இயலார்வண்டி

 நோயென்றால் இயலாரை ஏற்றிச் சென்று

நுடங்கிவீழ்ந்   திடாதபடி மூச்சைக் காத்தும்,

ஓயாமல் மக்கள்வாழ் வொட்டி  நின்ற

உன்னதநல் உயர்வண்டிக் கீடும் உண்டோ.

தாய்ச்சேவை வண்டிஎன்றே இதனைக் கொண்டால்

தக்கதது மொழிஎன்பார்  ஒப்புக் கொள்வார்;

போய்வேறே எதைஎதையோ  புகழும் மக்கள்

போற்றுங்கள் ஏற்றுங்கள் சேவை தன்னை.

மைனா என்ற குருவியின் பெயர்

 இந்தச் சொல் தமிழிலும் பிற இந்திய மொழிகளிலும் வழங்குகிறது.

மதனா  ( மதனன்) என்ற சொல்லைச் சமத்கிருதத்தில் கண்டு, இந்தோ ஐரோப்பிய வேர் என்று ஐரோப்பிய ஆய்வாளர்கள் பற்றிக்கொண்ட சொல்லிலிருந்து வருகிறது என்று முடிவு செய்தனர்.

கொஞ்சம் தடம்விலகுவோம்:   உயிர்நூலார் இதற்கு வகைதெரிய வைத்த பெயரை "பற்றிரி" என்று  மொழிபெயர்க்கலாம்.  கிளைகளைக் காலால் பற்றிக்கொண்டு இருக்கும் குருவிவகை.[  ( குருவி --குரீஇ). ] ( பற்று + இரு+ இ ):  நாம் ஆங்கிலச்சொல் passerine  என்பதைக் குறிக்கிறோம்.   ஆங்கிலச்சொல் அமைந்த அதேசொல்லின் தொடக்கத்தைத் தொட்டுவிட்டது போதும். அமைப்பில் இது ஒரு காரண இடுகுறி. தாங்குதல் என்னும் வினையடியாக,  நீர் தாங்கும் ஒரு தேக்கேனத்தை,  தாங்கி என்று அமைக்கும்போது ஆங்கிலச் சொல்லையே எழுத்துப்பெயர்ப்புச் செய்துவிட்டோம் என்ற குறை எழக்கூடும்.  பற்றிரி என்ற அமைப்பில் அந்தக் குறைபாடு எழவில்லை.  

இது அழகிய ஒலிகளை எழுப்பும் ஒரு பறவை ஆகும்.

மய -  கேட்பாரை மயக்கும் தகைமை குறிக்கும் அடிச் சொல்.

நா -   இப்பறவை இத்தகை நாவை உடையது என்பது.

மய + நா > மைநா > மைனா  ஆனது.

மை > மய் > மய.  அல்லது மய > மய் > மை.

மயல் என்ற சொல் மையல் என்றும் வரும். எனவே ம - மை என்பன தொடர்பு உள்ளவை.

இன்னொரு வகையில்,  மை - மையலைத் தரும் ஒலிஎழுப்பும்,  நா- நாவை உடைய குருவி என்பது.

அறிக மகிழ்க.

மெய்ப்பு பின்னர்.

குறிப்பு:

also mina, name given to various passerine birds of India and the East, 1769, from Hindi maina "a starling," from Sanskrit madana- "delightful, joyful," related to madati "it gladdens," literally "it bubbles," perhaps from PIE root *mad- "moist, wet" (see mast (n.2)). The "talking starling" of India is Eulabes religiosa.

இது  சரியில்லை. தமிழறியார் செய்த ஆய்வு.

சொந்தரவு - திரிசொல்.

 தகர முதலெழுத்தாக வரும் சொற்கள்,  சகர முதலாகவும் திரியும் என்ற கருத்தை பலவிடங்களில் முன் வைத்துள்ளோம்.  சில சொற்களை அதற்கு எடுத்துக்காட்டுக்களாகக்  காட்டினோம்.

மலையாளம் பேசுகின்ற  நிலப்பகுதி முன்னர் சேரநாடாக இருந்தது.  இங்குத்தான் செங்குட்டுவன் என்ற அரசன் ஆண்டான்.  அவன் கண்ணகிக்குக் கோயிலெடுத்தான் என்பது நீங்கள் அறிந்தது.  அவன் இளவல் இளங்கோவடிகள் சிலப்பதிகாரம் பாடினார்.

சேரன் என்ற சொல், வழக்குக்கு அல்லது பயன்பாட்டுக்கு வருவதன்முன் அது "சேரல்"  என்று இருந்தது.    இச்சொல்லின் இறுதி லகர ஒற்று,  பின் 0னகர ஒற்றாக மாறியே, சேரன் என்று பின்னாளில் அமைந்தது. "  மாந்தரஞ்சேரல் இரும்பொறை" என்ற பழைய தொடரில்,  சேரன் என்பது சேரல் என்றே வருகிறது.  இது மிக்கத் தெளிவாகவே உள்ளது.  அல் என்னும் விகுதி பெற்ற பல சொற்கள், பல உள்ளன.  தலைவன் என்று பொருள்படும் "தோன்றல்" என்னும் சொல் அல்விகுதியில் முடிந்திருத்தல் காணலாம்.  வள்ளல் என்ற சொல், அல் விகுதியிலே முடிந்தாலும், அது மனிதனைக் குறிக்கும் சொல்லே. இதை இக்காலத்தில் நாம் "வள்ளன்" என்று புனைந்திருப்போம்.  ஏனென்றால் புதிய சொற்களில், அன் விகுதிக்குப் பதில் அல் விகுதி வருவதில்லை.

சேரல் என்னும் சொல்,  பின் சேரன் ஆனது என்றோம்.  சேரல் என்பது மேலொரு அன் விகுதி பெற்றுச் சேரலன் என்றும் வரும்.  சேரமான் என்று வரும்.  :"சேரமான் பெருமாள்" என்ற அரசப் பெயரைக் காண்க.

சேரன் ஆண்ட நிலப்பகுதி, சேரலம் ஆனது.  இச்சொல்லே பின்னர் "கேரளம்" என்று திரிந்தது. இதில் "~லம்" என்பது "ளம்" என்று முடிந்தது காண்க.  இது மங்கலம் என்பது மங்களம் என்று பெண்ணின் பெயராய் வருவது காண்க.

இங்கு நாம்  காட்டவிழைந்தது சொல்லின் முதெலெழுத்துத் திரிபையே.

இதைப் போலவே,  தனி என்ற சொல்லும் சனி என்று ஒரு கோளின் பெயராய் வந்தது.  இக்கோள் தனித்தன்மைகள் வாய்ந்தது.  அதனால் தனி என்பது அவ்வாறு திரிந்து கோளைக் குறிந்தது.  இனித் தங்கு > சங்கு,  மற்றும் சங்கம் என்ற பெயரும் காண்க.

இவ்விதி, சகர வருக்க  முழுமைக்கும் பொருந்தும்.

அதனால்,

தொந்தரவு என்பது சொந்தரவு என்றும்  வரும்.  மூலச்சொல் தொந்தரவு என்பதே.

அறிக மகிழ்க.

மெய்ப்பு பின்னர்.