சுதேசி - சொல்.

 சொந்த தேசத்திலே இருப்பவன் சுதேசி  எனப்படுகிறான். இந்தச் சொல் தமிழ் மூலங்களிலிருந்து வருவது என்றாலும் அயல்போல் தோன்றுகின்றது. இஃது எப்படி அமைந்த சொல் என்று பார்ப்போம்.

பழந்தமிழில் தேஎம் என்றிருந்த சொல் திரிந்து  "தேயம்"  என்று எழுதப்பட்டது. தேஎம் என்பது அளபெழுந்த வடிவம். இதன் மூலவடிவம் தேம் என்றிருந்திருக்க வேண்டும். ஆயின் தேம் என்பது பிற பொருண்மைகளும் உடையதாய் இருந்தமையால்,  அளபெழுந்த தேஎம் என்பதே பெரும்பாலும் தேயம் (தேசம்) குறிக்க வழங்கப்பட்ட தென்று தெரிகிறது.  தேம் இனிமை என்பதும் ஒரு பொருள்.

இவற்றிலிருந்து தேயம் என்பது தமிழிலிருந்து வந்த சொல் என்பது  தெளிவாகிறது.

அப்பனுக்கு இருந்த பெரிய நிலப்பரப்புக் கொண்ட தேசம்,  தேய்வதற்கு, அரசனின் பிள்ளைகள் பங்குவைத்துக் கொள்வதும் ஒரு காரணம். இரண்டாம் மூன்றாம் இளவரசர்களுக்கு பகுதிகள் ஒதுக்கப்பட்டு, வருமானத்திலும் பங்குகள் அளிக்கவேண்டி இருந்தது. அல்லது புதிய பகுதிகளை வென்று, அவர்களுக்கு அளிக்கவேண்டி இருந்தது.

காலம் செல்லச்செல்ல, தேய்வதுதான் தேசம்; எனவே தேய் என்ற அடிச்சொல்லே தேசம் என்ற சொல்லுக்கு ஆக்கம் தந்தது.  இச்சொல் பிற்காலத்தில் குறுகிய  பயன்பாடு உடையதாயிற்று என்று தெரிகிறது. தேய்வதுதான்: தேய்வது விரும்பப் படவில்லை.

அது சமகிருதத்தில் நல்ல வழக்குப் பெற்றது.   தேய்தற் கருத்து  அங்கு எழவில்லை.

தேசத்தை உடையவன் அல்லது சேர்ந்தவன் தேசி.   தேசம்+ இ > தேசி.  அம் இறுதி வீழ்ந்தது.

சுதேசி என்றவன் சொந்த நாட்டினன்.  சொந்த என்ற சொல் சு என்று திரிந்தது.  சொந்தம் > சொ > சு.  இது தேசி என்பதுடன் இணைப்புற்று சுதேசி என்றானது.

சமஸ்கிருதச் சொல்லாக இச்சொல் நல்வாழ்வு மேற்கொண்டது.

அறிக மகிழ்க.

மெய்ப்பு பின்னர்.

பொட்டலம் - சொல்லமை. பார்சல்.

 பொட்டலம் என்ற தமிழ்ச்சொல் இப்போது பெரிதும் வழங்குவதில்லை. அதற்குப் பதிலாக,  ஆங்கிலச் சொல்லான பார்சல் என்பது தமிழ்நாட்டில் சென்னை முதலிய இடங்களில் வழங்குகிறது.  மலேசிய சிங்கப்பூர் முதலிய இடங்களில் "கட்டுதல்", பேக் - பேக்கட், தா-பாவ் ( சீனமொழி), புங்கூஸ் ( மலாய்)  முதலியவை வழங்குகின்றன.  இது கடையில் சாப்பிடும் பொருட்கள் வாங்கிக் கட்டிக் கொண்டுவரும் போது மக்கள் வழங்குபவை.

பொட்டுதல் என்ற தமிழ்ச்சொல் சேர்ந்திருந்த பொருள் பிரிவு படுவதைக் குறிக்கிறது.  பார்சல் என்ற சொல்லும் ஒரு பகுதியாகத் தரப்படுவதையே குறிப்பதாக அறிவுறுத்துவர்.  பார்சல் என்ற பொட்டல அஞ்சல் செய்தலை நாம் ஒன்றாகக் கட்டி ஒட்டிக் கொண்டுபோய் அஞ்சலகத்தில் கொடுத்தாலும், அவர்கள் அதை ஏற்கத் தக்க அளவிலான துண்டுக் கட்டுகளாக நம்மிடமிருந்து பெற்று அப்பால் அனுப்புவதையே மையக் கருத்தாகக் கொண்டு, " பகுதிக்கட்டு" என்ற பொருளில்தான் பெற்றுக்கொண்டு அப்பால் சேரவேண்டியவருக்கு அனுப்புகிறார்கள்.  அனுப்புகிறவர் கட்டுதலை நினைக்க, ஏற்று அப்பால் பெறுவோர்பால் கடத்துகிறவர்களான அஞ்சலகத்தார்  பொட்டுதலுக்காகவே ( பிரித்துக் கட்டியதற்காகவே) மகிழ்வுடன் பெற்று அனுப்புகிறார்கள் என்பதை உணர,  மாறுபாட்டினால் வரும் ஏற்பாகவே இது படுகின்றது.  அஞ்சல்காரர் ஏற்கமுடியாத அளவுக்குப் பெரியனவானவற்றை நம் சொந்த ஏற்பாட்டில்தான் பெறுவோருக்கு அனுப்பிவைக்க முடியும் என்பதுதான் இதற்குக் காரணமாகும். அதாவது மிக்கப் பளுவானவற்றைச் சொந்தப் பளுவுந்துகளில்தாம்  அனுப்பவேண்டும். ஆகவே பிரித்து அனுப்புதல் என்பதே பார்சல் என்பதன் பொருள். 

"பார்ட் அண்ட் பார்சல்" ( part and parcel )  என்ற சொற்றொடரும் இதைத்தான் புலப்படுத்தும்.

ஆனால் பொட்டலம் என்பது சேர்த்துக் கட்டிக் கொண்டுவருதல் குறிப்பது.  பொட்டு (தல்) -  வெடித்துப் பிரிதல்,  அடுத்த பகவு,  அல் என்பது, அல்லாததைக் கொணர்ந்து நிறுத்துகிறது.  ஆகவே இரண்டும் சேர்ந்து சேர்த்துக் கட்டப்பெறுவதை உணர்த்தும்.  அம் என்பது அமைப்புக் குறிக்கும் விகுதி.

பொட்டியதைக் கட்டி அனுப்புவதனால் அது பொட்டலம் என்று வழங்கப்பட்டது.  பொட்டல் என்ற சொல்லின் பொருள் வேறுபட்டது ஆகும்..  அது எதுவும் முளைக்காமல் கிடக்கும் நிலப்பகுதியைக் குறிக்கும்.

பொள் என்ற அடிச்சொல்லில் வருவதுதான் பொட்டித்தல் என்பது.  புள்> பொள் என்பன பிரிவுக் கருத்தை அடிப்படையாகக் கொண்ட வேர்ச்சொற்கள் ஆகும்.

இவ்வாறு இடையில் அல் ( அல்லாமை) வந்த சொற்கள் தமிழில் பல. அவற்றுள் தீபகற்பம் என்ற சொல் இங்கு நினைவுகூரத் தக்கது.  தீவகம்+ அல்+ பு+ அம் > தீவக + அல் + பு+ அம் > தீவகற்பம் > தீபகற்பம்  (  மண்ணிணை)  -  பொருள் கண்டுகொள்க.  தீவு என்பது தீர்வு என்ற சொல்லின் திரிபு.  நில இணைப்பு முற்றிலும் தீர்ந்த பெரிய திட்டு நிலம்,  தீவகம் என்பது தீவு+ அகம்.  உள்ளே நிலமுடைய பெரிய திட்டு.

அறிக மகிழ்க

மெய்ப்பு பின்னர். 

வஞ்சி என்ற சொல்லமைப்பு

 பாடலோ கவிதையோ சிலவற்றை எழுதும்போது சொற்கள் வாயில்வந்த படியே அமைக்கப்பட்டு ஒரு சொல்லும் இன்னொரு சொல்லும் எவ்வாறு இணைகின்றன என்று கவலைப்படாமல் (சொற்களை)  ஒன்றுடன் ஒன்று ஒட்டி எழுதினால், அது உண்மையில் வாயில்வந்தபடி எழுதின பாட்டு அல்லது கவிதை எனலாம். நீண்டு வரும் சொற்களைக் கூடக் குறுக்காமல் மாற்றம் எதுவும் செய்யாமல் எழுதினால் ஒவ்வோரடியும் நீண்டு அமையும். இசைக்க ஏற்புடையனவாக இருக்கமாட்டா. இவ்வாறு வந்தது வந்தபடி வைத்துக்கொண்ட பாடலைத் தான் ஆதிகாலத்தவர்கள் வஞ்சி என்று சொன்னார்கள்.

வரும் இன்று >  வரும் இன்னு > வருன்னு > வன்னு > வன்.

வன் + சி >  வஞ்சி.

மென்மைப்படுத்தப் படாத,  வன்சீர்களை உடைய பாடல்.  சீர் என்பது சி என்று குறுக்குற்றது.

மக்களிடை ஒவ்வொருவருமே

தக்கபடி வாய்நீட்டிய

ஒக்கவந்தவர் உரைக்காதோர்

வெட்கி நின்றார்  கூட்டியவை

என்று தொடங்கினால்,  இதற்கு ஓர் எடுத்துக்காட்டு ஆகலாம்.

இது வருஞ்சீர்களை வைத்து எழுதியவை என்ற கருத்தின் குறுக்கமாகவும் இருக்கலாம்.   வருஞ்  சீர் >  வஞ்சீர் >  வஞ்சி.  இடையில் உள்ள எழுத்துக்கள் விடப்பட்டன.

ஆகவே இச்சொல்லை பல்பிறப்பி எனலாம்.

வந்தபடி ஒரு பெண்ணை ஏற்றுக்கொண்டாலும் ( கேள்வி கேட்பாடு இல்லாமல் )  அவளை வஞ்சி என்னலாம்.

கேட்பாடு என்றால்  கேட்டுக் கேட்டு நேரம் எடுத்துக்கொள்ளுதல் )

தொடக்கத்தில் வன்மையுடன் தொடங்கியவை வஞ்சி என்று கொள்ளவேண்டும். இவற்றுக்குள் மென்மை என்பது காலக்கடப்பினானாலேதான் ஏற்பட்டிருக்க முடியும்.

எடுத்த எடுப்பிலே எல்லாம் சீராக அமைந்துவிட்டன என்று எண்ணுபவன் சிந்திக்கத் தெரியாதவன் ஆவான். இன்று நாம் பெறுகின்ற உரிமைகள் கொடுப்பனைகள் எல்லாம் அமைதியாக வருவதற்கு இடையில் பல போராட்டங்கள் நடைபெற்றன.  அரசனைக் கழுத்தை வெட்டித் தூக்கிக்கொண்டுபோன வரலாறுகளும் உண்டு.  பலர் இரத்தம் சிந்த வேண்டியிருந்தது.  வரலாறு படித்தறிதல் முதன்மையாகும்.  பெருங்குளறுபடிகள், போராட்டம், வெட்டுக்குத்து,  அரசு வீழ்ச்சி, புரட்சி, பின்னர்தான் நாகரிகம் நன்றாக அமைந்தது.  ஆகவே பட்டறிவு இல்லாதவன் படிப்பறிவு என்று எண்ணிக்கொண்டு உளறலாகாது..  மற்ற நாடுகளின் வரலாற்றையும் படிக்கவேண்டும்.

வன்மை +  சீறு(தல்) > வன்சீறு > வஞ்சி யாகவும் இருக்கலாமே. 

சீர் என்ற சொல், சி என்று குன்றியது.

அறிக மகிழ்க

மெய்ப்பு பின்

சோப்புளாங்கி என்னும் சொல்.

 இன்று சோப்புளாங்கி  என்னும் சொல்லை அறிவோம்.

இதின் உள்ள பகவுகள்:  சோம்பு  உள்  அங்கி என்பவை.

சோம்பு என்ற சொல்லில்  பு என்பது விகுதி.   ஆகவே அடிப் பகுதியாவது:  சோ அல்லது  சோம்  எனபதே.   சோம் + பு + அல் >  சோம்பல் என்றாகும்,  சோம் என்ற பகுதியுடன் மிக்க நெருக்கம் உடைய இன்னொரு சொல் :  சோர் என்பது.  அதாவது சோர்(தல்)  என்னும் வினையும் அதிலிருந்து வரும் தொழிற்பெயரும்.  தொழிற்பெயர் என்பது வினைதரு பெயர்.   வினையினின்று தோன்றும் பெயரென்றும் கூறல் கூடும்.

சோர்> சோ -  இது கடைக்குறை.  கடைக்குறை ஆனபின் பு என்னும் விகுதி பெற்று சோ> சோம்பு என்றாகும்.தேங்கித் தேங்கி அழுதல் என்பதற்கு தே> தேம்பு என்று சொல்  அமைந்தது காண்க.  தேங்கு, தேம்பு என்பவற்றில் கு, பு என்பன வினையாக்க விகுதிகள்.

சோம்பு, சோம்புதல் என்ற சொற்களின் அமைபு கண்டோம்.

சோப்புளாங்கி என்பவன் சோம்பல் உள்ள உடம்பு உடையவன்.

சோம்பு உள்ள அங்கம் இ என்பவை இதன் உள்ளுறைவுகள்.

இவை சோப்புள்  அங்கி என்றாகி சோப்புளாங்கி என்று மாறி,  இறுதியில் உகரம் அகரம் ஆகி,  சோப்பளாங்கி என்றானது.   சோம்பளாங்கி  என்பது சோப்பளாங்கி என்று வருவதை இலக்கணத்தில் வலித்தல் என்பர்.  வலித்தல் விகாரம். விகாரம் என்பது மிகு ஆர் அம்.  முன் இல்லாதது வந்தது, இதுவே இதில் மிகுதல்.  மிகுதல் - மேலும் திரிதல்.

உகரம் அகரமாவது பல சொற்களில் வரும். புணர்ச்சியிலும் வரும். பழைய இடுகளை இது பற்றிப் படித்து பட்டியலிட்டுக்  கொள்க. குதுகுலித்தல் - குதுகலித்தல் > குதூகலித்தல் என்ற திரிபுகளையும் அறிக.  குலி ( உ) பின் கலி ( அ)  ஆயிற்று,  அறு அம் > அறம் ஆனது.  அறு என்றால் வரையறுத்துச் சொல்லப்பட்டவை. புணர்ச்சித் திரிபு.

எப்போதும் சோர்ந்தே காணப்படும் அங்கமுள்ள்வன்.  அங்கம் என்பது உறுப்புகள் அணுக்கமாக அடுக்கப்பட்ட பெரிய பை என்று பொருள்.  அண்+ கு+ அம் திரிந்து அங்கம் ஆனது  அண் = அடுத்தடுத்து என்று பொருள். அங்கம் என்பதும் தமிழ்ச்சொல்.

சோம்பல் உள்ள அங்க முடையோன் > சோப்பலாங்கி.   சோம்பலங்கி > சோப்பலாங்கி> சோப்பளாங்கி என்றும் விளக்கலாம்.

இதழ் - உதடு என்ற சொற்களில்,  இது  உது என்ற சுட்டுகளுடன்,  அழ், அடு என்று ஈறுகள் வந்து சேர்ந்துள்ளன .கதழ்வு என்ற சொல்லுக்கு ஒப்பு, நீட்டமானது என்றபொருள்கள் உள.  ஒப்பாகவும் நீட்டமாகவும் சுவரில் உள்ள விடுபாட்டில் பொருந்துவது தான் கதவு  இதில் ழ் மறைந்தது. கதழ்வு என்ற பகுதியினோடு அழ் இணைந்திருப்பதைக் கண்டுகொள்க.  அள்> அழ்;  அள் - அடு என்று மூலங்கள் திரியும். இல் என்பதும் இழ் என்று திரியும்.  தமில் என்பதே தமிழ் என்று திரிந்ததாக கமில்சுவலபெல்லும் தேவநேயனாரும் கூறியதையும் கண்டுகொள்க.  இல்> இழ்; இள்> இழ் என்பவை எல்லாம் திரிபுகள். திரிபுகளை இவர்கள் விளக்கியது சரியென்பது நம் ஒத்துரை.

அறிக மகிழ்க.

மெய்ப்பு பின்

தேவகி என்ற பெயர்.

 தேவகி என்ற பெயர்  எவ்வாறு அமைந்தது என்பதைக் காண்போம். இதைப் பிற வகைகளில் சொல்லியிருந்தாலும் தமிழின் மூலம் அறிந்துகொள்வோம்.

இதில் உள்ள பகவுகள்:  தேவ(ன்),  அகம்,  மற்றும் இ விகுதி.

இ விகுதி உள்ள பெண்பால் பொதுப்பெயர்களும் சிறப்புப் பெயர்களும் உள்ளன.  இவ்விகுதி தமிழிலும் பயன்பாடு  உடையது.  

வலைச்சி, ஆய்ச்சி என்ற சொற்களில் சி விகுதி, உண்மையில் ச்+இ என்பதுதான்.  தி என்பது த் + இ. பி என்பது ப்+ இ.  இவ்வாறு பார்த்தால் உண்மையான விகுதி இ மட்டும்தான்.

ஆகவே, தேவகி என்பதில்  க்+ இ என்று பிரித்து,  இ விகுதி என்க.

அகம் என்பதில்  அ+ கு + அம்  என மூன்று  பிரிவுகள் உள்ளன.

அகம் என்பது உள் என்ற பொருளில் வழங்கப்பட்டுள்ளது.   அங்கு சேர்ந்திருப்பது என்று பொருள்.  அங்கு உடலில் சேர்ந்து உள்ளிருப்பதைக் குறிக்கும்.  மனம் என்பதும் ஒரு பொருள்.  கு என்பது சேர்வு குறிக்கும் பழஞ்சொல்.  அம் என்பது அமைவு குறிக்கும் விகுதி. 

அ+ கு+ இ >  அகி ஆகும்.

தேவகி என்பது தேவனுடன் ஒருங்கு வாழும் பேறு பெற்றவள் என்று பொருளாகிறது. தேவகனின் மகள் என்றும் பொருள்.

இவர் கிருஷ்ணரின் தாயார்.

எப்படி நோக்கினும் தெய்வத் தொடர்பு உடையவள் தேவகி என்ற பெயர்ப்பொருத்தம் ஏற்படுகிறது.  காரணப்பெயராகத் தோன்றுகிறது.

தெய்வம்,  தேவன் முதலிய சொற்கள் முன்னர் விளக்கப்பட்டுள்ளன.

இதைத் தமிழுக்குப் புறம்பாக உச்சரித்தால் வேறு பொருளை அடையவேண்டி வரும்.

அறிக மகிழ்க.

மெய்ப்பு பின்னர்.

கூட்டாளிபிடிக்கும் நாய்.

ஒரு வீட்டாரைக் காண்பதற்காகச் சென்ற போது அங்கு இந்தக் குட்டி நாயைச் சந்தித்தேன்.ஆறுமாதக் குட்டி.  அப்போது இதைக் கூண்டுக்குள் அடைத்துவைத்திருந்தார்கள். இது வெளியில் வந்து என்னைச் சந்திக்க வேண்டுமென்று கத்தியது. நான் வேண்டிக்கொள்ளவே, அவர்கள் இதைத் திறந்துவிட்டார்கள்.  நன்கு மோந்து பார்த்தபின், கூட்டாளி ஆகிவிட்டது. இதன் பெயர் நினைவிலில்லை. நான் சின்னக்குட்டி என்று கூப்பிட்டேன்.

மீண்டும் இதைச் சென்று காண ஆசை.

இதன் வேலை "திருடனைப் பிடிப்பதுதான்."  இது எங்கே திருடனைப் பிடிக்கப்போகிறது என்று கவலைப்பட்டார்கள்.  "கூட்டாளிபிடிக்கத் தான் இது இலாயக்கு" என்று சொல்லி இந்த நாயின் "மதிப்பெண்களை"க் குறைத்துவிட்டதுபோல் தெரிகிறது.

தாடியைக் கண்டு தவிர்த்து  ஓடிடாமல்

ஓடியென் னைநாடி ஒன்றிக் கொண்டதால்

சின்னக்குட்டி நாய், என்னைக் கட்டிப்பிடித்து

கள்ளம் ஏதுமின்றி  உள்ளம்  கவர்ந்ததே  .

வேண்டுகோள்:

லாயக்கு என்ற சொல்லை அரபு  அகரவரிசையில் கண்டுபிடிக்க முடியவில்லை. உங்களுக்கு அரபு தெரிந்திருந்தால் கண்டுபிடித்து எழுதுங்கள்.  பின்னூட்டம் இடவும்.  அரபு அகரவரிசையைக் படம் எடுப்பது நன்று.

 

உஷா - சொல்லமை

 உஷா தேவகி  இரண்டு சொற்களையும் ஆய்வு செய்வோம். இரண்டும் நன்கு குமுகாயத்தில் பயின்று வழங்கும்  சொற்களாகும்.  மனிதர்களின் இயற்பெயர்களாக இலங்குபவை.  இவற்றுள் இங்கு உஷா முதலில் தரப்படும்.

உஷா என்ற  சொல் வேதத்தில் ( ரிக் ) உள்ளது.  வேதமென்பது  ஆசிரியர் அறியப்படாத சொற்கோவை என்னலாம்.  ஆசிரியர் அறியப்பட்ட காலையும் நாம்  அங்கிருந்து அறிந்துகொள்ளும் பெயர்கள் இயற்பெயர்களா,  பொதுச்சொற்களா என்று வகைசெய்வது கடினமே. யார்யார் பாடினார்கள் என்று திட்டம்செய்வது இயலாத காரியமாகலாம்.

பழங்காலத்தில் பாடித் திரிந்தவர்களுக்குப் பாணர்கள் என்று பெயர்.  வீடுவீடாகச் சென்று பாடி, பரிசில் பெற்றுக்கொண்டு சென்றனர்.  இது தமிழில் உள்ள சங்க இலக்கியங்களுக்கு உரிய நெறிகளில் இயற்றப்படாதவை.  சங்கத்து நூல்கள் என்பவை பெரிதும் அரசவையில் அல்லது அரசர் முன்னிலைகளில் புனைந்து பாடப்பட்டவை.  வேதப்பாடல்கள் யார்முன் பாடப்பட்டவை என்று அறியக்கூடாமையினால்,  பற்றர் பெருமக்கட்காகப்  பாடப்பெற்றவை என்று அமைதி கொள்ளுதலே மதிநுட்பம் ஆகும். எழுத்து வடிவங்களும் பயன்பாட்டில் இல்லாத நிலையில், வாய்மொழிப் பாடல்களே இவை.  மனித மூளைச் சேமிப்பிலிருந்து பின்னர் எழுத்துருப் பெற்று வெளிச்சத்திற்கு வந்தவை வேதப்பாடல்கள்.

வேதங்களில் உஷா என்ற சொல் பெருவழக்கு உடையதென்று தெளியலாம். உஷா எனில் விடியல், விடிவு, பகலோன் தோற்றம் , ஒளியின் பரவல் என்றெல்லாம் மனத்தினிமை பயக்கும் வண்ணமாக பெருட்படுத்திக் கொள்ளலாம்.

உஷா என்பது தமிழ்ச் சுட்டடியில் எழுந்த சொல்.  உது என்பதே  மூலம்.  உது என்றால் முன் தோன்றுவது என்று பொருளாதலால்,  உஷா என்பது வெறும் ஒலிமெருகே ஆகும்.  வல்லொலியை மென்மைப் படுத்தும் நோக்கில்  உதா என்ற அடிச்சொல்லை உஷா என்று  பாணர்கள் சொல்லி மகிழ்ந்தனர்.  ஷா என்பதை விலக்கி அதற்கு து,  தா என்பனவில் ஒன்றை இட,   உட்புதைவான தமிழ் வந்துவிடுகிறது.. தமிழைக் கெடுக்கும் நோக்கில் தா என்பதை ஷா என்று ஒலித்தனர் என்று அயிர்த்துரை செய்தல் தேவையற்றது  ஆகும்.  ஷா என்பது போலும் ஒலிகள் மந்திர மொழிகட்கு மக்களிடை  ஒரு செல்வாக்கினை உண்டாக்கத் தக்கவை  என்று இந்தப் பாணர்கள் கருதினர் என்பது தெளிவு.  அதற்குத் தொல்காப்பியர்  தந்த  மாற்று,  ஷா வை  எடுத்துவிட்ட தா என்பதைப் போட்டுக்கொள்ளுதல்.  " வடவெழுத்து ஒரீஇ "  என்ற தொல்காப்பிய நூற்பாவைக் கண்டு தெளிக.

உஷா என்பது வெளிச்சம்,  தேவதை என எவ்வாறு கூறினாலும்  அது பொருளாய்ச் சென்றடைவது சூடியனாகிய  ( சூடு+ இ + அன் )  சூரியனையே.  இதில்,  டகரம் ரகரமாகும்.  வந்திடுவார்  என்பது வந்திருவாரு  என்று பேச்சில் வருவதற்கொப்ப,  டகரம் ரகமாகிய தமிழே  சூரியன்  என்ற சொல்.   தமிழின் நீங்கிய பிறமொழிகளில்  அன் விகுதி இல்லை. அங்கு , சூரிய,  சூரியா எனற் பால  வடிவங்கள் தவிர பிற இல. வால்போன வடிவங்கள் கண்டு மயக்கம் கொள்ளற்க.  சூடியன் எனல் பிசகு என்று எண்ணினால்,   சூட்டியன் , இடைக்குறைந்து  சூடியன், பின்  சூரியன் ஆகிவிடுமாதலின்  இத்தகு மறுப்புகள் பசை ஒன்றும் இல்லாதவை  ஆகும்.   மடி  ( இற )  என்பது மரி  ( இற) என்று  பிறழ்தல் அறிக.  உடு என்பதே உரு என்றும் திரியும்.   உடு எனில் மேற்போர்த்திக்கொள்ளுதல். அதன் பின் தோற்றம் மாறுமாதலின்  உரு மாறும்.  ஆகவே உடு> உரு என்பதன் தொடர்பு  அறிக.  இதை வெள்ளைக்கார ஆய்வாளர்கள் சொல்லியிருக்கின்றனரா என்பது நினைவில் இல்லை.

தனி என்பது சனி என்ற சொல்லுக்கு முதலானது போல,   உதா என்பது உசா என்பதும்  ஆகும்.  உசா என்பது உஷா என்பதன் வடிவத்துக்கு நெருங்கியதாகும், இதையும்  அறிக.  உதித்தல் குறிக்கும் உசவு என்பது கருத்துத் தோன்றுதலைக் குறிப்பது பொருத்தமே.  உது >  உதி என்ற சொல்லமைவும் கண்டுகொள்க.

இந்தச் சுட்டடிச் சொல்லை இந்தோ ஐரோப்பிய ஆய்வாளர்கள் தங்களுடையது என்று எடுத்துக்கொண்டது மேற்கொள்ளுதலே. குட்டிகள் தாயைப் பெற்றதாக நினைத்தலும் ஓர் உறவறியும் முறைதான். இது மீள்திரிவு  ஆகும்.

இடுகை இன்னொன்றில்  தேவகி என்ற சொல்  ஆய்வோம்.

அறிக மகிழ்க.

மெய்ப்பு பின்னர்.

Photographer Shamini catches Mani welcomed by dog.

ஒரு வீட்டுக்கு வருகை புரிந்த போது:

அரசப் பணிவு வழங்கி   ஏற்கும்

அழகு குட்டி நாய்!

இரைசல் செய்யா திணக்கம் சேர்க்கும்

இளைய இனிய சேய்.

பிள்ளை நல்காப்  பீடம் தந்து

பிணைப்பை உறுத்தித்,  தான்

கொள்ளும் நட்பில் பேதம்  இன்றிக்

குலவும் காட்சி பார்.  

அரும்பொருள்:

அரசப் பணிவு  -  ராஜமரியாதை

இரைசல் -  குரைத்தல் முதலிய ஒலிகள்

சேய் -  பிள்ளை போல்

பிள்ளை - மனிதப் பிள்ளை

பீடம் - உயரிய இருக்கை

குலவும் - அன்பு காட்டும்

இரைசல் -  இரைச்சல் என்பது குறுக்கப்பட்டது.

(  தொகுத்தல் )

அ
 

பாறை என்ற சொல்.

 கல் ஒரு மலையாய்ச் சற்று உயரமாய் வளர்ந்துள்ளது, என்னுடன் வந்தவர்கள் இது கல்லுமலை என்றனர். யாம் ஒரு கவிதை வடிக்குங்கால் கல்லுமலை என்பது சொல்லில் நீட்சிகாட்டுகிறது என்று நினைத்தால் அதை வெட்டி ஒட்டிக் கன்மலை என்று சொல்லிவிடலாம். அப்போது ல் என்ற ஒற்று ன் என்று மாறிவிடும். படிப்பவர்க்கு நூல்களிலிருந்து ஆதார மேற்கோள்கள் ஏன் காட்டவில்லை என்று கேட்கலாம்.  இது  ஆனா ஆவன்னா மாதிரி அடிப்படையானது. இதற்கு ஆதாரங்கள் காட்டப்படா. பலரும் அறிந்திராத ஒன்றைச் சொன்னால் அதற்கு ஆதாரம் காட்டுவதுதான் முறை. கற்போருக்கு அது உதவியாய் இருக்கும்.   எதற்கும் ஒரு கரட்டுவரைப் புத்தகத்தில் தொகுத்து எழுதிவைத்துக்கொள்ளுங்கள். இது போலும் விதிகளை நினைவுக்குக் கொணர இத் தொகுப்புகள் உதவும். ஒரு பாறைமலை, உடைந்து பெரிய துண்டாகிவிட்டால் அதைப் பாறை என்றுதான் சொல்கிறோம். பாறை என்ற சொல் வந்த விதம் அறிவோம்.

பெரும் மலைக்கல், பகுந்து அறுபட்டு  ஒரு பெருந்துண்டாகி உருண்டு கீழே விழுகிறது.  பகு என்பது நீண்டு பா என்று ஆகும்.  இதைப் பாதி என்ற சொல்லில் நீங்கள் காணலாம்.  இந்தப் பாதி அறுபட்டது என்பதைக் காட்ட,  பா+ அறு + ஐ  என்ற இறுதி இரண்டும் ( சொல்லும் விகுதியும்) இணைக்கப்படுகின்றன. அறு என்பது ஆறு என்று நீண்டு ஐ  பெற்று ஆறை ஆகின்றது. பா+ ஆறை > பாறை ஆகும்.  சடைவாறுதல் என்பது போலுமே இச்சொல்.   ஆறை என்பது முதனிலை நீண்டு ஐ விகுதி பெற்றது. நதி குறிக்கும்  ஆறு என்ற  சொல்லும் நிலத்தை இரு கூறாக அறுத்துக்கொண்டு நீர் ஓடுதலையே குறிக்கிறது.  ஆறு என்பது அறுத்தல்.

பாளம் என்ற சொல்லின் பகுதியும் பாள் என்பதே.  பாறை என்பதன் உட்கருத்து பகு என்பதானால்  இதைப் பாள் என்பதிலிருந்து விளக்கிவிடலாம்.  பாள் > பாறு> பாறை என்று எளிதாய் முடிபுகொள்ளும். பாளக்கட்டி, பனிப்பாளம் என்ற வழக்குச்சொற்களைக் காண்க.

துள் > துளி,  துள் > தூள் > தூறு, தூறுதல் என்பவற்றை நோக்குக.

குள் > குட்டை;  குள் > குறு> கூறு  ( கூறுபோடுதல்).

பாறுதல் -  அழித்தல் என்பது பெறுபொருள் ஆகும். பலவாறு பகுபட்ட பொருள் தன் நிலையழிதலால். நிலை என்பது முன்னிருந்த நிலை.

அறிக மகிழ்க

மெய்ப்பு பின்

பிணம் என்பது சென்றுசேர்ந்தது என்று பொருள்

 தமிழறிஞர்கள் பலரும் பலவாறு சிந்தனை செய்து  ஆங்காங்குப் பொருள் கூறியிருப்பார்கள். அவை இப்போது தேடும் சமயத்தில் கிடைப்பதில்லை இல்லாவிட்டால் கைவிடப்பட்டிருக்கலாம்.  ஆனவற்றையே சேர்த்து வைக்காத நம் தமிழன் இவைபோன்ற பக்கச்சார்பில் உள்ளவற்றை எங்கே சேர்த்து வைக்கப்போகிறான்?  தேடிப் பாருங்கள். கிட்டினால் பட்டைப்போல் பாதுகாத்துக் கொள்வோம். எட்டுத் தொகையும் பத்துப்பாட்டும் கூட கட்டுப்பாட்டுடன் கன்னித் தமிழ் வளர்த்த சாமிநாதையர் போன்றோர் செய்த திருவினைகளில் ஒருவினையாகும்.

பிணைத்தல் என்பது ஒன்று சேர்த்தல் பொருளது ஆகும். ஒருவனைப் பிணையில் எடுக்கும்போது விடுதலையாகச் சென்று அவனை மீட்கும் உம்முடன் அடுதலையாக அவனையும் அனுப்பிவைத்தல் என்றே பொருள்படும். உம்மை அடுத்துநிற்பவராக அவரும் பிணைத்து அனுப்பப்படுவதை அறியலாம். அடு என்பதற்கு அண்டு, சுடு என்று பல்பொருள் உள. இவற்றுள் அடு என்பதற்கு ஈண்டு அடுத்துவரல் என்பதே பொருளாம். உம்முடைய விடுதலை வசதியுடன் அவனும் தன்னை இணைத்துக்கொள்ள அனுமதிக்கப்படுகிறான். கொஞ்ச காலத்துக்குச் சட்டப்படி உம்முடைய அடுசரணையிலோ அனுசரணையிலோ இருக்கவேண்டியிருக்கும்.

அடுத்து உம்முடன் சரியாக நிற்பதால் அடுசரணை என்றோ அனுசரணை என்றோ சொல்லலாம்.  அடு+ சரி + அண்+ஐ,  அனு + சரி + அண்+ ஐ.  ஐ என்பது விகுதி. உயர்வும் குறிக்கும்.  அனு(கு) = அணுகு.  

பிண்>  பிணை.   பிண்> பிணை> பிணைத்தல். இப்போது பிணையில் எடுத்தல் என்பதன் பொருள் ஓரளவு தெளிவாம்,

பிணம் என்ற சொல்லைப் பார்ப்போம்.

பிணத்துக்குரிய உயிராயிருந்த நல்ல மனிதர் இப்போது இங்கில்லை. அவர் விண்ணோருடன் சென்று சேர்ந்துவிட்டார். காற்றுடன் கலந்துவிட்டது அவர்தம் மூச்சு. முன்பிரிந்த மூச்சுகள் பல அவருடன் சேர்ந்து உலவிக்கொண்டிருக்கும். மேலும் இவருடல் எரிப்புக்குத் தயாராகிவிட்ட பிரிந்தார் பிறருடன் தொகுதியாகிவிடும்,

பிண்.> பிணை.  பிண்> பிணம். பிணை> பிணைத்தல். பிணை எனினும் இணை எனினும் சரி.

பிணம் என்றால் அவர் உம்முடன் இல்லை; வேறிடம் இணைந்துவிட்டார் என்று பொருள்.

பிணம் என்பதை நாம் சரிவர உணர்ந்துகொள்ளத் தவறிவிடுகிறோம் என்றாலும் சொல்லாய்வின்படி அவர் பிறவிடம் பிணைந்தவர்.

நல்ல உயர்வான பொருள். இழிவு சுழிவு கழிவு என்று ஒன்றுமில்லை.

இனிப் பிண்டுபோதல் என்பதிலிருந்து விடுபடுதல் என்றும் விளக்கலாம். தமிழ்ச்சொற்கள் எல்லாம் பன்முகம் கொண்டவை. குறைந்தது இருவகையிலாவது பொருள்விளக்கம் பெறலாம்.  பிடு> பிண்டு வி.எச்சம்  

பிண்டகம் -  பிண்டு பிண்டு தனித்தனித் துண்டுகளாகவும் துகள்களாகவும் இருக்கும் சாம்பிராணித் தூள். பிண்டு  அ  கு :  பிண்டு பிண்டு அங்கு சேர்ந்திருக்கும் தூள்.  அ -  அங்கு;  கு= சேர்ந்து.  இது இனிய பொருள் தரும் சொல் ஆகும்.

சம் > சாம்:  சேர்ந்திருப்பது,  பிரி.  - பிரிந்திருப்பது.   அண் -  தூளாய்க்கலந்திருப்பது,  இ இறுதிவிகுதி  சாம் பிரி அண் இ >  சாம்பிராணி. வேறு வழிகளிலும் விளக்கலாம்.  சாம் - சாம்பல் என்பதோடும் தொடர்பு உள்ள சொல்.  அடுப்புச் சாம்பலும் சேர்ந்திருப்பதுதான்,  பிரிந்து காற்றுடன் பறந்தால் அது தூசு ஆகிவிடும்.  தனித்தனியாகத் தேடிப்பிடித்துச்  சாம்பிராணி என்ற பெயருக்குப் பொருந்தாது.

அறிக மகிழ்க

மெய்ப்பு  பின்னர்

தீபாவளியும் நாமும்

 தீபாவளி

பல்லாண்டுகள் நம்  நாட்டில் -----

தீபம் ஏற்றி,

பாகுபாடின்றி

வருவோர்க்க  ளித்தோம்

 உணவு. பலகாரம் பானங்கள்

தொடரும் நம் தீபாவளி விருந்துகள்.

பட்டினத்தார் கூறிய மூன்று பிரிவுகள்.

 பட்டினத்தடிகள் -  இவரைப் பட்டினத்தார், பட்டினத்துச் சாமியார் என்று மக்கள் பலவகையாகக் கூறுவர். இவர் கோவணத்துடன் ஊர் ஊராய் அலைந்திருந்தாலும்  மிகப் பெரிய ஞானி  ஆவார். இறைவன் என்றுமுள்ள பேராத்மா. ஒவ்வொரு மனிதனும் உடல் என்னும் சிறைக்குள் அடைபட்டு அவனது ஆத்மா இருளில் கிடக்கும் (பிறவி.) கொஞ்சமாவது முன் சென்மங்களில் ஓரளவு ஆத்மீகப் பயிற்சி பெற்றவனாய் இருந்தால் இப்போதும் சிலவற்றை உணர்ந்துகொள்ளும் திறன் அவனுக்கு இருக்கும்.  மொட்டையனாய் ஆத்ம ஞானம் பெறாதவனாய் இருந்தால் அவன் காசிக்குப் போனாலும்  இமயத்துக்குப் போனாலும் இடங்களைப் பார்க்கலாமே தவிர,  ஆதமீக வழியில் எதையும் உணர்ந்துகொள்ள முடியாது.  கடவுளெதுவும் இல்லை என்று உளறிக்கொண்டிருப்பான்.

நிட்டை என்ற சொல், தொழுகை மொழியில் நிஷ்டை என்று வரும்.  இதில் வரும் ஷ் என்ற ஒலி நிட்டை என்ற சொல்லை மென்மைப் படுத்துகிறது.    நீடுதல்>நிட்டை என்பது முடிவு இல்லாததுபோல் ஆழ்சிந்தனை நீண்டுகொண்டிருப்பது.  நீர் நிட்டை செய்பவரானால்  அது கலைந்து எழுந்தபோது  முடிவுறுகிறது.  அதை மீண்டும் உமக்கு வாய்ப்பான நேரத்தில் தொடரலாம்.

நீடுதல்  வினைச்சொல்.

நீடு+ ஐ >  நிட்டை.  இங்கு முதனிலை ( முதலெழுத்து)   குறுகி, ஐ விகுதி வந்து நிட்டை என்ற தொழிற்பெயர் ( வினைச்சொல்லிலிருந்து அமைந்த பெயர்ச்சொல்) உண்டாகின்றது.  இதேபோல் அமைந்த இன்னொரு சொல்: சவம் என்பது.  சா+ அம் >  சவம். இங்கும் சா என்ற நெடில் சகரம் ஆகிய குறிலாக மாறிவிடுகிறது.  ஆக,  சொல் வினையிலிருந்து அமைந்து பெயராகும் வழிகளில் இதுவுமொன்றாகும். இது இப்போது ஒரு பொருளின் பெயராகிவிட்டது.  இறந்த உடல் என்பது ஒரு பொருள்.  இப்போது இச்சொல் ஒரு பொருட்பெயராகிவிட்டது.    இது தொழிற்பெயரிலிருந்து வந்த பொருட்பெயர்.  வினையிலிருந்தே அமைந்திருந்தாலும் இப்போது பொருளுக்குப் பெயராகிவிட்டது.  சரியான சிந்தனை இல்லாதவனுக்கு இது தொழிற்பெயரா அல்லது பொருட்பெயரா,  இதைப் பொருட்பெயர் என்று அழைப்பது அல்லது குறிப்பது தவறா சரியா என்றெல்லாம் ஐயங்கள் உண்டாகலாம். அந்தச் சொல் என்ன வேலையைச் செய்கிறது என்பதைப் பொறுத்துத்தான் அதற்குப் பெயர் கொடுக்கிறோம். முன்னர் தொழிலுக்குப் பெயராய் இருந்து இப்போது பொருளுக்குப் பெயராய் ஆனபின் அதன் வேலை மாறிவிட்டதன்றோ? அப்படிச் சொல்லாமல் தொழிற்பெயராகவே இருக்கிறது என்றோ வேறுமாதிரியாகவோ உங்கள் வாத்தியார் சொல்லிக்கொடுத்தாலும்,  அவர் சொன்னபடியே பரீட்சையில் எழுதி மதிப்பெண்களை வாங்கிக்கொண்டு,  நீர் உம்மைப் பொறுத்தவரையில் சொல்லின் வேலை மாறிவிட்டது என்பதை உணர்ந்துகொள்ளவேண்டும். மாற்றிச்  சிந்திக்கத் தெரியாத மடையர்களும் உலகில் பலர் உள்ளனர்.  The word now performs a different function.  To get the marks follow what your teacher says but you understand that the function has become altered.  That is enough.

It may be your teacher just wants to teach you on the word formation only. Not on the functions the word performs subsequently. To which language the word belongs would not depend to how the function of the word has changed. Grammar and Philology   are different subjects.

நிஷ்டை என்பதுதான் சொல். அதை நிட்டை என்றால் அது எழுத்தை மாற்றி எழுதுவதே தவிர, அதனால் வடசொல் தமிழாகிவிடாது என்று ஒரு வாதம் செய்யலாம். வாதமிடும் வழிகளும் ஏராளம்.  நாம் சொல்லும் சொல்லறிவு எளிதில் வருவதில்லை.  நோய் வருவதற்குக்கூட பீடிக்கும் காலம் இருக்கிறதே. Incubation period. எல்லாவற்றுக்கும் காலம் வேண்டும்.

நிட்டை கலைந்து எழுந்தவுடன் அல்லது அதிலிருக்கும்போதே மற்ற ஆவிகள் வந்து உங்களைத் தொடர்புகொள்ளக்கூடும். தாக்கவும் கூடும். அல்லது மனத்தை மாற்ற எத்தனிக்கக் கூடும்.  என்ன செய்வது என்பதை உங்கள் குருவிடம் கேட்டறிக.

பட்டினத்தாரின் கொள்கைப்படி மூன்றுவகைப் பிணங்கள் உள்ளன.  முன் செத்த பிணம்,  இப்போது செத்த பிணம்,  இனிமேல் சாகப்போகும் பிணம் என்பவை அவை. பிணத்துக்கும் மனிதனுக்கும் உள்ள வேறுபாடு, உயிருடன் இருக்கும்போது அவனுள் ஆத்துமா அல்லது அகத்துமா ( உள்ளில் உள்ள பெரியது ) இருக்கின்றது, இதுவே வேறுபாடு என்கின்றார் அவர்.

பிணம் என்ற சொல் பிண் என்ற அடிச்சொல்லினின்று வருகிறது. பிணைத்தல் என்ற வினைச்சொல்லும் இதனின்றே  அமைகின்றது. இதன் முன்வடிவம் பிள் என்பது.  பிள்> பிர்> பிரி.  பிள்> பிள்ளை:  தாயின் உடலினின்று பிரிந்து தனிவளர்ச்சி பெறுவது. ஒப்பீடு:  உள்> உண்.  ஒன்றாய் இருப்பதே பிரியும்.  பின் பிரிந்தவையே ஒன்றாகும். ஆதலால் பிரிதல், பிணைதல் என்பவை தொடர்புடைய கருத்துகள்.  இவ்வுலகினின்று பிரிதலும் இன்னோர் உலகில் சென்று பிணைந்துகொள்ளுதலும் என்ற வாக்கியத்தின்மூலம் மனிதன் இவற்றின் தொடர்பினை அறிகின்றான். உமக்கு இன்னோர் உலகம் இல்லை என்றாலும் பலர் அவ்வாறு உண்டு என நினைப்பதனால் மொழியில் இச்சொல் இவ்வாறு அமைகிறது.  சொல்லாய்வில் பொதுவாய் நிலவும் கருத்துகளை அடிப்படையாகக் கொண்டு சொற்கள் எழும்.

பிணம் என்பதற்குத் தமிழில் பல சொற்கள் உள்ளன.  சவம்,  சடலம், சபம்,  சட்டகம், குணபம், கழியுடல், அழம் என்பவை அவற்றுட் சில.

அறிக மகிழ்க

மெய்ப்பு பின்

மெய்ப்பு: 17112024 0739

Please do not enter the compose or edit mode as you may effect unintended changes to the text.

சிரத்தை - எப்படித் தமிழ்ச்சொல்?

 சிரத்தை என்பது நன் கு புனைவுற்ற தமிழ்ச்சொல் ஆகும். இது  சிற்றூராரின் சொற்றொகுதியிலும் உள்ள சொல்லே. இதை " இவன் சிரத்தையுடன் செய்திருந்தால் இப்படி ச்  சோடை போயிருக்காது  "  என்ற வாக்கியத்திலிருந்து இப்பொருளை உய்த்துணராலாம்.

இதை சிறத்தை என்று ஆய்வாக்காக எழுதிக்கொள்வோம்.

சிறத்தை என்பதில் உள்ள பகவுகளாவன:

திறம் (திற) /  சிற / அகத்து /  ஐ விகுதி.

எந்த வேலையைக் கையாள்வதாயினும் அதைச் சிறப்புடன் அல்லது திறத்துடன் மேற்கொள்ளவேண்டும்.

தகரத்துக்குச் சகரம் போலி அல்லது மாற்றீடு ஆகும்.

திற அகத்து ஐ > சிற அகத்து ஐ > 

திரிபில். அகத்து என்பது அத்து என்று மாற்றம் ஆகிறது.

திற அத்து ஐ > சிற அத்து ஐ >  சிரத்தை.

திறத்தை அல்லது  சிறப்பை உள்வைத்து ஒன்றை முடித்தல்.

பல சொற்களில் றகரத்துக்கு  ரகரம் வந்துவிடும்,  அது எப்போது என்றால் இந்தப் பகவுச்சொல் இன்னொரு சொல்லாக்கத்தில்  வரும்போது.

எடுத்துக்காட்டு:  சரியாகவும் திறமாகவும் சொல்லப்படுவது சரி + திறம் > சரித்திரம்.  றகரம் ரகரம் ஆயிற்று.

சிரத்தை என்பதன் தோற்றம் அறிந்தோம்.

இனி இன்னொரு அமைப்பு:

அக்கு என்றால் அங்கு சென்று சேர்தல். அ = அங்கு;  கு = சேர்தல்.

திற அக்கு ஐ >  சிற அத்து ஐ >  சிரத்தை எனினும் அதுவே.

இவை போதுமானவை.  பின்னொரு நாள் இன்னும் கூட்டுவோம்.

இரண்டு எழுத்துக்களை மாற்றிவிட்டால், யாரும் தட்டுக்கெட்டுப் போவான்.

அறிக மகிழ்க

மெய்ப்பு பின்னர்  

கார்கோ என்ற ஆங்கிலம் cargo [etymology]

Cargo  என்ற சொல் எப்படி வந்தது என்று ஐரோப்பிய ஆய்வாளர்களால் திட்டவட்டமாகச் சொல்லமுடியவில்லை என்றுதான் தோன்றுகிறது. கப்பல்களின் மூலம் பொருட்கட்டுகள் அங்குமிங்கும் அனுப்ப்பப்படுவது நெடுநாளாக நடப்பில் உள்ளது. எப்படி ஆய்ந்தாலும் இது கடல்வணிக முறையிலிருந்து வந்த சொல் என்பதை மறுக்கமுடியவில்லை.

கேரி அண்ட் கோ carry and go என்பதே சுருங்கி  கார்கோ என்று வந்திருக்கவேண்டும். இப்படிச் சொன்னால் தங்களின் மொழியறிவுக்கு ஏற்புடைத்தான விளக்கமாக இருக்காது என்று எண்ணிய இவர்கள்,  இலத்தீன், ஸ்பானிய மொழி,  பிரஞ்சு  ஆகிய எல்லா வற்றையும் ஆய்ந்து,  இறுதியில் காரஸ் carrus என்ற மூலத்தைக் காட்டுகிறார்கள்.  இதில் பிழை இல்லை. ஆங்கிலத்தில் கேரி என்ற சொல்லுக்கும் இது மூலமாக இருந்திருக்கும் என்பதில் ஐயமில்லை.

கப்பலில் வேலை செய்தவர்கள் இந்த மொழிகளை எல்லாம் அறிந்த அறிவாளிகளாக இருந்திருக்க மாட்டார்கள். ஒரு நாட்டின் ஒரு துறைமுகத்திலிருந்து இன்னொரு நாட்டின் இன்னொரு துறைமுகத்திற்கு த் தூக்கிக்கொண்டு போய்ச் சேர்ப்பது என்ற பொருளில் இந்த வழக்கு  (formulation ) வெகு எளிதாகவே படைக்கப்பட்டுள்ளது.  இதுபோன்றவற்றைத்தான் யாம் மக்கள்படைப்பு என்று கூறுகிறோம்.

இதில் கேரி என்ற சொல்லில் ry என்பதை நீக்கிவிட்டால் மீதமிருப்பது கார்  car என்பதுதான். இது தூக்குவதன் அறிகுறிச் சொல்.  அடுத்துப் போவதைக் குறிப்பது go என்பதுதானே! துறைமுகத்தில் நடப்பது அவ்வளவுதான். பிறகென்ன வேண்டும். கார்கோ என்ற சொல் வந்துவிடுகிறது. சான்றிதழ் இல்லாதவன் அமைத்த சொல் அப்படித்தான்.  இப்படி விளக்கும்போது  அது பாமரற்கு உரிய பாழ்மர விளக்கமாகிவிடுமோ என்பதுதான் அவர்களின் அச்சம்.  சொல்லை விளக்கினால் அது தன் பாண்டித்தியத்தையும் காட்டுவதாக இருக்கவேண்டும். இல்லை என்றால் யாரும் விளக்கலாமே என்று அவர்கள் நினைத்திருக்கலாம்.

யாங்கள் வேலையிலிருந்த காலையில் handcourse என்ற ஒரு சொல்லைச் சந்தித்தோம்.  ஓய்வு பெற்றுப் பல மாமாங்கங்கள் கடந்திருந்தாலும் இதன் மூலத்தையோ புனைவையோ கண்டுபிடிக்க முடியவில்லை. ஆனால்  இது மரணவிசாரணை( சாவாய்வு )முறைவரின் வழக்கைக் குறிக்கிறது என்று சொன்னார்கள். அப்படியானால் இன்-குவஸ்ட் (inquest) என்பதைக்  குறித்திருக்கலாமோ என்று ஐயப்பாடு எழுந்தது,  இன்னும் ஐயப்பாடு தீரவில்லை. ஆனால் இது மலாய் மொழி பேசும்போது பயன்படுத்தியதால் ஆங்கிலம் பொருந்தவில்லை. இப்போது இது வழக்கிறந்தது.  இதைப் பயன்படுத்திய கூட்டம் இப்போது இல்லை. மலாயில் எங்கோஸ் .  அம்மொழியின் அகரவரிசையில் இல்லை.

அறிக மகிழ்க

மெய்ப்பு பின்னர்

மஞ்சள் என்ற சொல்

 மண் சில நிறங்களில் கிட்டுகிறது. செம்மண், களிமண் என்ற பெயர்களைக் காண்க.  கூர்மை  நெருக்கம் என்றும் பொருள் உள்ளன.

 மஞ்சள் காயுமுன் அரத்தை போன்ற உருவில் உள்ளது. அரத்தை கொஞ்சம்  சிவப்பு நிறமாக இருக்கும்.   மஞ்சள் காய்ந்தபின் கட்டியாகி,  மங்கலப் பொருளாகவும் பயன்பட்டு,  குழம்பு வைப்பதற்கும்  பயன்படுகிற நிலையில் அதன் நிறம் காய்ந்த சிலவகை மண்ணை ஒத்ததாகவே உள்ளது. மண்ணினோடு நெருங்கிய நிறம்தான்.

மஞ்சைக் காணி என்ற சொல் மஞ்சட்காணி  என்பதற்கு ஈடாக வழங்கும்,  மஞ்சள்நீர்ப் புத்திரன் என்பதுதான்  மஞ்சணீர்ப் புத்திரன் என்னும் சொற்றொடர்.

மண்செய்  என்ற இருசொற் புணர்ப்பே மஞ்சை என்று மாறியுள்ளது.

இனி இவற்றைக் கவனியுங்கள்:

தண்செய் -  தஞ்சை.   காவிரியால் தண்மையாக்கப்பட்ட நிலம்.

பண்செய் >  பஞ்சை:   பண்களைப் புனைந்து வாழ்ந்தோர்,  யாரேனும் ஒரு செல்வம் உடையவனையே  அண்டி வாழவேண்டிய நிலை பிற்காலத்திலும் அவர்களுக்கு ஏற்பட்டது,  ஆகையால் அவர்கள் "பஞ்சை"  என்று குறிக்கப்பட்டு பணம் பொருள் இல்லாதவர்களாய்த் தாழ்ந்தனர். சில ஆய்வாளர்கள் பஞ்சைப் போல் பறப்பவர்கள் ஆனார்கள் ஆதலால் என்று ஒப்பிட்டு விளக்கினர்,  ஆகவே  அது சரி இது சரியில்லை என்று ஊகித்து வாதம் விளைக்காமல் இதை இருபிறப்பிச் சொல் என்று கிடத்துக.

கஞ்செய் >  கஞ்சை:  இது கடுமையானதாகச் செய்யப்பட்டது என்னும் பொருளில் கடுஞ்செய் >  ( வல்லெழுத்து டுகரத்தை நீக்கி )  கஞ்செய் என்று வந்து பின் கஞ்சை என்றானது.  செய் என்பது சை ஆவதற்கு இதிலும் ஓர் விதியமைப்பைக் காணலாம்.

விண்+ செய் >  விஞ்செய் > விஞ்சை.  ( விஞ்சையர் -  விண்ணோர்)

ஊஞ்சல்: =  ஓரிடத்தில் ஊன்றிக்கொண்டு முன்சென்றும் பின்சென்றும் வருவதுதான் ஊன் + செல் > ஊஞ்சல்.  உன் என்பது முன்னிருப்பவனைக் குறிப்பதுபோலவே முன் இருப்பதனையும் குறிக்கும்,  உ என்ற சுட்டடிச் சொல் ஆகும்,  ஊங்கு என்பது மீறிய என்று பொருள்படும்  " அறத்தினூங்கு  ஆக்கமும் இல்லை,  அதை மறத்தலின்  ஊங்கில்லை  கேடு"  என்பதும் காண்க. ஊ என்பது சுட்டுச்சொல்லே ஆகும்,  உன் என்பதன் முன் வடிவம் ஊன் என்பதுதான் என்று முன்னரே ஆய்வாளரால் தெளிவுசெய்யப்பட்டதே  ஆகும்.

ஊன் செல்> ஊஞ்சல்.

ஆகவே மஞ்சள்  என்பது மண்செய்>  என்பதில் விளைந்து வந்த சொல்லே ஆகும்,

அள் என்பது அடுத்திருத்தல் என்று பொருள்தரும் அடிச்சொல்.  நெருக்கம் காட்டுவது.

மஞ்சள் என்ற உயர்சொல்லை யாரும் இதுவரை விளக்கியதாகத் தெரியவில்லை,

இதுவே முடிபு.

அறிக மகிழ்க

மெய்ப்பு பின்னர்

துர்க்கையம்மனுக்கு நன்றி நவில்

 பண்ணார்ந்த கண்மணியே----ஒளி

பாய்ந்தாளும் விண்மணியே----உனை

எந்நாளும் கொண்டாடுவேன் ----

மறவேனே யான்எந்நாளுமே.

கண்மூடிச் சாய்ந்திருந்தேன் ----  யாதும்

காணாமல் ஓய்ந்திருந்தேன்---- மிடை

விண்மேகம்  நீங்கினவே ----

மறவேனே யானெந்நாளுமே

இன்னல்கள் இல்லாமலே ---- துன்பம்

உண்டென்றும் சொல்லாமலே ---- தடை

மின்னல்தீர் இந்நாளையே----

மறவேனே யான்எந்நாளுமே.

காலைக்குள் வாராதாரும்----காலை

போகுமுன் ஓடிவந்தார் ---- அவர்

வேளைக்குள் உண்டவிந்தை  --- 

மறவேனே  யான் எந்நாளுமே.

இருப்பேனே வீட்டிலென்று  --- விட்டி

ருந்தாரும் கூட்டிவந்தாய்;

மறந்தாரும் பற்றிக்கொண்டார்

மறவேனே   யானெந்நாளுமே.

எல்லாருமே  வணங்கி -- வேண்டும்

எல்லாமும் கேட்டுநின்றார்;

எண்ணார்    இறைஞ்சிநின்றார்,

மறவேனே யானெந்நாளுமே.

என்னை  அறிந்துள்ளவர் ----  இருவர்

மூவர்க்குச் சொன்னசொல்லை

பின்னைப் பலர்க்கும்சொல்வாய்

மறவேனே  யானெந்நாளுமே.

செயலற்று நின்றேனையே ---- இன்று

செயற்படுத்  திடுந்தேவி,

வயலின்றி விளைச்சல்செய்தாய்

மறவேனே  யானெந்நாளுமே.

கவலையில் காய்ந்துவிட்டால் ---- வந்தெனைக்

காப்பாற்றிக் கரைசேர்க்கிறாய்,

திவலையில் வெள்ளம்வரும்

மறவேனே  யானெந்நாளுமே.

---------------------------------------------------------------

மிடை -    கூடியிருந்த ; செறிந்திருந்த.

சிரகம் திவலை.

கடக்குமுன் கடுகிவந்தார்

சங்கப்புலவர் கபிலர் என்ன நிறமுடையவர்

 சங்கப்புலவராய்த் திகழ்ந்து,  தமிழில்  பாடல்கள் பல பாடித் தமிழிலக்கியத்துக்குத்  தேன்சொரிந்து,  பத்துப்பாடடு என்னும் தொகைநூலில் குறிஞ்சிப் பாட்டு என்பதையும் பாடி நமக்குத் தந்து,  தமிழ்வளம் மிகுத்த தலைசிறந்த புலவராய் இருந்த கபிலரை நினைவுகூரு முகத்தான் இலக்கிய இன்பமும் இன்று மிகப்பெறுவோமாக. இவ்வாறு தொடருங்கால் அவர் என்ன நிறமுடையவராய் இருந்தார் என்பதையும் கவனித்துவிடுவோம்.

பெரும்பாலும் மாப்பிள்ளைமாரெல்லாம் மூன்று முடிச்சுப் போடப்போகும் போதுதான் பெண் சிவபாய் இருக்கவேண்டும் என்று  ஆசைப்படுவர். ஆஷா என்றெல்லாம் வழங்கும் திரிபுச் சொல் வடிவங்களால்  கவரப்பட்டு, திட்டவட்டமாக எதையும் உரைக்க முடியாத அகரவரிசைகளால்  துவரப்பட்டு, ஆசை என்பதுதான்  மனத்தின் அசைவு என்பதையும் மறந்துவிட்டு,  அசை என்பதுதான் முதனிலை நீண்டு ஆசை என்று நெடின்முதலாய் இலங்குவதென்பதையும் துறந்துவிட்டு,  பொருண்மை யாதென்று தேடிக்கொண்டிருந்தால் அவர்கட்கு இது சற்று உதவுவதாய் இருக்குமென்பதே எமக்குத் துணிபு  ஆகும்.

யாம் பலகாலும் சொல்வதுபோல்,  கட்பு என்ற சொல்லினின்றே  இடைக்குறையாய் கபு என்ற சொல் தோன்றிய தென்பதையே ஈண்டும் கூற விழைவுற்றோம். பேசிக்கொண் டிருக்க வாய்ப்பு நுகர்ந்தாரையே பிணிக்கும் இத்தகு கருத்துகள். பெரும்பான்மை யினரைச் சென்று சேர்ந்திருத்தல் இயலாமையின், இதனை ஈண்டு தருதல் நன்மை பயக்கும் என்ற எதிர்பார்ப்பும் இவண் உளதே ஆகும்.

கள் என்பது கருநிறம் குறிக்கும் தமிழ்ச்சொல். குடிக்கும் கள் ஏன் கருநிறம் கொண்டிருக்கவில்லை என்பதை நீங்கள் ஆய்ந்து கண்டுபிடித்துக்  கொள்ளுங்கள். கபிலரைப் பற்றி மட்டும் இங்கு ஆய்வு செய்வோம்.

கள் என்ற சொல்லுடன் பு என்ற விகுதியைச் சேர்த்தல்  கள் + பு > கட்பு  எனவாகும்.  பு என்னும் விகுதிக்கும் பொருள் உண்டு.  அதன் பொருள் தோன்றுதல் என்பது,  இது நெடிலாகப் பூ என்றிருந்து பின்னாளில் பு என்று குறிலாகிவிட்டது.   இது ஏனென்றால்  நெடில் நீளமுடையது; அதைப் பேச்சில் சுருக்குவது என்பது மக்கள் வழக்கம் ஆகும்.  தனிச்சொல்லாக வருகையில் நீண்டிருக்கும்.  விகுதி சொல்லிறுதியில் வருவதால் ஒன்றைச் சொன்ன பின் அதைப் பேசுவோர் ஒலியை இழுத்தடித்துக் கொண்டிருக்க மாட்டார்கள்.  இறுதியில் ஒலியைக் குறைத்துக்கொள்ளுதல் என்பது எல்லா மனிதர்களுக்கும் இயல்பு.  இராணுவ அணிவகுப்பாய் இருந்தாலோ கூப்பிடுவதாய் இருந்தாலோ நீட்டி ஒலிப்பார்கள். ஒலியானது சென்றுசேர வேண்டுமென்பது நோக்கமாதலின். இவ்வாறில்லை எனில் ஒலியை நீட்டுவதற்கு மற்ற காரணங்கள் இருக்கவேண்டும். இது ஒரு முயற்சிச்சிக்கனம் என்று சொல்லலாகும்.  குறுக்கம் இவற்றால் ஏற்படும்  எடுத்துக்காட்டு: ஒரு சீனப்பெண் தன் தம்பியை அழைக்கையில் சிங்க் ஆஆஅ என்று இழுப்பாள். தம்பியின் பெயர் சிங்க். ஒலி சென்று சேரவேண்டும் என்ற நோக்கம்.  ஆகையால்.   நாளடைவில் பூ விகுதி - என்பது பு என்றாகிவிடும்,  எல்லா மொழிகளும் ஒலிகளால் ஆனவை,  ஆகவே குறுக்குதலும் நீட்டுதலும் இராகம் பாடுகையில் ஒலி இடம் கொள்ளுதலும் தெளிவு,  இது மொழிகளின் பொதுத் தன்மை ஆகும்.

ஆகவே கபு என்பதனுடன் இல் என்பது சேர்ந்தால் இல்லை என்று பொருள்.  அதாவது  கருப்பு இல்லை என்பது,    அர் சேர்ந்து கபிலர் ( கபு இல் அர்)  கருப்பாக இல்லை,  வெளுத்த நிறம் உடையவர் என்று பொருள்படும் சொல் ஆகும்.  வெளுத்த என்றால் வெள்ளைக்காரன் போல் வெளுத்த நிறமாக இல்லாமல், சற்று மங்கலான நிறம்.  அதாவது கருஞ்சிவப்பு என்று கொள்ளவேண்டும்.  கபில நிறக் காளை என்று இத்தகைய நிறமுடைய காளையைத் தான் சொல்வர்.

வள்ளல் பாரி இறந்தபின்,  அவன் பெண்மக்களுக்கு இரங்கி,  அவர்களுக்கு மாப்பிள்ளை பார்த்துத் திருமணம் செய்விக்க முயன்றார்  என்று அறிகின்றோம்.  இப்  புலவர் பாட்டுகள் எழுதுவது, பாடுவது மட்டுமின்றி நல்வாழ்வு நோக்கும் உடையவர் என்று தெரிகிறது. இத்தகையோர் புகழ் என்றும் வாழ்க. இன்றும் இத்தகு நன்னோக்கு உடையவர்கள் மக்களில் உளர்.  யாமும் ஒரு சீன நங்கைக்கு ஒரு சீனரை அறிமுகம் செய்வித்து அவர்களும் மணம் செய்துகொண்டனர். நன்றியறிதலுடன் அவ்வப்போது வந்து பார்த்துவிட்டுப் போவார்கள். ஆகவே கபிலர் ஒரு நல்ல மன்பதை  நண்பர்.

கபிலர் என்பது ஓர் இயற்பெயர் என்று நாம் நினைக்கவில்லை.  ஆயினும் வெள்ளையன், கருப்பன்,  நீலன் என்றெல்லாம் இயற்பெயர்கள் உள்ளன. ஆதலின் கபிலன் என்பதும் இயற்பெயராய் இருத்தல் கூடும்.

கபிலர் பாடியனவாகக் காணப்படும் சங்கப்பாடல்கள் பலவாகும்.

கள்> கள்+பு > கட்பு + இல் + அர் >  கட்பிலர் > கபிலர்;  கறுப்பு+ இலர் > கறுப்பிலர்>  கபிலர் எனினுமாகும்.  இச்சொல் இருபிறப்பி.

அறிக மகிழ்க

மெய்ப்பு பின்.

அபிஷேகம் என்ற சொற்பயன்பாடு வேறு பொருண்மை.

 செகுத்தல் என்பது அழித்தல் என்று பொருள்படும்.

சேகம் என்பது முதல்நிலை ( சொல்லின் முதலெழுத்து) நீண்டு, அம் என்னும் விகுதி பெற்று ஆன சொல்.

செகு + அம் என்பது இந்த முறையின்படி சேகம் என்று வரும். அதன் இன்றைப் பொருளை வரையறவு செய்தலில் மீள்பார்வை கொள்ளுதல் கூடும். எவ்வுயிரையும் பலியிடுவதைத் தவிர்த்த நிலையில், அழுக்காறு, அவா, வெகுளி (கோபம்), இன்னாச்சொல் நான்கும் இல்லாமலாக்குதல் அல்லது அழித்தல் என்றும் எடுத்துரைக்கலாம். பண்டைக்காலம் தொட்டு,  சைவநெறியிலும் வைணவ நெறியிலும் பலிகொடுத்தல் விலக்கப்பட்டு வந்துள்ளதைக் காணலாம். ஆகவே அழித்தல் என்பது தீயகுணங்களை அழித்தல் என்றே கொள்ளுதலுக்கும் ஆதாரங்கள் உள்ளன.

இறைவனின் திருவுருவங்களை கோயிலில் நிறுவு முன்பாக, அவற்றுடன் துணைவரும் நன்மைகளை நிலைநிறுத்தவும் தீமைகளை விலக்கவுமான வணக்க நெறியை உயர்த்தவும் சொல்லப்படும் மந்திரங்களையும் நீராட்டுதலையும் குறிப்பதாகக் கொள்வது ஏற்றபொருளுடன் கூடியதே ஆகும்..

எல்லா வழிபாடும் தீமை விலக்குதலுக்காகச் செய்யப்படுவதே. பலியிடுதல் உள்ள கோவில்களிலும் இதுவே  மூலநோக்கமாகும்.

எதை அழிப்பது என்பது சொல்லில் மறைவாக உள்ளது.  தீமையை அழிப்பது என்பது வெளிப்படும் பொருண்மை ஆகும்.

இதனை அபி+ இடு+ ஏகம் என்று உரைத்தும்  அபிடேகம்> அபிஷேகம் என்றாகும். இது பலவாறு பொருளுரைக்க வழியுடைய ஒரு சொல்.  அதன் பின் ஒன்றுபடுத்திச் செல்லும் வழிபாடு என்று  பொருள்படும்.  அ பி - அதன் பின்.இடுதல்  - பூசை முதலியன இடுதல்.  ஏகு அம் >  செல்லும் வழிபாடு.

பல வாறாக உரைபெறும் சொல் இது. பல்பிறப்பி.

அறிக மகிழ்க.

மெய்ப்பு பின்னர்.

நிடதம் ( நிஷத்) என்ற தொழுகைமொழித் திரிபு.

 இதைத் தமிழ்ப்பேச்சில் வரும் சொல் மூலம் நிறுவுவோம்.

முனிவர்கள் என்போர் இப்பேச்சு வடிவங்களை அறிந்திருக்க மாட்டார்கள்.  சாமானிய மக்களிட மிருந்து விலகிக் காட்டில் வாழ்ந்து மறைந்தவர்கள் முனிவர்கள்.

நின்று என்பதை மக்களில் ஒரு பகுதியினர் நின்டு அல்லது நிண்டு என்பர். இவ்வாறு திரித்துரைப்பது சம கதம் அல்லது ஒப்பாக ஒலிக்குமுறை. ஒப்பாக ஒலிக்கும் அல்லது சமமாகக் கத்து > கது> கத முறை.  கத என்பது கிருத என்று வருமாதலால் சமக் கத> சமஸ்கிருத ஒலி. சமக் கத அல்லது சமஸ் கிருத  இன்னோர்  ஒலிமுறை.

ஸ் என்பது ஒரு அயல் உடம்படுத்து மெய்.

நிண்டு என்பதை இடைக்குறைத்தால் அது நிடு ஆகும்,   பின் நிடு+ அது  + அம் என்பது நிடதம் ஆகும்.  நிடு என்பதன் ஈடான நிஷு என்பதனோடு அத்  ( அது) சேர்த்தால்   நிஷ்த்  என்றாகும்.

ஆகவே நிடதம் = நிஷ்த்.

நிஷத் என்பதை  - இப்படி ஒலிப்பவர்களிடமிருந்து அறிந்து கொண்டதை -  ஈரான் அல்லது உருசியா பக்கத்திலிருந்து வந்தது என்று வெள்ளைக்காரன் கற்பனை செய்து கதைவிட்டான்.  அதைச் சிலர் அப்போது நம்பி இந்நாள் வரை பிடித்துத் தொங்கிக்கொண்டிருப்பதை அறியலாம்,

ஆதலின் நிண் டு அல்லது நின்டு அது அம் என்பதுதான் நிஷத் என நாம் இன்று சொல்வது என்று அறிந்து இன்புறுக.இந்தச் சம ஒலிகள் இவ்வாறு விளைந்தவையே ஆகும்,

சிறு துளி பெரு வெள்ளம் என்பதை உணர்ந்து, இவ்வாறுதான் திரிபொலி மொழிகள் எழுந்தன என்று உணர்ந்துகொள்க.

சம ஒலி

ஒருபானை சோற்றுக்கு ஒரு சோறு பதம்  என்பதே சிற்றூர் அறிவு.  சமஸ்கிருதம் என்பது உள்ளூரில் எழுந்த வேற்றொலி மொழி. அந்த வேற்றொலி என்பது சம ஒலி என்று அறிக.  சமஒலி என்பதை இன்னொரு வகையில் சொல்லவேண்டுமானால் சம கதம் என்னலாம்.  கத்து> கது> கதம். இடைக்குறை + அம் விகுதி.  கதம் என்பது கிருதம் என்று திரியும். சம கிருதம்> இரண்டும் இணைத்து சம+ ஸ்+ கிருதம் > சமஸ்கிருதம்.  சமஸ் என்பதை சம்ஸ் என்று சுருக்கி சம்ஸ்கிருதம் என்பது இன்னொருவகை இணையொலிப்பு ஆகும்.  இது உள்ளூர் மொழிதான். இதை ஆரியன் கண்டுபிடிக்கவில்லை.  ஆரியன் என்றொரு மக்கள்தொகுதி இல்லை.  அப்படி இருப்பதாக எடுத்துக்கொள்வது அறியாமை. அது தமிழினோடு சம ஒலியாய் உண்டானது.

கண்ணன், கிருஷ்ணன், சிவன், காளி, இலக்குமி எதுவும் ஈரானிலிருந்தோ அப்பாலிருந்தோ வரவில்லை.  அதைக் கூறும் மொழிமட்டும் எப்படி வெளியிலிருந்து வந்தது? சிந்தனைசெய்க. இவற்றை நம்புவதும் நம்பாததும் வேறுவிடையம்.

அறிக மகிழ்க.

மெய்ப்பு பின்னர்.

தந்திர வாழ்த்துக் கவிதைகள்

 தினமும் வணக்கம் அனுப்பும் அன்பர்பலர்.  இரண்டுநாட்கள் காய்ச்சலாகப் போய்விட்டது.  ஆகவே விடுபட்ட எல்லா நாட்களுக்கும் சேர்த்து:

எம் வாழ்த்து இவ்வாறு அமைந்தது:

நேற்று இன்று நாளை

காலை மாலை

கனிந்த வணக்கம் இவ்வேளை

என்று பாடி அனுப்பினோம்.

கனிந்த மலர்களால்

காலை மகிழ்ச்சி

துணிந்த வாழ்வினில்

துணையாம் எழுச்சி.

என்றும் எழுதினோம்.

திங்கட் கிழமை

தீந்தமிழ் உரிமை

எங்கும் இனிமை

எதிலும் அருமை.

என்றும் வந்தது.

நாள்தொறும் வளரும் காலை வணக்கம்

பாலொடு தேனாய் இனிப்பது இணக்கம்.

நாளை இன்று நண்ணும் ,  மணக்கும்!

நன்மை உண்மை,  எண்ணில் இனிக்கும்.

இருநாளும் திருநாளாய்

இருக்கையில் திருக்கைகள்.

இணைக்கும் வணக்கம்.

உங்கள் சிந்தனைக்கு:-

எல்லாரையும் அணைத்துச் செல் என்னும்போது அண் என்பதன் பொருளை அணை என்பதில் தெரிந்துகொள்ளுங்கள். அண் என்பது அங்கிருப்பதனை உட்படுத்திக்கொள்வது என்பதாகப் பொருள்தரும். அனைத்தும், அனைவரும் என்ற பதங்களில் இச்சொற்கள் எல்லோரையும் உட்படுத்தியே செல்கிறது. இது பொருளின்படி பார்த்தால் அணைவரும், அணைத்தும் என்றுகூட அமைந்திருக்கலாம். பொருளில் அழிவில்லை என்றாலும் சொல் அனைத்து, அனைவரும் என்றிருப்பதால் மரபின்படி அனை என்றுதான் நாம் சொற்றொடக்கம் செய்கின்றோம் என்பதறிக. ஆகவே அண் = அன்.

வணக்கம்.

என்ன தந்திரம்,  சொற்சுவைதான்

அவதரித்தல் அவதாரம் அவிதருதல். மீள்தரவு விளக்கம்.

 அவதரித்தல் என்ற சொல்லினை அறிந்துகொள்வோம். இதை சொல்லியல் மூலமே திறத்தோடு அறியக்கூடும்.

அவம் என்பது அழிதல். இது தோன்றிய விதம்:

அவி - இச்சொல்லின் மூலவடிவம் அவ் என்பதாகும்.  அவு எனலும் ஆகும். என்றால் சேய்மையிலும் முன்னிலையிலும் என்று சுட்டடி வழியாக உணராலாம்.

சேய்மையிற் சென்றது இல்லாமல் ஆதல்.. நீரானது ஆவி ஆனபின் அது (உங்கள்) முன்னே இல்லாமல் போய்விடுகிறது.

ஆவி என்ற சொல்:

அவி > ஆவி, இது சுடு> சூடு என்பதிற்போல, முதல் நீண்டு தொழிற்பெயர் ஆகிறது. இது வடசொல் குடசொல் ஒன்றுமில்லை.  வடசொல் என்பவன் தமிழை ஆய்ந்து படிக்காதவன்.

நீரில் உள்ள உள்வளி  (gas) அவிழ்பட்டது  அது உருமாறி விட்டது. நீர் என்பது H20,  இரண்டு நீரகவளிப் பகவும் ஒரு உயிர்வளிப் பகவும் உள்ள அது அவிழ்பட்டுவிட்டது என்பது அறிவியல்.

அவி என்பதில் அகரம், இகரம் இரண்டையும் வகர உடம்படு மெய் கட்டிவைத்துள்ளது.

தரு -  தரி.  இது தரு+ இ.    தரவுபட்டு இங்கே வந்துவிட்டது என்று பொருள். ஆகவே அழிந்தது இங்கு மீண்டும் காட்சி தந்துவிட்டது என்று பொருள்.

இப்போது அவதரித்தல்:

ஆவியாய் ஒழிந்தது மீண்டு  வந்துவிட்டது என்பது பொருள்.

அறிவியற்படி எதுவும் அழிவது இல்லை எனலாம்.  எல்லாம் மீள்தோற்றம் கொள்கின்றன என்பதே உண்மை. வேற்றுரு. ஆவி எங்கே?

அவதரித்தல் என்ற சொல் இந்தக் கதையைத்தான் நமக்குத் தெரிவிக்கிறது.

அவதரித்தல் என்பதைத் தோற்றரவு என்று மீளமைப்புச் செய்தனர்.

தோன்று + அரு+ [வு  ( விகுதி)]

தோன்று என்பதற்குத் தொலைவுமூலமானது தொல் என்ற பழஞ்சொல்லே,

தொல்> தொன்று > தோன்று.

தொன்று தொட்டு உள்ளதே தோன்றுகிறது.

தமிழும் அறிவியலுடன் ஒட்டியே செல்கிறது.

தொல் என்பதற்கும் தோன்று என்பதற்கு உள்ள உறவு புரிகிறதா. இதுதான் தமிழ்.

அறிக மகிழ்க.

மெய்ப்பு பின்னர்.