செவ்வாய், 11 ஜனவரி, 2022

வடசொற்கிளவியும் இரஸ்தாவும்

 உருது என்பது புதுமொழியாகத் தோன்றி வளர்ச்சி பெற்றுள்ளது. இம்மொழியில் பல தந்திரங்களைக் கையாண்டு சொற்கள் உண்டாக்கப்பட்டன. இதனை உண்டாக்கிக்கொண்ட மக்கள், நம் தென்னிந்திய முஸ்லீம்கள். அரபி எழுத்துக்களைப் பயன்படுத்தியதால்,  இம்மொழி எழுத்துக்கள் தெரிந்தால், அரபியில் எழுதப்பட்ட நூல்களையும் ஏனைப் பதிப்புகளையும் வாசிக்கலாம்.  மலேசியாவில் உருது அரபி வாசிக்கத்  தெரிந்த சீனர்களும் மற்றோரும் பலர் இருந்தனர்.  அதிலொருவர் தண்டனைச் சட்டங்களை ( Penal Code)  ஆங்கிலத்திலிருந்து உருது, மலாய் மொழிக்கு மொழிபெயர்த்தார். உருது மொழியில் இசையும் நன்கு வளர்ச்சிபெற்று இனிய இராகங்களும் உருவாயின.

முதன் முதலாக மலாய் மொழியில் உருது எழுத்துக்களால் நூல்கள் எழுதியவர் அப்துல்லா என்ற தமிழர்.  இவருடைய தன்வரலாறு, "ஹிக்காயத் அப்துல்லா" என்ற பெயரில் வெளிவந்துள்ளது.  மேல்படிவ வகுப்புகளில் இது ஒரு பாடமாகவும் வைக்கப்பட்டிருந்தது..

பல உருதுச் சொற்கள், நம் முஸ்லீம் தமிழர்களால் படைக்கப்பட்டன. பழைய தமிழிசையை ஒட்டிய புது இராகங்களும் உண்டாக்கப்பட்டன.  மொகலாய அரசர்கள், யோண்புரி ( ஜோன்புரி) இராகத்தையும் இதுபோல் பிறவற்றையும் விருப்பத்துடன் கேட்டு மகிழ்ந்தனர் என்று  கூறுவர். சில தமிழ் மூலங்களையும் பயன்படுத்தி, சொற்களை உண்டாக்கியுள்ளனர். இவற்றை  - முஸ்லிம்களால் படைக்கப்பட்டமையின் உருது என்றும், தமிழ் மூலங்கள் உடைமையால் தமிழ் என்றும் கூறுதல் கூடும்.

இரஸ்தா என்பது இருதிசையிலும் செல்லும் வண்டிகளையும் நடையர்களையும் கொண்ட வழிப்பாதை அல்லது சாலை என்னலாம்.  இது படைக்கப்பட்டது இவ்வாறு:

இரு அசை தா  -  இரசைதா > இரஸ்தா. ( இரு என்பதன் ஈற்று உகரம் கெடுத்தும் சை என்பதன் ஐகாரத்தைக் குறுக்கியும் சொற்புனைவு நடாத்தப்பெற்றது).

இருதிசை அசைவுச் சாலை என்பது. (இருதிசை அசைவு - போக்கு வரத்து)

இருதிசையினும் அசைதருதல் என்ற தொடர்நோக்கி அமைந்த சொல், இரசுதா (இரஸ்தா )  ஆகும்.

வரு(தல்) - வரத்து என்பதில் வரு+ து > வரத்து என்று ருகரத்தின் உகரம் ஒழிந்ததையும் காண்க. து என்பதும் தொழிற்பெயர் விகுதியாய் வரும்.

இதற்கொரு போன்மை காட்டுவோம்.

இறு  என்பது இறுதி ( கடைசி) என்பதன் அடிச்சொல்.  இறைவனே எல்லாவற்றிற்கும் இறுதியானவன்.

அதாவது இறைவன் என்போன், அதனில் தொடங்கி அதனிலே முடிவாய் இருப்போன்.

இறு > இறை > இறைவர் > இஷ்வர் > ஈஸ்வர் ( நாவொலிக்க எளிதாக்கம்).

வடவொலிகள் என்று சுட்டப்பட்டவற்றைத் தமிழ் ஏன் ஏற்றுக்கொள்ளவில்லை. என்பது பழைய இலக்கணங்களால் தெளிவுறுத்தப்படவில்லை. இவ்வொலிகள் பலமொழிகளிலும் ஏற்றுக்கொள்ளப்பட்டன. கடின ஒலிகளை மெதுவாக்க இவ்வொலிகளைப் பயன்படுத்தினர் என்று தெரிகிறது.  ச என்பது கடின ஒலி. ஸ எனற்பாலது எளிய ஒலி.

வடவெழுத்து ஒரீஇ உரிய தமிழ் எழுத்துடன் புணர்த்தால்,   அது தமிழாகிவிடுகிறது. இது   ஏன் அப்படி என்றால், தமிழ் எழுத்துக்களுக்கு மாற்றீடுகளை உள்செருகித்தான், இவ் அயற்சொற்களைப் படைத்தனர். பயணத்தின் எதிர்த்திசையில் சென்றால், தொடங்கிய இடத்துக்கே வந்துவிடுதல் என்பதுதான் இங்கு பயன்படுத்தப்படும் உத்தியின் உட்பொருள்.  

அறிக மகிழ்க.

மெய்ப்பு பின்னர்

சில திருத்தங்க்ள் 1127  12012022

திங்கள், 10 ஜனவரி, 2022

கபாலி என்ற பதம்.

 இன்று கபாலி என்ற சொல்லைச் சுருக்கமாக ஆய்வு செய்வோம்.

கபாலி என்ற சொல்லின்பின் சமய வரலாறுகளும் பிறதொடர்புகளும் இருத்தல் கூடும். அவற்றைப் பற்றிப் பின்னர் "ஆர அமர"ச்  சிந்திக்கலாம்.    ஆர - நிறைய.  அமர -  in a settled manner or taking time and with due attention.  ஆர்தல் - நிறைதல்.

கபாலம் என்பது தலையைக் குறிக்கிறது.

மனித உடலில் கடுமை அல்லது கெட்டித் தன்மை வாய்ந்த பகுதி கபாலம்.  மற்ற உயிரினங்களிலும் இவ்வாறே பொருள்கொள்ளலாம்.  சில உயிரினங்கள், எ-டு: புழு, பூச்சி முதலியவற்றில் தலை விலங்குத் தலைபோல் கெட்டித் தன்மை இல்லாததாய் இருக்கலாம்.  இஃது இருக்கட்டும்.

கடுமைக்  கருத்து.  (கடு)

பான்மை அல்லது பகுதியாய் இருத்தல் கருத்து.  (பால்)

கடு  + பால் + அம்.

கடுபாலம்.

கடுபாலம் >  கபாலம்.  ( உடலின் கடினமான பகுதி, அல்லது பல்தொடர்புகளும் உள்ள பகுதி. )   A complex  organ or part of the body.

இப்போது வல்லின எழுத்துக்கள் இடைக்குறையில் மறையும் என்பது கூறினோம்.  பழைய இடுகைகள் காண்க.

அண்மையில் வெளியிட்ட இடுகை:

https://sivamaalaa.blogspot.com/2022/01/blog-post_9.html 

உங்களுக்கு ஓர் எ-டு:

தடுத்தல் வினைச்சொல்.

தடு > தடுக்கை. (கை விகுதி பெற்ற சொல்).

தடுக்கை > ( இடைக்குறைந்து)  > தக்கை.

உள்ளீட்டினை வெளிவராமல் பாதுகாப்பது "தக்கை"  ( தடுக்கைதான், வேறென்ன?)

எனவே,  கபாலம் என்பது உடலின் கடினமான பகுதி என்பதையே   பொருளாகக் கொண்டுள்ள சொல்.  இலக்கணப் படி:  இடைக்குறை.

கபாலம் > கபாலி :  கபாலம் உடைமை அல்லது கபாலம் பயன்படுத்துநர்.

அடிச்சொல்: கள் - கடு.

கள் > காள் > காழ் > காழ்த்தல்  ( கடுமை அடைதல்).

கள் > கடு > கடுமை.  கடு> கடி.

கள் > கடு> கடி+ இன் + அம் > கடினம்.

காழ்+ பாலம் >  காபாலம் ( முதனிலை குறுகி) > கபாலம்  ( எனினுமது).

குறுகுதலுக்கு எ-டு:   தாவு > தாவு+ அம் > தவம்.  ( இல்லற நிலையினின்று துறவுக்கு மாறுதல் என்ற கருத்து).  இதற்கு வேறு திரிபு விளக்கங்களும் உள.

இவற்றினுள் பெரிய வேறுபாடுகள் ஏதுமில்லை.  எப்படிச் சொன்னாலும்  மூலச்சொல் ஒன்றானால் பெரிதுபடுத்தப்பட மாட்டாது.

அறிக மகிழ்க.

மெய்ப்பு பின்.



ஞாயிறு, 9 ஜனவரி, 2022

கம்பி, கப்பி என்பவை [ தென்மொழி, சமத்கிருத]

 தமிழ்மொழியின் சொற்களில் கடை, இடை, முதலெனக் குறைந்து விட்டாலும் முழுச்சொற்கள் போல் வழங்கிய சொற்கள் பலவாகும்.  இவற்றை யாம் கணக்கெடுக்கவில்லை என்றாலும்,  இங்கு ஆய்ந்து வெளிபடுத்தியுள்ள பலவான சொற்களிலிருந்து நாம் இந்த முடிவுக்கு வரவேண்டியுள்ளது.  இயன்மொழியாகிய தமிழில் இயற்சொற்களே மிகுதி என்று யாம் நினைக்கின்றோம்.  எண்ணிக்கை செய்து பார்க்கவில்லை.

கம்பி என்ற சொல்லும் இடைக்குறையே எனினும் இது தெரிவிக்கப்படுவதில்லை. கம்பிகள் பெரும்பாலும் கடியவை.  அதாவது வெகுதிட்பம் உடையவை, இவற்றை வளைக்க இயலும் என்றாலும்!

கடு எனபதே அடிச்சொல் ஆகும்.

கடு > க ( கடைக்குறை) >  க + பி  (விகுதி) >  கம்பி என்று காட்டலாம்.

கடு > க > கப்பி   ( இது சாலையைக் கெட்டிப்பதற்காக இடப்படும் கடுங்குழைவு ).  இதை இட்டு உண்டாக்கிய சாலை: கப்பிச்சாலை.

இதனைப் பின்வருமாறும் காட்டலாம்:

கடு > கடும்பி >  கம்பி.

கடு > கடுப்பி > கப்பி.

வல்லெழுத்துக்கள் மறைவுறும் என்பது முன்னர் இடுகைகளில் கூறப்பட்டுள்ளது.

பீடு > பீடு+ மன் (அன்) > பீடுமன் >பீமன்.  பின்னர் வீமன்.

(பீடுடைய மன்னன்).

அடங்கு > அடங்கு+ அம் > அடங்கம் > அங்கம்.

உள்ளுறுப்புகள் அடங்கிய வெளி மேனி அல்லது உடல்.

கடத்தல் ( கடல் கடத்தல்) >  கடப்பு + அல் > கடப்பல் > கப்பல்.

இங்கும் வல்லொலி மறைந்தது.

விழு+ பீடு+ அண் + அன் > விபீடணன் > ( விபீஷணன் ).

(விழுமிய பீடுடைய மன்னன்).

கப்பி என்பது ஓர் இருபிறப்பி.  சல்லிக்கற்கள் சாலையில் மேற்பகுதியை மூடிக்கொள்வதால் கப்பி  ( கப்புதல் > கப்பி) எனினுமாம்.

சமத்கிருதமென்பது,  வால்மிகி முனிவர் முதலில் கவி இயற்றிய மொழி. பின்னர் வியாசன் என்ற மீனவர்.  பாணினி என்போன் ஒரு பாணப்புலவன்.

பிராமணர் கவி இயற்றிய மொழி தமிழ்.  தொல்காப்பியர் பிராமணர்.  அகத்தியனாரும் பிராமணர் என்பர்.  சமத்கிருதம் தென்னாட்டில் உருவான மொழி என்பர். அதன் செல்வத்தில் பங்குகொள்ளவே மேல்நாட்டினர் அதை இந்தோ ஐரோப்பிய மொழி என்றனர்.

அறிக மகிழ்க

மெய்ப்பு பின்னர்