ராஜஸ்தான் தேர்தல்: விவசாயிகள் இடர்வாழ்வு,

விவசாயம் என்பதே மிக்க விழுமியது:  அதாவது மிகவும் சிறந்தது,  இந்தச் சொல்லின் அமைப்பிலே அந்தத் தொழில்தான் சிறந்த சாதனை என்ற கருத்து அடங்கி இருக்கின்றது.  வி = விழுமிய; வ= வாழ்கைக்கு, சா = சார்வான,  அம்: விகுதி,  தொழில்முறை என்று குறிக்கும்.  இது ஒரு முதனிலைக் கோவைச் சொல்  acronym ஆகும். முற்கூட்டுச் சொல் எனினும் ஆம்.

https://sivamaalaa.blogspot.com/2017/04/blog-post_54.html

 வாழ் என்ற தமிழ்ச்சொல் பல மொழிகளிலும் பரவிய சொல்லே. இலத்தீன் மொழியில் விவா என்றால் உயிர்வாழ்க்கை .   வாழ்வு என்பதும் விவோஸ் ( வைவோஸ் என்பர் )  என்று இலத்தீனில் வரும்.  "இன்றர் வைவோஸ் கிஃப்ட்"  என்றால் உயிருடன் உள்ளபோதே சொத்துமாற்றி வழங்குதல் " என்பதாகும். இதற்கு எதிரான நிலை: "டெஸ்டமென்டரி கிஃப்ட்" என்பது:  விருப்ப  ஆவணமூலம் மாற்றிவிடுவதாகும். இந்த ஆவணம் இறந்தபின் நடப்புக்கு வருவது.

ஆனால் விவசாயிகளுக்கு உள்ள பிரச்சினைகள் பல.  பிரச்சினை என்ற சொல்லில் உள்ள பிரச்சினையைக் கீழே தரப்படும் இடுகையில் கண்டுகொள்ளலாம்,

பிரச்சினை:  https://sivamaalaa.blogspot.com/2018/08/blog-post_21.html

வசுந்தரா ராஜே அம்மையார் முதலமைச்சராக வீற்றிருக்கும் ராஜஸ்தானில் பூண்டு விளச்சல் நல்லபடி அமைந்தாலும் அதற்கான நல்ல விலை கிடைக்காத படியினாலும் இன்னும் வேறு பல விளைச்சல்களில் உண்டான விலைக் கோளாறுகளாலும் சில பல விவசாயிகள் இறந்துவிட்டனர் என்பது நமக்கு எட்டும் செய்தி அல்லது வதந்தி.  இவற்றுள் எதுவானாலும் இப்போது இது தேர்தல் முடிவுகளிலும் ஒரு பிரச்சினை ஆகிவிட்டது.

விவசாயம் ஒரு விழுமிய வாழ்க்கை முறை அன்று என்றும் கூறவியலாது. ஏனென்றால் நமக்கு உணவு என்பது விவசாயத்திலிருந்துதான் கிடைக்கிறது.

விவசாய நெருக்கடிகளினால் தாய்லாந்து தலைமையமைச்சர் ஒருவரும் பதவி நீக்கத்துக்கு உள்ளானது உங்களுக்கு நினைவிருக்கலாம்.

விவசாயம் என்பது ஓர் இடர்வளர் தொடர்வாழ்வாக அன்றோ இருக்கின்றது.


அடிக்குறிப்புகள்:

இவற்றையும் வாசிக்கலாமே:

பலவகைச் சொல்லாக்கம்:  https://sivamaalaa.blogspot.com/2018/11/blog-post_99.html

நஞ்சை புஞ்சை முதலியன https://sivamaalaa.blogspot.com/2018/03/blog-post_27.html

ஆட்சேபம் :   https://sivamaalaa.blogspot.com/2018/02/blog-post_4.html 

மொழிப்பெயர்: தக்காணி, தெக்காணி

மொழிகளைப் பிறர் உருவாக்கிக்கொண்டது போலவே  முஸ்லீம்களும் சொந்தப்பேச்சைப் பண்படுத்திக்கொண்டதில் வியப்பில்லை.  ஆங்கிலோ இந்தியர்கள் கூட அவர்களுக்குள் பேசிக்கொள்ள ஒரு மொழியைப் பயன்படுத்திக்கொண்டனர் என்று தெரிகிறது.  இதைப் பேசும் ஒரு குடும்பத்தினரையும் அறிந்து  அளவளாவியதுண்டு. இப்போது அவர்கள் எங்கு சென்றனர் என்று தெரியவில்லை.

முஸ்லீம் பரம்பரையினர் நண்ணிலக் கிழக்கு  (  மத்தியக் கிழக்கு )  நாடுகளின் மொழிகளைக் கலந்து பேசுவதும்  கிறிஸ்துவ வழியினர் போர்த்துக்கீசிய மொழியைப் பெரிதும் விரும்பிக் கலப்பதும் காணலாம்.

இது நிற்க.

தக்காணி என்பது தக்கு+ அணி என்பதன் திரிபு என்பர்.    தக்கு என்பது தாழ்ந்து செல்லும் நிலப்பகுதி. ( வடக்கிலிருந்து தெற்கு செல்லச்செல்ல நிலம் தாழ்ந்து போகும்,  ( கன்னியாகுமரிக்கு அப்பால் நிலம் கடலுள் ஆழ்கிறது ).  இலங்கையை அடைய மேலெழுந்து மீண்டும் இந்துமாவாரிக்குள் ஆழ்ந்துவிடுகிறது.

கிழக்கு என்ற திசைப்பெயர்  ( தென் கிழக்கு)    கீழ் என்ற சொல்லினின்று வரும்.
நிலம் கீழாகி இறுதியில் கடலுள் இறக்கமாகச் செல்வதையும் அறியலாம்.

இனி தென்+ கண் + இ என்பதும் தெற்கணி > தெக்கணி என்று வருமென்பதை உணர்க.   தென் என்பது தென் திசை.  கண் என்பது இடம்.  இச்சொல் மிகப் பழைய தமிழில் உள்ளதுதான்.

கண்டு கேட்டு உண்டுயிர்த்து உற்றறியும் ஐம்புலனும் ஒண்டொடியாள் கண்ணே உள என்ற குறளில் கண்ணே என்பது இடத்திலே என்று பொருள்படும்.

இக்கண் வருக :  இங்கே வருக.

கண் விழி என்றும் பொருள்தரும்.

தெக்கணி என்பதே "டெக்கான்" என்று ஆங்கிலத்தில் சொல்லப்பட்டு நிலநூலில் விளக்கப்படுகிறது.

தக்காணி, தெக்காணி என்பது தமிழ் முஸ்லீம்கள் கொடுத்த பெயர் என்று அறியலாம்.

இம்மொழிகளில் தமிழ் மூலங்கள் காணப்படுவது வியத்தற்குரியதன்று.

திருத்தம் பின்

ஆசிரியர், வாத்தியார் , உபாத்தியாயர் - வேறுபாடுகள்.

உபாத்தியாயர்,  வாத்தியார்,  ஆசிரியர் எல்லாம் ஒரே பொருளுடைய சொற்கள் போல் தோன்றுகின்றன.  ஒரு வகுப்பில் மாணவனிடம் ஒரே பொருளுடைய சொற்களைத் தேர்ந்தெடு என்று ஒரு பயிற்சி தரப்படுகிறது.  மாணவன் ஆசிரியர் என்றால் உபாத்தியாயர் என்று தெரிவிக்கிறான். அப்போது சொல்லிக்கொடுப்பவர் அது சரியென்று அவனுக்கு மதிப்பெண்கள் தருகிறார்.

இது சரிதான்.  தொடக்க நிலையில் சிந்திப்பவர்க்கு இவை எல்லாம் ஒரே பொருளுடையவைதாம்.  மேல் வகுப்பில் அதே மாணவனுக்கு இன்னோர் ஆசிரியர்: இவை பொருள் வேறுபாடு உடைய சொற்கள் என்று சொல்கிறார். இப்போது  இது சரியா என்றால் இதுவும் சரிதான்.

ஒரே பொருண்மை காட்டும் பல சொற்கள் இருக்கலாம். ஆனால் அவை ஒன்றுக்கு ஒன்று நுண்பொருள் வேறுபாடு உடையவை.  ஏரி  குளம்-  இவை இரண்டும் நீர்நிலைகள்தாம்.  ஆனால் ஏரி குளமன்று; குளமும் ஏரியன்று: இவை இரண்டும் கிணறு என்பதில் அடங்குபவையும் அல்ல.

பருப்பொருள் ஒற்றுமை; நுண்பொருள் வேறுபாடு.

வாத்தி:  இது வாய்த்தி என்று வழக்குச் சொல்லால் சிற்றூர்களில் வழங்கி தன் யகர ஒற்றை இழந்து  வாத்தி  ஆனது.  சொல்லமைப்புப் பொருள் கொண்டு நோக்கினால், வாய்ப்பாடம் சொல்லிக்கொடுப்பவன் என்று பொருள்.  வாத்தியார் என்பதில் இறுதி ஆர் பணிவுப்பன்மை அல்லது மரியாதைப் பன்மை ஆகும்.

உபாத்தியாயர் என்ற வடசொல்  உப அத்தியாயி என்று பிரியும். இலக்கணம் சொல்லிக்கொடுப்பவர் என்று பொருள். சமஸ்கிருதத்தில் இது பெண்ணையும் குறிக்கும்;  இலக்கணம் சொல்லிக்கொடுப்பவரின் மனைவியையும் குறிக்கும். சமஸ்கிருதத்தில் இடம்நோக்கிப் பொருள் கொள்ளவேண்டும்.தமிழில் இந்தத் தொல்லை இப்போது இல்லை. கற்பிப்போன் எவனும் உபாத்தியாயர் தாம். இதன் நுண்பொருள் தமிழில் இல்லையாயிற்று.

ஆசிரியன் என்போன் பெரும்புலமை வாய்ந்த வல்லோன். மொழியில் இதை இப்படித்தான் எடுத்துக்கொள்ள வேண்டுமென்று புலவர்க்கும் அறிவுறுத்தும் பெரும்புலமை வாய்ந்தவன்.  எடுத்துக்காட்டு:  தொல்காப்பியனார்.  வடசொல் என்பது வருங்கால் வட எழுத்துக்களை நீக்கி எழுது என்று சூத்திரம் செய்தார். கடல்போலும் பெருங்கல்வியால் இதை இப்படித்தான் செய்க என்று புலவர்க்குக் கட்டளையிடும் அதிகாரம் படைத்தவர்.  கற்றோருலகு அவரைப் பின்பற்றும். மன்னரும் பின்செல்வர்.  இன்று இத்தகைய ஆசிரியர்களைப் பொருளியல் துறையிலும் பிற துறைகளிலும் அவ்வப்போது கண்டுணர்கிறோம்.  பொருளிய நெருக்கடி காலத்திலும் அரசு செலவுகளை மேற்கொள்ளவேண்டு மென்பார். இன்னொருவர் அவ்வாறு செய்யக்கூடாது என்பார். இவர்களுக்குள் கொள்கை வேறுபாடுகளும் இருக்கும். இவர்களை  பொருளியல் ஆசிரியர் எனலாம்.  ஆசு என்பது பற்றுக்கோடு. பற்றி நிற்பது.  ஒரு குறிப்பிட்ட கொள்கையைப் பற்றி நிற்பார்.   ஐயனாரிதனாரும் தொல்காப்பியனாரும் தம்முள் சில வேளைகளில் வேறுபட்டுச் சூத்திரம் செய்துள்ளனர்.  இருவரும் ஆசிரியர்கள். ஒருவருக்கு இது சரி; இன்னொருவருக்கு இன்னொன்று சரி.  இப்படிப் பட்டவர்கள் ஆசிரியர்கள்.

மக்கள்தொகை பற்றிய தெரிவியலில் ( தியரி )  மால்தஸ் பிள்ளைகள் அதிகம் பெறக்கூடாது என்பதையும் அதற்கான காரணங்களையும் கூறியுள்ளார் ..இப்போது உள்ள ஆசிரியர்கள் பிள்ளைகள் வேண்டும், அதனால் அதிகப் பிள்ளைகளைப் பெற்றுக்கொள்ளவேண்டும் என்று கொள்கை வகுக்கின்றனர்.
ஆள்பலம் பற்றிய கொள்கையில் அரசுகளிடையே வேறுபாடுகள் உள்ளன. ஒரு நாட்டுக்கு நல்லது இன்னொரு நாட்டுக்கு ஏலாதது ஆகிவிடுகிறது.

ஆனால் இன்று இந்த நுண்பொருள் வழக்கிறந்துவிட்டது.  வாத்தியார் என்பதும் ஆசிரியர் என்பதும் ஒருபொருண்மைபோல் வழங்குகின்றன என்பதறிக.