சிபாரிசு என்ன சொல்?

 சிபாரிசு என்ற சொல்லை இப்போது பார்ப்போம்.  இதைச் சிற்றூரார் "சிவாரிசு" என்று திரித்து ஒலிப்பர்.  இது யாது என்று சொல்லாராய்ச்சியாளனை இது மருட்டும், பிற மொழியோ என்று மயங்கச் செய்யும்.

இங்குச் சி  என்ற ஒற்றை எழுத்தாய் இருப்பது " சீர் " என்ற  சொல்லேதான்.

சீர் அரங்கம் என்பது சீரங்கம் ஆனது காண்க.  மரூஉ.

அடுத்து  " பார் " என்ற சொல் வருகிறது.

கடைப்பாகம் : இது  என்பதன்றி வேறில்லை. தகர வருக்கம் சகர வருக்கமாகும்.  அதன்படி,  இது என்பது இசு  என்றாகிவிட்டது. தனிச்சிறப்புடைய காரி,  தனி- சனி என்றானது போலுமே. கோள்களில் ஈசுவரப் பட்டமுடையது சனி.

எழுத்துக்கள் சொல்லியன்முறையில் திரிந்துள்ளன.

"சீர்பாரிது!"  என்பது சிபாரிசு ஆனது.  சிவ்வாரிசு  என்று திரித்துச் சொல்வார்கள்.   ஓர் ஓலையில் நல்லதொன்றிருந்தால், அடுத்தவரிடம் குறிப்பாக எழுதியனுப்ப : " சீர் பார் இது" என்பது இனிய வேண்டுகோள் ஆகும்.

இது உண்மையில் ஒரு வாக்கியத்தின் மரூஉ   ஆகும்.  இற்றைச் சொல் : பரிந்துரை.

சீர்ச்சை என்ற சொல் மறைந்து  சிகிச்சை என்றானது போலும் ஒரு திரிபு இது.  ஆனால் சீர்ச்சை என்பது வாக்கியம் அன்று.  ஒரு சொல்;  சை என்பது  விகுதி.

இதையும் வாக்கியம் ஆக்கலாம்:  சீர்செய் > சீர்ச்செய்> சிகிச்சை. என்று. செய் என்பதை முதனிலைப் பெயர் என்னலாம்.  ஒரு வினைச்சொல்லின் பகுதியே நின்று பெயரானது.  தண்செய் > தஞ்சை என்பதும் இத்தகையதே.  இதில் செய் என்ற வினைச்சொல் நிலங்குறித்துப்பெயரானது. 

அறிக மகிழ்க

மெய்ப்பு பின்.

"பகு" என்ற தமிழ்ச்சொல்லின் உருவாக்கம், மற்றும் "ப்ளஸ்" (இலத்தீன்)

 இதனை ஒருவகையில்  உணர்ந்துகொள்ளலாம்.

ஒருவகையிலன்றி, இன்னொரு வகையிலும் உணர்ந்துகொள்ளலாம்.  அல்லது ஒன்று என்ற வகையிலன்றி ஒன்றுக்கு மேற்பட்ட வகைகளிலும் உணர்ந்துகொள்ளலாம்.

பல்  என்பது  பல என்னும் பொருளதாம்.

இதனுடன் "கு: என்ற விகுதி,   -   இது ஒரு வினையாக்க விகுதி --  கொண்டு சேர்க்கலாம்.

ஆகவே,  பல் + கு >  பல்கு ஆகிறது.   ~தல் என்ற தொழிற்பெயர்விகுதி  சேர்ப்பின், பல்குதல் ஆகிவிடும்.  பல்  என்பதே அடிச்சொல். 

இப்போது,   பல்குதல் என்பதை  மேல் சொன்னதைப்போல்,  பிரிக்கவும் செய்யாமல் சேர்க்கவும் செய்யாமல்,  முழுச்சொல்லாகக் கொண்டு,  ஆராய்வோம்.  

பல்குதல்,  இதில் லகர ஒற்றை எடுத்துவிட்டால்  ( எடுத்துவிட்டால் என்றால் ஒலிக்காமல் விட்டுவிட்டால் ) ,  அது பகுதல்  ஆகிவிடும்.  அவ்வாறானால்,  பகுதல் என்பது ஓர் இடைக்குறை.  இவ்வாறு கருதுவது சரியானால்,  பல்குதல் எனற்பாலது இடைவிரி  ஆகிவிடும்.

ஆகவே நாம் எவ்வாறு கருதிக்கொண்டு ஒரு சொல்லைப் பார்க்கிறோம் என்பதைப் பொருத்தே,  ஒன்று இடைக்குறையாகவோ,  இடைவிரியாகவோ நமக்குத் தெரிகிறது.

பல்குதலென்பதும் பகுதல் என்பதும் ஒன்றுதான்.

பகுதல் என்பதில் கு என்பது  ~கு என்ற வினையாக்க விகுதியானல்,  ப -   என்பதே  அடியாகும். ( கு என்பது வேற்றுமை உருபும் ஆம்.)

மொழி தோன்றிய ஆதிமனிதனின் காலத்தில்,   ப என்பது  ஒன்று ஓர் உருவினதாக இருத்தலினின்று வளர்வதையும்  அதுவன்றி ஒன்றிலிருந்து வெட்டுண்டு ஒன்றுக்கு மேற்பட்டு உருக்கொண்டு தோன்றுவதையும் ஒருங்கு குறித்திருந்தது என்பது தெளிவாகிறது.

இது மொழியில் கருத்துகள் வளர்ச்சி பெற்றதைக் காட்டுகிறது..

கருத்துக் குறுக்கம் பின் பெருக்கம் ஆவதே வளர்ச்சி.

~us  என்பது இலத்தீன் மொழியில் ஒரு விகுதி.

பல் ( அடிச்சொல்)  >   பல் + us >  plus   (ஒன்று பலவாவது அல்லது ஒன்றுக்கு மேற்பட்டதாவது),  அல்லது ( ஒன்றுடன் இன்னொன்று கூடுவது அல்லது சேர்வது)  ஆகிய இரண்டுக்கும் பொதுவானதாகிய கருத்து  ஆகும்.

 அது =  அஸ்.

து என்பது சு  ஆகும்.  த- ச போலி.

சு என்பது ஸ்  ஆகும்.

எனவே,  சு என்பது ஸ் ஆனது நிறுவப்பட்டது.

ஒரு மரத்துண்டு நீண்டிருந்து சப்பட்டையாகவும்  இருந்தால் அது "பலகை" என்று பெயர்பெறுகிறது.

இது ஒரு துண்டு ஒன்றாக இருந்து நீள்வதையும்  இரண்டாகவோ அல்லது அதனின் மேற்பட்டிருத்தலையும் குறிக்கும்.

பல் > பல்+ அ +கை(விகுதி) > பலகை.

அ என்பது அங்கு நீள்தலையும் அல்லது இடைநிலையையும் குறிக்கும்.

அ என்பது சுட்டடிப் பொருளையும் தரவல்லது.

அறிக மகிழ்க.

மெய்ப்பு பின்னர்.

பகிடி என்பது.

 பகிடி என்ற தமிழ்ச்சொல்லில்  அடிச்சொல்லாயிருப்பது  பகு என்ற சொல்தான்.

பகிடி செய்ய விழையும் ஒருவன், தன் முன் இருப்போர்களில் ஒருவனையோ அதனின் மேற்பட்ட எண்ணிக்கையினரையோ தனியே பகுத்து,  நகைவிளைக்கும் எதனையும் கூறி  தாழ்வுரைத்தல் செய்தலை அறிந்திருப்பீர்கள்.  இதனால்தான் இச்சொல் பகுத்தலினடியாகத் தோன்றியுள்ளது.

பகு+  இடி என்ற இரு சொற்களின் கூட்டில் விளைந்ததே பகிடி யாகும்.

பகிஷ்கரித்தல் என்பதும் இதன் தொடர்பில் விளைந்த சொல்லே  ஆகும்.

இதை மேலும் விரிவாக அறிய இதையும் வாசிக்கவும்:

https://sivamaalaa.blogspot.com/2022/02/blog-post_11.html 

அறிக மகிழ்க

மெய்ப்பு பின்னர்.