கல்லும் முள்ளும் காலுக்கு மெத்தை

நெடும்பாதையில் சென்று

கொடும்பாறைகளை வென்று

சுடும் கூர்கற்களில் நின்று

கடுமுள்ளைக் கால்மெத்தைஎன்று

நடுக்காட்டினையும் நண்ணி

நம் ஐயப்பனையே எண்ணி,

இறைப்பற்று யோகமே பண்ணி,

விண்ணருள் தவமேற்கொண்டார்

கண்ணெனக் காணும் நம் ஐயப்பசாமிகள்.

அவர்கள் மெய்யருள் சிறக்கவே..

கழிப்பிடத்துக்கு வரும் சில வேறுபெயர்கள்.

 இன்று கப்புரை என்ற சொல்லைக் கவனித்தறிவோம்.

இந்தக் கப்புரை என்ற சொல்லை,  "சலக் கப்புரை" என்ற தொடரிலிருந்து கொண்டுவருகின்றோம். இதைப் பிட்டு எடுத்துப் பார்த்தால் இது ஓர் அழகிய சொல்லாகவே தோற்றமளிகிறது..  ஆனால் இச்சொல் இருப்பதாக நிகண்டுகளிலும் அகரவரிசைகளிலும் காண இயலவில்லை.. யாம் அறியாது எங்காவது வழக்கில் இருக்கலாம் என்றாலும்,  இங்கு இல்லை என்றே கொண்டு, அடுத்த கட்டத்தினுள் நுழையலாம்.

கப்புரை என்ற சொல் இல்லை என்றால் அப்புறம்  சலக்  கப்புரை என்று பிரித்து எழுதுவது வழுவாகிவிடும்.  ஆகவே, இனி   " சலக்கப் புரை" என்று வைத்துக்கொண்டு அதன் பொருளை அறிய முற்படுவோம்.

சலம் என்ற சொல்லில் ஒன்றும் இடக்கு ஏற்படவில்லை.  அதற்கு "நீர் " என்ற பொருள் உள்ளது.  அது  ஜலம் என்றும் வழங்குகிறது.  இது நீர் சலசல என்று ஓடுவதால் " சலம் " என்று பெயர் பெற்றதாக மறைமலையடிகள் கூறியுள்ளார்.  எனவே  சலசல, ஜலஜல எல்லாம் ஒலிக்குறிப்புகளே.   இயற்கையில் நாம் கேட்கும் ஒலிகளை மொழிப்பாகுபாட்டினுள் இருத்த வேண்டியதில்லை.  அவை பொதுவொலிகள். காகா என்று காக்கை கத்துவதுபோலுமே ஆகும். இதைக் காக்கா அம் (காகம் ) (க் இடைக்குறை);  காக்கா  ஐ (காக்கை) எனினும் ஒன்றே. அம் விகுதி அமைதல் குறிக்கும் விகுதி.   ஐ விகுதி உயர்வு என்று பொருள்பட்டுப் பின் வெறும் இறுதியாய் நின்றதொன்றாகும். உண்டனம்,  உண்டனை ( யாம் உண்டனம், நீ உண்டனை) என வினைமுற்றுக்களிலும் வரும்  விகுதிகளே இவை.    இவை உண்மையில் பல்பயன் காண்பன.

சலக்கம் என்பது கழிப்பிடத்துக்கு இன்னொரு பெயர்.   காலையில் சலக் கடன் களை நிறைவேற்றிக்கொள்வதற்கான இடம்.  இது சலக்கடம்  என்று அமைந்த சொல். கடம் என்பதும் கடன் என்பதும் மகர 0னகர ஒற்றுப் போலி.  அறம் - அறன், திறம் - திறன் என்பது போல.  இந்தச் சலக்கடம் என்ற சொல், சலக்கம் என்று திரிந்துள்ளது.   டகரம் கெட்டு, சலக்கம் ஆகி,  கழிப்பிடம் குறித்தது.  சலத்தைக் கடத்துமிடம் என்று கொண்டு,  சலக்கடம் > சலக்கம் எனினுமது.

கட என்பதற்குப் பதில் கழ (கழற்று, கழட்டு) என்று இட்டு நோக்குவானும் காண்பது அதுவேயாகும்.  பாழை - பாடை  என்று திரிபுண்மையால், வேறுபடுதல் இலது.

கப்புரை என்பதை கழிப்புரை என்று கண்டு, கப்புரை என்று முடிபு கொளுத்துதலும் அஃதே.  ழிகரம் இடைக்குறை.  பண்டுபோல் காணுமது.

புரை என்றல் இடம் என்று பொருள்தருவதே.  கழிப்புரை என்ற கூட்டுச்சொல் காணப்படவில்லை எனினும், அதனை இல்லை என்று கொள்ளுதல் இயலாது. கழி என்றொரு சொல்லும்  புரை ( இடம் ) என்ற சொல்லும் தமிழில் உண்மையின் எனக்காண்க.

சலக்கம்,  சலக்கப்புரை என்பன கழிப்பிடத்து வேறு பெயர்கள்.

இனி இது வாக்கியமாதலும் உரியது.  சலக்கு -  சலம் கழிப்பதற்கு,  அப் புரை - அந்த இடம் என்று  வாக்கியமாகி, " சலக்கப்புரை" என அமைதலுமாம்.  சலக்கு என்பது சலத்துக்கு என்று அம் விகுதி இழந்தபின் அத்துச்சாரியை மிக்கு நின்று வருதல் மகிழ்தரும்.

அறிக மகிழ்க.

மெய்ப்பு பின்பு.

கவசம் அணிந்து

இடைத்தொலைவு கடைப்பிடிக்க.

குறிப்பு:

புரை -   இடம்,  துவாரம்.

ழகர ளகர மயக்கம்.

 அடினும் ..... என்று ஒரு வாக்கியத்தைத் தொடங்கினால் முதல் வந்த சொல்லே புரியாததாய் உள்ளதே என்று சிலர் தன் மனநிறைவின்மையை அறிவிக்கக் கூடும். அடுதல் என்பதொரு வினைச்சொல். அதாவது செய்வதனைக் குறிக்கும் சொல். ஆனால் அடுத்தல் என்ற சொல் ஒருவேளை புரிந்துகொள்ளத் தக்கதாய் இருக்கும் என்று நாம் நினைக்கலாம்.

வினைச்சொற்களை ஆற்றலுடன் வாக்கியத்தில் வைத்துப் பேசுவதில் தமிழ்ப் பேசுவோர் கைவந்த திறனுடையவர்கள் என்று சொல்ல எனக்கு வரவில்லை. சீனர் மலாய்க்காரர் முதலானோர் அவர்கள் மொழியின் வினைச்சொற்களை மிக்க ஆற்றலுடன் பயன்படுத்துவதாகத் தெரிகிறது. நான் நினைப்பது தவறாக இருந்தால் அதற்காக மகிழ்ச்சி அடையுங்கள். நீங்கள் வினைச்சொற்களைக் கையாள்வதில் திறனுடன் விளங்கவேண்டும் என்பதே எனது அவா ஆகும்.

அடினும் என்பதை விடுத்து அடுப்பு என்று சொன்னால் பலருக்கும் புரிந்துவிடும். தினமும் சாப்பாட்டுக்கு உதவுவதால் அது பலருமறிந்து பயன்படுத்தும் சொல்லாய் உள்ளது.  "அடினும் ஆவின்பால் தன்சுவை குன்றாது" என்பது நாம் இளமை நாட்களில் படித்த நூலில் உள்ள வாக்கியம்தான்.  அழகிய தமிழ் வாக்கியம்.  செய்யுள்.  வெற்றிவேற்கை என்னும் நூலின் உடமை அது. உங்களின் உடமையும் தான்.

அடினும் சுடினும் என்ற இரண்டும் ஒரு பொருளன.  வடிவ ஒற்றுமையுடன் வருகின்றன.  அடு என்ற வினைச்சொல்லில் பு என்னும் தொழிற்பெயர் விகுதி இணைந்து அடுப்பு என்ற சொல் வருகின்றது.  சுட்டு அடுக்கி உண்ணத் தருவர் அடையினை.  இதுவும்   அடு - அடுதல் -  அடு+ ஐ என்று விகுதி பெற்று, அடை என்று அமைந்தது. மாவினை மிக்க அடர்த்தியாய் அழுத்திச் செய்யப்பபெறுவது   -  என்று விளக்கினும் ஏற்கலாம்.  அடு>  அடர்;  அடு + ஐ = அடை என்று வருதலும் உடைத்து.

அடுக்களை என்ற சொல் சமையலறையைக் குறிப்பது.  களை என்பது வேலையைச் செய்யுமிடத்தைக் குறிக்கிறது.  களம் > களை.  அன்றிக் களை என்பது வேலைகளைச் செய்வதையும் அதனால் களைத்துப்போவதையும் குறிக்கும் சொல்.  பெண்டிர் அடுக்களையில் களைத்துப் போய் அமுது படைக்கின்றனர். களம் என்பது அம் விகுதியில் முடிந்த சொல். அதே அடிச்சொல் ஐ விகுதியில் முடிந்ததே (அடுக்)களை ஆகும்.  களம், களை என்பன அமைக்கப்பட்ட இடம் எனப்பொருள் படும்.  அடிச்சொல்: கள் > கள்+து > கட்டு( கட்டிய இடம்).  கள்> களை என்பது அதே சொல்லினின்று அமைதல் காண்க.

இனி, யாம் எடுத்துக்கொண்ட சொல்லுக்கு வருவோம்.  அது அட்டளித்தல் என்பது.  அட்டு -  சமைத்ததை,  அளித்தல் - உண்போருக்குத் தருதலாம். இச்சொல் நாளடைவில் அட்டழித்தல் என்று மாறிவிட்டது.  ஆனால் பொருள் மாறவில்லை.  ளகர ழகர மயக்கத்துக்கு ஓர் எடுத்துக்காட்டாகிவிட்டது.  இந்தச் சொல்லில் வரும் அழித்தலுக்கு அளித்தல் என்பதே பொருள்.

அறிக மகிழ்க.

மெய்ப்பு பின்னர்.

நோய் வராது காத்துக்கொள்க. 

 அளைதல் என்பது சென்று  பொருந்துதல் என்று பொருள்தருவதால் சமைத்தற்குச் சென்று ஆவன செய்யும் அறை என்ற பொருளுக்கு அடுக்க்