திங்கள், 13 ஜனவரி, 2020

கொடூரமும் நெட்டூரமும்.[ நிஷ்டூரமும்]

ஊறு என்றால் துன்பமென்று பொருள். கெடுதல் என்றும் பொருளுரைக்கலாம். இச்சொல் உறு என்பதிலிருந்து வருகிறது.

படு (படுதல்) என்பது  பாடு என்று முதனிலை திரிந்து பெயர்ச்சொல் ஆகிறது. முதனிலை என்றது முதலில் நிற்கும் ப என்ற எழுத்தை.  அது "பா" என்று நீண்டுவிட்டதன்றோ?  நீள்தல் (  நீடல் )  திரிபு வகைளில் ஒன்று.

இவ்வாறே  உறு  ( உறுதல் )  பெயராவதற்கு ஊறு என்று மாறியுள்ளது.   ஊறுதல் என்ற வினைச்சொல் வேறு.  எடுத்துக்காட்டு: நீர் ஊறுதல்.

கொடுமை என்பது மனிதனோ அன்றி விலங்குகளோ ஏனை உயிரினமோ "உறுவது". இவ்வாறு சொன்னால், பின் ஊறு என்பது ஏன் அம் விகுதிபெற்று ஊறம் என்றாகி, மேலும் திரிந்து ஊரம் என்று ஆகி, கொடுமை உறுவது என்ற பொருளில் கொடூரம் என்று  அமைந்திருத்தல் இயலாது என்ற எண்ணம் தோன்றலாம்.  அவ்வாறாயின்,  ஊறு என்பது அம் விகுதி பெற்றதும் அதன்பின் கொடு என்ற கொடுமை குறிக்கும் சொல்லுடன் இணைந்ததும் ஆகிய செயல்களால் ஆனதோர் பயன் ஒன்றுமில்லை என்று அறிக.  மேலும் கொடுமை என்பதும் துன்பம்; ஊறு என்பதும் துன்பம்,  ஆதலின் பயனொன்றும் இல்லை (mImisaich chol -  மீமிசைச்சொல்) என்பதுடன், அம் விகுதியினாலும் ஒன்றும் கூடுதல் கிட்டவில்லை என்பதும் அறிக.  சிலவிடத்து வெற்று விகுதிகள் இணைப்பும் மொழியிற் காணப்படுமெனினும் இங்ஙனம் அருகியே நடைபெறுதல் நன்று என்பத     ு அறிக.

ஊர்தல் என்பது நெருங்கிவருதல் , நாமறியாமலே மெல்ல வந்து சேர்தல்  என்ற பொருளில்,  கொடு+ ஊர் + அம் = ுஉரம்   ொூரம்
என்ற சொற்புனைவு உண்டாயிற்று  என்பதே பொருந்துவதாகும்.

ஆகவே கொடூரமாவது எதிர்பாராமல் வந்துற்ற மிகுதுன்பம் ஆகும். இது சொல்மைப்பாலும் வழக்காற்றாலும் பெறப்படும் பொருளென்று உணர்க.

நெடிதும் உறும் பெருந்துன்பமே நெட்டூரம் ஆகும்.  இச்சொல் ஒழிய, இதுவே நிஷ்டூரம் என்று மாற்றுரு அடைந்து உலவலாயிற்று என்றறிதல் தடையற்ற சிந்தனையாகுமென்பது அறிக.

அரிதல் என்பது மிகமிகச் சிறிதாக,     அளவிலும் சற்றுக் கூடுதலாக வெட்டுதல் ஆகும்.  அப்படி அரியப் பயன்படும் கத்தி ஆரி ஆகும்.  இதுவும் முதனிலை திரிந்த ( நீண்ட) தொழிற்பெயர்.  தொழிலுக்குப் பெயரானது பின்னர் அத்தொழிற்குப் பயனாகும் கத்திவகைக்குப் பயன்படுவதனால் அஃது ஆகுபெயராய் ஒரு கருவியைக் குறித்தது.  சற்று நெடிதான " நெட்டாரி" காணப்படுவதில்லை.  நெடிதானவை அரிதற்குப் பயன்படுவதில்லை போலும்.
இந்த "ஆரி"  கட்டையாக,  (  நீளம் குறைவாக )  இருந்ததால், கட்டை+ ஆரி = கட்டாரி ஆயிற்று.  கட்டை என்பது குட்டை.  குட்டையான பை குட்டான் எனப்படுகிறது. (வெற்றிலைக் குட்டான்).   குட்டையானவர்  "குட்டார்" என்றும் அழைக்கடுவது காண்க.  எ-டு:   குட்டார்க் கங்காணி. (குட்டார் என்பது வழக்கிலிருந்து யாம் அறிந்தது.  அகரவரசையில் தேடிப்பார்க்கவும் ).  சிலவிடத்துக் கட்டாரி என்பது இயற்பெயராகவும் உள்ளது. ஆட்பெயராகும்போது  இங்கு வரும் ஆரி என்பது, ஆர்  = மரியாதைக்குரிய ,  இ  - மனிதரைக் குறிந்த வந்த விகுதி.  (  ந(ண்)பர் ).   அரியும்  குட்டை வாளானது சிறவாமையின்.  கட்டாரி என்பது குத்துவதில் திறனுடைய மனிதர் என்று ஒப்புமை கூறுவதாயினும் அதுவும் கொள்ளாமென்று ஏற்பதில் எமக்கொரு மறுப்பும் இலது காண்க.

கொடூரம் என்பது கடூரம் என்றுமாகும். பின்னுமது  குடோரமென்றும் உருமாறும்.

குட்டன் என்பது மகனையும் குறிக்கும்.   அப்புக் குட்டன் -  அப்புவாகிய குட்டன்; அப்புவின் மகன் எனலுமாம்.

குட்டாரம், குட்டரி என்பன (  சிறிய ) மலை குறிப்பவை.  இங்கு வந்த ஆரம் அரி என்பவை வெட்டுதல் குறிப்பவை அல்ல.   அரு+ அம் = ஆரம்,  அருகிலிருப்பது (குன்று).   அரு+ இ = அருகிலிருப்பது.  குட்டை ( குட்டையானது) என்பதும் குன்று  ( குன்றுதல் ) என்பதும் சிறுமை குறித்து ஒரு பொருளனவாயின.

This post has been hacked. It
defies edits. Re-edit is postponed.
Pl read with care.

சனி, 11 ஜனவரி, 2020

பீச்சக்கை

இன்று "பீச்சக்கை" என்ற சொல்லை ஆய்வு செய்வோம்.

இந்தச் சொல் ஒரு கூட்டுச்சொல் ஆகும். இதைப் பிரித்தால் இரு சொற்கள் தென்படுகின்றன. அவையாவன:

பீச்சு + கை

பீச்சுதல் என்பது பேதியாகுதல், மலம் கழிதல் என்பதை இங்குக்  குறிக்கிறது. இந்தச் சொல் (பீச்சுதல் ) இப்போது இந்தப் பொருளில் பேச்சு வழக்கில் இல்லை. பழைய நூல்களில் காணக்கிடைப்பது ஆகும். பீச்சுதல் என்பதன் வேறு பொருள்களை இங்கு நாம் ஆய்வு செய்யவில்லை. இஃது "பல்பொருளொரு சொல்.    " (ஒன்றுக்கு மேற்பட்ட பொருளுடையது)”

பீச்சு+ கை என்பது பீச்சக்கை என்றும் பீச்சங்கை என்ற  அம்  என்னும் சொல்லாக்க இடைநிலை பெற்றும் வழங்கும். ஆறு + கரை > ஆற்றங்கரை என்பதில் அம் என்னும் சாரியை வருவது போன்றது இதுவாகும். வேம்பு + குச்சி = பேப்பங்குச்சி என்பதில் அம் இடையில் வருவதும் அது.

கழிவைக் கழுவுதற்குப் பயன்படும் கை என்பது இக்கூட்டுச் சொல்லின் பொருளாகிறது. இது பேச்சுவழக்கில் மட்டும் உள்ளதாகும். பீச்சு என்பது முதனிலைத் தொழிற்பெயராய்க் கை என்னும் சினைப்பெயருடன் ( உறுப்பின் பெயருடன் ) இணைந்தது.

இக்கூட்டினை, “ பீ + சக்கை " என்று பிரிக்கவில்லை அஃது பொருந்தாமையின்.

பீச்சக்கை என்பது இடக்கரடக்கல்.

This has been hacked by intruders and has been
rectified to some extent. Please read with care.

வெள்ளி, 10 ஜனவரி, 2020

நீக்கப்பொருள் தரும் தமிழ்ச்சொற்கள்.

நீங்குதல் என்ற சொல்லுக்கு அடியாவது " நீ " என்ற (அடிச்)சொல்.
நிந்தனை:
தான் நீங்கலாக முன் நிற்போனைக் குறிக்கும் சொல்லே " நீ " என்பதாகும்.  அடிப்படைக் கருத்து " நீக்கம்" என்பதே என்றறிக.  இது முன்னிலைப் பதிற்பெயர்.

நீ என்பது சீனமொழியிலும் வழங்குவதாகும்.

நீ என்பது அடிச்சொல்லாய், கு என்னும் வினையாக்க விகுதி பெற்று  " நீங்கு " என்று அமைந்தது. இதுவே பிறவினையாய் "  நீக்கு" என்றமைந்தது.

நீரில் தான் மிதந்த இடத்தினின்று இன்னோர் இடத்துக்கு நீங்கிச் செல்வதே " நீந்துதல்"  ஆகும்.  நீ என்ற சொல்லுடன் து என்னும் வினையாக்க விகுதி இணைந்ததுதான் " நீந்து" என்பது.

இது தொழிற்பெயராகும்போது  " நீச்சு"  " நீச்சல்" என்ற உருக்கள் கொள்ளும்.

பலிநீச்சு என்பது சடுகுடு விளையாட்டுக்கு இன்னொரு பெயர்.

"பலிநீச்சடிக்கவே பல்லு இரண்டு உடையவே..."  என்பது ஒரு சிற்றூர்ப்பாட்டு.

மனிதன் குகைகளிலும் காடுகளிலும் வசித்த தொல்பழங்காலத்தில் கூட்டமாகவே வாழ்ந்தான்.  கூட்டமாக வாழ்வது அவனுக்குப் பாதுகாப்பானதாக இருந்ததே இதற்கு அடிப்படைக் காரணம். உணவுடைய கூட்டத்தாரை இல்லாதவரும் அவர்களுக்குள் வலிமை உள்ளவரும் ஆனோர் வந்து பாய்ந்து அடித்து உணவையும் பிற அரும்பொருட்களையும் எடுத்துச் சென்றனர். ஒரு கூட்டத்தாருக்கு உரிய பொருளை அவர்களுக்கே உரிமை என்று நிலைநிறுத்தும் ஏற்பாட்டுநடக்கை அல்லது விதியமைப்பு உருவாக வெகுகாலம் சென்றது.  உரிமைவிதிகள் பிற்கால ஏற்பாடுகள். உங்கள் பொருள்கள் உங்கட்கே என்பதை இன்னொரு குழுவினர் ஏற்று நடத்தலே பொருளுரிமைக் கோட்பாடு ஆகும்.

இத்தகைய கோட்பாடுகளை மதிக்காமல் நடப்பவனே  "  நீசன்"  " நீச்சன்" என்று அறியப்பட்டான்.  இந்த நீசம் அல்லது நீச்சத்தன்மை கட்டொழுங்கு போற்றி அமைதி காண விழைந்தோரால் கடிந்துகொள்ளப்பட்டது.   நீச்சத்தன்மை மண்கவர்தல், பெண்கவர்தல், பொருள்கவர்தல் ஆகிய மூன்றையும் தழுவிக் கேடு என்று உணரப்பட்டது ஆகும்.

நீ >  நீசு > நீசம்  (  சு, அம் விகுதிகள்).

நீ > நீச்சு ( புணர்வில் வலி மிகுதல் )  > நீச்சு + அம் =  நீச்சம்.

பிறன்பொருள் கொள்வதற்கு ஒரு வலிமை வேண்டியது போலவே அஃது வேண்டாமை போற்றுதற்கும் ஒரு வலிமை வேண்டும் என்பது உணரப்பட்டது. அஃதே  மனவலிமை என வலிமை ஆகும்.  இம்மன வலிமைப் பாதையின் நீங்கி நின்றோன்  நீசன் அல்லது நீச்சன்.  இம்மன வலிமை இல்லாதவன் அல்லது அதனின் நீங்கியோன் நீச குணம் அல்லது நீச்ச குணமுடையோன் என்று அறியப்பட்டான்.  மனிதர்கள் கூட்டமாகச் செயல்பட்டமையின், இத்தகு சில கூட்டத்தார் நீச்சர் அல்லது நீசர் எனப்பட்டது.  மனவலிமை நீங்கியோர் இவர்கள். இது இழிகுணம் ஆதலின் நீச்சர் அல்லது நீசர் என்பதற்கு இழிவு என்பது பெறுபொருண்மை (  பின்னர் அடைந்த பொருள் ) ஆகும். இது அடைவுப்பொருள் எனலும் அது.

அறிந்து மகிழ்க.