கவி காருண்யம் நூலுக்கு -, பண்டித சேகரம்பிள்ளை

பலவாறு பிளவுண்டு கிடந்த இந்திய குமுகத்தை ( சமுதாயத்தை ) ஒன்றுபடுத்துவதற்கு இந்தியர்களுள் பல தலைவர்கள் தோன்றிப் பாடுபட்டுள்ளனர். இத்தகைய குமுகச் சிற்பிகள் இந்தியருள் மட்டுமோ, சீனருள்ளும் மலாய் மக்களுள்ளும் தோன்றி ஒற்றுமையை வளர்த்துள்ளனர். இவற்றை இது .பற்றிக் கூறும் வரலாற்று ஏடுகளிலும் அவ்வப்போது வெளிவந்த ஏனை நூல்களிலும் காணலாம். இன ஒற்றுமை என்பது தானே ஏற்பட்டுவிடுவதில்லை. இன்று நாம் காணும் சிறப்புகள் குமுகத்தில் உளவென்றால் அவற்றுக்காகப் பலர் பாடுபட்டுள்ளனர் என்பதை நாம் மறந்திடுதல் ஆகாது.

அப்படிப் பாடுபட்டவர்களில் கவி காருண்யம் என்பவரும் ஒருவராவர். இவரைப் பற்றிய குறிப்புகள் இப்போது அவ்வளவாகக் கிடைக்கவில்லை. இவர் சிறம்பானில் இருந்தவர், அதுவும் இரண்டாவது உலகப்போருக்கு முன்.

கவி காருண்யம் ஒரு பாட்டு வாத்தியார் என்று தோன்றுகிறது. இவர் எழுதிய பாடல்களில் இராகங்கள் தாளம் எல்லாம் கொடுக்கப்பட்டுள்ளன. இவர் எழுதிய காலம் 1038 வாக்கில் என்று நூலிலிருந்து அறியமுடிகிறது. இவர் கரகரப்பிரியா சங்கராபரணம் வராளி புன்னாகவராளி பந்துவராளி  தோடி  இன்ன பிற என்று பல கையாண்டுள்ளார். இவர் காலத்து மலேயாத் தமிழர்கள் தமக்கு வேண்டிய பாடல்களைத் தாமே புனைந்து பாடிக்கொண்டனர் போலும்.  இவர் நடத்தி வந்த இசை  அவையில்  ( சங்கித சபா )  இவை பாடப்பெற்றிருக்கலாம் .  இத்தகைய புலமை இப்போது குறைந்துவிட்டது என்று எண்ணத் தோன்றுகிறது. இதனைப் பாட்டுக் கட்டுவது என்று சொல்வர்.

பாட்டுப் போடுவது என்றால் இசை அமைப்பவர் நாடகத்தில் ஒரு குறிப்பிட்ட காட்சியில் பாட்டு வந்தால் நன்றாக இருக்கும் என்று தீர்மானித்து ஒருபாட்டைப் போட்டுப்  பார்ப்போரையும் கேட்போரையும் மகிழ்விப்பது. அந்தக் காலத்துப் பதிவிசைப் பெட்டியில் (gramaphone) இசைத்தட்டு ( record ) பொருத்தி இயக்குவதையும் பாட்டுப் போடுவது என்றுதான் சொல்வர். பதிவிசைப் பெட்டிக்குப் பாட்டுப் பெட்டி என்பது பேச்சு வழக்கில் ஏற்பட்ட அந்தக் காலப் பெயராகும். இப்போது பாட்டுப் பெட்டி என்றால் என்ன அது என்று கேட்கவேண்டிவரும்.

பாட்டுப்பெட்டி என்ற வழக்குச்சொல் பேரகராதி என்று சொல்லப்படும் லெக்சிகனில் இல்லை.

கவி காருண்யம் எழுதிய நூலுக்கு, பண்டித சேகரம்பிள்ளை (புதிய உலகம் மாத இதழின் ஆசிரியர்) ஒரு சாற்றுகவியால் மதிப்பு வழங்கியுள்ளார். நூலின் பெயர் சமத்துவ கீதம். நூலிறுதியில் நன்கொடை யளித்தோர் பட்டியலும் உள்ளது.

அப்போது கவி காருண்யம் ஒரு நோஞ்சான் போல் இல்லாமல் நல்ல கட்டுடலுடன் இருந்திருப்பார் போலும்.ஆகவே சேகரம்பிள்ளையார் அவரை: "புயவலியன்" என்று தம் சாற்றுகவியில் வரணித்துள்ளார்.

புயவலியன் ! கருப்பையா தந்தபுத்ரன்;

பூதலத்துச் சமுகச்சீர் திருத்தவல்லன்!

என்ற வரிகளில், காருண்யத்தின் தந்தைபெயர் கருப்பையா என்று அறியலாம்.

இந்நூல் குமுகச் சீர்திருத்தம் பற்றிய பாடல்களைக் கொண்டது.

MUTILATIONS IN WORD BUILDING

சிதைவிலாக்கம் அல்லது சொற்சிதைவு

பழம் என்பது மரத்தைச் சிதைத்துக் கிடைப்பதன்று .ஓரிலையாய்க்  கொம்பாய் உயர்மரமாய்ச் சிறியதோர் வண்காயாயாய்த்  தின்பழய்மாய்  வருவது அதுவாகும் .  கோழி உண்பவன்  அதைக் கொன்று தோல் கிழித்து வெட்டிப் பலவாறு சிதைத்து மசாலை தடவி மெதுவாக்கி வேவித்துப் பின் தானே தின்று மகிழ்கிறான் .  ஒன்று இயற்கையை ஓட்டிச் செல்கிறது.  மற்றொன்று  இயற்கையை உருக்குலைத்துப் பின் வருகிறது.

சொற்களிலும் இவ்வாறு பல வழிகள் கையாளப்படுகின்றன .

இறைவன்   -  இது ஒரு முழுச் சொல்.  புழக்கத்தில் உள்ளது.  இறைவர் -  உயர்வுப் பன்மை .  இறைவர்  >  இஷ்வர் >  ஈஷ்வர் >  ஈஸ்வர் ,  இந்த உயர்வுப் பன்மையில் ஒரு ஒருமை ஆண்பால் விகுதி சேர்த்தால்  ஈஸ்வரன்,  என்னவாயிற்று?  ஒரு சொற்சிதைவிலிருந்து ஒரு புதிய சொல் அமைகிறது.
அல்லது அமைக்கப்படுகின்றது.

எரிமலை வெடித்துத் தீப்பிழம்பைக் கக்கி  எங்கும்  பரப்பிப் பின் குளிர்ந்து இறுகி வளமான  நிலம் ஏற்பட்டு மரஞ்  செடி கொடிகள் வளர்ந்து  மலர்கள் பூத்து அதை அழகான பெண்ணொருத்தி கொய்து தலையில் சூடிக்கொள்வதில்லையா ?  அதவாது சிதைவுகளும் நாளடைவில் இதந்தரும் மயக்கும் வண்ணப் பூக்கள் ஆகிவிடுகின்றன.

ஈஸ்வர் என்பதும் அப்படி ஒரு வண்ணமலராகி  அதனோடு வாசத் தென்றல் வந்து குலாவலாமே !

இருக்கலாம்  இருக்கலாம்   ஆனதுதான் எது   ஆகாததுதான் எது ?

வன்சிதைவும் ஒரு  நன்பதமே.

ஐம்பதின் மேற் கொன்றவன் -- பைத்திய உலகமே

தமிழ் எழுதிகள் ஏன் இன்று தத்தளிக்கின்றன என்று  தெரியவில்லை. எழுத்துக்கள் வரவில்லை ஆகையினால் வேறு உருமாற்றிகளைக் கைக்கொள்ள வேண்டியதாயிற்று,

பைத்தியம் என்ற சொல்லினை மீண்டும் ஆய்ந்து அதைப்பற்றிப் பேசலாம் என்று நினைத்தேன். விரிவாக்காமல், சுருக்கமாகவே எழுதிவிடுகிறேன்.

பண்டைத் தமிழர் பைம்மையே மனக்கோளாற்றுக்குக்  ஒரு காரணமாய் இருக்கலாம் என்று நினைத்தனர்.  பைம்மையாவது முதிர்ச்சி இன்மை.
பைம்மையும் பசுமையும் தொடர்புடைய சொற்கள். பைந்தமிழ் என்றால்
பசுமையான தமிழ். அதாவது என்றும் இளமையான தமிழ்.

இப்போது பைத்தியம் என்ற சொல்லைக் காண்போம்.


பை  >  பைத்து.

து என்பது உடையது என்று பொருள்.  குறியெதிர்ப்பை நீர துடைத்து
என்ற குறள் தொடரில் உடைத்து என்பதன் பொருள்   உடையது என்பதுபோல‌
பைத்து என்பது முதிர்ச்சியின்மை உடையது என்று பொருள்.

இயம் என்பது பெரும்பாலும் இயங்குதல் குறிக்கும் ஒரு விகுதி அல்லது பின்னொட்டு. இதைப் பின் தனியாக ஆய்வு செய்யலாம்.
இப்போது பின்னொட்டு என்று மட்டும் தெரிந்துகொள்ளுங்கள்.  தொல் காப்பு இயம் என்பதில் இயம் ஒரு பின்னொட்டு ஆவது காண்க,  தொன்மை காக்க இயங்குவது  தொல்காப்பிய இலக்கணம் .

ஆகவே பைத்தியம் என்பது முதிர்ச்சியின்மையினால் வரும் ஒரு நோய் என்று பண்டையர் கருதினர்.  அவர்கள் கருதியது மனமுதிர்ச்சி
இன்மை அல்லது மனப்பைம்மை. பையன் என்ற சொல்லும் பைம்மைக் கருத்தே. ஆனால் அகவை முதிர்ச்சி இன்மை குறித்தது.

அமெரிக்காவில் ஐம்பதின் மேற்பட்டோரைக் கொன்றவன் அறிவு முதிர்ச்சி இல்லாதவன்.  பைத்தியக்காரனோ அறியோம்,

அறிவு முதிர்வின்மையின்  அலைப்பட்ட இவ்வுலகு  பைம்மைத்தாய் இயங்கும்  பைத்திய உலகமே  அன்றோ.....?