அகப்பை, ஆப்பை, சட்டகப்பை , சிரட்டை.

 சட்டிக்குள் இருக்கும் குழம்பை சோற்றுக்குப் பரிமாறும் பொழுது,  சிந்திவிடாமலும் சுற்றிடத்தை அழுக்குப்படுத்திவிடாமலும் வெளியிலெடுத்துச் சாப்பிடும்  மேசைக்குக் கொண்டு  செல்லுதல் வேண்டியிருந்ததனால், ஓர் அகப்பை தேவைப்பட்டது.  பழங்காலத்தில் தேங்காய்ச் சிரட்டைகள் இதற்குத் உதவின.  அகப்பை என்பது இதற்குப் பெயர்.  குழம்பை அகப்படுத்தி ப் பின் இலையில்   பெய்யும் கருவி என்னும் பொருள் இன்னும் இதில் காணக்கிடக்கின்றது.  பெய் என்பது எடுத்தலைக் குறித்தது. எடுப்பது பெய்தற்பொருட்டு என்பது தொக்கது.

சட்டி என்பது குழம்பை  அட்டி   (சமைத்து) அணியமாக்கும்  (தயார்ப்படுத்தும்)  அடுபாத்திரம்.  அடுதல் - சமைத்தல்.  அட்டி -  சமைபானை.  அகப்பைக்குச் சட்டுவம் என்ற பெயரும் ஏற்பட்டது.   அடு> சடு> சடு+ அம் >  சட்டுவம் ஆகும். இங்கு,  சடு என்பது சட்டு என்று இரட்டித்தது.

பகு > பா என்று திரிந்தது போலுமே,  அக என்பது ஆ என்று திரிந்து,  அகப்பை என்பது ஆப்பை ஆனது.  உட்பெய்துவைக்க உதவுவது  பெய்> பை ஆயிற்று.

உடலானது,  வயிறு, கணையம்,  ஈரல், நுரையீரல்,  சிறுநீர்ப்பை இன்னும் உள்ள உறுப்புகளை உள்ளடுக்கி வைத்திருக்கும்  பெரும்பை.  உள்ளுறுப்புகளை அடுத்தடுத்து  அடுக்கி வைத்திருக்கிறது நம் உடம்பு..  அடுக்கு என்றவினைச்சொல்லிலிருந்து,    அடு> சடு> சடு+ அகம்>  சட்டகம்,  உடலைக் குறிக்கிறது.  அகர முதலாயின சொற்கள், சகர முதலாகும்.   அமண-  சமண் என்பது இதற்கு எடுத்த்துக்க்காட்டு.  உடல் என்பது ஒரு பைதான்.  சட்டகப்பை என்பது பொருந்திய அமைப்புச்சொல்லே ஆகும்.

அடு(தல்)  ( சமைத்தல் )  என்பது சடு என்றும் திரிதலால்,   குழம்பை எடுக்கும் அடுப்படியில் பயன்படுத்தும் அகப்பையும்  சட்டகப்பை எனப்படும். சில அகப்பைகள்,   தட்டு இணைக்கப்பட்டிருப்பன வாகும்..  தோசை திருப்புவதற்கு இது உதவியானது.  தட்டு அகப்பை >  சட்டகப்பை என்றுமாகும்.  

ஒன்றின் மேற்பட்ட பொருளைத் தரவல்லது சட்டகப்பை என்னும் சொல்.

ஓட்டாங்கச்சி,  கொட்டாங்கச்சி, சிரட்டைக்கச்சி, கொட்டகச்சி என்பன ஒரு பொருளன.  இரண்டாய் உடைந்த தேங்காயில்,  இரு பாகங்கள்.  ஒன்று ஒரு கைப்பக்கம், இன்னொன்று இன்னொரு கைப்பக்கம்,  என இரு பக்கங்கள் (கைப் பகுதிகள் ) எனவே,  " கை -  கைச்சி". என்று சொல்லப்படும்.  

தேங்காய் உடைத்தால் இருகைப்பாலன வாகும்.   கச்சி > கைப்பாற்று.

சிறு அடு ஐ >  சிரட்டை.   சிறட்டை என்றும் எழுதப்படும்.

தட்டு அகப்பை என்பதே சட்டகப்பை என்று திரிந்தது.  இதைச் சட்-டகப்பை என்ற படி உணர்க.   சட்ட - அகப்பை என்று பிரித்து  ஒலித்தால் இதன் பொருள் வழுவும்.

மெய்ப்பு பின்னர்.

பாகவதர்

"பைண்ட்" என்ற ஆங்கிலச் சொல்லும் பந்து என்பதும்.

 தமிழ்ச்சொற்கள்  அவற்றோடுகூடச் சங்கதச் சொற்களும் ஐரோப்பிய மொழியில் பலவாறு கலந்துள்ளன என்பதையும்,  தமிழ்ப் புலவர்கள் உரோமபுரிக்கு அழைத்துச் சொல்லப்பட்டு அவர்கள் அளித்த பல்வேறு சொற்கள் எப்படித் தெரிவுசெய்துகொள்ளப்பட்டன என்பதையும் அறிந்துகொண்டால்,  தமிழ் உலக மொழிகட்கு எவ்வாறு ஊட்டம் கொடுத்துள்ளது என்பதை அறிந்து இன்புறலாம்.

சென்னைப் பல்கலைக் கழக  வரலாற்றுப் பேராசிரியர் ஒருவர் இதிலீடுபட்டு உழைத்துள்ளார் என்பதை,  மயிலை சீனி வேங்கடசாமி தம் நூலில் நினைவுபடுத்தியுள்ளார்.  இஃது முன் எவராலும் கண்டுபிடிக்கப்படாத வரலாறு அன்று.

இரண்டாயிரமாம் ஆண்டு வாக்கில்தமிழ்ச்சொற்களின்  ஒரு பெரிய பட்டியலே இணையத்தில் கிடைத்தது.  இப்போது அது மறைந்த இடம் தெரியவில்லை. இதுபோன்ற வரலாறுகளைப் பகர்ப்புச் செய்து சேமித்து வைப்பது உதவக்கூடியது ஆகும்.  ஒருவர் கண்டுபிடித்தது காணாமற் போகாமலிருப்பது முதன்மையன்றோ?

நாம் கருதுவதற்குரியது "பெந்த்"  என்ற  இந்தோ ஐரோப்பிய அடிச்சொல் ஆகும். இதனின்றே  பைண்ட் என்பது வருகிறது.

கட்டுதல் என்பது ஒன்று மற்றொன்றைப் பற்றிக்கொண்டிருக்கச் செய்வதே. பற்று என்பது அதுவன்றி வேறில்லை.

பல் > பன்  ( லகரனகரத் திரிபு  ,  அல்லது போலி).

பன் + து > பந்து.  ( பந்து என்ற கயிற்றினால் உண்டையாகக் கட்டப்பெற்றது).

பந்து   பந்தம்  -  உறவுக் கட்டு.

எ-டு  இன்னொன்று :  எல் > எல்+பு > என்பு.  (எலும்பு)

எல்லு : மலையாளம்.

எற்புச்சட்டகம்  , உடலுக்கு இன்னொரு பெயர்.     எற்பு என்பதும் எலும்பு.

எல்+பு என்பது  எல், எலும்பு,  என்பு, எற்பு என்று பல்வடிவம் கொள்தல் காண்க.  அன்பு என்பது அற்பு என்றும் வருமாறு அறிக. ( எ-டு: அற்புத்தளை)

முன் - முந்து,  பின்- பிந்து என்பவற்றில் இத்தகைய புணர்ச்சித் திரிபுகள் வரல் கண்டுகொள்க.

ஆகவே,  பந்து, >  பைண்ட் என்பதன் திரிபையும் பொருளணிமையையும் கண்டுகொள்க. 

 அறிக மகிழ்க

மெய்ப்பு பின்னர்

சளிநோய் பிடித்ததனால்........ தொல்லை.

 தென்றலதும் உலவிவரும் தேகநலம் தருமே

அன்றலரும்  பன்மலர்கள் ஊரெங்கும் மணமே

என்றெனினும் மாலையிலே இனிதாக உலவிச்

சென்றுவரும் அரசர்களும் அரசிகளும்  பலரே!

மன்றினிலும் வந்துலவும்  மாருதமோ  இலதே

நின்றுலவும் நோய்நுண்மி  நெருங்கியத  னாலே

வென்றிடினும் ஓய்வடைந்தோம் சின்னாட்கள் கேளீர்

உலவுதலில் ஒற்றுமையே பிறவற்றில் இலையே.

சிலநாட்களாய் சளிபிடித்தலினால் தொல்லையாகி,  எதையும் எழுத இயல்வில்லை.. 

அதைக் கூறும் கவிதை இது.

தென்றலென்பது,  சுற்றிவந்து இனிதாக வீசி அதனால் தேகநலம் தருகிறது. அரசு அதிகாரம் உடையவர்கள்,  அஃது இல்லாதோர் எல்லோரும் அந்நலம் நுகர்வர்.  ஆனால் என்னைப் பீடித்ததோ,  உலவும் தென்றலன்று.  அது நோய்நுண்மிகளை அள்ளிவந்த காற்றுப்போல் தெரிகிறது. அதை இறுதியில் வென்றிட்ட போதும்  என்னுடைய அன்றாட நடவடிக்கைகள் ஓய்வு அடைந்துவிட்டன.  சில நாட்கள் அங்கனம் கடந்தன.  உலவுதலைச் செய்வன,  1.  தென்றல்.  அதுமட்டுமோ  ?   2 நோய் நுண்மிகளும்தாம்.  

இறுதியடி தவிர. ஏனை அடிகளிலெல்லாம் எதுகை வரும்படி அமைந்துள்ளது இக்கவிதை.

தென்றலதும்  ,  அன்றலரும்,  என்றெனினும்,  சென்றுவரும்,  மன்றினிலும். நின்றுலவும்,  வென்றிடினும் என்று எதுகைகளே  அடுக்கப்பட்டுள்ளன.  நுகர்ந்து இன்புறுவீர்.

உடலானது,  தேய்ந்தழியும் தன்மை உடையது.  அதனாலே  அது தேகமெனப்பட்டது.   தேய்>  தே+கு+அம்,  தேகம்.  தேய்தல் தன்மையது. "அவுணர்த் தேய்த்த"  என்ற குறுந்தொகைத் தொடரில்,  அரக்கரை அழித்த என்ற பொருள் பெறப்பட்டது போல்,  தேய்தல், தேய்த்தல் என்ற இருசொற்களிலும் அழிதற்பொருள் பெறப்படும்.

அவுணர்  என்பது  ஆ+ உண்+ அர் >  மாட்டிறைச்சி உண்டோர் (படை).  பெரும்பாலும்  ஆ உண்டோர்.  ஆ என்பது பின்னாளில் அ என்று குறிலானது. இவ்வாறு அகர ஆகாரக்  குறுக்கம்  நீட்டல் வந்த சொற்களைப் பழைய இடுகைகளைப்  படித்து பட்டியலிட்டுக் கொள்ளவும். எப்போதும்  அவித்த அல்லது ஆவிபரியும் உணவினையே உண்டவர்கள் என்பதும் கொள்ளலாம்.

அவி >  ஆவி.  இங்கு ஆவி என்பது அவி என்ற வினையிற் பிறந்து நீண்டு திரிந்த தொழிற்பெயர் என்பதும் அறிக.   காய்  பழங்களையே உண்ட இயற்கை உணவினர் ஞானிகள் என்னும் அறிவாளிகள். அவுணர் என்பது பல்பிறப்பிச் சொல்.

அறிக மகிழ்க.

மெய்ப்பு பின்னர்