செய்ததுபோல இச்சொல்லை நாம் மாற்றி அழிப்பை அல்லது அடித்தலை மறைவாக்கியுள்ளோம்.

அஸ்திர என்பது  astro என்ற சொல் போலவே இருப்பதால் மிக்க நன்று.

இப்போது ஏவுகணை, எறிபடை என்பனவும் அறிவோம். பறக்குத்தி, பறவெடி, வெடிப்பறவி என்று பல உண்டாக்கலாம்.  சொல்லுக்கு நமக்குப் பஞ்சமில்லை. மனநிறைவு தருகிறதா என்பதே அறியத்தக்கது,

அறிக மகிழ்க

மெய்ப்பு பின்

அம்மாவின் அருள்.

அம்மாவின் அருளால் அவருக்குப் பெருவெற்றி

இம்மா நிலத்தவர்க் கிருந்திடும் விரிவியப்பே, 

சாதாரணம், சாமானியம், சாமான்.

 வேண்டுதன்மை*,  கிடைப்பு**  என்ற இரண்டுமே எப் பொருளும் விலை உடையதாய் உள்ளதா என்பதற்கு விடைதருவனவாம். ஒருபொருள் தேடுவாரற்றதாய் இருக்குமானால் அதை யாரும் வேண்டுமென்னார். இயல்பாய்க் கிட்டும் பொருட்களும் சில தேவையுடையவாகிவிடும் நிகழ்வுகள் ஏற்பட்டுவிடலாம்.  அப்போது அவை விலையுடையவாகும். நாம் பொருட்களில் சிலவற்றைச் "சாதாரணம்" என்று குறிக்கிறோம்.  சாமான், சாமானியம்  என்றும் குறிக்கிறோம்.  இச்சொற்களைப் பற்றி யாம் சில குறிப்புகளே தருவோம்.

சமஸ்கிருதம் என்ற பூசைமொழியும் இந்தியாவிலே தோன்றி வளர்த்து விரிவாக்கப்பட்ட  மொழியே ஆகும்.  இதிலிருந்தும் தமிழிலிருந்தும் பல சொற்களை இலத்தீன் மொழி அறிஞர்கள் கற்றுக்கொண்டு தங்கள் (அப்போது) புதுமொழியை விரிவாக்கினர். உரோமப் பேரரசு அமைந்துகொண்டிருந்த அக்காலத்தில் ஓர் குறுகிய இடத்தில் வழங்கிய வட்டார மொழியாகிய இலத்தீனம், ஒரு பேரரசுக்கு ஏற்ற மொழியாக விரிவு செய்யப்பட்டுப் பயன்பாடு கண்டது. பலவகைகளில் புதுச்சொற்கள் படைக்கப்பட்டன. பிரிட்டீஷ் அரசு விரிந்த காலத்தில் ஆங்கிலோ செக்சன் மொழியாகிய ஆங்கிலமும் இவ்வாறே பல புதிய சொற்களைக் கடன் கொண்டு விரிவு செய்யப்பட்டது.பழைய பிரித்தானிய மொழி நசுக்குண்டு இறந்தது.  ஆனால் தமிழ் அரசு மொழியாய் ஆன பண்டைக் காலத்தில் இத்தகைய வசதி தமிழுக்குக் கிடைக்கவில்லை.  அதனால் அது தனக்கு வேண்டிய சொற்களைத் தானே உண்டாக்கிக்கொண்டது. அது தனித்தன்மை உடைத்தாய் இருந்து செழித்ததற்கு அதுவே காரணம்.  இன்று ஆங்கிலச் சொற்கள் நமக்குக் கிட்டுதல்போல் அந்தப் பழங்காலத்தில் பிறமொழிச் சொற்கள் நம் முன்னோர்க்குக் கிடைக்கவில்லை. அதனால் அது  தம்> தம் இழ் > தமிழ் ஆனதென்பதுண்டு. தனித்தியங்கிய மொழி.  விரிந்த பொருளிலக்கணம் உடைய மொழியாய்த் தமிழ் பரிணமித்தது. தமிழர்கள் அடிக்கடி போரிலீடுபட்டமையால் வரையறைகள் பல உண்டாகி எப்படிப் போர்புரிவது, எப்படி அதைப் பாடுவது என்பவற்றுக்கெல்லாம் இலக்கணம் உண்டாயிற்று.

சாமான் என்ற சொல்,  சாதல், மானுதல் என்ற இரண்டு சொற்களாலான ஒன்றாகும்.  ஒரு விதை போலும் உயிருள்ள பொருள் காயவைத்துச் சற்று சிறிதாகி அதுபோன்ற  விதைகளுடன் மளிகைக் கடையில் எடைக்கணக்கில் விற்கப்படுகிறது.  இவற்றை மளிகைச் சாமான் என்று கூறுகிறோம்.  சா - உயிரற்ற , மான் - மானும் ( ஒக்கும் ) பொருளுடன் விற்கப்படுவது, சா என்பது ஏவல் வினை,  மான் என்பதும் ஏவல் வினை. இரண்டு ஏவல் வினைகளை இணைத்துப் புனையப்பட்ட சொல். அருமையான அமைபு ஆகும்.  இது ஜாமான் அன்று,  சாமான் என்பதுதான்.

இவற்றையும் உசாவி அறிக:-

https://sivamaalaa.blogspot.com/2017/09/blog-post_4.html  சாமான்

https://sivamaalaa.blogspot.com/2022/08/blog-post_3.html   சாதாரணம்

https://sivamaalaa.blogspot.com/2017/09/blog-post.html       சாமானியம்.

உங்கள் கருத்துகளையும் பின்னூட்டம் இடலாம்.

அறிக மகிழ்க

மெய்ப்பு பின்

குறிப்புகள்:

வேண்டுதன்மை < வேண்டுதல்+ மை

கிடைப்பு <  (கிடைத்தல்)

கோவிந்தன் கோயிந்தன் சொல்

 தெய்வப்பெயராகிய கோவிந்தன் என்பதையும்  கோயிந்தன் என்பதையும் இன்று ஆய்ந்தறிந்து கொள்வோம். 

பல்வேறு இந்திய மொழிகளில் இது சில திரிபுகளை அடைந்து வழங்கும். கோவின்ட, கோபின்ட, கோபின்ட். கோவின்ட் என்பன சில திரிபுகள். பகரத்துக்கு வகரம் வருவது பல மொழிகளிலும் காணப்படும் திரிபுவகை. இந்தத் திரிபுகள் சொல்லில் எந்தக் கருதத்தக்க  பொருள் மாற்றத்தையும் உணடாக்கிவிடவில்லை.

கோவிந்தன் என்றால் மாடுகள் மேய்ப்பவன் என்ற பொருள் தரப்படுகிறது.  கண்ணன் அல்லது கிருஷ்ணன் இளமையில் மாடுமேய்க்கும் வேலையைப் பார்த்ததனால் இப்பெயர் பெற்றான் என்பர். ஆனால் கண்ணன், கிருஷ்ணன் என்ற பெயர்கள் அவன் நீல அல்லது கருப்பு நிறத்தினன் என்பதனால் ஏற்பட்டது என்பர். மாடுகள் மேய்ப்பவன் என்ற  பொருள் தமிழுக்கும் ஏற்புடையதே.

கோ + இன் + து  + அன்

கோ = மாடு(கள்)

இன் - உடைமை காட்டும் இடைச்சொல். உருபாகவும் வருவது.

து -  இடைநிலை.

ஆண்பால் விகுதி.

ஆகவே மாடுகளை உடையோன் என்பது பொருளாகிறது.

இவ்வாறு பிரிக்காமல் வேறு விதாமாகப் பிரித்து இன்னும் சிறந்த பொருள் கிட்டுகிறதா என்று பார்க்கலாம்.  ஏனென்றால் நெடுங்காலமாகப் பலவாறு பிரித்த சொல்தான் இது. தன் என்ற தமிழ்ச்சொல்லே இறுதியில் நிற்பதாகக் கருதி,  தன் கோக்களே (  மாடுகளே) தான் மேய்த்தவை என்ற பொருள் விளங்குபடியாகத் தன் என்ற சொல்லே இறுதி என்று முடிக்கலாம்,  எல்லாச் சொற்களுமே ஒரு விகுதியில்தான் முடிதல் வேண்டும் என்று எந்த இலக்கணமும் விதிக்கவில்லை. எனவே தன் என்பது தன்னைக் குறிப்பதாக, அதாவது பரமாத்மாவைக் குறிப்பதாக எடுத்துக்கொள்ளலாம். உண்மையில் இதன் பொருள் என்னவென்றால் பரமாத்மா தன் பற்றர்களுக்குத் தானே வழிகாட்டி ஆகிறான் என்பதுதான். மாடுகள் என்பவை பற்றுடன் தன்னில் வந்து சேர்ந்தோர் ஆவர். இவ்வாறு அணியியற் பொருளிருக்கின்ற படியால் தன் என்று விடுதலும் சிறப்பே ஆகும். பற்றர்களைப் பின்னர் பெண்காளாக்கியது ஏனென்றால் பற்றின் ஆழத்தை வெளிக்கொணர்வதற்காகத் தான்.  ஆகவே மாடு பெண்கள் என்பவை எல்லாம் பற்றின் திறமும் இறைவனின் ஏற்பினையும் காட்டுவதே நோக்கமாகும்.

கோயிந்தன் என்றும் கோவிந்தன் என்றும் யகரம் வகரம் ஆகிய இரு உடம்படுமெய்களும் வரும், இவற்றுள் பிறமொழிகள் வகரத்தையே தேர்ந்தெடுத்துக்கொண்டு உள்ளன.

இன் என்பதற்கு இனிமை என்ற பொருளை எடுத்தால்  கோக்களுக்கு இனியவன் கண்ணன்;  கண்ணனுக்கு இனியவை கோக்கள் என்று இன் என்பது ஒரு நடுநாயகமாய் ஆய்விடும் சொல்லாகிவிடும்.  இது தமிழால் மட்டுமே வரும் பொருள் . இது வெகுமானிக்கத் தக்கதாகும்.

இடையனும் மாடுகளும் என்னும் பொருள்மரபு பிற மதங்களிலும் பரவி நலம் விளைத்துள்ள கருத்தியல் ஆகும்.  இதற்காக நாம் மகிழ்ச்சி அடையலாம்

கருநிறத்தோனாகிய கடவுள் கண்ணன், வடநாட்டில் கொண்டாடப் பட்டாலும் ஒரு காலத்தில் தமிழர் நாவலந்தீவு முழுமையும் பரவியிருந்தனர் என்பதைக் காட்டும் அடையாளமாகக் கருதுவதற்குக் காரணமுள்ளதென்பதை அறிக .

அறிக மகிழ்க

மெய்ப்பு பின்னர்.

தச்சுப் பொருட்கள் காத்து உலகுகாப்பீர்.

எழுசீர் விருத்தம் 

அச்சுப் புரைய அழகைச் தெளித்தார் அருகினில்  வைத்தார்  நமக்குநல்ல

தச்சுப் பொருட்கள் சளிநோய்க் கடுங்கட்  டுகளால் கெடுதல் அடைந்துபின்னே

வச்சுப் பயன்கொள் தரமே இலாமல் எடுத்தே எறிய  முனைந்தகாலை,

எச்சம் இவற்றை  அழகாய் உருப்படுத்  தித்தரு வேனே எனத்துணிந்தார்.

துணிந்தநற் றச்சரும் சின்னாள் அவற்றை இழைத்தார் அழகுத்  திரவமிட்டார்

அணிந்த திலகத் தரிவை நிகர்த்த பொலிவோ டிவற்றைச்  செய்துதந்தார்.

பணிந்தே இவைதமை எம்மிடம் சேர்த்தார் படத்தினில் காண்பிரோ எம்முடனே

இணைந்தே செயல்பட வாரீர் மரந்தமைக் காப்பீர் திருந்தும்  எழுமுலகே.

அச்சுப் புரைய --   அச்சுப்  போன்ற;  அழகைத் தெளித்தார் -  காட்சிக்கினிமையை உண்டாக்கினார்;  அருகினில்  வைத்தார் -  எம்மெதிரில் எடுத்து வைத்துக் காட்டினார்;   நமக்குநல்லதச்சுப் பொருட்கள் - இவை நமக்கு நல்ல மரவேலைப் பொருட்கள் ஆயின;    சளிநோய்க் கடுங்கட்  டுகளால் கெடுதல் அடைந்துபின்னே -  சளி நோய் காரணமாக கவனிக்க முடியாமல் கெட்டுவிட்ட பிற்காலத்து; வச்சுப் பயன்கொள் தரமே இலாமல் எடுத்தே எறிய  முனைந்தகாலை--- பயன்பட முடியாமல் போய் அப்புறப்படுத்த வேண்டிய நிலை வந்துற்ற காலத்தில் ; எச்சம் இவற்றை  அழகாய் உருபபடுத்  தித்தரு வேனே எனத்துணிந்தார்.-  எடுத்தெறிந்தவை போக இவற்றை அழகுபடுத்தி எமக்களிப்பேம் என்று துணிவு கொண்டார்.

துணிந்தநற் றச்சரும் சின்னாள் அவற்றை இழைத்தார் ---- அழகு படுத்தத் துணிந்த அவரும் சில நாட்களில் அவற்றை அழகு படுத்தினார்; அழகுத்  திரவமிட்டார் -- அழகிய திரவப் பூச்சு செய்தார்; அணிந்த திலகத் தரிவை நிகர்த்த பொலிவோ டிவற்றைச்  செய்துதந்தார். -  ஒரு பொட்டு அணிந்த பெண்ணைப் பார்த்த அழகைப் போல இவற்றை கவினாக்கினார்; பணிந்தே இவைதமைஎம்மிடம் சேர்த்தார் -  மிக்கப் பணிவுடன் இவற்றை எம்மிடம் முன்னிலைப் படுத்தினார்;  படத்தினில் காண்பிரோ ---  படத்தில் பாருங்கள் ; எம்முடனே இணைந்தே செயல்பட வாரீர் -  நீங்களும் எம்முடன் சேர்ந்து கொள்ளுங்கள்;  மரந்தமைக் காப்பீர் -  இயற்கையில் வளரும் மரங்களைக் காப்பாற்றவேண்டும்;   திருந்தும்  எழுமுலகே.- அப்போது உலகம் திருந்தும்.

எச்சம் -  எறிந்தன போக மிஞ்சியவை. வச்சு - வைத்து, பேச்சுவழக்குச் சொல். காண்பீரோ என்பது காண்பிரோ என்று குறுகிற்று.

புதிய புதிய மரச்சாமான்கள் வாங்கிவைத்தால் அவற்றைச் செய்ய பல மரங்கள் தேவைப்பட்டு, காடுகள் அழியும். காடுகளைக் காக்க முனையவேண்டும். அதுவே கவிதையின் செய்தி.

அறிக மகிழ்க

மெய்ப்பு பின்னர்.

சாமான் கள் என்று கள்ளைத் தனியாகத்

தான் எழுதமுடிகிறது. உடனே திருத்தினால்

அது சாமாங்கள் என்று தானே திருந்திக்கொள்கிறது.

(தன்திருத்தம்), ஒருநாள் கழித்து இவற்றை ஒன்று சேர்த்தல்:

அப்போது இந்தத் தொல்லை வரவில்லை.

திருத்தங்கள் உடன் நடைபெறா என்று உணர்க.

அட்சரமும் சரசுவதியும்

 இந்நாட்களில் சரம் என்ற சொல் பெரிதும் பேசுவோரால் அருகழைக்கப்படுவதில்லை.  ஒருகாலத்து அது கவர்ச்சிச்சொல்லாய்ப் பேசுவோரிடை இருந்தது,  அட்சரம் என்ற சொல்லில் அது இருக்கிறது. இவற்றைச் சரமாக எழுதி அழகுபார்ப்பதற்குத் துணைப்பொருட்கள் சிலவே இருந்தன.  சரம் ஒரு தேவியினால் சாத்தியமாயிற்று என்று நினைத்தனர்.  அந்தச் சரம் என்ற சொல்லைப் பயன்படுத்தியே அவளையும் அழைத்து அறிந்துகொண்டனர் அவள் சொந்தமாகவே அங்கு வந்துவிட்டவள். சரத்தில் தானே தோன்றியவள் என்ற பொருட்பட அவளுக்குப் பெயரும் இட்டனர். பிறவிப்பயன் என்பதென்ன?  இதை அறியானாயின் அவன் மடையன்.   ஆனால் இவர்கள் மிக்க அறிவாளிகள். மகிழ்வுக்கோ குறைவில்லை.

பல சிறு கட்டிகளை வரிசையாக அடுக்கிக் கோத்து  ஒரு மாலை செய்தனர். வரியடுக்கில் வைத்த மாலை. அடுக்கமுறு மாலை.  ஒரு கடின ஒலியை விலக்கி ஒரு புதுச்சொல்லைப் படைத்துக்கொண்டனர்.  அந்தச் சொல் அக்கமாலை. அக்கமாலை உண்டான மகிழ்வில் எழுத்து ஒன்றை இணைத்துக்கொண்டு, அதைப் புகலுறு புனைகுமாலை என்றனர்.  அழகே அழகு. தண்டியாசிரியன் சொன்ன சித்திரகவிகள் போலப் புனைந்துகொண்டனர்.

அறுக்க அருகில் வருவதுதான்  அறுக்கரம்.   அறுக்க அறுக்க அருகி வந்து வேறு பொருள் பயக்கும்.  அறுக்க அருகில் ----   அக்கரம். அழகுறு சொல்லமைப்பு.  வர வர வர அது வருவது.  அண் அன் அனமாகும்.

புரிய நேரமாகக் கூடும்.

அறிக மகிழ்க

மெய்ப்பு பின்னர்.

பிருட்டபாகம் என்னும் உடலின் பாகம் - சொல்.

 பிறகிட்ட  -  இதை புரக்கட்டு, பெரக்கட்டு என்று நாவு பலவாறு பலுக்கும்.

பிருட்ட பாகம்.  இது மரூஉச் சொல்.  கி என்ற எழுத்து மறைந்து விட்டது  இட்ட ( இடு > இட்ட ) பாகம் என்பது உட்ட பாகம் ஆயிற்று.பிர்+ உட்ட > பிருட்ட!  பின் இது பூசை மொழியில் இடம்பெற்று,  பிரிஷ்ட, பிருஷ்ட என்று மகிழ்வாய் மெருகு இட்டுக்கொண்டு வழங்கிவருகிறது.  ற + இ சேர்ந்து ரு ஆனது இதன் ஈர்ப்பு ஆகிவிட்டது.

மொழி எவ்வாறு அழகுள்ளதாக இலங்குகிறது என்றால், இன்னொரு திரிபு பாருங்கள்:

அவையின் இடு(க்)கை >சவையின் இடுக்கை >  சவனி(டு)க்கை > சவனிக்கை.   இது மேடைக்கு இடப்படும் திரைச்சீலையைக் குறிக்கிறது. திரை விலகியபின் ஒருவன் வந்துபாடுவான். மக்கள் மகிழ்ச்சி அடைவர்.  அகரம் சகரமாகும். கடின ஒலிகள் ( டு போல)  தானே நீங்கிவிடும். கேட்பவன் கவனக்குறைவால் சொல்லில் மாற்றம்.

(ஞானயோகம்) மேவும் அவர் என்பது, பாகவதர் பாடுகையில் மே-பூங்கவ என்பதுபோல் ஒலிக்கிறது. படுதா போடும் வேலைக்காரனுக்கு நேரமில்லை. அதனால் அவனுக்கு சவனிக்கை என்று காதில் விழுந்து அவ்வாறே எடுத்துக்கொள்கிறான். இதில் மொழிக்கு ஒரு புதுச்சொல் கிடைத்துவிட்டதே.

பாவினால் மக்களைக் கவர்ந்தார்.  பா கவ(ர்ந்)தார் > பாக வதார்>  பாகவதர்.

அறிக மகிழ்க

மெய்ப்பு பின்னர்

மற்றொரு வகையிலும் இச்சொல் விளக்கமுறும். இங்குக் காண்க: https://sivamaalaa.blogspot.com/2021/07/blog-post_21.html.  இருபிறப்பி ஆகும்.

தொழிலில் ஒற்றுமை

 உங்களின் வேலையை  நீங்களே செய்வதில்

உங்களுக் கோர்பெயர் நல்லது வந்திடில்

உங்கள் மனமே  நிறைவினில் நிற்கும்  

உங்களுக் காகும் உடல்நலம் ஓங்கும்,

விரைந்து முடிக்கவே  வேண்டுவ தாயின்

வேண்டிய  நற்றுணை கொள்வதும் கூடும்.

சிறந்தது  கைத்திறம் உள்ளார்  உதவிடச்

சிறப்புடன் வேலை முடித்திட வேண்டும்

புன்னகை பூத்து முரண்பா டகற்றி,

புகழுற யாவரும் ஒற்றுமை போற்றி,

மன்னர்கள் நாமென நன்மகிழ் வெய்த,

முன்னரே ஆக்கமே நண்ணுதல் காக்கவே..

(இப்பாடல் வெண்தளை பயின்று வருமாறு செப்போலோசையில் எழுதப்படுகிறது,  அடுத்த வரியில் வெள்ளோசை தழுவப்படவில்லை.)

நல்லது - நல்ல பெயரைக் குறிக்கும். மற்ற நன்மையும் அடங்கும்,

ஓர் பெயர் - ஒரு பெயர். கவிதையில் ஒரு என்று எழுதவேண்டியதில்லை

இலக்கணம் விலக்கு அளிக்கிறது,

சிறந்தது கைத்திறம் =  கைத்திறம் என்பது சிறந்தது,  அது கொண்டு

நற்றுணை - நல்ல துணை.

எய்த -  அடைய.

நன்ணுதல் -  அடைதல்

முன்னரே - இது முன்னரே காக்க என்று இணைக்க.

காக்கவே -  காத்துக்கொள்க.

தினாத்யயா - சமஸ்கிருதச் சொல். பொருள்.

தினம் என்ற சொல்,  தீ என்ற தமிழிலிருந்து வருகிறது.  தீ என்பதோ தேய் என்பதிலிருந்து வருகிறது. சில பொருட்கள் தேய்வதனால் வெப்பம் மிக்குவந்து தீ உண்டாகிவிடுகிறது.

தினம் என்பது தமிழ்ச்சொல் என்று சில தமிழாசிரியர்கள் கூறியுள்ளனர்.

முதலில் தமிழர்கள் தமிழும் சமத்கிருதமும் இருகண்கள் என்றும் ஒன்றுக்கொன்று இணையானவை என்று சொன்னார்கள். வெள்ளைக்காரன் அது எங்கள் கண்டத்திலிருந்து உங்கள் கண்டத்துக்கு வந்த மொழி என்று கட்டுரைத்தபின்,  அவர்கள் கடன் வாங்கியதைத் தெரிவிக்காமல், நீங்கள் எல்லாம் கடன் வாங்கிவிட்டீர்கள் என்று சொல்லிவிட்டான். அந்நாளிலிருந்து தமிழறிஞர்கள் மனமிகக் கவன்று,  அது சமஸ்கிருதம், இது சமஸ்கிருதம் என்று பிரித்து. ஆய்வுகளில் ஈடுபட்டுக்கொண்டிருந்தனர். வால்மிகி என்ற தமிழ்ப்புலவன் தான் முதலில் சமஸ்கிருதத்தில் நூலெழுதியவன்.  அவன்பாடிய இராமரும் நீலவண்ணத்தவர்தான். வெள்ளையன் அல்லன்.

வான்மிகி என்ற புலவர் சங்கத்திலும் சென்று பாடியுள்ளார்.

சமஸ்கிருதம் என்பது நம் உள்ளூர் பூசை மொழி. 

நிற்க, தினம் என்பது நாள் என்று பொருள்படுதலால்,  தினாத்யா  என்ற சொல்லைப் பார்ப்போம்.  தினம் அற்றுப்போவது தான்  தினாத்யா அல்லது தினாத்யாய. அற்றுப்போவது என்றால் முடிந்துபோவது.  அறவே இல்லாமல் போவது அன்று.  (அல்ல).  தினம் அற்றுப் போவதால் இரவு வந்துவிடும்.  அற்று -  இன்று அத்துப்போனால்  நாளைச் சூரியன் முளைக்கும்.  அப்போது   வரும். பூமி சுற்றுவதும் நீங்கள் அறிந்ததே.[ Dinātyaya]

தினேஸ்வரன் என்ற பெயரும் பலரும் விரும்பும் பெயர். தினத்துக்கு ஈஸ்வரன் என்றால் சூரியன். இறைவன் > இஷ்வர் ( ஈஷ்வர்)> ஈஸ்வர் மீண்டும் அன் பெற்று ஈஸ்வரன் ஆகும்.  சூரியன் தெய்வமாக வணங்கப்படுவது. சூடு கொடுப்பவன் ஆதலால் சூடியன்: சூரியன் ஆனான்.

தினாதி என்பது தின ஆதி,  காலைப்பொழுது, இப்போது இவ்வாறு பல சொற்கள் உள்ளன. இந்த மாதிரிச் சொற்களின் மூலம் சமஸ்கிருதமும் பல பெற்று சொற்செழுமை அடைந்தது. 

தின அன்று அகம் என்பவற்றைக் கொண்டு  தின அந்து அக >  தினாந்தக என்ற சொல் உண்டானது. மாலை வந்து மருவும் நேரத்தைக் இது குறித்தது.

அன்று அல்ல என்பதுமாகும், அன் து < >அந்து

தேய் > தீ > தினம்போல,  தேய் என்பதிலிருந்தே டே  ( நாள் ) என்பதை ஐரோப்பியர்கள் உண்டாக்கிக்கொண்டனர்.

தீ இன் அம் > தி ன் அம் > தினம்,.

அறிக மகிழ்க

மெய்ப்பு பின

புதிய பிரதமர் வோங், மூத்த அமைச்சராகும் லீ மேதகையோருக்கு வாழ்த்துக்கள்.

 சிங்கமான பலசிங்கர்  சிறப்பொடுவாழ் சிங்கைநகர்

தங்கநகர்த் தலைமைசேர்  நல்அமைச்சர் வோங்கவரும்

பொங்கெழிலே  பூத்திருக்கப் பொறுப்பேற்கும் நன்னாளில்

தங்குகசீர்  மங்களமே  தரணிப்பண் நிலைதருமே.

நிறைவான செல்வமெலாம் நித்தலுமே பெருகிவர

நிறைவானும் குன்றாத மழைபொழியச் செழிப்பாகத்

திறைபொருளின் வளம்கொழிக்கத் தேன்மொழியும் கலந்துவர

இறைவரமும் தொடர்தரவே இவராட்சி நிலைதருமே.

பல்லாண்டு  நீள்நகரைப்  பண்புடனே ஆண்டவர்நம்

தொல்குடியின் லீசியன்லுங் துவள்வில்லா வானம்போல்.

வல்கணமொன்  றில்லாமல் வளமான ஆட்சிதந்தார்

நல்மணமே ஒன்றியன்று நலம்காக்க   நிலைதருமே.

இவை மூன்றடுக்கிய தாழிசைப்பாக்கள்.

அரும்பொருள்:

திறை பொருள்  - வரியும் பொருளியலும்

உம்மைத் தொகை.

நித்தல் - என்றும்

தரணிப்பண் -  உலகம் ஒத்து இருந்து பாராட்டுதல்

சிங்கர் -  சிங்கம்போன்ற மனிதர்கள் சிங்க( ம் ) + அர்> சிங்கர்

சிங்க(மவ)ர்>  ( தொகுத்தல் விகாரம் என்றும் கொள்க)

தொடர்தர =  தொடர்ந்துவர

இறைவரம் - கடவுள் கிருபை

தொல்குடி -  முதல் தலையமைச்சரின் குடி

நீள்நகர் - பெருநகர்

வல்கணம் - கடினமான தன்மை

ஒன்றியன்று -  ஒன்றாக இணைந்து

ஒன்று இயன்று - ஒன்றாய் இயன்று. ஆய் உருபு தொக்கது.

துவள்வில்லா -  துவள்வு இல்லா - மடங்கிக்கெடுதல் இல்லாத.

வன் கணம் நன் கணம் என்று புணர்த்தாமல் நல் வல் என்றே எதுகைநோக்கி இருத்தப்பட்டன. ஆகவே நல்கணம், வல் கணம், வன் கணம் : வன்மை நிகழ்வின் திரட்சிகள்;  நல் கணம் - நன்மை நிகழ்வின் திரட்சிகள் ( ஆட்சியில்) .

"நல் கணம்" என்பதைப் பயன் படுத்தாமல்  நல் மணம் என்று பாடியுள்ளோம்.

நட்பினை(சேர்தலை) மிகுத்தல்

 நட்பு என்ற சொல் நள் என்ற அடிச்சொல்லில் பிறந்தது. நள்+ தல் என்பது நட்டல் என்றும் வரும்.  நண்பு மற்றும் நட்பு என்றும் தோன்றும். நாடாது நட்டலிற் கேடில்லை நட்டபின் வீடில்லை நட்பாள்பவர்க்கு என்று தேவர் திருவாய் மலர்கின்றார். நண்பர்கள்  ஆனபின்  வீடு  இருந்த இடத்தில் இருக்கும் என்றாலும் வீடில்லை  அதாவது விடமுடியாது என் கின்றார்.  நண்பர்  ஆனபின் பிரிந்துவிடுதல் எளிதன்று.  நண்பர்களாகு முன்னர் மலைகள்போல்   பெரியனவாகத் தெரிந்த குற்றங்களும் கண்களாற் காணவும் இயலாதன ஆகிவிடும். அதனால்தான் வள்ளுவனார் வீடில்லை,  விட்டு விலக முடியாது என்று சொல்கிறார் வெகு திட்டவட்டமாக.

ஒரு செடியை நடுதல்,  மரத்தை நடுதல் இவை போன்றவைதாம்.  இந்த நட்டலும். கொஞ்ச நாட்களிலே  வேர்விட்டு வளரத் தொடங்கிவிடுகிறது. கூடியவர் பிரிந்தால் கொஞ்சம் அழுகையும் வரலாம்,  அப்போது உங்கள் நண்பர் கோடிக்கணக்கில் கொள்ளை அடித்ததாக ஊரெல்லாம் ஓமலித்தாலும் உங்களுக்குத் தெரியாது போய்விடும். நட்பில் குற்றம் தெரிவதில்லை. அப்புறம் வீடில்லை.  விடுபாடு கிடையாது.

இவ்வாறெல்லாம் ஏன் சொல்கிறோ மென்றால்,  நட்பு என்பதற்கும் செடி மரம் நடுவதற்கும் வேறுபாடில்லை.  எல்லாம் நள் என்ற அடிச்சொல்லிலிருந்தான் வருகிறது.  அதனால்தான் :"நட்டலிற் கேடில்லை, பின்னர் வீடில்லை:" என்கிறார்.

இப்படி நட்பில் மிகைபாடு இருத்தலால்,  பூசைமொழியில் மிகுத்தல் கருத்திலிருந்து மித்திரம் என்னும் சொல்லைப் படைத்துள்ளனர். நட்பு என்பதே ஒரு கூடுதலில் வரும் மிகைதான்.  இதை உணர்ந்துகொண்டால் மிகு திறன் என்பது ஏன் மித்திரம் ஆனதென்பதை உணரலாகும்..  இதை "திறன்" என்று சொல்வதை விட திரன் என்று சொல்வதே திரிதல் காட்ட எளிதான சொல்லமைபு ஆகும்.  இது உண்மையில் திரி+ அன் > திரன்தான். திரிபுப்பொருள். அகரவரிசையை  நோக்காது  எழுத்துத் திரிபுகளை மட்டும் நோக்குக. இந்த உத்தி புரிதலுக்குத் தேவையானதாகும்.  திரி என்பதில் இகரம் கெட்டு திர் அன் திரன் என்று வந்த சொல்.  மிகத் திரிதல் > மித்திரி அம்> மித்திர ஆகி,  பூசைமொழியில் வரும் நட்புச்சொல்லுக்கு மிக்க நெருக்கமான திரிபு வடிவங்களை முன்வைக்கும்.  திறம், திரம், திரி அம்,  என்பவற்றில் திரி  அம் என்பது மிகத் தெளிவான விளக்கம்  அதாவது புரியவைக்கும் விளக்கம் ஆகும்.

கூடுதல் என்ற தமிழ்ச் சொல்லும் மித்திரன் என்ற சங்கதச் சொல்லும் அதிகம் புலப்படுத்தும் கருத்தில் உண்டாயின. 

அறிக மகிழ்க.

மெய்ப்பு பின்னர்.