மகாத்தீர் அதிகாரிகள் திறமை

திறத்தினொரு  மலைச்சுனையாய்  தேர்ந்தமகாத் தீரை
தேசமக்கள் கொணர்ந்தமர்த்த தீரபுத்தி  கொண்டார்;

மறைத்துவைத்த பணமனைத்தும் விளைத்தபயிர்  போல
மகாத்தீரும்  வெளிக்கொணர்வார்  குடிகளிது  சொன்னார்.

நிறைத்துயர்ந்த நேர்மையுள்ள அரசினதி  காரி
நிமிரறிஞர்  பலரதனில் குமிந்துழைப்ப தாலே

தரத்துயர்ந்த நடவடிக்கை இனி நலமே  செல்லும்
தரணியிலே  தொலைந்தபணம் உடன்பெறவே  கிட்டும்.

ஆத்மா ஒரு நுட்ப விளக்கம்.

எல்லாவற்றிலும் ஓர் ஆன்மா இருக்கின்றது என்பது மிகப் பழைய இறைக்கொள்கை ஆகும்.  அக்கொள்கை சரியானதா, தவறானதா என்பதன்று நாம் அறிந்துகொள்ளவேண்டியது.  அப்படி ஒரு கொள்கை பண்டைக் காலத்தில் இருந்தது என்பதுதான். ஒரு நதியிலும் ஆன்மா இருந்தது.  ஒரு கடலிலும் ஆன்மா இருந்தது. விண்ணிலும் ஓர் ஆத்மா இருந்தது. ஒளியிலும் ஆன்மா இருந்தது. அது இருந்திருந்தால் அதற்கு என்ன முடியும் என்ன முடியாது என்பதன்று நாம் அறிதற்குரியது. வெளியில் போன கழுதை வீடுதிரும்பும்வரை கத்திக்கொண்டிருந்தாலும் ஒரு காலத்துக்கொள்கை அந்தக் காலத்துக்கு உரியது; அப்போது அது சரியாகத் தெரிந்தது; நாம் அதை ஒன்றும் செய்யமுடியாது; இப்போது வேண்டுமானால் வேறு விதமாக நீங்கள் நம்புவதை யாரும் தடுக்கவும் இயலாது.

This belief system as you know is called ANIMISM, in anthropology.

ஆனால் பழைய கொள்கைகளின் அடிப்படையில் சொற்கள் அமைந்துவிடுகின்றன.  அவை அமைந்த பல ஆயிரம் ஆண்டுகள் உருண்டோடி விட்டன. நாம் செய்தக்கவை யாவுமில்லை.

ஒரு பொருளின், ஆளின் அல்லது விலங்கின் அகத்து இருப்பதே ஆன்மா.  யாரும் ஆன்மாவைப் பார்க்க இயலாது.  உயிராய் இருப்பவனில் தேடினாலும் கிடைப்பதில்லை; செத்துப்போனவனில்  தேடினாலும் கிடைப்பதில்லை.  ஆனால் நம்பிக்கையின் அடிப்படையில் ஆன்மா அறியப்படுகிறது.

அகத்து இருப்பதே ஆத்மா.

அகத்து  மா.

அகத்து  என்றால் உள்ளிருப்பது.

உம் என்பது உம்மைச் சொல்.

அது  - ஆன்மா-   அகத்தும் இருக்கும்.  சாகும்போது போய்விடவும் செய்யும்.  வெளியில் சென்றுவிட்டால் எங்கோ வெளியில் இருக்கும்.

அகத்தும்  ஆ.

ஆ என்பது ஆங்கு.  அங்கே.  இது சுட்டடிச் சொல்.

ஆ   ஈ  ஊ என்ற முச்சுட்டுக்களும் முதலில் அவ்வாறு நீட்சியுடன் இருந்து பின் அ, இ, உ என்று குறுக்கம் பெற்றன.  மொழிவரலாற்றில் நீட்சியுடைய ஓரெழுத்து ஒரு சொற்களே பலுக்குதற்கு எளியவையும் முந்தியல் மாந்தனுக்கு பயன்பாட்டு எளிமை உடையவையுமாய் இருந்தன என்று உணர்க.

இது அகத்து உம் ஆ என்று தோற்றம் காணாமல் அகத்து மா என்றும் தோன்றியிருத்தல் கூடும்.  முந்தியல் மாந்தன் இதை நமக்கு எழுதிவைக்கவில்லை ஆதலால்,  எந்தக் கொம்பனும் பகுத்தறிவின் துணைகொண்டே ஆய்தல் கூடும்.   அகத்தில் இருக்கும் பெரியது என்று இது பொருள்தரும்.  அப்படியாயின், உடலினும் பெரியது ஆன்மா என்பதை இக்காலக் கட்டத்தில் மனிதன் உணர்ந்துகொண்டான் என்று பொருள். நிகழ்வு அதுவாயின் அகத்து மா என்பது இசைந்து ஏற்கத்தக்கதொன்றாய் ஆகும்.

சொல்லிறுதி எதுவாயினும் அது அகத்து இருப்பதாய் உணரப்பட்டதேயாம்.1

அகத்துமா என்பது பின் ஆத்துமா என்றானது.  அதிலிருந்து ஆத்மா என்று பிறமொழித் திரிபு அமைந்தது.

அகத்து இருக்கும் காற்றுப்போனற அதற்கு அகவி >  ஆவி என்று பெயர் அமைந்ததும் மிகப்பொருத்தமே.  அகம்+ இ =  அக+இ  > ஆவி.

அகம் என்பது அ+கு+அம் என்ற சிறுசொற்கள் கொண்டுஅமைந்ததால், உண்மையில் இதை அ+கு+ இ =  அகு+இ  =  அகவி > ஆவி என்று கண்டு  கொள்ளலாம்.

அவி என்பது அவித்தல்.  வினைச்சொல். அது முதனிலை நீண்டு  ஆவி என்ற தொழிற்பெயராகும் என்பது எளிமையாகத் தரும் விளக்கம்.

அவி (வினை) >  ஆவி. (தொழிற்பெயர்).

ஒரு சட்டியில் வைத்து நீரைச் சூடேற்றுகையில் அங்கிருந்து இங்கு வெளியாவது ஆவி.

அ + இ  (சுட்டடிகள் ) >  அவி.  இப்படித்தான் அவித்தல் சொல் அமைந்தது.

எல்லாவற்றையும் சொல்லிமுடித்தால் தமிழ் தானே உருவாகித் தோன்றி வளர்ந்த மொழி என்பது தெற்றெனப் புலப்படும். அறிந்தோன் அறிவான். பிறன் அறியான்.

அகத்திலிருந்து உயிர்போலும்  வாழ்ந்து வெளிப்பட்டுச் சாவினை உண்டாக்கும் ஆவி    :  அகவி >  ஆவி.

அவிக்கையில் வெளிப்படுவது:   அவி >  ஆவி.

அகத்திலிருக்கும் மனம்  " அகம்".  நாம் அங்கு போய் அதை அறியலாகும்,  அது வெளியில் இல்லை.  ஆகவே  அ( அங்கு) + கு( சென்று சேர்வது  )+ அம் (விகுதி)  =  அகம்.

இந்த நுண்மை உணர்க.

முடிவு:  அகத்திருப்பது  அகத்துமா >  ஆத்துமா >  ஆத்மா.

இவற்றை விளக்கும் இறைநூல்கள் இருந்திருக்கலாம்.  அவை அழிந்தன,
சமஸ்கிருத நூல்களும் பல அழிந்தன.

அடிக்குறிப்பு .

1.  அகத்துமன்  >  ஆத்துமன் >  ஆத்மன்  என்றும்  வரும்.    மன்னுதலாவது  நிலை நிற்றல்.    மன்னும்  இமயமலை  எங்கள் மலையே  என்ற பாரதி பாட்டைப் பாருங்கள்.   அகத்து  நிற்பது  அகத்துமன் .


திருத்தம் பின்

தென்றல், வாடை.

தென் திசையிலிருந்து வீசும் காற்று  தென்றல் எனப்படுகிறது.  இது இந்தியத் துணைக்கண்டத்திலுள்ளோர்க்கு மிகுந்த இன்பம் விளைவிப்பது என்பது பல பாடல்கள் உரைகளிலிருந்து நாம் தெரிந்துகொண்டது ஆகும். தென்றல் என்பதற்கு நேரான சொல் ஆங்கிலத்திலோ மலாய்மொழியிலோ இல்லை.  ஆனால் இனிய காற்றின் வீசுதலைக் குறிக்கும் வேறு சொற்கள் பிறமொழிகளில் இருக்கும்.  தட்பவெப்ப்ப நிலையும் காற்று போம் திசையும் புவியின் எல்லா இடங்களிலும் வேறுபடுகின்றன. இதேபோல்  சீனாவில் வீசும் காற்று வகைகளுக்கு உள்ள பெயர் தமிழில் இல்லை.

தென்றல் என்பதை ஆங்கிலத்தில் மொழிபெயர்ப்பதானால்  த சதர்ன் ப்ரீஸ் ஃபரம் த சௌத் வெஸ்ட் மன்சூன் இன் ஜூன் -  செப்டம்பர் பீரியட் (   the southern breeze from the south west monsoon in June -  September period  )என்று சொன்னால்தான் பொருந்துவதாகத் தெரிகிறது.

இதேபோல வடக்கிலிருந்து வீசும் காற்று வாடை எனப்படுகிறது. இச்சொல் அமைந்தது எப்படி?

வட > வடக்கு.

வட >  வட+ ஐ = வாடை.

இந்த வாடை என்னும் சொல்லானது  முதனிலை திரிந்து  -  அதாவது பல சொற்களில்போல நீண்டு -  ஐ என்னும் விகுதி பெற்று "வாடை" என்றாகி இருக்கிறது.  இறுதி அகரம் கெட்டது.   இறுதியில் நிற்கும் எந்த உயிரெழுத்தும் கெடும் அல்லது மறையும். ( எ - டு  : படி + அம்  = பாடம் ,  அறு + அம்  =  அறம் )( இங்கு இ உ முதலிய உயிர்கள் மறைந்தன ) .  அப்படிக் கெடாமல் இருக்குமாயின் வடவை, வடயை, வாடவை, வாடயை என்று எதாவது பொருத்தமான ஒன்று வந்திருக்க் வேண்டும்.  அவை எதுவும் பொருந்தாமையினால் வாடை என்ற அகரம் ஒழிந்தமைந்த சொல்லே மொழியில் வழங்குவதாயிற்று. உடம்படு மெய்கள்   ( யகர வகரங்கள்  )  எவையுமின்றி நீண்டமைந்து நன் `கு உருவெடுத்துள்ளது.

ஆனால் வாடை என்பது வடக்குக் காற்றை மட்டும் குறிப்பதாக இல்லை.  அது ஒரு கெட்ட வீச்சத்தையும் வழக்கில் குறிக்கிறது.  அது வடக்கு என்னும் சொல்லிலிருந்து வந்த சொல் அன்று.  அது அமைந்தது பின்வருமாறு.

வாடிப்போன இலை தழைகள்  நீரில் நனைந்து அழுகத் தொடங்கிவிட்டால் அது ஒருவித  வீச்சத்தை உண்டுபண்ணுகிறது.

வாடுதல்.  ( சற்றே நீர் வற்றிப் போவது ).

 வாடு :   கருவாடு:   மீன் காய்ந்து வாடி உப்பிட்ட உணவு. சிலர் உண்பர்.

(  இது முதற்குறைச் சொல்).

வாடு + ஐ =  வாடை.

நீர் வற்றிய -  காய்ந்த மரம் செடி கொடி விலங்குடல்கள் எழுப்பும் வீச்சம்.

வாடை என்ற வடக்குக் காற்று வேறு.

வாடை என்ற வீச்சம் வேறு.

இருவேறு தோற்றத்தின ஆகும்.