பரிமாணம் என்ற சொல்.

மாணுதல் எனின் அது சிறத்தல்.

மாண் >  மாண்பு:     பு தொழிற்பெயர் விகுதி,
மாண் >  மாணவர்,  மாணவி.      அ+அர்.  அ+வி.   ஆண்பால் பெண்பால் விகுதி
மாண் +  ஆக்கு+  அர் =  மாணாக்கர்;    ~+ ஆக்கு+ இ =  மாணாக்கி.   சிறப்பு ஆக்கிய ஆண் பயில்வாளன்; பெண் பயில்வாளி.  பயில்வு+ ஆளன்,  ~ஆளி.
( பயில்வான்:  குத்துச்சண்டை முதலிய பயின்றவன்).
மாண் >  மாணி .  பிறப்பிக்கும் உறுப்பு.  பிறப்பிக்கும் சிறப்புக் குரியது என்பது பொருள். மணமிலி.
மாண் .>  மாணார்.   சிறப்பிலாதார்.  பகைவருக்குச் சிறப்பில்லை என்பதால் பகைவர் என்பதும் தரவுப்பொருள்.  அதாவது பகைவர் எவ்வாறு உயர்ந்திருப்பினும் அவரை அழைத்து நாம் சிறப்புச் செய்வதில்லை.( அதனால்).

மாணவகம் -  மாண்பு மிக்கதான கல்வி.    இதை ஆகுபெயராய்க் கல்விச்சாலைக்கும் பயன்படுத்தலாம்.

மாண் > மாணம்:  மாட்சிமை.

மாண் >   மாணல் - சிறத்தல்.

மாண் +  து :  மாண்டு.   ஓர் இராகம்.   சிறந்த இராகம்.

மாண் + சி  =   மாட்சி.   (  ஒப்புமை:   காண் + சி:   காட்சி).

மாண்டோர்:  மாண்பு பெற்றோர்;   மாண்+ து + ஓர்:  மாண்டோர்.

மாண் >  மாணிக்கம்;   சிறந்த ஒளிக்கல்.

மாணவ்வியம் :   சிறப்புக்குரிய சிறுவர் கூட்டம்.   மாண் +  அவ் இயம்.  வகர உடம்படு மெய்.

கோணல்மாணல் :  கோணல்கள் பல கொண்டு அதனால் தனித்து எண்ணப்படுவது.  அதன் காரணமாகச் சிறப்புற்றது.   இது ஒரு வஞ்சப் புகழ்ச்சிச் சொற்றொடர்.


ஆக இனி பரிந்து மாணுதல் என்று பொருள்படும் பரிமாணத்தைக் காண்போம்.

ஒன்று தன்வழியே ( பிற கலவை இன்றி)  மிகுந்து சிறத்தலே பரிமாணம்.

தொடக்கத்தில் உரைத்ததும் கவனிக்க.

பரி என்பதொரு முன்னொட்டு.  இதைப் பிற மொழிகளும் அணைத்தன.

எ-டு:  பரி வாரம்:  பரிந்து உடன்வருவோர்.  அன்புகொண்டு கூட வருவோர்.
வரு + அம் =  வாரம்:  வருதலைப் புரிவோர்.   முதனிலை நீண்ட தொழிற்பெயர்.

தட்டச்சுப்பிழைகள் பின் பார்க்கப்படும்.

கொடூரம்

உலகில் சில விரைந்து வருபவை;  ஓடிவரும் என்று சொல்லலாம். சில மெதுமெதுவாக வருபவை.  தீமை முதலியவை வேகமாக வருகின்றனவா அல்லது மெல்ல மெல்ல வருகின்றனவா என்பதை நீங்கள் உங்கள் பட்டறிவினின்று எமக்கு விளக்கும் வல்லமை உள்ளவர்கள்.

கொடுமை என்ற சொல் வளைவு குறிப்பது. கொடியது என்றால் வளைந்தது என்றுதான் பொருள்.  பண்டைத் தமிழனுக்கு அறவழியே நேரியது;  அதாவது வளைவு ஒன்றும் இல்லாதது.   அறமல்லாதது  வளைவுடையது;  கோணல்மாணல் எல்லாம் அறத்தின்பால் பட்டனவாக பண்டைத்  தமிழன் எண்ணவில்லை.

தனக்கு இரு கொய்யாக்கனி கிட்டினால் ஒன்றை பக்கத்து மரத்தில் வாழ்ந்தவனுடன் பகிர்ந்து உண்பது பிறனுக்குத் தருவதாகிய அறமே.  அதனால் அது தருமம் என்று எண்ணினான்.  அறமென்பது விரிந்த பொருள் உடையது;  தருமம் என்பது பல அறச்செயல்களில் ஒன்று. பிறனுக்கு ஒன்று தந்து மகிழ்வது.

தர்ம என்ற சங்கதச் சொல் அறநூல்களால் அறுதி செய்யப்பட்ட நல்லவை என்ற விரிந்த பொருளுடைமையால் அச்சொல்லின் பொருள் வேறு.

விளக்குவோர் சிலர்  அறம் எனின் தருமம் என்பர்.  சொல்லமைப்பின்படி பார்த்தால் தருமம் என்பது பிறனுக்கொன்று அன்புடன் வழங்குவதுதான்.  அறத்தின் ஒரு சிறு பகுதியே அது.  ஆனாலும் பெரிதாய்ப் பேசப்படுவது.  ஈதல் எண்ணம் பலருக்கு இல்லையாதலால் அவ்வெண்ணம் உள்ள சிலர் புகழ்ந்து பேசப்படுவது இயல்புதான்.

அறம் : இச்சொல்லின் பொருள் வரையறுக்கப்பட்ட நற்செயல்கள் என்பது.  அறு+ அம் =  அறம்.   (வரை)அறுக்கப்பட்டவை.  தருமம்:  வினைச்சொல் தருதல்.  ஈதல்,      ஈதல்:  ஈதல் அறங்களில் ஒன்று.  ஆதலின் "ஈதலறன்" என்றார் ஒளவையார். (கொடுத்தல், தருதல், ஈதல் என்பவற்றின் பொருள்வேற்றுமை இங்கு கருதப்படவில்லை).

பிறரை மிகுந்த கொடுமையுடன் நடத்துவது என்பதுதான் கொடூரம் என்பதன் வழக்குப்பொருள்,  இது அமைந்த விதம்:

கொடு +  ஊர் +  அம் =  கொடூரம்;

ஊர்தல் என்பது மெல்ல வருதல் என்று பொருள்பட்டாலும்,  கொடூரம் என்னும்போது மிகுந்த கொடுமை என்ற பொருளே வழக்கில் தென்படுகிறது.
"கொடூரக் கொலை"   என்னும்போது கொல்வது மட்டுமன்று,  ஒருவன் உடலை அறுத்து வீசுவது போலும் செயல்களைச் செய்வது என்று மிகுந்த கொடுமையைக் காட்டுகிறது இச்சொல்.

மெல்ல மெல்லக் கொடுமை செய்தல் என்று சொல்லமைப்பினால் பொருள்பட்ட இச்சொல் நாளடைவில் மிகுதியான கொடுமை செய்தல்  என்று பொருள்படலாகக் காரணம்,  கொடுமை செய்தோர் வரவரக் கொடுமைகளை மிக்குச் செய்தகாரணமே  ஆகும்.

கொடுமையில் எது மிகுதி;  எது மென்மை என்பது அறிந்து  சொல்வோனின் மனத்தைப் பொறுத்ததாகிறது. கொடுமையில் மென்மை இல்லை என்று சொல்வோருமுண்டு.

எனவே வழக்குப் பொருள் அமைப்புப் பொருளினின்றும் சற்று விலகி நிற்கிறது.  இப்படிப் பல சொற்கள் மொழியில் உள்ளன.

கொடூரம் என்பதில் இடைநிலையாய் நிற்கும் ஊர்தல் வினை, மெல்லச் செய்தல் என்பதிலிருந்து மிகவே செய்தல் என்று மாறிப் பொருள்தரும்.

ஊர்ந்து வருவனவற்றை உடன் அறிதல் சற்றுக் கடினம் எனவே மிகுந்த கொடுமை ஆயினும் உடன் அறியப்படாத கொடுமை என்ற பொருளும் இருத்தல் சிலரால் கருத்தில் வைக்கப்படவும் கூடும்.

நிட்டூரம்  ( நிஷ்டூரம் ) என்பது நெடிது ஊர்ந்து வரு துன்பம்.  நெட்டு+ ஊர்தல். இது பின் நிட்டு என்று முதல் திரிந்தது.

இன்னும் ஊர்தல் இடைநிலை வந்த சொற்களை  ஆய்வு செய்வீராக.

மறுபார்வை செய்யப்பெறும்.

விசுறு என்பதும் அதிற்பிறந்த விசிறியும்

உட்ணம் அதிகமானால் ஒர் காற்றுமட்டையினால் விசிறிக்கொள்ள வேண்டும்.   அப்போது கொஞ்சம் சுகம் பெறலாம்.

உட்ணம் ( உஷ்ணம் ).  இச்சொல்லை அறிய இங்கே செல்லுங்கள்.

1.https://sivamaalaa.blogspot.com/2019/05/blog-post_17.html


2.https://sivamaalaa.blogspot.com/2012/09/blog-post.html


உகந்த நல்ல நிலையே சுகமென்பது.  இதையறிய இவ்விடத்து ச் செல்க:

https://sivamaalaa.blogspot.com/2014/05/blog-post_7.html.

உகத்தல்:  உக + அம் =  சுக + அம் =  சுகம்.


இப்போது  விசிறி என்ற சொல்:

வீசு > விசுறு.

இங்கு வீ என்ற நெடில் வி என்று குறுகிற்று.  விசு என்றானது,  உறு என்ற துணைவினையின் இறுதியை உள்வாங்கி,    வீசு  +  உறு > விசுறு ஆனது .
வீசும் காற்றுமட்டை விசிறி   ஆனது ஓர் இகரம் ஏறியபடியால்.

சுருங்கச் சொன்னால்:

வீசு +  உறு =  விசுறு.

விசிறு என்று சொல்வர்.   உ- இ  திரிபு.

அழகிய வடிவம், இன்புறுத்தும் திரிபுகள்.

மக்கள் நாவு இவ்வாறான சொற்களைப் படைக்கிறது.  புலவன் இவ்வாறு படைக்க அறியான்.  புலவன் என்பவன் கண்டுபிடிப்பாளன் அல்லன்.

இதற்கு ஆலவட்டம் என்ற பெயரும் உண்டு. பெரும்பாலும் அரசவை போலும் இடங்களில் காற்றுவீசப் பயன்படும்  அது.    அகலம் >  ஆல(ம்).  இது தாலவட்டம் என்ற திரிவழக்கும் உடையது.

விசிறி என்பது சிவிறி என்றும் எழுத்துமுறைமாற்று  அடையும்.

சிவிறுதல் என்று வினையுருத் தோன்றும்.

இன்னொரு காட்டு:   மருதை>  மதுரை.