இப்போது நம் ஔவைப் பாட்டியின் ஓர் அழகிய சங்கப் பாடலைப் பாடி இன்புறுவோம். இது குறுந்தொகையில் 102வது பாடல் ஆகும்.
உள்ளின் உள்ளம் வேமே; உள்ளாது
இருப்பின் எம் அளவைத்து அன்று ; வருத்தி
வான் தோய்வு அற்றே காமம்;
சான்றோர் அல்லர் யாம் மரீஇ யோரே.
உள்ளின் உள்ளம் வேமே - காதலரை நினைத்தாலோ உள்ளம் மிகத் துன்புறுகின்றது ; வேமே என்பது வேகுமே என்பதாம் இதிற் குகரம் தொகுந்து நின்றது .
உள்ளாது இருப்பின் எம் அளவைத்து அன்று - காதலரை நினைக்காமல் இருப்பது எமது ஆற்றலுக்கு உட்பட்டது அன்று
வருத்தி வான் தோய்வு அற்றே காமம் - இக்காதல் தந்த வருத்தமோ வானத்து மேல் சென்று முட்டியது போல் நிற்கின்றது ;
யாம் சொல்லத் தக்கது என்ன ?
சான்றோர் அல்லர் யாம் மரீஇ யோரே. - எம்மை மருவிப் பிரிந்தவர் நல்லவர் அல்லர் என்பது தவிர.
சங்க காலத்தில் காதல் மணங்களே .நிகழ்ந்தன காதலித்த பெண்களைக் கைப்பிடிக்காமல் தொலைந்துவிட்ட ஆடவர்களால் நேர்ந்த சீர்கேட்டைத் தவிர்த்தல் பொருட்டே பெற்றோர் பார்த்துவைக்கும் மணவினைகள் நடப்புக்கு வந்தனவா என்பதை வரலாற்று ஆய்வாளர்களிடம் விட்டுவிட்டுப் பாடலை நுகர்வோம்.
edit later
உள்ளின் உள்ளம் வேமே; உள்ளாது
இருப்பின் எம் அளவைத்து அன்று ; வருத்தி
வான் தோய்வு அற்றே காமம்;
சான்றோர் அல்லர் யாம் மரீஇ யோரே.
உள்ளின் உள்ளம் வேமே - காதலரை நினைத்தாலோ உள்ளம் மிகத் துன்புறுகின்றது ; வேமே என்பது வேகுமே என்பதாம் இதிற் குகரம் தொகுந்து நின்றது .
உள்ளாது இருப்பின் எம் அளவைத்து அன்று - காதலரை நினைக்காமல் இருப்பது எமது ஆற்றலுக்கு உட்பட்டது அன்று
வருத்தி வான் தோய்வு அற்றே காமம் - இக்காதல் தந்த வருத்தமோ வானத்து மேல் சென்று முட்டியது போல் நிற்கின்றது ;
யாம் சொல்லத் தக்கது என்ன ?
சான்றோர் அல்லர் யாம் மரீஇ யோரே. - எம்மை மருவிப் பிரிந்தவர் நல்லவர் அல்லர் என்பது தவிர.
சங்க காலத்தில் காதல் மணங்களே .நிகழ்ந்தன காதலித்த பெண்களைக் கைப்பிடிக்காமல் தொலைந்துவிட்ட ஆடவர்களால் நேர்ந்த சீர்கேட்டைத் தவிர்த்தல் பொருட்டே பெற்றோர் பார்த்துவைக்கும் மணவினைகள் நடப்புக்கு வந்தனவா என்பதை வரலாற்று ஆய்வாளர்களிடம் விட்டுவிட்டுப் பாடலை நுகர்வோம்.
edit later
