சொல்லமைப்பு நெறிமுறை: நிகழ்வு பயன்.(ஆதாயம், சீலை)

ஆதரவு,  ஆதாயம்  என்ற சொற்களுக்கு யாம் விளக்கம் எழுதியுள்ளோம்.

உண்மையில் இவ்விளக்கங்களில் சில அழிவுண்டன. எனினும் அவற்றுக்கு ஈடாக மீண்டும் ஒருமுறை பதிவு செய்துள்ளோம்.

தமிழ்ப் பொருளிலக்கணத்தில் வெட்சித்திணை நிகழ்வுகளில் ஆதரவு ஆதாரம் முதலிய நிகழ்ந்தன. ஆநிரை கவர்தலில் கவர்ந்துவந்த ஆக்களை ஊர்மக்களுக்குப் பங்கிட்டுக் கொடுப்பர்.  ஆதரவு கிட்டாதிருந்தோருக்கு அப்போது ஆதரவு கிட்டியது. பணம் என்பது பெரிதும் வழங்காத பண்டமாற்றுக் காலத்தில் ஆ இல்லாத ஊர்மகனுக்கு ஓர் ஆ கிடைத்தால் அதை ஆதரவு என்று சொல்லாமல் வேறு என்னவென்று சொல்வது?   ஆவைத் தந்து பால் மோர் தயிர் முதலிய உண்டு வாழ வழிசெய்தபின் ஆதரவு கிடைத்தது  நல்ல படியாக இருக்கிறோம்; இதை நிகழ்வித்த வேந்தன் வாழ்க என்பதில் என்ன தப்பு இருக்க முடியும்.

தமிழரசுகள் அழிந்தபின் ஆநிரை கவர்தலும் பாதீடு முதலியனவும் வழக்கிழந்தபின்  ஆதரவு ஆதாரம் ஆதாயம்  முதலியவற்றுக்குப் புதிய சூழ்நிலையில் புதிய பொருள் ஏற்பட்டது ஒன்றும் எமக்கு வியப்பில்லை.

சிறப்புப் பொருள் நீங்கி பொதுப்பொருளில் பிற்காலத்தில் இச்சொற்கள் வழங்கின.

இன்னோர் நிகழ்வு:  சீலை

சீரை என்பது மரப்பட்டை.  மனிதன் ஒருகாலத்தில் மரப்பட்டை அணிந்துகொண்டு காட்டில் வாழ்ந்த காலம் அது.  மெதுவாக அந்தச் சொல் சீலை என்று மாறியது.  அப்போது நெசவு முதலியவை கண்டுபிடிக்கப்பட்டு துண்டு துணி முதலியவை வழக்குக்கு வந்தன.    

துணி என்றால் ஒரு நீளமான நெசவிலிருந்து துணிக்கப்பட்டது என்று பொருள்.  கொஞ்சம் நீளமான துணியை மரப்பட்டைக்குப் பதிலாக அணிந்து மகிழும் முன்னேற்றம் ஏற்பட்டது. அதுவும் சீலை என்றே பெயர் பெற்றது.  சீரை சீலை ஆனது. இது ரகர லகர ஒலிமாற்றம் என்பதைச் சொல்லவும் வேண்டுமோ? பலமுறை இங்கு சொல்லி இருந்தோம்.

தமிழ் காட்டுவாசிகள் காலத்தில் உருவாகி கணினிக் காலம் வரை நின்று நிலவும் மொழி ஆதலால் இதை நம்மால் தெரிந்து கூற முடிகிறது.  புதிய மொழிகளில் இதைக் கண்டுரைப்பது கடினம். 

ஆங்கிலச் சொல் என்றால் இலத்தீன் வரை போகலாம். வளம்பெறும் பொருட்டுப் பல இலத்தீன் சொற்களை அது கடன்பெற்று வளர்ந்தது.  தமிழுக்கு அந்த நிலை இல்லை.  ஒருவன் கடன் பெற்றுப் பிழைத்திருப்பான். இன்னொருவன் கடன் பெறாமல் பிழைத்திருப்பான். ஒவ்வொருவனுக்கும் சூழ்நிலைகளும் சுற்றுச்சார்புகளும் வேறுபடும். வரலாறும் வேறுவேறு. இவன் கடன்வாங்கியதால் அவனும் கடன் வாங்கினான் என்பது மடத்தனம். கடன்வாங்கிப் பிழைத்தவன் தாழ்ந்தவனும் அல்லன்; கடன் வாங்காமல் பிழைத்தவன் உயர்ந்தவனும் அல்லன். வந்தவழி வேறு அவ்வளவுதான். கிபி 1066 வாக்கில் முன்னிருந்த பழம் பிரித்தானிய மொழி அழிந்தபின் ஆங்கிலோ செக்சானிய மொழி அமைந்தது. முன் இருநூறு ஆண்டுகள்  உரோமப் பேரரசில் இங்கிலாந்து இருந்தது. இவற்றால்  இலத்தீனிலிருந்து கடன்பெறவேண்டிய நிலை ஆங்கிலத்துக்கு ஏற்பட்டது வரலாறு ஆகும்.

மீண்டும் ஆதாயத்துக்கு வருவோம்.  ஆதாயம் என்றால் மாடு பெறப்பட்டது இலாபம் என்பது பொருள்.  ஆ- மாடு; தா = தரப்பட்டது;  அம் விகுதி.  மாடு ஒன்று கிட்டினால் அது இலாபம் இல்லையா?   யகரம் உடம்படு மெய்.

சில சொற்கள் நிகழ்வு குறித்துப் பொருள்தரும். வேறு சில நிகழ்விலிருந்து பயன் குறித்துப் பொருள்தந்து மகிழ்த்தும்.  அவ்வளவுதான்.  இது சொல்லமைப்பின் நெறிமுறை.

கண்ணிற் பிறந்த சொற்கள்.

வாயினின்றுதான் சொற்கள் பிறக்கும்.  கண்ணிற் பிறப்ப தெங்ஙனம்? இன்று கண் என்ற உறுப்பு குறிக்கும் சொல்லினடிப்  பிறந்து தமிழ்மொழியில் பொருண்மையில் மறைவாகவும் வெளிப்படையாகவும் வழங்கும் சில சொற்களை இங்குக் கவனிப்போம்.

நேரத்தை அளவிட எண்ணிய தமிழன், கண் இமைப்பதற்கு எடுத்துக்கொள்ளும் நேரத்தைக் கவனிப்புக்குள்ளாக்கினான்.  கண்ணிமைப்பொழுது என்று ஒரு தொடரை உருவாக்கினான். இது சற்றே நெடிதாய் இருந்ததனால் அதைக் குறுக்க நினைத்து, கண் என்பதனோடு அம் விகுதி சேர்த்துக் “கணம்” என்றான்.

ககரத் தொடக்கத்துச் சொற்கள் சகரத் தொடக்கமாக மாறும்.  இதற்கு எடுத்துக்காட்டு: சேரலம் -  கேரளம் என்பது.  ச - க, மற்றும் ல-ள இரண்டும் இங்கு அமைந்துள்ளமை காணலாம்.  இதனைப் பின்பற்றி, கணமும் சணம் ( க்ஷணம்) ஆனது.

கணம் என்பதே முன்வடிவம்.

தமிழ் மிகப்பழங்காலத்திலே எழுத்துமொழி ஆகிவிட்டபடியால் கணக்குப் பார்க்கவேண்டின், அதனை எழுதிப் பார்த்தனர்.  இதற்குக் கண் என்பதிலிருந்தே கணித்தல் என்ற சொல் உருவானது.

கணித்தல் என்பது உண்மையில் கண்ணால் பார்த்து அறிதல் என்று பொருள்படும். எனினும் எழுது  கருவிகள் ஓலையும் எழுத்தாணியும்தாம். மணல் சுவர் என பயன்படக்கூடிய பொருள்கள் பிறவும் உதவின.  வசதிக்குறைவுகள் காரணமாக பெரும்பாலனவர்கள் மனக்கணக்குப் போடுவதிலும் வாய்பாடு பயன்படுத்துவதிலும் ஈடுபட்டனர்.  சோதிடம் முதலிய பார்ப்பதற்குக் கணித்தல் என்று கூறினர்.  இது கணித்தவர்கள் கணியர் எனப்பட்டனர்.

அவர்கள் கணித்தது கணிதம் ஆனது. கணி + து + அம் = கணிதம் ஆனது.  து என்பது இது என்பதன் சுருக்கம் எனக் கருதலாம். து விரிந்து இது ஆனது விரியென்றும் கருதலாம். இந்த வாதம் பெரிதனறு.

கண் என்பது விழி என்ற உறுப்பைக் குறித்தது மட்டுமின்றி  இடம் என்றும் பொருள்பட்டது.  அதன்`கண் இதன்`கண் என்பவற்றில் கண் என்பது இடமே குறிக்கும்.  இடம் இன்றேல் எதையும் காணுதல் இயலாது ஆதலால்,  கண் என்பது இடமும் விழியும் ஒருசேரக் குறித்தது பொருத்தமே ஆகும்.  இதன் பொருட்டு இடம் என்பது அதன்`கண் உள்ள பொருள்களையும் உள்ளடக்கும்.  ஓரிடத்தில் ஒரு கரடி நின்றால், இடத்தை மட்டும் நோக்கிக் கரடியைத் தவிர்த்தல் இயல்வதில்லை. காணும் பொருட்களை மனத்துள் பதியாமை என்பது வேறு.

கண் என்பது ஓர் இடப்பொருள் காட்டும் உருபாகவும் பயன்பட்டுள்ளது.

இதனின்று நிலத்தில் அளந்து தான் எடுத்துக்கொண்ட இடம்,  காணி எனப்பட்டது, கணித்து எடுத்துக்கொண்ட துண்டு நிலம் அது. கண்+ இ =  காணி ஆனது.  முதனிலை திரிந்து விகுதி பெற்ற பெயர். நிலத்தின் அளவு அரசு அலுவலர்களால் தீர்மானிக்கப்பட்டது.  கணி > காணி எனினுமாம்.

காணம் என்ற சொல்,  கணி+அம் என்று அமைந்தது, ஒரு குறிப்பிட்ட கணிப்புக்கு உட்பட்ட பொற்காசை இது குறித்தது.  காணங்கள் இப்போது வழக்கில் இல்லை.

 காணம் என்பது கணிக்கப்பட்ட மதிப்பினதாகிய பொன் காசு என்று பொருள்பட்டாலும்,  மாகாணம் என்பது மாநிலம் என்று பொருள்தந்தது.  காணி என்பது நிலம் என்ற பொதுப்பொருளில் வழங்கிய காலத்தில் மாகாணம் என்ற சொல் அமைந்ததால் அது பெரிய நிலம் என்று பொருள்தந்தது இயல்பானதே

காணி, காணம், மாகாணம் என்பனவெல்லாம் ஓர் கணிப்பு அல்லது மதிப்பீட்டுக்குரியவை. ஆகவே கண் என்பதினின்று பிறந்த கணி என்பதே அடிச்சொல்.

தொடர்ந்து இன்னோர் இடுகையில் சந்திப்போம்..

கோகிலமும் குயிலும்

கூவுதல் என்பது நல்ல தமிழ்ச் சொல் எந்தத் தமிழ்

வாத்தியாரும் இதை மறுக்கமாட்டார்.

குயில் கூகூ என்று கூவுகிறது.  இப்படித் தமிழர்

நினைத்ததில் தப்பில்லை.  ஆனால் கொடுந்தமிழ்ப்

பேச்சினரோ அது கூகூ என்று கூவவில்லை; கோகோ

என்றுதான் கூவுகிறது என்று நினைத்தனர். இப்படி

நினைத்ததிலும் ஒன்றும் தப்பில்லை.

(எதிலும் தப்பு அறிவதற்காக இதை எழுதவில்லை)

ஆகவே:

கூகூ என்பதிலிருந்து ஒரு சொல்லைத் தமிழுக்குத்

தந்தது குயில். இது ஒலிக்குறிப்புச் சொல்.  

இதை ஒப்பொலிச் சொல் என்றும் சொல்வர். 
Imitative word

கு+ இல் என்று சொல் அமைந்தது.

இல் என்பது வெறும் விகுதியாகவே கொள்ளத்தக்கது.

இவ்விடத்து இல் என்பது இடத்தையோ வீட்டையோ

உணர்த்தவில்லை.  ஆனால் வாய்+ இல் = வாயில் (

அதாவது வீட்டு வாசல் :  வாயில் > வாசல் ;  இது ய> ச

வகைத் திரிபு. ) என்பதில் இல் வீட்டைக் குறிக்கிறது.

வாயில் என்பது உண்மையில் இல்லத்தின் வாய்.  இல்

வாய் எனலும் பொருத்தமே.  மறுதலையாக அமைந்த

சொல். reverse formation. இப்படிச் சொற்கள் 
அமையும் என்பதை முன் இடுகைகளில் 
எடுத்துக்காட்டியுள்ளோம்.

இப்போது கோகிலம் என்ற சொல்லை உணர்வோம்.

குயில் கோகோ என்று கத்தும் என்று வேறு சிலர்

நினைத்தனர் என்று சொன்னோம் அல்லோமோ?

இரண்டுக்கும் இடைப்பட்ட நிலையில் சிலர் குயில்

கோகூ கோகூ என்று கத்துவதாக நினைத்தனர்.(hybrid
imitative formulation).

எப்படியும் நினைக்கலாம்.  Freedom of expression

which at no time can be denied to them.  இது

இன்னும் இனியது.  கோகோ என்று கோழிதான்

கத்தும்.  குயில்மட்டுமே பாதி குயிலாகவும் பாதி

கோழி மாதிரியும் கத்தும்.  ஆகவே கோகூ கோகூ

என்றது சரியானது, இனிமையானது, ஏற்புடையது

என்று பலமாக ஆமோதிக்கலாம்.  ( ஆம் என்று

ஓதிக்கலாம்; என்றால் ஆமென்று ஓதிக்கொள்ள

லாம் ).

இனி விரிக்காமல் சுருக்கிக்கொள்ளலாம்.

கோகூ  கோகூ என்பதை எடுத்து, அதிலும் ஓர்

இல் சேர்க்கவும். கோ+கு+இல் + அம் என்றால்

கோகிலம் என்று சொல் வந்துவிட்டதே.  அது

எப்படி?  ( kU has been shortened
to ku only in the second syllable as in Tamiz ).

குயிலில் வந்த இல் ஏன் கோகிலத்திலும்

வந்தது? 

 உருஷ்யாவிற்குப் பக்கத்து மலைச்சாரலில்

திரிந்துகொண்டிருந்த ஆரிய மாந்தனுக்கு  எப்படி

இச்சொல் அமைந்தது?    சமஸ்கிருதம் தமிழை

ஒட்டியே வருகிறது.  சொல்லமைப்பிலும்

ஒலியமைப்பிலும் அது தமிழை ஒட்டியதே ஆகும்.

ஆரியன் என்பது இனம்பற்றிய சொல் அன்று.

அறிவாளி என்று பொருள்தரும் சொல்.  ஆரியன்

என்ற பெயருள்ள ஓர் இனத்தினர் வரவில்லை,

வெளிநாட்டினர் எப்போதும் வந்துள்ளனர்.

சமஸ்கிருத மொழிக்கு இலக்கணம் பாடியவனும்
ஒரு பாணன் வகுப்பினன்.  வகுப்பின் பெயரால்
அவன் பாணினி எனப்பட்டான். பாண்+இன்+இ.
பாட்டுக்காரன் அல்லது பாணர் வகுப்பினன். 
சமஸ்கிருத முதல் பெருங்கவி வால்மிகியும்
இற்றை நிலையில் தாழ்த்தப்பட்டவன்.  
பாணர், வால்மிகி என்பவை
சாதிப்பெயர்கள். ( தொல்காப்பியன் என்பதும்
காப்பியக் குடியினன் என்பதைக் குறிக்குமென்பார் 
பேரா. கா.சு. பிள்ளை ).

இப்போது குயில் > குயிலம் > கோகிலம் எனினும்

கோகிலம் > குயிலம் > குயில் எனினும் ஒற்றுமை 
தெரிகிறது.

ஆனால் குயில் கூகூ என்று கூவுவதென்பதே தமிழனின்

செவிப்புலம் உணர்த்துவது;  அது கோகோ என்று 
கூவுவதில்லை.அது கோழிக்கு உரியது ஆகும்.

குயிலம்

குகிலம்

கோகிலம்.

யி>கி.  (ஆய > ஆக என்பதுபோல்)

கு> கோ.   கு - கூ - கூச்சல் - கோஷம்;  கூச் : கோஷ்.

கூ > கூவு,

கூ+இல் > குயில்.

முதலெழுத்துச் சுருங்கியும் சொல் அமையும் என்பது

முன்னர் உரைத்ததே.

சாவு + அம் = சவம் :  இங்கு முதலெழுத்து குறுகிவிட்டது,

பெயர்  பெயர்ச்சொல்லிலிருந்து அமைதல்.

நா> நாவு.

நா> நா+ கு > நக்கு > நக்குதல்.  வினைச்சொல் அமைவு.

அறிக; ஆனந்தம் அடைக.

  ------------------------------------------------------------------------------

 அடிக்குறிப்புகள்:

வாத்தியார் < வாய்த்தியார் < வாய்+தி -:  வாய்ப்பாடம்

சொல்லிக்கொடுப்பவர். இந்தத் தமிழ்ச்சொல்லை அயற்சொல்

என்று மயங்கி  "ஆசிரியர்" என்பதை ஈடாக மேற்கொண்டனர்.

பண்டைக்காலத்தில் ஆசிரியர் என்றால் தொல்காப்பியனார்

போலும் தம்துறை போகிய பெரும்புலவன்மாரையே குறித்தது,

இடையில் நிற்கும் மெய்கள் மறைவது இயல்பு.  எடுத்துக்காட்டு:

பேர்த்தி > பேத்தி.

எழுத்துப்பிழைகள் பின் திருத்தம்பெறும்.