வால்குழைத்தே.......!

குட்டியாய் இருக்கையில் கொடுத்தபால் சோற்றினையே
பட்டியாய்  வளர்ந்தின் னும்  பசுமையாய்   நினைவிருத்தி
சுட்டியாய்ப் பிறரஞ்சச்  சூரனாய்க் குரைத்திடினும்
முட்டிமோந்  தன்பினால் வந்தனை  வால்குழைத்தே

பூமாலையே தோள்சேர வா.! வரன்.............

அகப் பொருளிலக்கணத்தை  அலசிக்கொண்டிருக்கிறோம்.  புறப்பொருளிலும் புகுந்து  வெளிவருகிறோம். தமிழின் பல்வேறு செல்வங்களில்  இவையும் அடங்கும். வேறுபல செல்வங்களையும் பல்வேறு மக்கட்கு வாரி வழங்கியுள்ளோம். பிறமக்களிடமிருந்து பலவற்றைப் பெற்றுமிருக்கிறோம், இல்லையென்றால் மகிழுந்தில் பயணிப்போமா?

பூமாலை தோளுக்கு வந்துசேர வேண்டுமென்பது  வேட்கை முந்துற்ற  பெண்ணொருத்தியின்  இறைஞ்சுதல் ஆகும்.  இது எல்லை மீறிய காமம் பற்றி வந்த ஒரு வேண்டல் ஆதலின் புறப்பொருளிலே அடக்கப் பெற்று பெருந்திணை என்று வகைப்படுத்தப் படும்.

இதற்கான உதாரணச் செய்யுளை புறப்பொருள் ஆசிரியர் ஐயனாரிதனாரே  அமைத்துக்காட்டுகிறார்.

எழுது எழில் மார்பம் எனக்குரித் தாகென்று
அழுதழுது வைகலும் ஆற்றேன் ----- தொழுது இரப்பல்
வல்லியம் அன்ன  வயவேலோய் வாழ்கென
அல்லியந்தார் நல்கல் அறம்,  பு.வெ. 304

எழுது =  பல்வேறு சந்தனம் குங்குமம் நறுமணக் குழம்புகளால் வரையப் பெறும்;
எழில் -   அழகிய
மார்பம் -   உனது மார்பு;
எனக்கு உரித்து ஆக என்று -  எனக்கே உரியதாக வேண்டும் என்பதாக;
அழுதழுது வைகலும் ஆற்றேன் -   கண்ணீர் சிந்திச் சிந்தி ஒவ்வொரு நாளும் தாங்கமுடியாதவளாகிவிட்டேன்;

தொழுது இரப்பல் -  உன்னை மிக வணங்கி ப் பிச்சை கேட்கிறேன்;
வல்லியம் அன்ன -  வன்மையுடைய புலி போலும்;
வய வேலோய்  -  வீர வேலினை உடையவனே;
வாழ்கென =   என்னை  நீ வாழ்த்திக் கேட்டது தந்தேன் என்று;
அல்லி அம் தார் =  உன் அழகிய அல்லிப் பூமாலையை
நல்கல் அறம் -   நீ என் தோளுக்கு  அளித்தல்  உனக்கு அறமாகும்.

என்றபடி.

பூமாலையை  எனக்கு நீ தருவது உனக்கு அறம் என்னாது பூமாலையையே முன்னிலை ஆக்கி  வா என் தோளுக்கு என்று திரைப்பாடலில் போல அழைத்தாலும் பெருந்திணையாகவே கொள்ளல்வேண்டும்,

பண்டைக் காலத்து ஆண்களும் பல்வேறு நறும் பூச்சுக் குழம்புகளால் தங்கள்  மார்பிலும் உடலின் பிற  இடங்களிலும் வரிகளை எழுதி அழகு படுத்திக்  .கொண்டனர் .  போருக்குப் போகும்போதும்  மணமேடைக்குச் செல்லும்போதும் பிற நல்ல வேளைகளிலும் இவை  நிகழும் .  இத்தகு அலங்கரிக்கப் பட்ட ஆடவரைப் பெண்கள்   மணக்க விரும்பினர் .  அதாவது அவனை வரித்துக்கொள்ள  அவள் விரும்பினாள்.      இப்படி வரித்த ( வரிகள் எழுதிய )  ஆண் வரன்  (வரி + அன்)  எனப்பட்டான். வரி எழுதும்  வழக்கம் ஒழிந்து விட்டாலும் வரன் என்ற சொல் இன்றும் நம்மிடை உள்ளது.   வரிகள்  எழுதியவன் வரன்  என்பதை அகரவரிசை எழுதியவர்களும் மறந்துபோம் அளவுக்குக்  காலம் கடந்துவிட்டது . 

நல்ல வேளையாகச் சட்டை கிட்டை எல்லாம் அப்போது இல்லை. உடைகள்  மிகுந்த காலை இந்த வரிகள் சட்டை சேலை முதலியவற்றுக்கு மாறின .
பழங்காலச்   சீன நாடகங்களைப் பார்த்தால் வரிகள் எழுதும் பண்டைப் பழக்கம் கொஞ்சம் புரியும்.  யாரும் இப்போது   பார்க்காததால் இவை மேடைக்கு வருவது மிக அருகிவிட்டது.  1   இவற்றில் நடிக்கும்    சீன நடிகைகள்  வரைந்துகொள்வதும், மைதீட்டிக் கொள்வதும் பொட்டுவைத்துக்கொள்வதும் நம் கலாசார ஒற்றுமையைக் காட்டுகிறது.

குறிப்புகள்:

1  இது வாயாங்   (Chinese  Wayang )  எனப்படும்

will edit later. software error.

Forest meditation காட்டில் இயற்றும் தவம்

அரங்கநாதன் பத்தி (திருவரங்கக் கலம்பகம்)

காயிலை தின்றும் கானில் உறைந்தும் கதிதேடித்
தீயிடை நின்றும் பூவலம் வந்தும் திரிவீர்காள்
தாயினும் அன்பன் பூமகள் நண்பன் தட நாகப்
பாயல் முகுந்தன்  கோயில் அரங்கம் பணிவீரே

இந்தப் பாடல், இறைவனைத் தேடிக் காட்டிற்குச் சென்று காய் இலைகள் முதலியவற்றைத்  தின்றபடி  உயிர்வாழ்ந்து கொண்டிருக்கும் சாமியார்களை அழைக்கிறது. ஒருவன் காடே வீடாகக் கொண்டு  இறையைக் தேடுவதில்  குற்றமொன்றும் இல்லை. நாட்டினுள்ளே இருந்துகொண்டு பல்வேறு கொள்ளை திருட்டு முதலியவற்றில் ஈடுபட்டுச் செல்வம் தேடி  உயர்வாழ்வை எட்ட நினைக்கும் புன்மை மாந்தனால் மக்கட்கு விளையும் கேடுகள் மிகப்பல. காவலர்களாலும் எங்கும் எல்லா நேரத்திலும் உலவ இயலாது ஆகையால் அவர்கள்  ஓரளவே பயன்படுவர்.

காட்டில் திரிந்து கட்டப்படுதலைக் காட்டிலும்  கோயிலில் சென்று வழிபடுதல் இன்னும் எளிது என்பதால்  இக்கலம்பகமுடையார் திருவரங்கத்துக்கு வந்து வழிபடுக என்றழைக்கின்றார்.  ஞான யோகத்தினும் பத்தி யோகம்  சிறந்த தென்கிறார் . மேலும் கானகத்தில் பூச்சிகள் பாம்புகள் பூரான்கள் முதலியவற்றால் துன்பம் நேரிட வாய்ப்புகள் மிகுதியாகும்.  ஆனால் ஒவ்வொருவருக்கும் ஒவ்வொன்று எளிதாய் இருக்கும் ஆதாலால் எது உங்களுக்கு எளிதாய்க் கைவரும் என்பதை நீங்கள்தாம் கண்டுபிடிக்க வேண்டும்.

இந்து மதத்தில் வலிமை எதில் உள்ளது என்றால்  வழிபாட்டு முறைகளில்  முழுவதும் உங்கள் விருப்பப்படியே செல்வதற்கு உரிமையும்,  விடப்படுதலும் இருப்பதுதான்.  வீட்டிலிருந்துகொண்டே மனம் நிலை நிறுத்துதலும் (தியானமும்)  இயற்றலாம். தடையேதுமில்லை.

நாதன் உள்ளிருப்பதால் நமக்கு அச்சமென்பதில்லை.

நட்டகல்லைத் தெய்வமென்று நாலுபுட்பம் சாத்தியே
சுத்திவந்து மொணமொணன்னு சொல்லுமந்திரம் ஏதடா
நட்டகல்லும் பேசுமோ நாதன் உள்ளிருக்கையில்
சுட்ட சட்டிச் சட்டுவம் கறிச்சுவை அறியுமோ?

என்கிறார் சிவவாக்கியர்.   ஒரு ஞானியாவான் கிரியை  ( பல்வேறு  சடங்குகள் ) விலக்கிக் கொள்ளலாம். முற்றும் உணர்ந்த நிலையில் அவனுக்கு நட்டகல்லு எது?  அவன் மனமே!   அவன் சாத்தும்  நாலு பூக்கள் எவை?  அவன் மனமே!  அவன் அறியும் மந்திரங்கள் எவை?  அவன் மனமே!  நாதனே நாதமாய் உள்ளிருக்கிறான். மனமே சட்டுவமாகிவிடில்  கறிச்சுவை அறியலாகும் என்பது கருத்து.

 cannot edit now. editor hangs. will edit later.