கோபக்காரன் என்பதற்கு இன்னொரு சொல்லாகும்...

 கோபம் என்பதற்குக் கதம் என்றும் இலக்கிய வழக்கில் ( பயன்பாட்டில்) வரும்.

இதன் மூலச்சொல் கடு என்பதுதான்,  கடுமை என்பது இம்மூலச்சொல்லின் பொருள்.  ஆகவே,  கடு> கடம்> கதம் என்று டகரம் தகரமாக ஒலிமாறித் திரிந்துள்ளது.

ஆனால்  கத்துதல் என்பதன் பகுதியாகிய கத்து( > கது> ) கதம் என்று அம் விகுதி பெற்றும் அமைந்திருத்தல் ஏற்புடையதே ஆதலின்,  இச்சொல் பல்பிறப்பி ஆகும். ஒன்றுக்கு மேற்பட்ட திரிபுகளில் உணர்த்தப்பெறுதல் காணலாம்.

இவ்வாறு ஒன்றுக்கு மேற்பட்ட களனிலிருந்து வரவு காட்டும் சொற்கள் தமிழில் பலவாகும்.  தமிழில் இத்தகு வசதிகள் இருந்தமையால்தான் காளமேகப் புலவர் முதலானோர் சிலேடைப் பாக்கள் புனைந்து தம் திறனைப் பிறர்க்குத் தெளிவித்தனர்.  சில + எடு+ ஐ  > சிலேடை என்பது  சில வழிகளில் பொருள் எடுத்துக்கொள்ளக்கூடிய முறைமை.  இங்கு எடு என்ற வினை,  ஏடு என்று முதனிலை திரிந்து பெயராகிப் பின்,  சில+ ஏடு+ ஐ என்று மாறியபின் புணர்வதனால் இச்சொல்  சிலேடை என்றானது. எளிதாக உணர்வதற்கு எடு என்பதைப் பயன்படுத்தி விளக்குதல் நன்று.  சில என்ற பன்மைச்சொல் காட்டாமல் சில் என்பதையே காட்டினும் விளைவிலோர் மாற்றம் இலது,

கடம் கதமானதுபோல்.  மடு> மடம்> மதம் என்றும் வருதல் ஏற்புடையதே.  மடு என்பது ஒரு மாற்றம் குறிக்கும் சொல்.  இதில் இகரம் சேர்ந்து, மடி என்று வந்து,  மடிப்பு என்றாகிறது. இது சென்ற திசை மாறி மீண்டு வருதல் குறிக்கும். ஒரு துணியை இடமாக விரித்துப் பின் திருப்பி வலமாக இரட்டிப்பாய் வைத்தல் மடிப்பு.   மதம் என்ற சொல் சமயக் கோட்பாடு என்று பொருள்படுவதற்குக் காரணம் என்னவென்றால் ஒருவன் எண்ணம் இயற்கையாகச் சென்ற திசையில் செல்லாமல் மாறி பயிற்றுவிக்கப் பட்டதிசையில் எண்ணத் தொடங்குவதுதான்.  இயல்பான நிலையில் ஒருவனுக்குக் கடவுள் அறிவு இல்லை.  அவனை மடித்துத் திருப்பியே கடவுள் பற்றி அவன் அறிவிக்கப்படுகிறான்.  ஆகவே, மடு> மடி;  மடு> மது > மதம் என்று மடிப்புற்ற அல்லது மாறிய நிலையைக் காட்டுவதுதான் இதன் பொருள்.  ஆகவே, கடு> கது> கதம்  என்ற மாற்றமும் மடு> மது > மதம் என்ற மாற்றமும் ஒத்துச்செல்வதைக் காணலாம்.   மயங்குதல் என்ற சொல்லும் இவ்வாறு நிலை மாற்றத்தையே உணர்த்துகிறது. மயங்குவது> ( இடைக்குறைந்து) > மது என்றுமாகும்.  இவ்வாறின்றி அடிச்சொல்லிலிருந்தும் இதை விளக்கலாம். இதை இங்கு விரிக்கவில்லை.

கதம் என்பது கோபம் என்று பொருள்தருவதால்,  கதம் + அகன் >  கத + அகன்> (முதனிலை நீண்டு)  > காத + அகன் > காதகன் என்றுமாகி, காதகன் என்பது கோபக்காரன் என்றும் பொருள்தரும்.

இதனை முன் விரித்தெழுதவில்லை ஆதலின் இவண் கொஞ்சம் விளக்கினோம்.  இன்னும் உள்ளன,  இது போதுமானது.

''ஆத்திரக்காரனுக்குப் புத்தி மட்டு" என்பதால், பல தீங்குகளும் விளைப்பான் என்பது அறிக,  அத்தீங்குகள் அவனைக்  காதகன் என்ற சொல்லுடன் பொருந்தியவன் ஆக்கிவிடும்.

அறிக மகிழ்க

மெய்ப்பு பின். 

 

தாய்லாந்தில் நடைபாதையில் அழகு

 

தாய்லாந்தில் நடைபாதைப்  புனைவழகு

சுத்தம் - இன்னொரு முடிபு புதிது

சுத்தம் என்றால் கலப்பின்மை என்ற பொருள்வரக் காரணம் யாது?  அதையும் இங்கு காண்போம்.

தீயினால் எரிப்பதன்மூலம் தூய்மை ஏற்படும்.   குப்பை கூளங்களை எரித்துவிடுவது,  பிணம், இறந்த விலங்குகளின் உடலை எரித்துவிடுவது முதலான செயல்கள் மூலமும் தூய்மை உண்டாகிறது. தூய்மை இன்மை அழிவுக்கும் இட்டுச் செல்லவல்லது ஆகும்.

சுத்தம் என்ற சொல் முன் விளக்கப்படும் போது,  இந்தத்  தீயினால் தூய்மை என்பது விடுபட்டுவிட்டது.  தீயினால் தூய்மை என்பதை முற்ற உணர்த்தும் பொருட்டே,  விளக்கும்  தீபமேற்றுதலும் இந்து மதத்தில் இறைவணக்கத்தில் நிறுவப்பட்டன.  இதை வெளிப்படையாக எந்த நூலும் சொல்லாவிட்டாலும் பகுத்தறிவின் மூலமாக நாம் கண்டறியலாம்.

நாம் தீயின் மேன்மையையும் பயன்களையும் அறிந்து மகிழ்ந்திருந்த காலை உலகின் பிற பகுதிகளில் வாழ்ந்தவர்கள்,  அந்த நிலைக்கு முந்து நிலையிலேதான் இருந்துகொண்டிருந்தனர்.  அதனால் அவர்கள் பின்னர் அறிந்துகொண்டிருந்தாலும்,  ஏற்கெனவே அமைந்துவிட்ட மத அமைப்பில் இதைக் கொண்டு நுழைக்க இயலாதவர்களாயினர்.  இது வரலாற்று அமைப்பு ஆகும்.

எந்த மதமும் மற்ற அமைப்புகளும் சூழ்நிலை சுற்றுச்சார்புகட்கு ஏற்பவே வளரும்.

வெண்கலத்தை கண்டுபிடிக்கா முன்பு எப்படி வெண்கல விளக்கு வைப்பார்கள்?

சுத்தம் என்பது பல்பிறப்பி ஆகும்.

வேறு எந்த வழியும் அறியாமுன் ஒரு விழுந்த பழத்தை தூ தூ என்று வாயால் ஊதிச்  சுத்தப்படுத்தினர். இந்த ஊதல் தூவிலிருந்து தூ - தூய் > தூய்மை என்ற சொல்,  தமிழில் வழங்கலானது.  அழுக்கு என்ற துப்புவதற்கு து பயன்பட்டது.  தூசு விலக்குவதற்கு தூ என்ற நெடில் பயன்பட்டது.  இயற்கை வளர்ச்சியுடன் சேர்ந்து வளர்ந்தது தமிழ்மொழி.

சுள், சுடு என்பன அடிச்சொற்கள். இவற்றினின்று எவ்வாறு சுத்தம் என்ற தமிழ் தோன்றுகிறது என்று பார்க்கலாம்.

சுள்> சுளுத்து >  சுளுத்தம்.  இது இடைக்குறைந்து சுத்தம் ஆகும்.

சுடு >  சுடுத்தம் > சுத்தம். இந்த வடிவமும் இடைக்குறைந்து சுத்தம் ஆகும்.

இது தீயைக் கண்டு பொருள்களைச் சுட்டுத் தூய்மை செய்யும் காலத்து அமைப்பு ஆகும்.

அப்போது அகராதி என்று எதுவும் இல்லை. யாப்பு இலக்கணமும் இன்னும் அமைந்திருக்காது.

யாம் முன்னரே சுட்டிக் காட்டியபடி பெரும்பாலும் வல்லொலிகள் நீக்கப்பட்டன.  இது மொழி மென்மை பெற உதவியது.

சங்கப் புலவர்கள் பெரிதும் இயற்சொற்களையே பயன்படுத்தினர்.  திரிசொற்களை அதன் இயல்வடிவம் கண்டனர்  என்றால்தான் பயன்படுத்தினர். ஒரோவழி இரண்டையும் சிலர் சொல்லாட்சிப் படுத்தினர். இதனை நீங்கள் ஆய்வு செய்துகொண்டு, பி.எச்.டி வாங்கலாம்.

சீக்கிய தொழுகை நூலை உருவாக்க அவர்கள் குருமுகியைத்தான் பயன்படுத்தினர். சமஸ்கிருதம் கடின ஒலிகள் உடையது என்பதால் இந்த முடிவு மேற்கொள்ளப்பட்டது.  சாமுகி மொழியில் வேறு கலவைகள் வந்து அழகு தந்தன.

சுட்டு எடுத்ததில் கலப்பு இருப்பதில்லை. அதனால் சுத்தம் என்றால் கலப்பு இல்லாதது என்றும் பொருள் பெறப்பட்டது.

அறிக மகிழ்க

மெய்ப்பு பின்