மானிடன் மனிதனின் இடத்தில் இருப்போன் ஆனால் மனிதனல்லன்?

இவன் மனிதன்;  அவன் மானிடன்.

என்ன வேறுபாடு?

எம்மைப் பொறுத்த வரை, இவற்றுள் ஒரு வேறுபாடு இல்லையென்றே தோன்றுகிறது.

மன்+ இது + அன்=  மனிதன்;    மன் > மான் > மான்+ இடு+ அன், அல்லது மான்+ இடன்:  மானிடன்!

மனிதனின் இடத்தில் உள்ளவன் மானிடன் என்று வேறுசொல்லால் குறிக்கப்பெற்றாலும் அவனும் மனிதனே.

தலையமைச்சன்   இடத்தில் உள்ளவனும் தலையமைச்சன் தானே?  சில வேளைகளில் தலையமைச்சன் விடுப்பில் போனதால் இவன் அவனிடத்தில் தற்காலிகப் பணிபுரிகிறானோ?  அப்படியானால் தற்காலிக மனிதர்கள் என்று ஒரு வகையுமுண்டோ?

மனிதன் என்றால் ஓர் ஆளாய் இருப்பவன்; அதாவது விலங்காக இல்லாமல்.
மானிடனும் அவ்வாறானவனே.  இடத்தில் இருப்பவன் என்று விளக்கினாலும் அவனும் மனிதனே.  தொடக்கத்தில் இவை ஏன் இப்படி வேறுபாடாய் அமைந்தன என்று தெரியவில்லை.  இச்சொல் வடிவ வேறுபாடுகள் இவையன்றி பொருண்மையிலோர் அகல்வு இல்லை.

முற்பிறப்பில் ஒரு கழுதையாய் இருந்து இப்போது மனிதனின் இடத்தில் வைக்கப்பட்டதனால் " மானிடன்" என்று கூறுவது சிறக்கவில்லை.

சிலர் மனிதன் என்ற சொல்லை விரும்பவில்லை. சொல்லில் இடைநிலையாக இது என்ற அஃறிணைச் சொல் வருகிறதே என்றால், இங்கு அது வெறும் சொல்லாக்க இடைநிலையே அன்றித் திணை ஏதும் குறிக்கவில்லை.  சொல்லாக்கத்தில் வெறும்  நிரப்பொலியாகவே இது என்பது தோன்றுகிறது.  சொல்லுக்குள் கிடக்கும் இடைநிலைக்குத் திணை, பால், எண், இடம், வேற்றுமை என்று ஒன்றுமில்லை. சொல்லுக்கு உருவம்தர வெறும் பொம்மைப் பஞ்சடைப்பே  ஆகும். சிறந்த பொருள் காணப்படுமாயின் ஓர் இடைநிலைக்கும் பொருள்கூறுதலில் கடிவரை இலது என்று கொள்க. வந்துழிக் காண்க.

மனிதனை மனுஷ்ய, மனுஷா என்றெல்லாம் ஒலித்தால் அது ஓர் இன்னொலியாய்த் தோன்றவே, அவ்வாறு மாற்றினர் என்று தெரிகிறது.
இஃது வெறும் ஒலிமாற்று எனலாம். அயலொலி புகுத்தல்.


நீங்கள் இதையும் விரும்பக் கூடும்:

https://sivamaalaa.blogspot.com/2017/07/blog-post_4.html
அனுமான் என்ற சொல்.  இதில் மாந்தன் ( மான்+து+ அன்) என்ற சொல்லின்
முன்பகுதி  கடைத்தரவாக இருத்தல் காண்க.

https://sivamaalaa.blogspot.com/2018/11/blog-post_23.html
 இங்கு மந்தி  ( மன் + தி )  என்னும் சொல் விளக்கப்பட்டுள்ளது.

மந்தி :  மன்+ தி =  மன்றி என்று அமையாது.  அந்தப் புணரியல் சொல்லாக்கத்துள் பின்பற்றப்படவில்லை.  அது முழுச் சொற்கள் புணர்ச்சிக்கான கட்டளை ஆகும்.   இச்சொல்லில் மன் என்பதை நிலைமொழி என்று கூறிக்கொண்டாலும் தி என்பது வருமொழி ஆகாது என்பதுணர்ந்துகொள்க.  தி என்பது பெரிதும் தனிப்பொருள் இல்லா விகுதி. தனிச்சொல்லானாலும் தன் பொருளிழந்து வெறும் ஒட்டு ஆகிவிட்டது என்றால் அது வருமொழியன்று.
இரு முழுச்சொற்களெனினும் அவை தனித்தனிப் பொருள் குறிக்காமல் மூன்றாவது ஒரு பொருள் குறித்தால் அது புதிய சொல்லாக்கமே.  எடுத்துக்காட்டு:

சொம் + தன் + திறம் > சொதந்திரம் > ( திரிபு) சுதந்திரம்  :  ஒரு நாடு தன்னைத் தான் ஆண்டுகொள்வதென்பது புதிய பொருள்.
சொம் என்பது சொத்து என்பதன் அடிச்சொல்லுமாம்.
திறம் என்பது திரம் என்று திரிந்து வெறும் பின்னொட்டு ஆனது.

குறிப்பு:

சொம் + தம் =  சொந்தம்.  ( மெலித்தல் விகாரம் )
சொம் + து =  சொத்து  (  வலித்தல் விகாரம் )

யோனி என்னும் சொல்.

உடலுறுப்புகளில் எவையும் தாழ்வு என்று ஒதுக்கிவிடுதல் இயலாது.  எல்லாவற்றுக்கும் அல்லது ஒவ்வொன்றுக்கும் மொழியில் பெயருள்ளது. மருத்துவ அறிவியலில் இன்னும் ஆழ்ந்த நிலையில் பெயர்கள் சூட்டப்பட்டுள்ளன.  அவற்றுக்கு வரும் நோய்களுக்கும்  ஆங்கிலத்தில் பெயர்கள் உள்ளன. தமிழ் வைத்தியத்தில் நமக்குக் கிடைத்த நூல்கள் சிலவே. இருப்பினும் மருத்துவப் பெயர்கள் உள்ளன.  கோரோசனை என்ற பெயர்கூட உள்ளது. அது ஈரலில் மாடுகட்கு ஏற்படும் கல்லைக் குறிக்கின்றது. இதுபோலும் பெயர்களைத் தொகுத்தளிக்கும் அகரவரிசைகள் இருந்தன. யாம் அண்மையில் இவற்றைப் பார்க்கும் வாய்ப்பு கிட்டவில்லை.

பெண்ணுறுப்பைக் குறிக்கும் பெயர் யோனி என்பது. உலகமே உயிர்களைப் பிறப்பித்தது.  இவ் வண்டத்திற்கு அண்டயோனி என்ற பெயரும் உள்ளது.

ஒன்று என்பது பேச்சு வழக்கில் ஒண்ணு என்றும் ஒன்னு என்றும் வழங்கும். ஒன்றுதல் என்பது வினைச்சொல். ஒன்று என்ற ஏவல் வினையும் ஒன்னு என்றே இருந்துள்ளது.

இருவேறு பகுதிகள் போல் தோன்றி ஒன்றுபடுதலே ஒன்னு(தல்.)

இது பேச்சு வழக்குச் சொல்.

இது முதனிலை திரிந்த தொழிற்பெயராகும்.  எடுத்துக்காட்டு:  படு .> பாடு. முதலெழுத்து நீண்டதாகிய திரிபு.

ஒன்னு > ஓனு  :  இது இடைக்குறையும் முதலெழுத்து நீண்டதும் ஆகும்.

ஓனு+ இ=  ஓனி.

 > ஓனி. >  யோனி.

அகர வரிசைச் சொற்கள் சில யகர வரிசைச் சொற்களாக மாறும்.  எடுத்துக்காட்டு:  ஆனை > யானை.

இதுபோலத் திரிந்ததே மேற்கண்ட சொல்லும்.

இதன் சொல்லமைப்புப் பொருள்:  இருபகுதிகளாய் ஒன்றுபடும் உறுப்பு என்பதாம்.  இது பிறப்பு உறுப்பு ஆதலால் இதுவே ஆதிப் பொருள். பின் அண்டயோனி முதலிய சொற்கள் அதிலிருந்து அமைப்புற்றவை.

ஓனி என்ற முந்துவடிவம் வழக்கிறந்தது.

ஒன்+ து =  ஒன்று.
ஒன்+ உ=  ஒன்னு.     ஒன் என்பதே அடிச்சொல். து என்பதும் உ என்பதும் விகுதிகள்  ஆம்.

ஒன் > ஓன் > ஓனி என்றும் விளக்கலாம். இதுவும் மறுபக்க விளக்கம் ஆம்.

உலகத்து உயிர்கள் அனைத்தையும் பிறப்பித்தலால் இது பணிதற்குரிய இடத்தைப் பெற்று வழிபடு குறிப்பு ஆயிற்று, இந்துப் பற்று நெறியில்.

இவ்வுறுப்பு குறித்து எழுந்த சொற்களில் ஒன்றில் ஒன்றுபாடு கருத்தானது; இன்னொன்றில் பிளவுறல் கருத்தானது.  இவ்வாறு மையப் பொருண்மையில் வேறுபாடுகள் உள.  கூ என்ற எழுத்தில் தொடங்கும் இன்னொரு சொல் கூடுதல் ( ஒன்றுபாடு) என்னும் மையக் கருத்தினதே ஆம். இதில் டு என்பது வினையாக்க விகுதி.  மூடு என்பதில் போல. பா> பாடு என்பதில் போல.

கூடு> கூடு+ பு + அம் >  குடும்பம்.  இது முதனிலைக் குறுக்கம்.  தோண்டு> தொண்டை என்பதுபோல.  சா> சவம் எனலும் ஆம்.

கூடு : கூடுதல்.  சேர்தல்.  கூடு என்பது குடு என்று குறுக்கம் பெற்ற காலை பு விகுதி வரின் குடுப்பு குடும்பு என்று இருவகையாகவும் வரும். இவற்றுள் சொல்லாக்கத்திற்கு  குடும்பு என்ற மென்றகவே ஏற்புடைத்தானது. மகர ஒற்று புணரியலில் அல்லது சந்தியில் தோன்றியது. அம் எனல் இறுதி விகுதியாயிற்று.  இச்சொல் குடும்பி என்று மாறுங்கால் இகரம் வர அம் என்னும் விகுதி களைவுறுதல் காண்க.  குடுப்பு எனல் வலித்தல். குடும்பு எனல் மெலித்தல். குடுகுடுப்பை என்ற சொல்லில் வலித்தலே மேற்கொள்ளப்படுவதாயிற்று. சொல்லமைப்பில் எப்படி வந்தால் இன்னோசை தழுவும் என்பதும் எடுத்துக்கொள்ளப்படுவதே.

தமிழின் குகைக்கால அமைப்புக்குள் சென்று ஆராய்ந்தால் ஓரெழுத்து ஒரு சொற்களாய்ச் சீன மொழிபோல் தோன்றும்.  தீர ஆய்ந்தாலே தெரிவன இவை.

குழந்தைகட்கு கடவுட்பெயர் வைக்கக்கூடாதென்றவர் கதை

எமக்குத் தெரிந்த ஒரு குடும்பத்தில் குடும்பத் தலைவர் கடவுள் நம்பிக்கை இல்லாதவர்,

கடவுளாவது  கத்திரிக்1    காயாவது என்று சொல்லுவார்.

இவர் திருமணம் செய்து ஐந்து குழந்தகள் பிறந்தனர்.  எல்லாம் ஆண்கள்.  பெயர் வைக்கும்போது கடவுள் பெயரோ அல்லது பத்திமான்`கள் பெயரோ வைக்கக்கூடாது என்று கவனமாக இருந்தார்.  நாத்திகத்தில் பெயர் விளங்கிய பெரியோர்களின் பெயர்களையே வைத்தார்.  இதன்மூலம் இவர் பையன்`கள் பத்திமான்-கள் ஆகிவிடாதபடி பார்த்துக்கொண்டார்.

பையன்`கள் வளர்ந்து பரம பத்தர்களாகிவிட்டனர்.  ஒருவன் முருக பத்தன். இன்னொருவன் சிவபத்தன்.  மூன்றாமவன் விட்ணு (கண்ணன்) பத்தன்.  நான் காவது நபர் அடிக்கடி காவடி தூக்கிக்கொண்டு பல கோயில் வைபவங்களில் கலந்துகொள்வான்.  ஐந்தாவது பையன் கைலாசம், கெடார்நாத் ஆலயம் எங்கும் அடிக்கடி போகத் தொடங்கிவிட்டான்.

எல்லாம் இப்படி ஆகிவிட்டார்களே என்று அவருக்குப் பெருங்கவலை.

அண்மையில்தான் காலமானார்.

படிப்பில் பையன் கள் அனைவரும் நன்றாகவே செய்து நல்ல வேலைகளில் அமர்ந்தனர்,




நினைப்பதெல்லாம் நடந்துவிட்டால்............?

அடிக்குறிப்பு:

கத்தரிக்காய் என்று எழுதப்பெறும்.
அரி என்பது சில நிறங்களைக் குறிக்கும்.  பொதுப்பெயராய் நிறம் என்றும் பொருள்தரும்.  கொஞ்சம் கருவலாக இருப்பதே பெரும்பான்மை.  கருத்த அரி > கருத்தரி > கத்தரி என்று அமைந்தது.  சறுக்கரம் என்ற சொல் சக்கரம் என்று வந்தது காண்க.  இவைபோல்வன இடைக்குறை.

	ari	1. green; 2. yellow, brown, tawny, fawn colour;   3   colour;