பங்கயம் (பங்கஜம்)

இன்று பங்கயம் என்ற சொல்லினை அறிவோம்.

தாமரைப் பூவில் இதழ்கள் அடுக்கிவைத்தது போல், விரிந்து அழகாக இருக்கும். இதழ்கள் அடுத்தடுத்து இருத்தலால் அகரச் சுட்டிலிருந்து பிறந்த அயம் ( அயல் ) என்ற இறுதி வந்துள்ளது. அ - அடுத்தடுத்து, அம் - அமைந்தது என்பது காட்டும் விகுதி. அமைதல் என்ற வினையின் அடிச்சொல்லே அம் என்பது, இங்கு விகுதியாய் வந்துள்ளது.

அயல் ( அயம்) -  அடுத்தடுத்து அமைந்தது.  அயலென்பது அடுத்திருப்பதே. (அ அல் : அயல்; அ அம் : அயம், யகர உடம்படுமெய்.)

இவ்வாறு அடுத்தடுத்துப் பகுந்து நிற்றலால் பங்கு என்ற சொல் முன் நிற்கிறது. பகு > பங்கு. பங்கு என்பது தொழிற்பெயர். இதன் பொருள் பகுக்கப்பட்டதென்பது.

பங்கு + அயம் > பங்கயம் ( பங்கஜம் ).

பங்கயவல்லி > (பங்கஜவல்லி ) - தாமரையில் வீற்றிருப்பவள்.

இதனைப் பங்-~   + கயம் என்று பிரிப்பர் சில ஆசிரியர். குளத்தில் இருப்பது என்று பொருளுரைத்தல் ஆம்.  பங்கம் - சேறு என்பதுமொன்று. சேற்றில் மலர்வதென்பது.

இது எவ்வாறு காணினும் காரண இடுகுறிப்பெயராகும்.

அறிவீர் - மகிழ்வீர்.

தட்டச்சு மெய்ப்பு - பின்.

அரசனும் அரணும்.( ராஜன் - ராணா - ராணி.)

இங்குத்   தலைப்பில் கொடுத்துள்ள  சொற்களின் முகிழ்புலங்களைக் கூடுமானவரை சுருங்கத் தெரிந்துகொள்ள முனைவோம்.

கூறியன மீண்டும் கூறப்படாதொழியுமாறு, அரசன் என்ற சொல்பற்றி அறிய
இவ்விடுகையைப் படித்தறியப் பரிந்துரைப்போம்:

https://sivamaalaa.blogspot.com/2018/12/blog-post_12.html  -   அரசன்.

அரசன் என்பதன் அடிச்சொல் அர் > அர ķĺĺò

என்பதுதான். உடனிருப்பவர்களையும் நாட்டு மக்களையும் அடக்கி ஆளும் வலிமை பெற்றவனே அரசன். குடிவாழ்நரை இடர்களிலிருந்து பாதுகாக்கும் நன்மையையும் அரசனே செய்தான்.  அயலார் உட்புகுந்து மக்களைத் துன்புறுத்தாமல் அவன் பார்த்துக்கொண்டான்.  இவற்றுக்காக அவன் கோட்டைகளையும் அரண்களையும் நிறுவினான்.

அர் என்ற அடியினின்றே அரண் என்ற சொல்லும் தோன்றியது. அரண்களை உருவாக்கி  ஆட்சி இனிது செல்லுமாறு பார்த்துக்கொண்டமையின், அவன் அரணியன் (  "அரணன்"  "அரணான்" )  ஆவான். அவனுடன் இருந்த அவன் அரசி அவனின் ராணி ஆனாள்.   அரண் >( அரணி ) > ராணி > இராணி..

அயன்மொழித் திரிபு  ராணி என்பது.   அரண்களை ஆட்சி புரிந்தோர் அரசர் குலத்தோரே ஆதலின்,  அரசி ராணி எனப்பட்டதும் அவர்கள் வாழ்ந்த பெருமனை அரண்மனை எனப்பட்டதும் பொருத்தமாய் அமைந்தன.

அரங்கன் என்ற சொல் ரங்கன் என்று தலையிழந்தது. . இதுபோலவே ராணி என்ற சொல் தலையிழந்து அவ்வாறாயது..

அரசனும்  ராணா  ( அரணன் - வழக்கழிந்த சொல்வடிவம்)  என்றும் அரசி,  ராணி மகாராணி என்றும் சுட்டப்பெற்றனர்.

இற்றை ஆய்வில் திராவிட அல்லது தமிழின மக்களே அரசுகளை நிறுவினர் என்று கருதப்படுகிறது.

அறிவீர் மகிழ்வீர்.


( இடைவெளி கடைப்பிடித்து நோயினின்று
காத்துக்கொள்ளுங்கள் ).

மெய்ப்பு - பின்

இது  ( ķĺĺò )  என்ன குறிப்பு என்று தெரியவில்லை. கள்ளப்
புகவர்கள் இதைப் பதித்துள்ளனர். ஏன் என்பது தெரியவில்லை.
என்ன நடக்கும் என்று பார்ப்போம்.

செது என்னும் அடிச்சொல்.

இன்று சேதம் என்ற சொல்லைத் தெரிந்துகொள்வோம்.

இது தமிழில் உள்ள வழக்குச்சொல் தான்.

"சேதம் இல்லாத இந்துஸ்தானம் - இதைத்
தெய்வமென்று கும்பிடடி பாப்பா"

என்று பாட்டுக்கொரு புலவன் பாரதியின் பாடலில் வருகின்றது.

தான் - இடமென்றும் பொருள். தான் இருப்பது இடம். எதை எங்கு இடுகிறோமோ அது அதற்கு இடம்.   தான் > தானம்> ஸ்தானம். இந்தச் சொல் எங்கும் பரவி, துருக்கிஸ்தான் என்னும் ஊருக்குமப்பால் சென்றுள்ளது.  அது நிற்க,

ஒரு பொருளைச் செதுக்கினால் அல்லது வெட்டினால் அது செதுக்கம் அடைகின்றது.  செதுக்கு+ அம் = செதுக்கம்.  செதுக்கமென்பது ஒரு புத்துருவாக்கச் சொல். முன்னர் எவரும் கையாண்டிருக்கலாம்; எமக்குக் கிட்டவில்லை. அல்லது புதிய கருத்துக்குப் பயன்பாடு செய்யலாம்.

ஆனால் முன்பே வழக்கில் உள்ள சொல் சேதம் என்பது.   செதுக்கு என்பதில் உள்ள கு என்ற வினையாக்க விகுதியை விலக்கிவிட்டால் அடிச்சொல்லே மிஞ்சும்.  அது செது என்பது.

செது என்பது முதனிலை (முதலெழுத்து) நீண்டு அம் விகுதி பெற்றால் அது செது + அம் = சேதம் ஆகின்றது. ஒன்றைச் செதுக்கினால் அது உருவில் குறைவு பட்டுவிடும்.  ஏற்கெனவே இருந்த நிலை முழுமையானால் செதுக்கியபின் உள்ள நிலை சேதமாகின்றது.  நகை முதலியவற்றில் செய்யும்போது எடையில் குறைவுபடுதலைச் சேதாரம் என்பர்.   செது+ ஆரம் = சேதாரம் ஆகின்றது. புல்முதலியவற்றை மேலாக வெட்டுதலைச் செத்துவது என்பர். இந்தச் சொல்லை அகரவரிசைச் செந்நாப்புலவன்மார் விடுபாடு இழைத்து  தவறிவிட்டனர் என்று தெரிகிறது. அது அவர்கள் சேகரிப்பில் இல்லை. புல்வெட்டும் மூத்த தமிழரிடம் கேட்டால் அறிந்துகொள்ளலாம். உங்களிடம் உள்ள அகராதியில் தேடிப்பாருங்கள். அகர முதலாகச் செல்லுக்குப் பொருள்கூறுவது  அகர + ஆ(தல்) + தி (விகுதி). > அகராதி.

செது > செத்து > செத்துதல்.

சா ( சாதல் ) என்ற வினைச்சொல் வினை எச்சமாகும்போது சத்து என்றுதான் வரவேண்டும்.   சத்து > செத்து என்று வருதல் திரிபு.  செ என்பது இதன் வினைப்பகுதி அன்று. ஏனைத் திராவிட அல்லது தமிழின மொழிகள் சத்து என்று அதனை எச்சமாக்குதல் காண்க.

செத்துதல் என்பதில் தகரம் இரட்டித்து வினை அமைந்தது.

எனவே செது என்பது ஒரு பகுதி வெட்டுப்படல்  அல்லது பகுதி அழிதலைக்
குறிக்கும் அடிச்சொல்.

தட்டச்சுச் சரிபார்ப்பு - பின்னர்.