பொட்டலம் - சொல்லமை. பார்சல்.

 பொட்டலம் என்ற தமிழ்ச்சொல் இப்போது பெரிதும் வழங்குவதில்லை. அதற்குப் பதிலாக,  ஆங்கிலச் சொல்லான பார்சல் என்பது தமிழ்நாட்டில் சென்னை முதலிய இடங்களில் வழங்குகிறது.  மலேசிய சிங்கப்பூர் முதலிய இடங்களில் "கட்டுதல்", பேக் - பேக்கட், தா-பாவ் ( சீனமொழி), புங்கூஸ் ( மலாய்)  முதலியவை வழங்குகின்றன.  இது கடையில் சாப்பிடும் பொருட்கள் வாங்கிக் கட்டிக் கொண்டுவரும் போது மக்கள் வழங்குபவை.

பொட்டுதல் என்ற தமிழ்ச்சொல் சேர்ந்திருந்த பொருள் பிரிவு படுவதைக் குறிக்கிறது.  பார்சல் என்ற சொல்லும் ஒரு பகுதியாகத் தரப்படுவதையே குறிப்பதாக அறிவுறுத்துவர்.  பார்சல் என்ற பொட்டல அஞ்சல் செய்தலை நாம் ஒன்றாகக் கட்டி ஒட்டிக் கொண்டுபோய் அஞ்சலகத்தில் கொடுத்தாலும், அவர்கள் அதை ஏற்கத் தக்க அளவிலான துண்டுக் கட்டுகளாக நம்மிடமிருந்து பெற்று அப்பால் அனுப்புவதையே மையக் கருத்தாகக் கொண்டு, " பகுதிக்கட்டு" என்ற பொருளில்தான் பெற்றுக்கொண்டு அப்பால் சேரவேண்டியவருக்கு அனுப்புகிறார்கள்.  அனுப்புகிறவர் கட்டுதலை நினைக்க, ஏற்று அப்பால் பெறுவோர்பால் கடத்துகிறவர்களான அஞ்சலகத்தார்  பொட்டுதலுக்காகவே ( பிரித்துக் கட்டியதற்காகவே) மகிழ்வுடன் பெற்று அனுப்புகிறார்கள் என்பதை உணர,  மாறுபாட்டினால் வரும் ஏற்பாகவே இது படுகின்றது.  அஞ்சல்காரர் ஏற்கமுடியாத அளவுக்குப் பெரியனவானவற்றை நம் சொந்த ஏற்பாட்டில்தான் பெறுவோருக்கு அனுப்பிவைக்க முடியும் என்பதுதான் இதற்குக் காரணமாகும். அதாவது மிக்கப் பளுவானவற்றைச் சொந்தப் பளுவுந்துகளில்தாம்  அனுப்பவேண்டும். ஆகவே பிரித்து அனுப்புதல் என்பதே பார்சல் என்பதன் பொருள். 

"பார்ட் அண்ட் பார்சல்" ( part and parcel )  என்ற சொற்றொடரும் இதைத்தான் புலப்படுத்தும்.

ஆனால் பொட்டலம் என்பது சேர்த்துக் கட்டிக் கொண்டுவருதல் குறிப்பது.  பொட்டு (தல்) -  வெடித்துப் பிரிதல்,  அடுத்த பகவு,  அல் என்பது, அல்லாததைக் கொணர்ந்து நிறுத்துகிறது.  ஆகவே இரண்டும் சேர்ந்து சேர்த்துக் கட்டப்பெறுவதை உணர்த்தும்.  அம் என்பது அமைப்புக் குறிக்கும் விகுதி.

பொட்டியதைக் கட்டி அனுப்புவதனால் அது பொட்டலம் என்று வழங்கப்பட்டது.  பொட்டல் என்ற சொல்லின் பொருள் வேறுபட்டது ஆகும்..  அது எதுவும் முளைக்காமல் கிடக்கும் நிலப்பகுதியைக் குறிக்கும்.

பொள் என்ற அடிச்சொல்லில் வருவதுதான் பொட்டித்தல் என்பது.  புள்> பொள் என்பன பிரிவுக் கருத்தை அடிப்படையாகக் கொண்ட வேர்ச்சொற்கள் ஆகும்.

இவ்வாறு இடையில் அல் ( அல்லாமை) வந்த சொற்கள் தமிழில் பல. அவற்றுள் தீபகற்பம் என்ற சொல் இங்கு நினைவுகூரத் தக்கது.  தீவகம்+ அல்+ பு+ அம் > தீவக + அல் + பு+ அம் > தீவகற்பம் > தீபகற்பம்  (  மண்ணிணை)  -  பொருள் கண்டுகொள்க.  தீவு என்பது தீர்வு என்ற சொல்லின் திரிபு.  நில இணைப்பு முற்றிலும் தீர்ந்த பெரிய திட்டு நிலம்,  தீவகம் என்பது தீவு+ அகம்.  உள்ளே நிலமுடைய பெரிய திட்டு.

அறிக மகிழ்க

மெய்ப்பு பின்னர். 

வஞ்சி என்ற சொல்லமைப்பு

 பாடலோ கவிதையோ சிலவற்றை எழுதும்போது சொற்கள் வாயில்வந்த படியே அமைக்கப்பட்டு ஒரு சொல்லும் இன்னொரு சொல்லும் எவ்வாறு இணைகின்றன என்று கவலைப்படாமல் (சொற்களை)  ஒன்றுடன் ஒன்று ஒட்டி எழுதினால், அது உண்மையில் வாயில்வந்தபடி எழுதின பாட்டு அல்லது கவிதை எனலாம். நீண்டு வரும் சொற்களைக் கூடக் குறுக்காமல் மாற்றம் எதுவும் செய்யாமல் எழுதினால் ஒவ்வோரடியும் நீண்டு அமையும். இசைக்க ஏற்புடையனவாக இருக்கமாட்டா. இவ்வாறு வந்தது வந்தபடி வைத்துக்கொண்ட பாடலைத் தான் ஆதிகாலத்தவர்கள் வஞ்சி என்று சொன்னார்கள்.

வரும் இன்று >  வரும் இன்னு > வருன்னு > வன்னு > வன்.

வன் + சி >  வஞ்சி.

மென்மைப்படுத்தப் படாத,  வன்சீர்களை உடைய பாடல்.  சீர் என்பது சி என்று குறுக்குற்றது.

மக்களிடை ஒவ்வொருவருமே

தக்கபடி வாய்நீட்டிய

ஒக்கவந்தவர் உரைக்காதோர்

வெட்கி நின்றார்  கூட்டியவை

என்று தொடங்கினால்,  இதற்கு ஓர் எடுத்துக்காட்டு ஆகலாம்.

இது வருஞ்சீர்களை வைத்து எழுதியவை என்ற கருத்தின் குறுக்கமாகவும் இருக்கலாம்.   வருஞ்  சீர் >  வஞ்சீர் >  வஞ்சி.  இடையில் உள்ள எழுத்துக்கள் விடப்பட்டன.

ஆகவே இச்சொல்லை பல்பிறப்பி எனலாம்.

வந்தபடி ஒரு பெண்ணை ஏற்றுக்கொண்டாலும் ( கேள்வி கேட்பாடு இல்லாமல் )  அவளை வஞ்சி என்னலாம்.

கேட்பாடு என்றால்  கேட்டுக் கேட்டு நேரம் எடுத்துக்கொள்ளுதல் )

தொடக்கத்தில் வன்மையுடன் தொடங்கியவை வஞ்சி என்று கொள்ளவேண்டும். இவற்றுக்குள் மென்மை என்பது காலக்கடப்பினானாலேதான் ஏற்பட்டிருக்க முடியும்.

எடுத்த எடுப்பிலே எல்லாம் சீராக அமைந்துவிட்டன என்று எண்ணுபவன் சிந்திக்கத் தெரியாதவன் ஆவான். இன்று நாம் பெறுகின்ற உரிமைகள் கொடுப்பனைகள் எல்லாம் அமைதியாக வருவதற்கு இடையில் பல போராட்டங்கள் நடைபெற்றன.  அரசனைக் கழுத்தை வெட்டித் தூக்கிக்கொண்டுபோன வரலாறுகளும் உண்டு.  பலர் இரத்தம் சிந்த வேண்டியிருந்தது.  வரலாறு படித்தறிதல் முதன்மையாகும்.  பெருங்குளறுபடிகள், போராட்டம், வெட்டுக்குத்து,  அரசு வீழ்ச்சி, புரட்சி, பின்னர்தான் நாகரிகம் நன்றாக அமைந்தது.  ஆகவே பட்டறிவு இல்லாதவன் படிப்பறிவு என்று எண்ணிக்கொண்டு உளறலாகாது..  மற்ற நாடுகளின் வரலாற்றையும் படிக்கவேண்டும்.

வன்மை +  சீறு(தல்) > வன்சீறு > வஞ்சி யாகவும் இருக்கலாமே. 

சீர் என்ற சொல், சி என்று குன்றியது.

அறிக மகிழ்க

மெய்ப்பு பின்

சோப்புளாங்கி என்னும் சொல்.

 இன்று சோப்புளாங்கி  என்னும் சொல்லை அறிவோம்.

இதின் உள்ள பகவுகள்:  சோம்பு  உள்  அங்கி என்பவை.

சோம்பு என்ற சொல்லில்  பு என்பது விகுதி.   ஆகவே அடிப் பகுதியாவது:  சோ அல்லது  சோம்  எனபதே.   சோம் + பு + அல் >  சோம்பல் என்றாகும்,  சோம் என்ற பகுதியுடன் மிக்க நெருக்கம் உடைய இன்னொரு சொல் :  சோர் என்பது.  அதாவது சோர்(தல்)  என்னும் வினையும் அதிலிருந்து வரும் தொழிற்பெயரும்.  தொழிற்பெயர் என்பது வினைதரு பெயர்.   வினையினின்று தோன்றும் பெயரென்றும் கூறல் கூடும்.

சோர்> சோ -  இது கடைக்குறை.  கடைக்குறை ஆனபின் பு என்னும் விகுதி பெற்று சோ> சோம்பு என்றாகும்.தேங்கித் தேங்கி அழுதல் என்பதற்கு தே> தேம்பு என்று சொல்  அமைந்தது காண்க.  தேங்கு, தேம்பு என்பவற்றில் கு, பு என்பன வினையாக்க விகுதிகள்.

சோம்பு, சோம்புதல் என்ற சொற்களின் அமைபு கண்டோம்.

சோப்புளாங்கி என்பவன் சோம்பல் உள்ள உடம்பு உடையவன்.

சோம்பு உள்ள அங்கம் இ என்பவை இதன் உள்ளுறைவுகள்.

இவை சோப்புள்  அங்கி என்றாகி சோப்புளாங்கி என்று மாறி,  இறுதியில் உகரம் அகரம் ஆகி,  சோப்பளாங்கி என்றானது.   சோம்பளாங்கி  என்பது சோப்பளாங்கி என்று வருவதை இலக்கணத்தில் வலித்தல் என்பர்.  வலித்தல் விகாரம். விகாரம் என்பது மிகு ஆர் அம்.  முன் இல்லாதது வந்தது, இதுவே இதில் மிகுதல்.  மிகுதல் - மேலும் திரிதல்.

உகரம் அகரமாவது பல சொற்களில் வரும். புணர்ச்சியிலும் வரும். பழைய இடுகளை இது பற்றிப் படித்து பட்டியலிட்டுக்  கொள்க. குதுகுலித்தல் - குதுகலித்தல் > குதூகலித்தல் என்ற திரிபுகளையும் அறிக.  குலி ( உ) பின் கலி ( அ)  ஆயிற்று,  அறு அம் > அறம் ஆனது.  அறு என்றால் வரையறுத்துச் சொல்லப்பட்டவை. புணர்ச்சித் திரிபு.

எப்போதும் சோர்ந்தே காணப்படும் அங்கமுள்ள்வன்.  அங்கம் என்பது உறுப்புகள் அணுக்கமாக அடுக்கப்பட்ட பெரிய பை என்று பொருள்.  அண்+ கு+ அம் திரிந்து அங்கம் ஆனது  அண் = அடுத்தடுத்து என்று பொருள். அங்கம் என்பதும் தமிழ்ச்சொல்.

சோம்பல் உள்ள அங்க முடையோன் > சோப்பலாங்கி.   சோம்பலங்கி > சோப்பலாங்கி> சோப்பளாங்கி என்றும் விளக்கலாம்.

இதழ் - உதடு என்ற சொற்களில்,  இது  உது என்ற சுட்டுகளுடன்,  அழ், அடு என்று ஈறுகள் வந்து சேர்ந்துள்ளன .கதழ்வு என்ற சொல்லுக்கு ஒப்பு, நீட்டமானது என்றபொருள்கள் உள.  ஒப்பாகவும் நீட்டமாகவும் சுவரில் உள்ள விடுபாட்டில் பொருந்துவது தான் கதவு  இதில் ழ் மறைந்தது. கதழ்வு என்ற பகுதியினோடு அழ் இணைந்திருப்பதைக் கண்டுகொள்க.  அள்> அழ்;  அள் - அடு என்று மூலங்கள் திரியும். இல் என்பதும் இழ் என்று திரியும்.  தமில் என்பதே தமிழ் என்று திரிந்ததாக கமில்சுவலபெல்லும் தேவநேயனாரும் கூறியதையும் கண்டுகொள்க.  இல்> இழ்; இள்> இழ் என்பவை எல்லாம் திரிபுகள். திரிபுகளை இவர்கள் விளக்கியது சரியென்பது நம் ஒத்துரை.

அறிக மகிழ்க.

மெய்ப்பு பின்