இன்று அவன் அழைக்கின்றான்

நான் அழைத்தேன் ஒரு நிகழ்ச்சிக்கு;
அவன் சிரித்துக்கொண்டான்
ஆனால் அவன்  வரவில்லை;     இப்போது
இரண்டு மூன்று வேலைகள்
எனக்காகக் காத்துகொண்டிருப்பவை ;
அவற்றை நான் நாளைத்  தொடங்கவிருக்கிறேன்;
இன்று அவன் அழைக்கின்றான்
ஆனால் என் தோழி மூலமாக;
நேரடியாகக் கூப்பிடத்
தொடர்பு கிடைக்கவில்லை .என்கிறானாம்
அவனே இவன்
இவனுக்காக என் வேலைகளை மாற்றிவைக்க
என்னால் இயல  வில்லை ;
காரணம் இது மற்றவர்கள் தொடர்புடையது.
மூஞ்சியை இவன் இழுத்துக்கொண்டாலும்
நான்செய்வனவற்றை  எப்போதும்
தள்ளி வைத்துக் கொண்டிருக்க  முடியாதே
பிறர்க்கும் வேலை இருக்கும் என்பதை
இவன் உணராதவன்....
இவன் வேலை மட்டும்
இவன் விழித்திரையில்
இவனுக்கு வெளிச்சமாய்த் தெரிகிறது.

"குருப்பத்தி" - குருபக்தி.

ஆசிரியரைப் போற்றுதல் ("குருப்பத்தி")( குருபக்தி.)

அன்னையும் தந்தையும் முன்னறி தெய்வம். அதற்கடுத்து ஆசிரியர் வருகிறார், அவரிடமும் நம் வாழ்நாள் முழுவதும் நன்றியுடனிருக்கவேண்டும். நாம் தெய்வத்தை அறிந்தது இறுதியாகவே.

இவ்வுலகை நாம் முதலில் அறிந்துகொண்டது பெற்றோரின் வாயிலாகவும் அடுத்து ஆசிரியரின் வாயிலாகவுமே என்பது இதன் பொருள். பண்டை நாட்களில் காவியம் புனைந்தோர் எத்தனை பாடல்களுக்கு ஒருமுறை ஆசிரியனைப் புகழவேண்டும் என்றொரு முறை வைத்துக்கொண்டிருந்தனர் என்று தெரிகிறது. மாணவன் தன் ஆசிரியனை மறந்தானில்லை என்பதை உணர்த்த இது சான்றாகத் திகழ்ந்தது.

தமிழ்ப் புலவோர்தம் ஒழுக்கம் இவ்வாறிருக்க, தமிழரல்லாத பெரியோரும் இவ்வாறே ஆசிரியப் பற்று உடையோராய், இப்புதுமை அறிவியல் நாட்களிலும் திகழ்கின்றனர் என்பதை நம்மில் பலர் அறிந்திருத்தல்கூடுமென்று நினையாநின்றோம். இதற்கோர் எடுத்துக்காட்டு

அண்மையில் காணும் மக்களைக் களிப்பிலாழ்த்தும் வண்ணமாய் மேலெழுந்துள்ளது. அதனை இஞ்ஞான்று நினைவுகூர்வோம்.

மலேசியாவின் ஜொகூர் மாநிலத்து இற்றை முடியரசர் முன்னைய ஆங்கில மொழிக் கல்லூரியில் கற்றுத் தேர்ந்தவர். ‍ இது இப்போது ஆசிரியர் பயிற்சிக் கல்லூரியாகிவிட்டது. இங்கு இதன் தலைமை ஆசிரியராய் 1971 முதல் 1975 வரை இருந்து பணிபுரிந்தவர் சியு முன்  என்னும் பண்பாளர். இவரை மறவாத முடியரசர் (சுல்தான் ) பினாங்குத் தீவுக்குச் சென்று சியு முன் அவர்களைக் கண்டு இருபது நிமிடங்கள் உரையாடி மகிழ்ந்ததுடன் குடும்பத்துடன் மதிய உணவிற்கும் அழைத்துச் சென்று கொண்டாடினார்.

தம் ஆசிரியரைப் பிரியுமுன், தமது நினைவாகத்  தம் முடிசூட்டுச் சின்னம் கொண்ட மணிப்பொறி நாணயத்தையும் வழங்கி, சிறப்புச்செய்தார்.

ஆசிரியரைப் போற்றும் பண்பாடு பெரியோரிடமும் எம்மக்களிடமும் காணப்படுவதொன்றாம் என்பதை இது தெளியக்காட்டுகின்றது.

யாமறிந்த ஒரு பெரிய பதவியிலுள்ள சீன நண்பரொருவர், தமிழரான தம் ஆசிரியரின் அறிவுரையை அடிக்கடி நினைவு கூர்வார். "வானமே உன் குறியாக இருந்தால், மரத்துனுச்சி உனக்குக் கிட்டும்; மரத்தினுச்சி உன் குறியாகவிருந்தால் ஒருவேளை உனக்குத் தரையே கிட்டக்கூடும்" என்பாராம். இதைப் பின்பற்றித் தாம் பயனடைந்ததாக இவர் பலரிடமும் கூறுவார்.

கம்பநாடன் தன் ஆசிரியர் சடையப்ப வள்ளலை இராமயாணத்தில் அவ்வப்போது நினைவுகூர்ந்த பெருந்தகவினன். தானிறக்கும் வேளையிலும்:

"ஆன்பாலும் தேனும் அரம்பைமுதல் முக்கனியும்

தேம்பாய உண்டு தெவிட்டுமனம் ‍=== தீம்பாய்

மறக்குமோ வெண்ணெய் வருசடையா கம்பன்

இறக்கும்போ தேனு மினி"

என்று இறுதிவணக்கம் செலுத்தினன் என்ப.

பெருங் கவிஞன்  கம்பனின் பாடற் பொருள் :-

 http://sivamaalaa.blogspot.com/2016/08/forgetting-ones-guru.html

==============================

1   (thA. 30.5.2016)

‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍

‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍

சாய்த்தலும் ஆற்றலும்

சாய்த்தல் :  https://sivamaalaa.blogspot.sg/2014/03/blog-post_23.html.   சாத்தியம்  என்பதை  ஆய்ந்துகொண்டு பின்பு வாயித்தல்  ( அதாவது வாசித்தல் , )  நலம் .

மரங்கள் அடர்ந்த காடுகளில் சுற்றி வேலை பார்ப்பவர்களுக்கு மரங்களைச் சாய்ப்பது ஒரு பெரிய வேலை.  சாய்க்க முனைபவரின் பக்கமே சாய்ந்து அம்மரம் அவரைக் கொன்றுவிட்டால் அது பெருந்துன்பக் கதையாகிவிடும். இப்படிச் சில நிகழ்வுகள் ஏற்பட்டு அவை தாளிகைகளில் வந்தன; அவை கண்டு, சாய்த்தல் என்பதன் பொருளை யாமும் உணர்ந்தோம். அதுவரை " இவன்  என்ன சாய்த்துவிட்டான்?"   என்ற கேள்வியின்  உண்மைப் பளு மேலோட்டமாக நின்று, அப்போதுதான்  விரிந்தது,   புரிந்தது.  எங்கள் வீட்டில்  ஒரு மரத்தை வெட்டவேண்டி ஏற்பட்டபோது,  மரம்வெட்டுத் துறையில் வல்லோரையே அழைத்தோம். வீட்டிலோ பக்கத்திலோ உள்ள தெரியாத பையன்களிடம் பத்து வெள்ளியைக் கொடுத்துச் சாதித்துவிடலாம் என்பது  அறிவுடைமை ஆகாது. 

மரம் விழுந்து செத்தவர்களின்  கதைகளைச் சேர்த்துத்தந்து மூளையைச் சுண்டிய இணையத்தைப் போல் தாளிகைகளால் செயல்புரிதல் அரிது. 


சாய் என்றாலே ஆற்றல்.   அது மரம் சாய்க்கும் ஆற்றல்.  பின்னர் அது பொதுப்பொருளில் வழங்கி,  ஆற்றல் என்று மட்டும் நின்றது. பேராற்றல் என்று மனத்தில் பதிவுறுத்தப்   ' பெருஞ்சாய்' என்றனர்.. இந்தச் சொல் இன்னும் நம்மிடம் உள்ளது.  பேச்சில் அடிக்கடி கேட்க முடியாமற் போனாலும் நிகண்டுகள் கைவிட்டுவிடவில்லை. அதுவரை நன்மையே நிலைப்பட்டது.

சாய்த்தல் >  சாய்த்தியம் > சாத்தியம்.

ஓலைச்சுவடிகள் இல்லாமல் வாய்மொழியாகவே பாடம் சொன்னவர்:
வாய் > வாய்த்தி > வாத்தி > வாத்தியார்  ஆனால், இரண்டில்  ஒரு பொட்டு (யகர  ஒற்றெழுத்து அல்லது மெய்)  அவர் வைத்துக்கொள்வதில்லையே. இறுதியில் வரும் "ஆர் "  பணிவுப் பன்மை .


பாய்ச்சு > பாய்ச்சனம் >  பாசனம் என்பதற்கு இரண்டு பொட்டும் இல்லாமல் போனதால், இப்போது அடிக்கடி தண்ணீர்ப் பஞ்சமோ?

மெய்யெழுத்துக்கள்  நீக்கி எழுதும் இயக்கம் ஒரு காலத்தில் மும்முரமாக இருந்தது. அடிக்கடி பொட்டு  அல்லது குத்துப் போட்டால் ஓலை கிழிந்து இடர் ஏற்படுகிறது.   கல் மற்றும் ஓடுகளில் எழுதும் போதும் தேவையற்ற உடைப்புகள் அல்லது சில்கள் வெளிப்படும். மெய்களை ஒலிக்கக்  கூடுதல் முயற்சி வேறு தேவைப்படுகிறதே........

will edit. Part of the post was unexpectedly destroyed.