பைசா என்ற சொல்.

பைசா என்ற சொல் பாதம் + அம்சா  என்ற இருசொற்களின் இணைப்பு என்று கூறினாருளர். அப்புறம் பாதம் என்பதைக் கால் என்று பொருள்கூறினர்.  பாதம் கால் ஆனால், கால் என்பது நாலில் ஒருபகுதி என்றனர்.  ஆனால் கால் என்பது தமிழ்ச்சொல்.  நடக்கு காலும் கால்; நாலில் ஒன்றும் கால்தான்,

சிறிய மதிப்புள்ள சிறு காசுகளைப் பைக்குள் போட்டுப் பெட்டிக்குள் வைத்தனர்.   பெட்டி - கல்லாப்பெட்டி.

பைக்குள் வைக்க  (பை).  சாத்தி வைத்தபடியால்  (.சா)

ஓரிடத்தில் வைக்கப்பட்ட சிறு காசுகள்.   பை - சா.

பா (பாதம் ) அம்சா என்பதினும்  பெ (பெட்டி)  + சா ( சாத்திவை)  என்பது இன்னும் பொருத்தமாகும்.

பெ + சா > பை சா.   பெட்டிக்குள் சாத்திவைப்பது.  பெ  சா > பெய்சா > பைசா.
பை + சா > பைசா.   பைக்குள் இட்டுச் சாத்திவைப்பது. மற்ற மதிப்பு நாணயங்களுடன் கலக்காமல்.
பா + சா > பாசா.        பாதத்தின் அம்சம். பாதம் = கால்.  ஆக கால் மதிப்பு.  

பெட்டிக்குள் கண்டபடி கிடக்காமல் பைக்குள் இட்டுச் சாத்துவது பைசா.
பைக்காசு என்பதாம்.

காத்து வைப்பதே காசு. பெட்டி அல்லது பைக்குள் இடுவது காத்துவைப்பதே ஆகும். பைசா பல மதிப்பினது ஆதலின் கால் மதிப்பு என்பது முழுப்பொருள் தரவில்லை.

உருவம்  =    ரூபம்   > -  ரூபாய்.
அரசனின்  முகம்  அல்லது அரசினருடைய முத்திரை உடைய நாணயம்.

தட்டச்சு மறுபார்வை பின்.

துலாக்கோலும் தராசும்

அளந்து தருவதற்கான கருவிக்கு எப்படிப் பெயரிடுவது?

ஒரு பாத்திரத்தில் அரிசியை எடுத்தால் அது எந்த அளவினது என்று மதிப்பிடலாம்.  அதற்கு ஒரு பட்டறிவு வேண்டும். எனினும் அஃது ஒரு மதிப்பீடு மட்டுமே. அவ்வரிசியை ஓர் ஒப்பிடு கோலில் ஏற்றி அளந்து அறிந்தாலே அரிசியின் எடை தெரிகிறது. சோறு சமைக்கும்போது ஓர் அளவு குவளை வைத்துக்கொண்டு  " ஒரு குவளை, இரண்டு குவளை" என்று சமைப்பவர் அளந்து இடுவார். ஆனால் அது அளவுகருவியன்று. கோலின் ஒரு புறத்தில் ஓர் எடைக்கட்டியும் மற்றொரு புறத்தில் அரிசியையும் வைத்து நடுவிற் பிடித்துத் தூக்கி  அறியும் கோல் துலைக்கோல் அல்லது துலாக்கோல் எனப்பட்டது.  துலாக்கோல் உண்மையில் எடையைத் துலக்கும் ஒரு கோலே ஆகும்.

துலக்குகோல் > துலைக்கோல்.
துலக்குக்கோல் > துலாக்கோல்.

துலக்குதல் என்ற சொல்லில்  குகரம் ஒரு சொல்லாக்க விகுதி.  துல் + கு = துலக்கு.   மூழ் > மூழ்கு என்பதிற் கு என்பது வினையாக்க விகுதியானதுபோல் துலக்கு என்பதில் கு என்பதும் விகுதியே. இப்படி அமைந்த இன்னொரு சொல்: விளக்கு(தல்)  ஆகும்.   விள்> விள்ளுதல் ( வெளிப்படுத்தல்).   விள் > விள் + கு = விளக்கு.  விளக்கு என்பதில் விள் - பகுதி. அ - இடைநிலை.   க் என்றுவந்தது சந்தி அல்லது புணர்ச்சி.   கு என்றது விகுதி. துலக்கு என்பதும் அன்னதே.

துலக்குதல் : பல் துலக்குதல் என்பதிலும் அதே சொல் வருகிறது.

எளிதில் அறிய இயலாத ஒன்றை ஒப்பீடு மூலம் அறியலாம்.

சமன்செய்து சீர் தூக்கும் கோல் என்றும் விளக்குவதுண்டு.

அரிசி போலும் அளக்கப்படும் பொருளைப் பிறனுக்கு விற்பதற்கு அல்லது பண்டமாற்றாய்த் தருவதற்கு (  " தரு " )     ஆகும் கோல்  ( "ஆசு" )   தராசு எனப்பட்டது. 

தருதலுக்கு   ஆகும் ஒப்பிடுகருவி.
தரு +  ஆ + சு (விகுதி).
தரு என்பது வினைச்சொல்.  ஆ என்பதும் வினைச்சொல்.  சு என்பது விகுதி.
தராசு.
ஆசு - பற்றுக்கோடு.  ( பற்றிக்கொள்ளுதல்).  தருதற்கு பற்றுக்கோடு ஆகும் கருவி எனலுமாம்.

தர+ ஆசு =  தராசு எனினுமது.


சு விகுதிச் சொற்கள்:   பரிசு.   விழைச்சு.
சு விகுதி இடையிலும் வந்து வேறு விகுதி ஏறும்.   அலை > அலை+ சு + அல் = அலைச்சல்.  இதேபோல் விளைச்சல். குடைச்சல்.  நமைச்சல்.

நீர்ப்பாசனம் என்ற   கூட்டுச்சொல்லில்  பாய் + சு + அன் + அம் >  பா(ய்)சனம் > பாசனம்.  நீர் பாய்ச்சுதல். யகர ஒற்று மறைவு.

யகர ஒற்று மறைந்த இன்னொரு சொல்:  வாய் + தி >  வாய்த்தி > வாத்தி(யார்).  வாய்ப்பாடம் சொல்பவர்.

பாய் > பாய்ம்பு > பாம்பு.  யகர ஒற்று மறைந்தது.   (முனைவர் மு வரதராசனார்.)

இவற்றை அறிக. மகிழ்க.

தொம் > தொந்தி

தொங்கு என்ற சொல்லில் தொம் என்பதே அடிச்சொல்.

தொம் + கு =  தொங்கு.

தொங்கு(தல்) வினைச்சொல்.   தல் என்னும் விகுதி பெற்றால் விகுதி ஒழிய முன்னிற்பது வினை. வினை என்பது செய்கை. தொங்குதல் என்பது வினைக்குப் பெயராகிறது, இதனைத் தொழிற்பெயர் என்று இலக்கணியர் சொல்வர்.

தொம்பல்

இது தொம் > தொம்(பு + அல்) = தொம்பல்   ஆனது.  பு  மற்றும் அல் என்பன விகுதிகள்.  இரு விகுதிகள் பெற்ற சொல் இதுவாகும்.  கலப்பையில் தொங்கிக்கொண்டிருக்கும் ( ஒட்டியிருக்கும்) மண் அல்லது சேறு.

(சேர்ந்துகொண்டிருப்பது சேர் > சேறு.   ( இது வீர் > வீறு போன்றமைந்த சொல்). வைரஸ் என்ற சொல்லின் அடியும் இதுவாகும். விரைவு என்பது ஓர் உள்ளாற்றலால் முடுகி அல்லது விரைந்து சென்றடைதலைக் குறிக்கும்.

இதைப்பின் தனியாக விளக்குவோம்.  இங்கு    விர் > வீறு என்பதை மட்டும் ஒப்பிட்டுக் கொள்க.) 

தொம் > தொம்பு > தொப்பு

தொப்பு தொப்பு என்று நனைந்துவிட்டோம் என்பது காண்க

தொப்பு - துணி நனைந்து தொங்கும்படியாக


தொப்பு > தொப்பை
தொப்பு > தொப்பி.  ஒரு நடுப்பகுதி வெளிவந்த தலையணி.
தொப்பு > தொப்பூழ்.

தொம் என்பதற்கு தொ என்பது அடிச்சொல்.  ஆகவே மூலம்.

தொ >  தொடு,   ப > படு  போல. இதைத் தனியாக விளக்கவேண்டும். தொடும்போது உங்கள் கை இருக்குமிடத்திலிருந்து நீட்டப்பெற்று எதையும் தொடுகிறது.  நீள்வது வெளிவருவதே போன்றது. இருக்குமிடம் விட்டு வெளிவருவது.

தொடு > தொடை.

உடலைவிட்டு நீண்டு கீழாக  வெளிவந்தது.


தொம் > தொம்தரவு. > தொந்தரவு.  ( விடாமல் தொங்கிக்கொண்டிருப்பதுபோல ஒன்றைச் செய்து வருத்துவது ),


தொந்தி   ( தொம் தி )   -  வெளித்தள்ளித் தொங்குவயிறு.


விளக்கும்பொருட்டு ஒன்றை ஒன்றுக்கு மேற்பட்ட சொற்களால் சொல்லநேரும்.  வெளித்தள்ளுதல் தொங்குதல் எல்லாம் அதே.

தொம்பைக்கூத்து, தொம்பைநாற்று  இவை கூட்டுச்சொற்கள்.


அறிக மகிழ்க.

தட்டச்சுப் பிறழ்வுகள் பின்.