அபிஷேகம் என்ற சொற்பயன்பாடு வேறு பொருண்மை.

 செகுத்தல் என்பது அழித்தல் என்று பொருள்படும்.

சேகம் என்பது முதல்நிலை ( சொல்லின் முதலெழுத்து) நீண்டு, அம் என்னும் விகுதி பெற்று ஆன சொல்.

செகு + அம் என்பது இந்த முறையின்படி சேகம் என்று வரும். அதன் இன்றைப் பொருளை வரையறவு செய்தலில் மீள்பார்வை கொள்ளுதல் கூடும். எவ்வுயிரையும் பலியிடுவதைத் தவிர்த்த நிலையில், அழுக்காறு, அவா, வெகுளி (கோபம்), இன்னாச்சொல் நான்கும் இல்லாமலாக்குதல் அல்லது அழித்தல் என்றும் எடுத்துரைக்கலாம். பண்டைக்காலம் தொட்டு,  சைவநெறியிலும் வைணவ நெறியிலும் பலிகொடுத்தல் விலக்கப்பட்டு வந்துள்ளதைக் காணலாம். ஆகவே அழித்தல் என்பது தீயகுணங்களை அழித்தல் என்றே கொள்ளுதலுக்கும் ஆதாரங்கள் உள்ளன.

இறைவனின் திருவுருவங்களை கோயிலில் நிறுவு முன்பாக, அவற்றுடன் துணைவரும் நன்மைகளை நிலைநிறுத்தவும் தீமைகளை விலக்கவுமான வணக்க நெறியை உயர்த்தவும் சொல்லப்படும் மந்திரங்களையும் நீராட்டுதலையும் குறிப்பதாகக் கொள்வது ஏற்றபொருளுடன் கூடியதே ஆகும்..

எல்லா வழிபாடும் தீமை விலக்குதலுக்காகச் செய்யப்படுவதே. பலியிடுதல் உள்ள கோவில்களிலும் இதுவே  மூலநோக்கமாகும்.

எதை அழிப்பது என்பது சொல்லில் மறைவாக உள்ளது.  தீமையை அழிப்பது என்பது வெளிப்படும் பொருண்மை ஆகும்.

இதனை அபி+ இடு+ ஏகம் என்று உரைத்தும்  அபிடேகம்> அபிஷேகம் என்றாகும். இது பலவாறு பொருளுரைக்க வழியுடைய ஒரு சொல்.  அதன் பின் ஒன்றுபடுத்திச் செல்லும் வழிபாடு என்று  பொருள்படும்.  அ பி - அதன் பின்.இடுதல்  - பூசை முதலியன இடுதல்.  ஏகு அம் >  செல்லும் வழிபாடு.

பல வாறாக உரைபெறும் சொல் இது. பல்பிறப்பி.

அறிக மகிழ்க.

மெய்ப்பு பின்னர்.

நிடதம் ( நிஷத்) என்ற தொழுகைமொழித் திரிபு.

 இதைத் தமிழ்ப்பேச்சில் வரும் சொல் மூலம் நிறுவுவோம்.

முனிவர்கள் என்போர் இப்பேச்சு வடிவங்களை அறிந்திருக்க மாட்டார்கள்.  சாமானிய மக்களிட மிருந்து விலகிக் காட்டில் வாழ்ந்து மறைந்தவர்கள் முனிவர்கள்.

நின்று என்பதை மக்களில் ஒரு பகுதியினர் நின்டு அல்லது நிண்டு என்பர். இவ்வாறு திரித்துரைப்பது சம கதம் அல்லது ஒப்பாக ஒலிக்குமுறை. ஒப்பாக ஒலிக்கும் அல்லது சமமாகக் கத்து > கது> கத முறை.  கத என்பது கிருத என்று வருமாதலால் சமக் கத> சமஸ்கிருத ஒலி. சமக் கத அல்லது சமஸ் கிருத  இன்னோர்  ஒலிமுறை.

ஸ் என்பது ஒரு அயல் உடம்படுத்து மெய்.

நிண்டு என்பதை இடைக்குறைத்தால் அது நிடு ஆகும்,   பின் நிடு+ அது  + அம் என்பது நிடதம் ஆகும்.  நிடு என்பதன் ஈடான நிஷு என்பதனோடு அத்  ( அது) சேர்த்தால்   நிஷ்த்  என்றாகும்.

ஆகவே நிடதம் = நிஷ்த்.

நிஷத் என்பதை  - இப்படி ஒலிப்பவர்களிடமிருந்து அறிந்து கொண்டதை -  ஈரான் அல்லது உருசியா பக்கத்திலிருந்து வந்தது என்று வெள்ளைக்காரன் கற்பனை செய்து கதைவிட்டான்.  அதைச் சிலர் அப்போது நம்பி இந்நாள் வரை பிடித்துத் தொங்கிக்கொண்டிருப்பதை அறியலாம்,

ஆதலின் நிண் டு அல்லது நின்டு அது அம் என்பதுதான் நிஷத் என நாம் இன்று சொல்வது என்று அறிந்து இன்புறுக.இந்தச் சம ஒலிகள் இவ்வாறு விளைந்தவையே ஆகும்,

சிறு துளி பெரு வெள்ளம் என்பதை உணர்ந்து, இவ்வாறுதான் திரிபொலி மொழிகள் எழுந்தன என்று உணர்ந்துகொள்க.

சம ஒலி

ஒருபானை சோற்றுக்கு ஒரு சோறு பதம்  என்பதே சிற்றூர் அறிவு.  சமஸ்கிருதம் என்பது உள்ளூரில் எழுந்த வேற்றொலி மொழி. அந்த வேற்றொலி என்பது சம ஒலி என்று அறிக.  சமஒலி என்பதை இன்னொரு வகையில் சொல்லவேண்டுமானால் சம கதம் என்னலாம்.  கத்து> கது> கதம். இடைக்குறை + அம் விகுதி.  கதம் என்பது கிருதம் என்று திரியும். சம கிருதம்> இரண்டும் இணைத்து சம+ ஸ்+ கிருதம் > சமஸ்கிருதம்.  சமஸ் என்பதை சம்ஸ் என்று சுருக்கி சம்ஸ்கிருதம் என்பது இன்னொருவகை இணையொலிப்பு ஆகும்.  இது உள்ளூர் மொழிதான். இதை ஆரியன் கண்டுபிடிக்கவில்லை.  ஆரியன் என்றொரு மக்கள்தொகுதி இல்லை.  அப்படி இருப்பதாக எடுத்துக்கொள்வது அறியாமை. அது தமிழினோடு சம ஒலியாய் உண்டானது.

கண்ணன், கிருஷ்ணன், சிவன், காளி, இலக்குமி எதுவும் ஈரானிலிருந்தோ அப்பாலிருந்தோ வரவில்லை.  அதைக் கூறும் மொழிமட்டும் எப்படி வெளியிலிருந்து வந்தது? சிந்தனைசெய்க. இவற்றை நம்புவதும் நம்பாததும் வேறுவிடையம்.

அறிக மகிழ்க.

மெய்ப்பு பின்னர்.

தந்திர வாழ்த்துக் கவிதைகள்

 தினமும் வணக்கம் அனுப்பும் அன்பர்பலர்.  இரண்டுநாட்கள் காய்ச்சலாகப் போய்விட்டது.  ஆகவே விடுபட்ட எல்லா நாட்களுக்கும் சேர்த்து:

எம் வாழ்த்து இவ்வாறு அமைந்தது:

நேற்று இன்று நாளை

காலை மாலை

கனிந்த வணக்கம் இவ்வேளை

என்று பாடி அனுப்பினோம்.

கனிந்த மலர்களால்

காலை மகிழ்ச்சி

துணிந்த வாழ்வினில்

துணையாம் எழுச்சி.

என்றும் எழுதினோம்.

திங்கட் கிழமை

தீந்தமிழ் உரிமை

எங்கும் இனிமை

எதிலும் அருமை.

என்றும் வந்தது.

உங்கள் சிந்தனைக்கு:-

எல்லாரையும் அணைத்துச் செல் என்னும்போது அண் என்பதன் பொருளை அணை என்பதில் தெரிந்துகொள்ளுங்கள். அண் என்பது அங்கிருப்பதனை உட்படுத்திக்கொள்வது என்பதாகப் பொருள்தரும். அனைத்தும், அனைவரும் என்ற பதங்களில் இச்சொற்கள் எல்லோரையும் உட்படுத்தியே செல்கிறது. இது பொருளின்படி பார்த்தால் அணைவரும், அணைத்தும் என்றுகூட அமைந்திருக்கலாம். பொருளில் அழிவில்லை என்றாலும் சொல் அனைத்து, அனைவரும் என்றிருப்பதால் மரபின்படி அனை என்றுதான் நாம் சொற்றொடக்கம் செய்கின்றோம் என்பதறிக. ஆகவே அண் = அன்.

வணக்கம்.

என்ன தந்திரம்,  சொற்சுவைதான்

அவதரித்தல் அவதாரம் அவிதருதல். மீள்தரவு விளக்கம்.

 அவதரித்தல் என்ற சொல்லினை அறிந்துகொள்வோம். இதை சொல்லியல் மூலமே திறத்தோடு அறியக்கூடும்.

அவம் என்பது அழிதல். இது தோன்றிய விதம்:

அவி - இச்சொல்லின் மூலவடிவம் அவ் என்பதாகும்.  அவு எனலும் ஆகும். என்றால் சேய்மையிலும் முன்னிலையிலும் என்று சுட்டடி வழியாக உணராலாம்.

சேய்மையிற் சென்றது இல்லாமல் ஆதல்.. நீரானது ஆவி ஆனபின் அது (உங்கள்) முன்னே இல்லாமல் போய்விடுகிறது.

ஆவி என்ற சொல்:

அவி > ஆவி, இது சுடு> சூடு என்பதிற்போல, முதல் நீண்டு தொழிற்பெயர் ஆகிறது. இது வடசொல் குடசொல் ஒன்றுமில்லை.  வடசொல் என்பவன் தமிழை ஆய்ந்து படிக்காதவன்.

நீரில் உள்ள உள்வளி  (gas) அவிழ்பட்டது  அது உருமாறி விட்டது. நீர் என்பது H20,  இரண்டு நீரகவளிப் பகவும் ஒரு உயிர்வளிப் பகவும் உள்ள அது அவிழ்பட்டுவிட்டது என்பது அறிவியல்.

அவி என்பதில் அகரம், இகரம் இரண்டையும் வகர உடம்படு மெய் கட்டிவைத்துள்ளது.

தரு -  தரி.  இது தரு+ இ.    தரவுபட்டு இங்கே வந்துவிட்டது என்று பொருள். ஆகவே அழிந்தது இங்கு மீண்டும் காட்சி தந்துவிட்டது என்று பொருள்.

இப்போது அவதரித்தல்:

ஆவியாய் ஒழிந்தது மீண்டு  வந்துவிட்டது என்பது பொருள்.

அறிவியற்படி எதுவும் அழிவது இல்லை எனலாம்.  எல்லாம் மீள்தோற்றம் கொள்கின்றன என்பதே உண்மை. வேற்றுரு. ஆவி எங்கே?

அவதரித்தல் என்ற சொல் இந்தக் கதையைத்தான் நமக்குத் தெரிவிக்கிறது.

அவதரித்தல் என்பதைத் தோற்றரவு என்று மீளமைப்புச் செய்தனர்.

தோன்று + அரு+ [வு  ( விகுதி)]

தோன்று என்பதற்குத் தொலைவுமூலமானது தொல் என்ற பழஞ்சொல்லே,

தொல்> தொன்று > தோன்று.

தொன்று தொட்டு உள்ளதே தோன்றுகிறது.

தமிழும் அறிவியலுடன் ஒட்டியே செல்கிறது.

தொல் என்பதற்கும் தோன்று என்பதற்கு உள்ள உறவு புரிகிறதா. இதுதான் தமிழ்.

அறிக மகிழ்க.

மெய்ப்பு பின்னர்.