விருந்தாளியும் விருந்தாடியும்.

விருந்தாளி  என்ற சொல்  விருந்தாடி என்றும் உலக வழக்கில் வரும்.  உலக வழக்கு எனல் செய்யுள் வழக்கு அல்லாதது.

இங்கு  யாம் சுட்டிக்காட்ட விரும்பியது  ளகர டகரத் திரிபுகள்.

ஒன்றை ஆளுதல் அதை  நிறுவி நடத்துதலே ஆகும். எனவே  விருந்தாளுதல்  விருந்து ஏற்பாடு செய்து  அதில் பிறர்  பங்கு பெறச்  செய்தல்.  பங்கு பற்றியோர் விருந்தாளிகள்  ஆவர்.

ஆள்  என்பதை  இவ்வாறு உரைக்காமல் நபர் என்று கொள்ளுதலும்  கூடும்.

எவ்வாறாயினும் ஆளி  என்பது  ஆடி என்று திரிகிறது.

இவற்றைக் கவனியுங்கள்.

மள்  >   மாள். ( வினைச்சொல் )  பொருள்:  இறந்துபோ,  உயிர் குறைபடல் ஆகு,
மள்  >   (  மடு  ) >  மடி.   இறந்துபோ,
இன்னொரு காட்டு:  விள் >  விடி.
மள்  >  ( மளி  )  மளிகை   :    உயிரற்ற  விலைப்பொருட்கள்.
மள்குதல்  -  குறைதல்   மள் > மழு>   மழுங்குதல்.
மள் >  மர்
மள்  >   மர்  >  மரி  >   ,மரித்தல்  :  இறத்தல்.
மள் >  மர் >  மரணித்தல்.
மர்  >  மரி  >   மரணம்.
மர் >  மார் >  மாரகம்.

பின்னொருகால் விளக்குவோம்.

ஸ்மரண என்ற நினைவுநிலை.

மனிதன் நினைவு நிலைத்திருக்கும்போதே இறைவனை நினைந்துருகித் தன் ஆன்மாவுக்குப் பற்றுக்கோட்டினைப் பெற்றுக்கோடல் அறிவுடைமை ஆகும். அவன் நினைவிழந்து நீங்கும் நேரத்தில் இஃது வாய்ப்பதில்லை.

ஆகவே நினைவுநிலை என்னும் ஸ்மரணம்  மிக்க முன்மை வாய்ந்ததாகிறது.

இப்போது இச்சொல்லை  அறிந்தின்புறுவோம்.

சுருக்கமாக:

மற அறு அணம்

அதாவது மறத்தலை அறுத்த நிலை.

அணம் என்பது  நிலை குறிக்கும் விகுதி.

அறு  அணம் என்பன  அறணம்  ஆகிறது.

மற அறணம்  >  மறணம்   ( மறறணம் >  மறணம் :  ஈரெழுத்துக் கெட்டன  )

வகர உடம்படுமெய் தமிழில் இரு முழுச்சொற்கள் புணர்வில் வரும்.  பிற மொழிப்புனைவில் மற்றும்  தமிழ்ச் சொல்லமைப்பிலும் வராதும் போம். பழைய இடுகைகள் காண்க.  மறணம் என்பதை   ஸ்மரணம்  ஆக்க அழகிய சொல் கிட்டிற்று.

இனி இப்புனைவில்  பகுதி + பகுதி + விகுதி என்று சொல்லானது பழமை நெறியினாலே அமைவுண்டு  அது  பிறப்பிக்கப்பட்ட பின்புதான் முறைப்படி
தேவையற்ற ஒலிகள் விலக்குண்டன என்பதும்  அறிக. தலையெழுத்தே பிற்சேர்க்கை ஆயிற்று.  இஃது  இரு பகுதிப் புனைவு,

இதுவே நினைவு நிலையைச் சுட்டும் சொல்.

யகர ஒற்று இடைக்குறைந்த தமிழ்ச்சொற்கள்

தோய் >  தோய்து >  தோது.
(தோதில்லை என்றால், அத் தொடர்பில்ஈடுபடத் தருணமில்லை  )



தோய்+சை =  தோய்சை >  தோசை.
வேய்+ து + அம் = வேய்தம் > வேதம்.(  மறைமலையடிகள்)
உய் + (த்) + தி =  உய்த்தி >  உத்தி.
வாய்+ (த்) + தி = வாய்த்தி>  வாத்தி.  (வாய்ப்பாடம் சொல்வோன்).
சாய்+ (த்) +  இயம் = சாய்த்தியம்> சாத்தியம்.
சாய்த்தல் -  (வெற்றியுற முற்றுவித்தல்) 
(அரிச்சந்திர புராணம்,) ( மற்றும் வழக்கு)
பெய் + தி =  பெய்தி> பேதி.
(பெய்தல் =உடலினின்று கழித்தல். ஒ  நோ :   தூறுதல் (மலையாளம்) :மலம் கழித்தல்.)
வாய் + (ந்)+ தி =  வாய்ந்தி > வாந்தி.
பொய்+மெய் = பொய்ம்மெய் > பொம்மை.
வாய்தம் > வாதம்
.செய்தி -  சேதி   இதுவும் ஏற்கலாம்
இன்னும் பல