புட்பக விமானம்/ வானூர்தி

பூக்கள் செடியிற் பிரிந்து வெகுதொலைவுக்குப் பறப்பதில்லை. வெறும் பூக்களால் ஆன வானூர்தி அல்லது விமானம் பறக்கவியலாதது.
கடவுள்கள் பறப்பதற்கு விமானம் அல்லது வானூர்தி தேவைப்படுவதில்லை. அவர்கள் எப்படியும் பறக்கலாம்.

ஆகவே இலங்கை சென்ற  புட்பக விமானம் ஓர் இன்றியமையாத கருவியாகச் செயல்பட்டிருக்கவேண்டும். வெறும் பூக்கள் அல்ல.

புள் + பகம் = புட்பகம் ஆகிறது.

புள் என்பது பறவை.

பகம் என்பது பகுதி. பகு+ அம் = பகம். இவ்விமானம் அல்லது வானூர்தி  முன்பகுதி பறவை போன்ற  உருவிலானது என்பது பொருள்.

இது புஷ்பக என்று பிறழ உணரப்பட்டு , புஷ்பம் என்பதனோடு தொடர்பு படுத்தப்பட்டுள்ளது என்பது தெரிகிறது.  புள் என்ற சொல் தெரிந்த வான்மீகியும் தமிழனாதல் வேண்டும்.சங்கப் புலவன்.  இராமகாதையில் பல சொற்கள் தமிழினுடன் தொடர்பு உடையவை ஆகும். இது முன்னர் நாம் கூறியதேயாம்.

மகாமாயா

இன்று ஒரு வகைத் திரிபுபற்றி  உரையாடி மகிழலாம். சொல்லிறுதியில் ளகர ஒற்றில் முடியும் ஒருசொல், யகர ஒற்றாய்ச் சில வேளைகளில் முடியும் என்பதே அது.  இதற்கு நல்லதோர் எடுத்துக்காட்டு:

மாள் > மாய்

என்பதாகும்.

இச்சொல் வடிவங்கள் இங்ஙனம் மட்டுமின்றி  மடி, மரி என்றும் வருதலை உணரலாம்.  மாள்தல், மாய்தல், மடிதல், மரித்தல் என்று ~தல் தொழிற்பெயர் விகுதி பெற்றும் வரும்.

மடிதல், மரித்தல் என்று மகரக் குறிலில் தொடங்கிய சொல் மாகாரமாக முதனிலை நீண்டு திரிந்தும் சொல்லாவது கவனிக்க வேண்டியதொன்றாகும்.

இவை அனைத்தும் பொருள் மாறாமல் இன்றுகாறும் வழங்கி வந்திருத்தலை அறியும்போது தமிழ்ச் சொற்கள் பிற மொழியின்   சார்பின்றித்  தாமே திரிந்து தமிழ்மொழி உருவாக்கம் பெற்றிருப்பதைக் கண்டு மகிழலாம்.  பொருள் மாறியிருந்தால் நாம் ஒரு வேளை கண்டுகொள்ள இயலாது போயிருத்தல் கூடும்.

இந்த நாலு சொற்களும் மகரத்திலேயே தொடங்கின..

இவற்றில் சில பிற மொழிகளுக்குள் தாவிச் சென்றன,

கேட்க இனிமையாகவும் சொல்ல எளிமையாகவும் விளக்கமாகப் பொருள்படுத்தும் திறமும் உடைய சொற்கள் பிறமொழிகளில் சென்று
வழங்குவது நாம் கண்டு களிக்கத் தக்கதே என்போம். மிக்கப் பழங்காலத்திலேயே நம் பேச்சும் சொற்களும் தெளிவு பெற்றிருந்தமையை இத்தகைய தாவல்கள்  நமக்கு அறிவிக்கின்றன.

உடல் மாய்தலே மனிதன் தொடக்கத்தில் உணர்ந்த மாய்தல். இதன் பின் வெகுகாலம் கழித்தே  அவன்  ஒருவற்கு  அறிவு  மாய்ந்துபோய் மனிதன் மடைமை அடைகிறான்  என்பதை  உணர்ந்துகொண்டிருத்தல் தெளிவாகி றது. மொழிநூலில் அணியியல் வழக்குகள் காலத்தால் பிற்பட்டவை. பொருள் உண்டாகி உறுதியடைந்த பின்னரே அதனை அழகுபடுத்தும் வகைகளும் கலைகளூம் தோன்றுதல் கூடும். குயில் தோன்றிய பின் தான் அது பறக்கவும் பின் பாடவும் அறிந்துகொள்ளும்.

மாய் என்பதிலிருந்து மாயம் மாயை மாயா முதலிய சொற்கள் பிற்காலத்தில் உருப்பெற்றன.  அறிவு மாய்தல் என்னும் விரிவு பின்பு  உணரப்பட்டது.   மாயம் செய்வோன் மாயன், மாயக்காரன் என்றும் குறிக்கப்பெறுவானா யினன். மாய் என்ற சொல் தமிழில் தோன்றி ப்  பல ஆயிரம் ஆண்டுகளின் பின் தான்  மாயா என்ற சமயக் கருத்தும் மாமாயா என்னும்  மகாமாயா ஆகிய  அம்மனின் பெயரும் உருப்பெற்றிருத்தல் கூடும். இவை அணிவகையில் ஏற்பட்டவையாகக் கருதவேண்டும்.-

to edit

நாதன், நாதம் பின் புலத்தை ............

நாதன், நாதம் என்ற சொற்களை நாம் முன்னரே ஆய்ந்து அறிந்துள்ளோம்   இவை நா அல்லது நாக்கு என்ற சொல்லினின்று பிறப்பிக்கப்பட்டவை ஆகும்.  இதையும் விளக்கியுள்ளோம்.

இதன் தொடர்பில் இவை எழுந்த பின்புலத்தை அறிந்துகொள்ளலாம்.

நாவிலிருந்து எழுபவையே மந்திரங்கள். இறையுருவம்  அல்லது இறைவன் இவற்றுக்கு இன்றியமையாதவை அல்ல. இறையுருவை மந்திரம் சொல்பவர் ஏற்படுத்திக்கொள்ளலாம்.  ஒரு பிள்ளையார் வேண்டுமென்றால் கொஞ்சம் அரைத்த சந்தனத்தை எடுத்துப் பிள்ளையார் பிடித்து ஒரு தட்டில் வைத்துக்கொண்டு  அதில் பூக்களை இட்டுத் தண்ணீர் தெளித்து மந்திரம் சொல்லத் தொடங்கிவிட்டாலும், மந்திரங்களின் ஆற்றலால் பிள்ளையாருக்கு ஒருவகையில் உயிர் உண்டாகிவிட்டது  அல்லது  அவர் எழுந்தருளிவிட்டார் ( ப்ரசன்னம்) என்றுதான் கொள்வர். ஆகவே மந்திரத்துக்குப் பிள்ளையார் பிடித்தோம் என்பதே சரி; அன்றி பிள்ளையாருக்கு மந்திரம் உண்டாக்கப்படவில்லை. வாய்மொழி மந்திரங்கள் முன்னரே முழு ஆற்றலுடன் இருந்துகொண்டிருப்பவை. இப்படிச் சொல்லும்காலை, இதில் பல கேள்விகள் எழவேண்டும். அவற்றை இங்கு விளக்காமல் விட்டுவிடுகிறேன்.  ஏனெனில் அவை சொல்லாய்வுக்குத் தேவையில்லை என்பதனால்தான்.

இது இங்கு ஏன் சொல்லப்படுகிறது  எனில், நாவின் முன்மையை அல்லது முக்கியத்துவத்தை உணர்த்துவதற்காகவே. நாவில் எழுவது நாதப் ப்ரம்மம் .  பிறமம் > ப்ரம்மம்.  நாவினின்று பிறந்தது.

நா> நாமம்

நா> நாதம் ( தம் நாவு)  ஆகுபெயராய்  ஓலி  குறிக்கும் .

நா > நாதன் ( தன் நாவில் எழுபவன் ).

நாவினின்று எழும் மந்திரங்களில்தாம்  நாதன் வாழ்கின்றான்.  நாவில்

நாதம் எழுகின்றது.

மீமாம்சம் என்பதில், ஓர் இறைவனின்றி மந்திரங்கள் உருக்கொள்ளும்.

மந்திரங்களுக்கு இறைவன் தேவைப்படுவதில்லை. மந்திரங்களில் கூறப்படும் தேவர்கள் அல்லது இறைவர்கள், வாழ்வது அந்த மந்திரங்களில்தாம். மந்திரங்களில் அல்லாமல் அவை வேறெங்கும் இருப்பனவுமில்லை, தேவைப்படுவனவுமில்லை.

இங்கு கூறப்பட்ட சொற்கள் அத்தகு பின்புலத்தில் எழுந்தவை.  மந்திரங்களுக்கு மூர்த்தி கட்டுப்படும் என்று இக்கொள்கையில் ஊன்றியோர் சொல்வர். இறைவனைப் பற்றிய கவலை இல்லாமல், மந்திரங்களையும் உரிய சடங்குகளையும் செய்துகொண்டிருந்தாலே தாம் எய்தவேண்டியவற்றை எய்திவிடலாம்  என்பது இக்கொள்கை. இச்சொற்களின்  அடிப்படை இது என்பதன்றி இக்கொள்கையின்  உண்மைபற்றிய தருக்கத்தில் ஈடுபடுதற்காக இதைச் சொல்லவில்லை என்பதறிக.

நட்ட கல்லும் பேசுமோ நாதன் உள்ளிருக்கையில் என்ற சிவவாக்கியர் போன்ற சித்தர்கள் இதற்கு மாறான கொள்கையர்  எனினும் சொல் அமைந்த சுற்றுச் சார்பினை  நீங்கள் அறிந்துகொள்ளல் வேண்டுமென்பதே ஈண்டுத்  தந்த விளக்கத்தின் குறிக்கோள் ஆகும் ,

Will edit. (polish up ).  

Some editing has been accomplished.