தேகம் சிறக்க நாடு நலம்பெறும்.

 அடுக்குமாடி வீட்டுக் கடுத்திருக்கும் கூடத்(து)

உடற்பயிற்சி போதிக்கும் ஒண்முகத்து ஆசிரியர்

யாரென்று பார்த்தால்  இளவயது  நங்கையரே

சார்பொன்றும் இல்லாமல் நல்லுடலே நீர்பெறுக

வாரீரோ  என்றார் வருவோர் கிழவிகளை

வெட்கமொன்றும் கொள்ளார் முது ஆண்கள்  வேறுநிற்க,

ஒன்றாகக் கூட்டியே ஓகோவென் றோங்கிடுவர்.

நோய்வாயுட் பட்டார் நுடங்காதார்  நல்லுடலார்

வாய்ப்புடையார் யாருமே வந்துகலந்  தாடப்

படத்திலே பாருங்கள்  முன்னணியில்  பெண்கள் 

திடநோக்குச்  சிங்கைக்குத் தேடிவரும் நற்காலம்!

வீழ்த்துவம் நோய்நொடிகள் வீண்நாள் விலக்கியே.

வாழ்த்துவம் நாமிவரைத் தாம்.

இது கலிவெண்பா. 

வனஜா அம்மையாரும் கலந்துகொண்ட உடற்பயிற்சி இது.

ஒண்முகத்து- ஒளியுள்ள முகத்தை உடைய

கூடம் : அரசு அமைத்துத் தந்த கூடம்.

வாழ்த்துவம் -  வாழ்த்துவோம்

வீழ்த்துவம் -  வீழ்ச்சிபடச் செய்வோம்

திடநோக்குச் சிங்கை -  உடற்பயிற்சிக்கு ஊக்கமூட்டும் சிங்கப்பூர்

நோய்வாய்ப் பட்டார் நுடங்காதார் -  நோயாளி யானாலும் நல்லுடல் கொண்டாரும்

ஓகோவென் றோங்கிடுவர் -  சிறக்க முன்னேறுவர்

வேறு நிற்க -  பெண்கள் தனி ஆண்கள் தனி வரிசைகளாக

சார்பு ஒன்றும் இல்லாமல் -  யாரையும் சார்ந்து உதவி பெறா நல்லுடலுடன்

அதர்வண வேதம்

 அதர்வண வேதம் என்பதில் அதர்வணம் என்பது தமிழ்ப்புனைவாகும்.

அ =  அடுத்து.

தரு  -  தரப்படுகின்ற

அண் = மூன்றாம் வேதத்தை நெருங்கிய  படி ( அண்முதல் - நெருங்கியிருத்தல்)

அம் -  அமைந்தது

என்று தமிழில் பொருள்படும்,

அண் என்பது வண் என்றானது சந்தி.  வகர உடம்படுமெய்.

முன் எழுந்த மூன்று வேதங்களே வழக்கிலிருந்தமையால்,   அடுத்துத் தரப்படுவது என்றும்  அறிவு நூலாக முன்வந்த நூல்களை அண்மி  நிற்பது என்றும் பெயரிடப்பட்டது.  பூசாரிக்கு உரியது என்ற வழிகாட்டுதல் தேவையற்றதாகும்.  வேதம் என்ற சொல் போதுமானது,

வேய்தல்  -  செய்யப்பட்டது.

இவை எல்லாம் முற்றிலும் இந்தியாவிலே செய்யப்பட்ட நூல்கள். ஐரோப்பியருக்குத் தொடர்பற்றவை.  ஈரானுக்கும் தொடர்பில்லாதவை.

அறிக மகிழ்க

மெய்ப்பு பின்னர்.

பாசு என்ற தமிழ்ச்சொல் எதைக் குறிக்கும்?

 பாசு என்றால் அது பசுமை, செழிப்பு, ஊதியம் தரும் விளைபயிர் என வரும் பொருளியல் மேம்பாட்டுக்குரிய நன்மைகளைக் குறிப்பது. ஒருவனுக்கு ஆணவம் எப்போது வருகிறதென்றால்  அவன் ஒரு நிலத்தில் பயிரிட்டுத் தன் ஊதியத்தை அடைபவனாயிருந்தால்  எல்லாம் செல்வப்பெருக்காக மாறிவிடும் காலத்திலேதான் வருகிறது.  அவனடைந்த பசுமையிலிருந்தே அவனுக்கு ஆணவம் முதலிய மதங்களும் ஏற்படுவதால்,  அது உண்மையில் பசுமை அவனுக்குப் பதிந்து பொருட்பெறுமானமாக மாறிவிட்டமைதான்  ஆகவே சமயத்தில் இது   பாசுபதம் எனப்படுகிறது. பசுமைப்பதிவு எனப் பொருள்தரும் இது: அதிலிருந்து புறப்படும் குணம் ஆணவம் என்றோ அதை அடக்குதல் என்றோ வழக்காற்றுக்கு ஏற்பப் பொருண்மை பொருத்தும் என்றறிக.

பசுமைதருவோன் பசுபதி  ஆகிறான்.  அவன் இறைவன்.

ஆவென்னும் மாடும், பசுமையைத் தரும் பொருள். அதனால் அது வேளாண் மன்பதைகளில் பெரிதும் போற்றப்படுகிறது.  பசுமை தரும் வளர்ப்புஎன்ற பொருளில்  ஆவென்பது பசுவெனப்பட்டது.  பசு  என்பதை பஷு என்பது மெருகூட்டலே.

பசுமை விலங்கு என்ற பொருளில் ஆ என்பது தமிழ்ச்சொல்.

பசு என்பது முதனிலைப்  பெயர், அதாவது விகுதியற்றது.

பசு> பாசு என்ற வடிவம்,  முதனிலை நீண்டு அமைந்த பெயர்.

பாசுபதம் என்பது கூட்டுச்சொல

இவற்றின் வழக்காற்றுப் பொருண்மையை சமய நூல்களிலிருந்து அறிந்துகொள்ளலாம்.  ஆனால் இவை தமிழ்மூலச் சொற்கள்.

பூசைமொழியில் ஏற்றவாறு பசுவை பஷு என்று சொல்லிக் கேட்போரைப் பரவசப் படுத்திக்கொள்வது பூசாரியின் உரிமை.  கேட்பவரின் இன்பம்.   இத்தகையவை பூசை மொழிக்கே உரிய ஒலிநடை.  இது தமிழில் தொல்காப்பினாரால் ஏற்றுக்கொள்ளப்படவில்லை. இதன்மூலம் ஒலி வேறுபடுவதுடன், வேற்றுமொழி போலும் தோற்றமும் உண்டாகிவிடுவதைத் தொல்காப்பியனார் ஒத்துக்கொள்ளவில்லை. அதனால் அவர் ஒலிமெருகூட்டல் புறம்பானவை என்று கண்டு, அவ்வாறு பாதிப்புற்ற சொற்களை மீண்டும் பழைய நிலைக்குக் கொண்டுவருதலையே விரும்பினார்.  தொல்காப்பியனார் காப்பியக் குடியில் தோன்றிய பிராமணர் என்ப.  காப்பியம் என்பது சாத்திரம் என்பதனோடு ஏறத்தாழ ஒத்த பொருளுடையதாகும். 

இதற்கு  ( பாசு ) வேறு விளக்கம் தருவாரும் உளர்.  

அறிக மகிழ்க.

மெய்ப்பு பின்னர்/