பரிகாசம்

பரிகாசம் என்பதைப் பேச்சில் பரியாசம் என்பதுண்டு.

இச்சொல்லில் இரு துண்டுகள் உள. இவற்றை வினையாகக் காட்டினால் வருமாறு :

பரிதல்.
காய்தல்.

இவற்றை  உவத்தல் (பரிதல் )  , வெறுத்தல் (காய்தல்) என்று வேறு பதங்களால் தெளிவிக்கலாம்.

காய்தல் என்ற சொல்  அம் விகுதி பெற்றுக்  காயம் என்றாகி  ய - ச திரிபு விதிப்படி காசம் என்றாகும்.

பரிகாசமாவது பரிந்து காய்தல். அல்லது (இவ்விரண்டனுள்) ஒன்றைச் செய்வதுபோல்இன்னொன்றைச் செய்தல்.

பரிதலும் காய்தலும் தமிழ்.

இதுதான் சுருக்க விளக்கம்..

நாகர் என்போர் யார்

நாகர் என்று இன்று குறிப்பிடப் படுவோர் யாரென்று நாம் அறிந்துள்ளோமா
என்று திட்டவட்டமாய்க் கூறுவதற்கில்லை.

இற்றைக்கு நாகாலந்து  என்னும் மாநிலத்தில் உள்ளோரே நாகர்கள் என்று கூறுதல் ஒரு நல்ல பதில்தான்.

ஆனால் மணிமேகலை ஆசிரியர் சீத்தலைச் சாத்தனார் இவர்கள் கடலில் இருந்த ஒரு மலையில் வாழ்ந்தவர்களாகக் குறிக்கிறார்.

இம்மலை நாகாலாந்திலுள்ள மலையாகத் தெரியவில்லை.  ஆகவே அந்த நாகரும் இந்த நாகாலாந்து நாகரும் ஓரே வகை என்று கூறுவதற்கில்லை. சிலர்  நக்கசாரணர் நாகருள் ஓர் உட்பிரிவினர் என்பர். இதிலும்  தெளிவில்லை.

நக்கசாரணர் நாகர் எனல் உம்மைத் தொகையாகவும்  இருக்கலாம்.

நக்கசாரணர் என்பதற்கு எம் விளக்கம் இது.  வாசித்துக்கொள்ளுங்கள்.

இவர்கள் உடலில் நல்ல நிறமுடையோராய் இருந்தனர்.   ஆதலால்   " நக்க சாரணர் "  எனப்பட்டனர்.  நகுதல் :  ஒளி வீசுதல்.  Gregarious people with good skin colour என்பதே நக்க சாரணர் என்பதற்குச் சரியான மொழிபெயர்ப்பு.  ஒளிவீசும் நட்சத்திரங்கள் உண்மையில் நக்கத்திரங்களே.  இருளில் நகுவன அவை.  புகு >  புக்க; நகு > நக்க; தகு > தக்க; பகு > பக்க.

22.5.2019.  இடுகை.


இனி   நாகர் என்ற சொல்லைப் பார்ப்போம்:


நகுதல்:   ஓளிவீசுதல்.

நகு+ அர் =  நாகர்.   ஒளி வீசும் நிறத்தினர்.

இது முதனிலை நீண்டு பெயரானது.

நகு  >  நக்க.   பெயரெச்சம்.   ( ஒளிவீசுகின்ற )

நக்கசாரணர்.


இவற்றை அடுத்து வேறு கோணத்தில் பார்ப்போம்.  மீ ண்டும் சந்திப்போம்.

சிலாகித்தல் என்றால் என்ன?

இன்று சிலாகித்தல் என்ற சொல்லெழுந்த வகையை  அறிந்துகொள்வோம். இஃது இன்னும் வழக்கில் உள்ள சொல்லாம்.

அறிதற்கு எளிமையானதே இது.

இதனைச் "சில  ஆகுதல்" என்ற தொடர்கொண்டு  அறிக.

இந்தச் சொல்லiைப் படைத்தவர்,   ஆகுதல்  என்ற செந்தமிழ் வடிவினைக்
கையிலெடுத்து  ஆகி என்று வினை எச்சமாக்குகிறார்.

அப்புறம்  அதில்  -தல் என்னும் தொழிற்பெயர் விகுதியை  இணைக்கிறார்.

இணைக்க  "ஆகித்தல்"  என்ற வடிவம் கைவரப்பெறுகிறார்.

இது  "ஓது" என்ற சொல்லை  "ஓதி"  என்று எச்சமாக்கி அப்புறம்  -தல் விகுதி இணைத்து ஓதித்தல் என்று தொழிற் பெயர் ஆக்கியது போலுமே. இதை  "ஆமோதித்தல்" என்பதில் வர அறிந்து மகிழ்வீர்.

அந்தக் காலத்தில் செந்தமிழ் இயற்கை சிவணிய நிலத்துப் புலவோர் இது கண்டு மகிழார் எனினும்  புதுமை விழைவார் யாதுதான் செய்வது.  கூடுதலான எதிர்ப்பு வரின் பிறமொழி என்று மழுப்பிட வேண்டியதே.


எச்சத்தினின்று வினைபுனைதல் பாலி முதலிய பிற மொழிகளிற் காணக் கிடைப்பதே.

சில வழிகளில் புகழ்தல்   என்பது சிலாகித்தல் என்பதான புதுப்புனைவுக்குப்  பொருள்  ஆயிற்று.  புகழே ஆக்கம்.  மற்றென்ன உண்டு மானிடற்கு?  இசைபட வாழ்தலே ஊதியமென்றார் வள்ளுவனார்.  சிலாகித்தலுமது.