உமா.

ஏமமும் ஓம்புதலும்.

ஏமம் என்ற சொல் தொல்காப்பியனார் காலத்தில் ஏம் என்று இருந்தது. சிறு சொல்லான இது பின் சற்று நீண்டது. அம் விகுதிபெற்று ஏமம் என்று வந்தது. காமம் என்ற சொல்லும் முன் காம் என்றுதானிருந்தது. இருக்கவே, உறுதல் என்ற துணைவினையைக் கொண்டு ஏமொடும் காமொடும் இணைக்க, அம் விகுதி தேவைப்படாது. ஏன் தேவைப்படாது? ஆக்ககாலத்திலேயே, அதாவது ஆதியிலேயே அங்கு அம் இல்லையன்றோ? எனவே ஏமமுறுதல் காமமுறுதல் என்று சொற்களை நீட்டிவிடாமல் ஏமுறுதல், காமுறுதல் என்று எழுதினார்கள், பாடினார்கள். " கற்றரைக் கற்றாரே காமுறுவர்" என்றார் நம் பண்டை மூதாட்டி ஒளவையும். இற்றைப் புனைவாயின் ஏமமுறுதல் காமமுறுதல் என்றுதான் இருக்கும்.   இவற்றின் வடிவிளிருந்தம் பழமையா புதுமையா என்று  ஒருவாறு தீர்மானிக்கலாம்.

சில மொழிகளில் சொற்கள் வரைகடந்து நீண்டுவிடாமல் பார்த்துக்கொண்டார்கள். இவற்றுள் சீனமொழி முன்னிலை பெற்றுத் திகழ்கின்றது. தாங் என்று வருவது, தமிழிற்போல் தாங்கு என்று கு விகுதிபெற்று நீளாமல் தாங் என்றே வருமாறு வைத்துக்கொண்டார்கள். மலாய் மொழியில் விகுதிகள் குறைவு,

பெர்காத்தாஆன் என்பதிற்போல, ஒன்றிரண்டு காணலாம். பெரிதும் முன்னொட்டுக்களே நிலைநின்றன. இதில் டச்சுமொழியின் ஆதிக்கமும் காணப்பெறும்.

அடிச்சொற்களின் திரிபு அறிய வேண்டுமென்றால், முன்னொட்டு ‍ பின்னொட்டுக்களை நீக்கிப் பார்க்கவேண்டும். எடுத்துக்காட்டாக,

ஏம் என்பது ஓம் என்று திரியும். இதனை எப்படி மெய்ப்பிப்பது?

ஏம் = காவல், பாதுகாப்பு.

ஓம் = காத்தல், பாதுகாத்தல்.

(ஓம் ஓம் என்று மந்திரங்கள் ஓதுதலிலும்  பாதுகாப்பு!  பாதுகாப்பு!   என்றே பொருள் ).

ஏம் > ஏமம்

ஓம் > ஓம்பு > ஓம்புதல்.

அடிச்சொற்களாய் இருக்கையில் ஒன்றுக்கொன்று எதுகைகள் போல நின்றாலும் விகுதிகள் பெற்றபின் அவை வெவ்வேறு திசைகளில்

சென்றவையாகிவிட்டன.

அம் > அம்மா.

உம் > உம்மா > உமா.

அம்மா ( தாய் என்பது ) சில மொழிகளில், கிளைமொழிகளில் உம்மா என்று வழங்கினும், உமா என்று வந்ததுபோல் அமா என்ற வடிவம் எழவில்லை என்று தெரிகிறது. எங்காவது ஒரு மூலையில் ஒரு வகுப்பாரிடை அமா இருக்கலாம். அல்லது விளியில், அன்றிக் கவிதையில் அப்படிச் சுருங்கலாம். அப்படி ஒலிக்குங்கால், அதைக் குறித்துக்கொள்ளுங்கள்.. பகிர்ந்து கொள்ளுங்கள்.­

சாத்திரம் > சாஸ்திரம்

தமிழ்போன்ற அல்லது அதனுடன் தொடர்புடைய ஏனை மொழிகளை ஆராயும் போது மனித வளர்ச்சி நூலின் கருத்துகளையும் மனத்தின் பின்புலத்தில் வைத்துக்கொள்வது இன்றியமையாதது ஆகும்,

இற்றை நாகரிக நிலையை அடையுமுன் அவன் பல வளர்ச்சிப் படிகளைக் கடந்துவர வேண்டியதாய் இருந்தது. குகைகளிலும் மரக்கிளைகளிலும் வாழ்ந்த காலத்தில் அவன் பயந்துகொண்டிருந்தது சாவிற்கே ஆகும். சாவினைவிட அவனையுலுக்கிய பெருஞ்சிந்தனைக்குரிய வேறொரு நிகழ்வு யாண்டுமிலது, அவனது மரண அச்சமே இறைவனைப் பற்றிய எண்ணங்களைத் தோற்றுவித்தன. இறந்தபின் வெற்றுடல் கிடக்க, இறந்தோனின் உயிர் எங்கே போயிற்றென்று அவன் கவன்றான். சாவின் திறமறிய அவன் முயன்று பல சிந்தனைகளையும் உண்டாக்கி சமயகருத்துக்களையும் காலம் செல்லச் செல்லப் படைத்துக்கொள்வானாகினான்.

சாத்திறம் > சாத்திரம் - சாஸ்திரம். சாவின் திறமறி கலை.

நாளடைவில் இது ஏனைக் கருத்துக்களையும் உள்ளடக்குவதாயிற்று.

மரணத்தின் பின் மனிதன் நிலை யாது?   சாவின் திறன் விளக்கிய   கலைஞர்
ஆன்மா வேறு  உயிர் வேறு என்றும்  ஆன்மா அழியாதது  என்றும்  அது இறைவனை  அடைதற்குரியது  என்றும் தெளிவிக்க முயன்றனர்.   அழியும்  நிலையற்ற  உடலுக்கு  அழியாத ஆன்மா ஒன்று இருப்பது ஒருவாறு சாக்கவலையைத் தீர்ப்பதாக நின்று  சாவு கண்டு மனம் இடிந்துபோன மனிதனைத் தேற்றுவதாய் அமைந்தது.  இதுவும் சாத்திறம் >  சாத்திரம் >  சாஸ்திரமே. சாத்திரம்  வளர்ந்தது/

இப்படி மனித வளர்ச்சியின் பல படிகளைக் காட்டும்  வரலாற்றுச் சொல்லாக 

சாத்திரம்  >  சாஸ்திரம் என்ற சொல்  அமைந்துள்ளது அறிந்து மகிழற்பாலதாம்.

சொல் : தாற்பரியம்

கருத்து,  கருத்துரை என்று பொருள் படும்  சொல்தான்  "தாற்பரியம் "

தால்  -   நாக்கு.

பரி -    வழி ,  மிகுதி ,  பெருமை ,  செல்லுதல்,

பரி + அம்   =  பரியம்.

தால் + பரியம் =  தாற்பரியம் ,  நாவின் வழியாகச்  செல்வது,   நாவிற்குப் பெருமை தருவது,  நாவினின்றும்  மிகுந்து  வெளிப்படுவது.


தால் என்ற அடிச்சொல்  தொங்குதல் குறிக்கும்.   அது நாவையும் குறிப்பது எதனால்  எனின் ,   நாய் முதலிய விலங்குகளில்  நாவு  தொங்குதல் உடையது.
அன்றியும் நாக்கு வெளிப்படின்  அதனைத் தொங்கும்படியும் ஏனை உயிர்களால் செய்ய முடியும்.  அதாவது நீட்டவும் உள்ளிழுக்கவும் செய்யும் வசதி கொண்டது.

தாலி  -   கழுத்தில் தொங்கும் அணி .

தால் ,  ஞால் :   தொங்குதல்.

ஞால்> ஞாலம்     விண்ணில் தொங்கும்  இவ்வுலகம் ,

தால்  > தார்   (தொங்குவது:)    கழுத்தில் தொங்குவதான பூமாலை;  சிங்கத்தின்
பிடரி மயிர் (தொங்குவது )  இது லகர ரகரத் திரிபு.

தார் > தாரம் :  நாக்கு என்பதும் பொருள் .

தாலாட்டு  -  குழந்தையைத் தொட்டிலில் (தொங்குவது ) போட்டுப் பாடுவது .

எனவே தாற்பரியம்  புரியும்படியான    தமிழ்ப் பதமே.

இதைத் தாத்பரியம் என்று எழுதலாகாது.