கோ என்ற சொல்லில் அடங்கியுள்ள தத்துவம்.

 கோ - தத்துவம். இங்கு தத்துவமென்பது, பிறசார்பின்றி,   தானே நின்றியங்கும் கருதுகோள். தன் > த.  (கடைக்குறை). து - உடைமைக் குறிப்பு.  அம் - அமைதல் குறிக்கும் விகுதி. த + து + அம் = தத்துவம்.

தமிழ் நெடுங்கணக்கில் (அரிச்சுவடியில்)  உள்ள இரண்டு எழுத்துக்களுடன் அணுக்கமானது கோ என்ற எழுத்தாகும்.   அந்த இரண்டு எழுத்துக்கள் :  கு என்பதும் ஓ என்பதும்.

கு என்பதனை மேலும் பிரிக்காமல்,  அதை நாம் சேர்விடம் குறிக்கும் பண்டைச் சிறுசொல் என்றே அறிந்துகொள்வோம்.  அது சேர்விடம் மற்றும் சேர்ந்திருந்தலைக் குறிக்கும்.  இந்தியாவிற்கு என்னும்கால் அது சேர்விடம் குறிக்கும்,  வாக்கியம்: இந்தியாவுக்குச் சென்றான்.  குடி, குடும்பம், கூட்டம், கூம்புதல் முதலிய பல தொடர்புடைய சொற்கள் கூடியிருத்தலைக் குறிக்கும். 

ஓ என்பது ஓங்குதல், ஓம்புதல் என்று மிகுதி குறிப்பதும் காத்தல் குறிப்பதும் ஆகும்.

கோ என்ற சொல்லுக்குப் பல பொருள் உள.  அவற்றுள் சில:  

அரசன்:  குடிகளுடன் கூடியிருந்து அவர்களைக் காப்பவன்.

அம்பு :     எய்த இடத்துக்குச் சென்று சேர்வது.

ஆண்மகன்: பெண்ணுடன் கூடிவாழ்பவன்.

நிலா:  ஆகாயத்துடன் கூடியிருப்பது

சூரியன் ( சூடியன்):  ஆகாயத்துடன் கூடியிருப்பது.

திசைகள் : அடுத்தடுத்துக் கூடியிருப்பவை;

நீர் :  பிரிந்தாலும் கலக்கும்போது  வேறுபாடின்றிக் கூடியிருப்பது.

பசு:  மற்ற மாடுகளுடன் கூடிவாழ்வது. மனிதனுடனும் வாழ்ந்து வளம் உறுத்துவது.

பூமி :  ஆகாயத்துடன் கூடியிருப்பது.

மலை:  அடிவாரத்துடன் கூடியிருந்து வானையும் தொடவிழைவது.

தந்தை தாய் - கூடிவாழ்பவர்கள்

தலைமை:  அடியாருடன் சேர்ந்திருப்பது. அடியார் இலையேல் தலைமை இல்லை.

இவ்வாறு கூடியிருக்கும் பலவற்றையும்  கு+ஓ (கூடி ஓங்குதல்) எனக் கோவென்று மாறிப் பொருள்தருகிறது .

கு என்பது இடத்தில் சேர்வு ஆதலின், அங்கு ஓங்கி நிற்பது கோவாகும். நெடுங்கணக்கில் க் + ஓ என்று வருமேனும் அது கு+ ஓ எனக் கோ என்று ஒன்றாக நின்று அணுக்கமாகிறது.

க் உ என்பதில் உ என்பது முன்னிருப்பு.  க் என்பதே  இடம் குறிக்கும் மண்தோன்றிய காலத்துச் சொல். இங்கு சொல்லப்பட்ட அனைத்தும் இடத்தில் கூடியிருப்பவை.  க் + உ + ஓ எனபவற்றில் உகரம் என்ற இடம் விலக ஓங்குதல் மேலாயிற்று.  உகரமும் ஓகாரமாகத் திரியவும் வல்ல ஒலி.  ஒடு (ஓடு) என்ற உருபினையும் உடன் என்ற உருபினையும் பொருளொற்றுமையால் அறிந்து இங்கு அமைவீராக. எனவே  ஓ வர உ விலகியது ஒலியியலில் அமைதக்கதாம்.

கோ என்ற சொல் பசுவையும் அரசனையும் ஒருங்கு குறித்தது இக்கூடிவாழும் தன்மையினால். இது சொல்லமைப்புப் பொருள். பசுவென்பது பசுமையின் ஊற்றாவதனாலும்  அப்பெயர் பெற்றது. கோவென்னும் அரசனும் நாட்டுக்குச் செழிப்பூட்டுபவனாகையால் அவ்வாறு (கோ என்று ) குறிக்கப்பட்டான். இது வழக்கில் போந்த இவ்விருபொருள்களின் ஒருமையாகும்.

.அடிச்சொற்கள் ஒன்றே.  இடத்தில் கூடிவாழ்ந்து  ஓங்குவன அரசும் பசுவும்,  இத்தத்துவத்தை அறிக. மகிழ்க.

(மொழியும் வழக்கும் கடந்த தத்துவ விளக்கம்),

(ஓரு காலத்தில் மொழிகட்கும் பெயரில்லை. அறிக.)

குறிப்புகள்:

சீனமொழியில் "குவோ'  அல்லது கு-ஓ   guo  என்பது சிற்றரசர் குழுவையும் குறிக்கும். கூடிவாழ்தல் (ஒத்தியல்தல்) get along  என்ற பொருளும் இதற்குண்டு. இஃது இவண் கூறப்பட்ட பொருளுக்கு நெருக்கமானது. நீங்கள் இதை ஆராயலாம்.

கூடியிருத்தல் என்றது  ஒன்றாய் இருத்தல் என்று பொருள்தருவதுடன், அதிகமாவது என்றும் தமிழில் பொருள்படுதல் போல், இந்தச் சீனச்சொல்லும் excessively என்று பொருள்படுகிறது.\\

இது பல உச்சரிப்புகள் உள்ள சீனச்சொல்,

மெய்ப்பு பின்

கோரோசனை அல்லது ஆமணத்தி மாத்திரைகள்.

 இன்று ஆமணத்தி என்ற சொல்லைப் புரிந்துகொள்வோம்.

ஆமணத்தி என்பது  கோ உறு ஓச்சனை அல்லது கோரோசனை என்னும் வாசனைப் பொருள். ஓச்சுதலாவது,  வீசுவது அல்லது பிறர் பட்டுமோக்கும்படி எறிவது.  மோ> மோத்தல்.  மோக்கும் - மோந்தறியும்.  

ஓச்சுதல் :  ஓச்சு+ அன் + ஐ > ஓச்சனை>  ஓசனை..

ஆவிலிருந்து வருவதும் மணத்தை உடையதுமான ஒரு பொருளே  ஆ+ மணம்+ அத்து + இ =  ஆமணத்தி:  அதாவது ஆவின் மணப்பொருள்.

கோரோசனை என்பதில்  கோ உறு ஓசனை >  ( இதில் ) று + ஓ > றோ > ரோ என்று திரிந்துவிட்டது.

ஆமணத்தி, கோரோசனை  என்பவை  ஒருபொருளன.

சித்த வைத்தியத்தில் கோரோசனையிலிருந்து மாத்திரை அல்லது மருந்து செய்வர். இதைச் சித்த வைத்தியர்பால் அறிக. இதை இங்கு விரித்து வரிக்கவில்லை  (வி-வரிக்கவில்லை).

கோ = ஆ.  ( பசுமாடு).

உறு -  தோன்று(ம்). உண்டாகும்..

அறிக மகிழ்க.

மெய்ப்பு - பின்.

அதிகாரம் இச்சொல்லின் உள்ளுறைவு.

அதிகாரம் என்றால் என்ன என்பதை உணர்த்தும் வரையறவுகள் சட்டநூல்களிலும் ஆட்சியமைப்பு பற்றிக் கூறும் நுல்களிலும் கிடைக்கும். என்றாலும் நாம் " அதிகாரம்" என்ற சொல்லினமைப்பையும் அது போந்தமைந்த வழியில் கண்டுணரக் கிடக்கும் தெளிவுகளையும் ஆய்ந்து அறிந்து,  அதன் பின் அதிகாரம் என்பது எதைக்குறிக்கும் என்று உணர்ந்துகொள்வோம்..  

பெரும்பாலும் இச்சொல் அதி + காரம் என்று பிரிக்கப்படும்.  அதிகம் என்பதன் பகுதியே அதி என்றும் அது மிகுதிப்பொருள் உணர்த்துமென்றும்  அடுத்துக் காரம் என்பது சொல்லிறுதி என்றும்.  காரமெனின் செயல் என்று பொருள்படுமென்றும் கூறப்படுவதுண்டு. இவ்வாறு கூறின்.  அதிகாரமென்பது ஓர் மிகுசெயல் என்று முடிப்பதே பொருண்மை அறிதிறன் என்னலாம்.

சொல்லில் மூன்று உள்ளுறுப்புகள் இருக்கின்றன என்னலாம். அவை, 1. அகம்,  2. திகை  3.ஆரம் என்பன .

 அகம் என்பது எக்காரியத்திலும் உட்சுற்றில் உள்ள மனிதர்களை (இச் சொல்) குறிக்கிறது. இவ் உட்சுற்றில் ஒரு மனிதரோ ஒருவருக்கு மேற்பட்டவர்களோ இருக்கலாம். அவர்களிடம் ஒன்று திகைவுறுகிறது.   திகைதலாவது தீர்மானப்படுதல்.  இத்தீர்மானத்தின்பின்,   ஆரம் என்பது  அது சூழ இருப்போரிடம் சென்று சேர்கிறது. சூழ இருப்போர்  அதனை ஏற்றுக்கொண்டு நடைபெறுவிக்கின்றனர்.  அதனால் உட்சுற்றில் உள்ளவர்களிடம் நடப்புறுத்தும் திறம் உணரப்படுகிறது.  அத்திறமே " அதிகாரம்"  ஆகிறது. ஆர்தல் - சூழ்தல். பரவுதல்.

அகம் + திகை + ஆரம் =  அகதிகாரம் , இது இடைக்குறைந்து,  அதிகாரம் ஆம்.  அகம் > அக என்பதில் ககரம் இடைக்குறைந்தால்,  மீதமிருப்பது {அ+ திகை} என்பதுடன் ஆரம் சேரத் திகாரம் ஆகும்.   அ + திகாரம் -  அதிகாரம் ஆகும்.  ஒருவன் தீர்மானித்தாலும் ஒன்றுக்கு மேற்பட்டோர் தீர்மானித்தாலும், அது சேர்விடத்தில் நடப்புக்கு வருகிறது.  அதி என்பது உட்சுற்றில் தீர்மானப்படுவது.  எனவே அதி என்பது மிகுதி என்று உணரப்பட்டதில் பெரிய தவறில்லை.

அறிக மகிழ்க.

குறிப்புகள்

அகரம் ( அ ) என்பதும் ஒரு சுட்டடிச்சொல் தான்.

ஆயின் அகம் என்ற சொல் முன் இடுகையில்

விளக்கம்பெற்றுள்ளது. (  அ+கு+ அம்).

 இவற்றுள் அ என்பதை மட்டும் வைத்துக்கொண்டு

திகைதல் என்பதன் தி (முதலெழுத்தை) மட்டும் அதனுடன்

பொருத்தினால்,   அதி என்ற "காரண இடுகுறி" கிட்டிவிடும்.

அகத்துத் திகைந்தது என்னும் தொடருக்கு அதி என்பது

முதற்குறிப்பு ஆகிவிடுகிறது.

அதிகாரம் என்பது முன் பலவாறு விளக்கப்பட்டுள்ளது.

அவற்றுள் இவண் கூறப்பட்டது சரியானது.

அகத்து -   அரண்மனைக்குள்.  திகைதல் - முடிவுசெய்யப்பட்டது.

இது அரண்மனைக்கு வெளியிலிருந்த சிற்றதிகாரிகள்  புனைந்த

சொல் என்பது தெளிவு.

அதி என்ற முன்னொட்டும்  அகத்துத் திகைந்தது என்ற 

சொற்றொடரின்  சுருக்கமே  ஆகும்.  அதன்பின் என்ற தொடரின்

முதலெழுத்துச் சுருக்கமாகிய அபி என்பதும் முன்னொட்ட்டாகவே

கொள்ளப்பட்டது.  எ-டு:  அபிவிருத்தி.   [  அபி - அதன்பின்  விருத்தி - இது

விரித்தி என்பதன்  திரிபு.]  

மெய்ப்பு பின்.

கள்ளப்புகவர் நுழைவித்த சில எழுத்துப்பிறழ்வுகள்

திருத்தம் பெற்றன. 1235 08122020