யாப்பியலில்:
கவிதையை எழுதும்போது அசை, சீர், தளை, தொடை என்பவெல்லாம் பார்த்து எழுதுவது தமிழ்ப்பாவலர்களின் செயல்பாடு ஆகும். புதுக்கவிதைகளில் இவை எல்லாம் இல்லை ஆகையால், இத்தகைய கவிதைகளை எழுதுவோர்க்குத் தொல்லைகள் குறைவு.
" எந்த இடத்திலும் தேடுவானே தேடியது
கிட்டும் வரைக்கும்"
என்ற கவிதை வரியில்,
தேடுவானே என்பது தேடு- வானே என்று சற்றுப் பிரிந்தொலிக்கிறது. இதைத் தற்கால முறையில், தே- டுவா- னே என்று (நாலசைகளாக இல்லாமல்) மூன்றே அசைகளாகப் பிரித்து அலகிடலாம். அது நன்றாக இல்லை; காரணம், டு-வா என்று ஈரசைகளாகக் கொள்வதே ஒலியமைப்புக்கு ஏற்றதாகும். இது இயல்பாகும். இந்த வரிகளின் ஓட்டத்துக்கு அஃதே பொருத்தமாகிறது.
தேடு-வானே ( தே-டு வா-னே ) என்று நாலசைகளாயின, வெண்பாவுக்கு ஒக்குமோ வெனின், வெண்பாவில் நாசைச்சீர்களும் வரும் என்று பண்டித வேங்கடசாமி நாட்டார் முதலிய யாப்பியலறிஞர்கள் கூறுகின்றனர். அஃது உண்மையுமாகும்.
ஆகவே தேடு-வானே என்று பிரிந்தொலிக்கும் நாலசைச் சீர் என்று முடித்து வெண்பாவில் நாலசைச் சீரும் வரும் என்று கொள்வது சரியென்று முடிக்க.
அறிக மகிழ்க
மெய்ப்பு பின்னர்
கருத்துகள் இல்லை:
கருத்துரையிடுக