மூக்குத்தி

இப்போது மூக்குத்தி என்ற சொல்லைப் பார்ப்போம்.

இது மக்கள் படைத்துப் பேச்சு வழக்கில் உலவவிட்ட சொல், பின்னர் அது எழுத்தில் புகுந்தது என்பதுதான் உண்மை.

மூக்கைக் குத்தி அணிந்த சிறு அணிகலனே மூக்குத்தி.

மூக்கு+ குத்தி = மூக்குக்குத்தி.

இது பின் மூக்குத்தி ஆயிற்று. "குக்குத்" என்பது நாவொலிக்க, வல்லின ஒலிகள் மிகுந்து தட்டுத் தடையாவதுபோலிருந்ததனால், அது மருவி ஒரு
கடின ஒலியையாவது விலக்கி, சற்று எளிதாகிச் சொல்
 அமைந்தது.

குத்தித் துளையிடும் ஊசியே அணியின் ஒருபால் அமைந்து, ஒரு கடிப்பையும் (ஹோல்டிங் கிளிப் )மாட்டி மூக்கினுள் அணியை நிறுத்துதற்குப்

பயன்படுவதாயிற்று. பிற்காலத்தில் இவை மேம்படுத்தப்பட்டு, வேறுவகையாகவும்  செய்யப்படிருக்கலாம்.

குக்குத் என்ற இடையில் வரும் ஒலியில், வல்லினம் இரட்டித்தது. இப்படி இரட்டிக்குமிடங்களில் இரட்டித்தல் விலக்கப்பட்டு ஒலித்தல்
எளிமையாக்கப் படுவது முன் என் இடுகைகளில் சுட்டிக்காட்டப்பட்டுள்ளது. தொடர்ந்து படித்து வருவோர்க்கு இது புரியும்.

திரிபு  விதிகளின் பட்டியலொன்றைப் போட்டு வைத்துக்கொள்ளுங்கள்.

இவை போன்றவற்றுக்கு இரவல் வாங்காமல், சொந்தச் சொல்லை ஆக்கிக்கொண்ட தமிழ் மக்கள் பராட்டுக்குரியவர்கள்.

மூக்குத்தி என்பதில், மூக்கு ‍‍‍ பகுதி; தி  விகுதி என்றால் பெரும் பிழை ஒன்றுமில்லை. அதுவும் ஒரு விளக்கம் என்று விட்டுவிடலாம்.  குத்தும்
ஊசி குறித்த சொல்  அணியையும் குறித்தது ஆகு பெயர் என்றால், அதிலும்
உண்மை காணல் தவறில்லை.