துங்கமும் குலோத்துங்கனும்.

தமிழ் மொழியில் மிகப் பழங்காலத்திலேயே சொற்களைச் சுருக்கிபும் விரித்தும் பயன்படுத்தும் முறைகளைக் கையாண்டுள்ளனர். இல்லாத என்பதை இலாத என்று சுருக்குவதைக் காணலாம். இல்லான் அடி சேர்ந்தார்க்கு என்பதை இலான் அடி சேர்ந்தார்க்கு என்று குறள் கையாளுதல் நீங்கள் அறிந்ததாகும். ஆனால் பொருள் கெட்டுவிடாதபடி சுருக்கவேண்டும். வெற்றி என்பதை வெறி என்று சுருக்கினால் பொருள் கெடுதலால் அங்ஙனம் செய்யார் புலவர். நீட்டம் தேவைப்படும்போது சொற்கள் கூட்டி எழுதப்பட்டன. தழுவிய என்பதைத் தழீஇய என்று நீட்டி இதை அளபெடை என்பர். தொழார் என்பதைத் தொழாஅர் என்பர். செய்யுட்களைப் படிக்கையில் இவற்றை நீங்கள் கவனித்துக்கொள்ளலாம்.

ஆனால் இத்தகு தந்திரங்களைச் செய்யுட்கு மட்டுமின்றிச் சொல்லாக்கத்துக்கும் பயன்படுத்தித் தமிழ்ச் சொற்களை வேறுமொழிகட்குப் பயன்ப‌டுத்திய சிறந்த நல்லறிவும் சில அறிஞர்கட்கு இருந்தது. அப்படிப் பயன்பாடு கண்டவற்றுள் துங்கம் என்ற சொல் குறிப்பிடத்தககது ஆகும்.

துலங்குதல் என்பது இன்றும் வழக்கிலுள்ள சொல் ஆகும். இதன் அடிப்படைக் கருத்து ஒளிவீசுதல் என்பது. இதல் மூலம் துல் என்பதாகும்.

துலங்கு என்பதைப் பெயர்ச்சொல் ஆக்க ஓர் அம் விகுதி சேர்க்கவேண்டும்.

துலக்கம் என்று வரும். அப்படி வல்லோசை தழுவாமல், துலங்கம் என்றே வைத்துக்கொண்டு, இடையில் வரும் லகரத்தை விலக்கிவிட வேண்டும்.

அம் என்ற இறுதியையும் குறுக்கவேண்டும். இதைச் செய்தால், துங்க‌

என்பது கிடைக்கிறது. துலங்கம் > துங்க. அல்லது துலங்க என்ற எச்சத்திலிருந்து ஒரு லகரம் நீக்கித் துங்க என்பதை வந்தடையலாம். பிற மொழிகளில் எச்ச வினைகளிலிருந்தும் சொல் உருவாகும். பாலி மொழியிலும் இங்ஙனம் செய்தல் உண்டு.

துங்க என்ற சொல் மேன்மை குறிப்பது. குலோத்துங்க சோழன் பெயரில்

துங்க(ம்) வருகிறது. சிங்கள மொழியிலும் இது பயின்று வழங்குவது

ஆகும்.

துங்க பத்திரை நதியின் தீரத்தில் நீங்கள் உலவிக்கொண்டிருக்கும் போதும் துங்கத்தை நீங்கள் சிந்திக்கலாமே!

குலோத்துங்கன் என்றால் குலத்தில் துலங்குபவன் என்பது பொருள். அதாவது குலத்துலங்கன். லகரம் நீக்க, குலத்துங்கன்; வடமொழிச் சந்தியைப் பற்றினால் குலோத்துங்கன்.

துலங்கு (தன்வினை) > துலக்கு (பிறவினை).

துலக்கு + அம் = துலக்கம்.

துலங்க > துங்க > துங்கம்

துங்கமும் குலோத்துங்கனும்.

திலோத்தமை

அரம்பை என்ற சொல் அமைந்ததெவ்வாறு என்று ஆய்ந்தறிந்த நாம்  http://sivamaalaa.blogspot.com/2016/08/blog-post_19.html இனி, திலோத்தமை அவள் பெயரை யாங்குப் பெற்றாளென்பது  துருவியறிந்து மகிழ்வோம்.

திலகம் என்ற சொல், உண்மையில் துலகம் என்பதன் திரிபு எனபது முன்னர் கூறப்பட்டது.    https://sivamaalaa.blogspot.sg/2014/06/blog-post.html

துல >  துலங்கு. கு : வினையாக்க விகுதி;    துல :  அடிச்சொல்.

பண்டைமக்கள் பொட்டு இட்டு அவனருட் பெற்று முகவழகுடனும்  ஆன இலக்கணங்களுடனும் இலங்கினால்  வீடும் துலங்கும் என்று நம்பினர்.  ஆதலின்  பொட்டு  இடும் வழக்கம் உண்டாயிற்று.அதற்குத் துலகம் என்ற சொல்லும் ஆக்கப்பெற்று, அது திலகம்>  திலக் என்றெல்லாம் "மெருகூ"ட்டப்பட்டது.

இங்கு நாம் கவனிக்கவேண்டியது யாதெனில், து> தி  திரிபு.

இதே வழியைப் பின்பற்றி,  திலோத்தமாவிற்கும் பெயர் புனையப்பெற்றது.

அவள் யார்?  துலங்கும் உத்தமி!   எனவே அவளுக்கு துல+ உத்தமை என்ற பெயர் புனைவுற்றது.

துல + உத்தமை >  துலோத்தமை > திலோத்தமை.1

துலங்கி முன்னிருப்பவள்.   உ> உ + து + அம்+ இ./ ஐ.

அவளுக்குப் பெயர் தந்ததும் தமிழே ஆகும்.



-----------------

1 இது வடமொழிச் சந்தி என்பர் . மூலங்கள் தமிழ் .

கள் அடியும் கருமையும் கள்ளரும்

கள் என்ற அடிச்சொல்லின் ஒரு பொருண்மையை இவ்விடுகையில் (https://sivamaalaa.blogspot.sg/2016/08/blog-post_65.html   )அறிந்து இன்புற்றோம்.கள் என்னும் அடிக்குப் பல பொருளுண்டு என்பதும் ஆங்குச் சொல்லப்பட்டது.

அதன் இன்னொரு பொருள் கருப்பு என்பது ஆகும்.

கள்ளர் என்ற தொழிலர் பெயரை ஆய்ந்த அறிஞர் பண்டித வேங்கடசாமி நாட்டார், கள்ளர் என்ற சொல் கறுப்பர் என்று பொருள்படுமென்று கூறினார்.

களங்கம் என்ற சொல்லும்  கள் என்ற அடியினின்று பிறந்ததே .

இது கள்+ அங்கு+ அம் என்று பிரித்தற்கு வரும். இதற்கு அங்கே

உள்ள கருப்பு என்று வாக்கியப்பொருள் கூறலாம். அங்ஙனமின்றி, கள்+ அம்+ கு+ அம் என்று பகுத்து, கு என்னும் இடைச்சொல் இடையிட்ட இரண்டு அம் விகுதிகளைச் சொன்னாலும் அதனால் ஏற்படும் ஆய்வு இழுக்கு ஒன்றுமில்லை.. மொழிக்குப் பல சொற்கள் வேண்டுமாயின் இத்தகு தந்திரங்களைக் கைக்கொள்ளுதல் அறிவுடைமையே ஆகும்.

அது,இது, அங்கு, இங்கு என்பன தொடங்கிப் பல சொற்கள் தம் பொருளுடனோ பொருள் இழந்தோ சொல்லமைப்பில் பயன்படுத்தப்பட்டுள்ளன..இடைநிலைகள் பொருளுடன்தான் பயன்படுத்தப் படவேண்டும் என்னும் ஒரு விதியோ ஏற்பாடோ மொழியில் இல்லை. பொருந்து மிடத்துப்      பொருள் கூறினும் இழுக்காதென்பது அறிக. இதனால்தான்  இன்று என்ற காலப்பெயரைக் கின்று என்று உருமாற்றி இடைநிலையாக்கினார் பவணந்தி முனிவர்.   (கு +  இன்று )

களங்கம் என்ற சொல்லைப் புனைந்து இன்புற்ற ஆய்வாளர், அதில் அன் விகுதி சேர்த்துக் களங்கன் ஆக்கி நிலவுக்குப்  பெயர் ஆக்கினர்.

களங்கம்> களங்கன்.

கள் + அங்கு+ அன் = களங்கன் எனினும் அதே.

"களங்க்" என்று நிறுத்தி உ+அம் என்பவற்றை விலக்கி, களங்கன் என்று ஆக்கி அதற்கு முடிவு சொன்னாலும் அதேதான். அடிச்சொல் "கள்" தான்.

களம் (கள் + அம்) என்றாலும் கருப்பு என்றே  பொருள் தரும்.  கள் +அர்+ இ =களரி எனினும் கருமையே  ஆகும். களர் எனினுமது. அர் என்ற பலர்பால் விகுதி இங்குப்  பொருளிழந்தது.

இச்சொற்கள் இவ்வாறு வளர்ந்திருக்க, கள்ளர் என்ற கூட்டத்து அடையாளப் பெயருக்குக்  கறுப்பர் என்ற பொருள்மட்டுமின்றித் திருடு செய்வோர் என்னும் பொருளும் உள்ளது. இந்தப் பொருள் எக்காலத்து இவர்களுக்கு வந்து சேர்ந்தது என்பதை அறிதல் இயலவில்லை.

இக்கூட்டத்து யாவரும் இத்தகு தொழிலில் ஈடுபாடு கொண்டனர் என்பது ஏற்கத்  தயங்குமொரு கருத்தாகக் கருதப்படலாம். பண்டை அரசர் போர்க்குமுன் ஆனிரை கவரும் ஒரு படைப்பிரிவை வைத்திருந்தனர் ஆதலின் அதில் பணியாற்றியதன் மூலமாக இவ்வடையாளக் குறி ஏற்பட்டிருக்கக் கூடுமென்று கருதலாம். இருட்டில் செய்தற்குரிய வேலைக்கு ஏற்ற நிறமுடையராய் இருந்ததினால் இவர்கள் இதிற்  சிறக்க

ஏற்புடையோர் என்று அரசன் கருதினன் என்க.

தற்கால ஆய்வுகளின்படி இவர்கள் ஆப்ரிக்காவிலிருந்து 70 ஆயிரம் ஆண்டுகட்கு முன்னரே வந்துவிட்டனர் என்பதை

குருதி ஆய்வின்மூலம் நிறுவியுள்ளனர்.. 1900 ஆண்டுகள் வரை கலப்பு மணங்கள் நிகழ்ந்துவந்துள்ளமையால், இவர்களும் கலந்து பின் கலவாமை போற்றும் புதுப் பழக்கம் மேற்கொண்டனர் எனலாம். பிற்காலத்து இவர்கள் ஆனிரை கவர் தொழில் மேற்கொண்டனர் என்பது ஏற்புடைத்தாகலாம். முன்னரே வழங்கிவந்த  "கள்ளர்" (கறுப்பர் ) பெயருக்குப்  பின்   கொண்ட   இத்தொழிலின்    (அரசாணை ஆநிரை கவர்வுப் )   பெயர்    ஒரு மெருகு தந்திருக்கலாம் .  திருடுதற்  கருத்து  தவறாக ஏற்பட்டிருக்கலாம் . 

Certain portions of this post could not be edited due to software error. Will attempt later.