இறைவனுக்குப் பூவலங்காரம்

 ஒரு வேலை இல்லாத மகனுக்கு  அவன்  தந்தை ஒரு நாளைக்குப் பத்து வெள்ளி செலவுக்குத் தருவதாகச்  சொல்லியிருந்தார்.  அதைப் போய் மகன் ஒருவாரத்துக்கும் சேர்த்து எழுபது வெள்ளி பெற்றுக்கொண்டான்..   அதன்பின் அவனுடைய ஓர் உறவுப் பெண்ணிடம் பூ வாங்கிக்கொண்டு வரும்படி கூறினான்.  அவள் இரண்டு வெள்ளிக்கு ஒரு பைக்கட்டுப் பூக்கள் வாங்கிக்கொணர்ந்து கொடுத்தாள்.  அந்தப் பெண்ணின்மேல் அவன் அளவுகடந்த அன்பு வைத்திருந்தமையால்,  அந்த எழுபது வெள்ளியையும் "நீயே வைத்துக்கொள்" என்று அவளிடம் கொடுத்துவிட்டான்.  

அதன்பின் அந்த மலர்களை இறைவனுக்குச் சாத்தி வணங்கினான்.  அப்போது  தந்தை அங்கே தாளிகை படித்துக்கொண்டிருப்பதைப் பார்த்தான். அக்கணத்தில் எழுபது வெள்ளியும் போய்விட்டதே என்று தன் செயலுக்குத் தானே திடுக்கிட்டவனாய்,  அவன் தான்  " இழந்த" எழுபது வெள்ளிக்கு  ஒரு சிறு ஈடாக, "சாமிக்குப்  பூப்போடப் பத்து வெள்ளி கொடுங்கள்" என்று தந்தையிடம் கேட்டான். தாம்  முன்னரே எழுபது வெள்ளி  ஒரு வாரத்துக்குக் கொடுத்துவிட்ட படியினால், அவர்,  உனக்கு   "எழுபது வெள்ளி கொடுத்துவிட்டேன்.  அது ஒரு வாரத்துக்கு!  வேறு காசு கொடுக்கமுடியாது" என்று சொல்லிவிட்டார்..  "இது சாமிக்கு" என்றான்.  அவர்: " எதற்காக இருந்தாலும் நான் கொடுத்ததை வைத்து நீ உன் தேவைகளை நிறைவேற்றிக்கொள்"  என்றார்.

"இது சாமிக்கு அப்பா!"  என்று அவன் வலியுறுத்த,   "கொடுத்ததில் ஒரு சிறு தொகையைச் சாமிக்குப் பயன்படுத்த நீ கற்றுக்கொள்"  என்று சொல்லி அவர் போய்விட்டார்.  அங்கு அவனுடைய நண்பன் ஒருவன் அப்போது வந்தான்.  "என்ன, முகம் வாடியிருக்கிறது" என்று கேட்டு, நடந்ததை அறிந்துகொண்டான்.

"எழுபது வெள்ளியை என்ன செய்தாய்?  அதில் ஒரு சிறு பகுதியையாவது சாமிக்கு ஒதுக்கி இருக்கலாமே.  இது உன்னுடைய  மடத்தனம் தான். எப்படியும் சாமிக்கும் பூ போய்ச் சேர்ந்துவிட்டது!  இனிச் சாமி பெயரைச் சொல்லி நீ எதுவும் கேட்டிருக்கக் கூடாது. சாமிக்கு வைத்ததற்கு இழப்பீடு வாங்குவது ஓர் அறியாமை  ஆகிவிடும்..  அதை இழப்பு என்று கருதும் உனக்கு எப்படி அருள் கிட்டும்? உன் அப்பன் உன்னிடமோ யாரிடமுமோ  'சாமிக்குப் பூ வாங்கித் தருவேன்' என்று சொல்லவில்லை. அந்த ஒப்பந்தம் இறைவனுடன் உனக்கு உள்ள ஒப்பந்தம்.  அதை உருண்டு புரண்டு அழுது புலம்பியாவது நீ தான் நிறைவேற்றவேண்டும்! உன் அப்பா "இதைத் தருகிறேன்" என்று சாமியிடம் சொல்லி இருந்தால் அதற்கு அவர் பொறுப்பாளி.  அவர் சொல்லவில்லை. இதற்குப் பிறரைப் பொறுப்பாளி ஆக்குவதற்கு உனக்கு இறைவன் எந்த அதிகாரத்தையும் தரவில்லை என்பதை நீ உணரவேண்டும்"  என்று சொல்ல, அம் மகன் ஒன்றும் மறுமொழி சொல்லாமல் இருந்துவிட்டான்.

ஒரு நாள் கழித்து அவனுக்கு அவனுடைய சாமியின் நினைப்பு மீண்டும் வந்தது. பூ வாங்கவோ காசில்லை. தோட்டத்தில் போய்ப் பார்த்தபோது ஒரு செடியில் மூன்று பூக்கள் இருந்தன.  அதில் ஒன்றைச் செடிக்கே விட்டுவிட்டு, இரண்டு பூக்களைக் கொணர்ந்து அவனுடைய சாமிக்கு வைத்து வணங்கினான்.

ஒரு பூ என் காணிக்கையாகவும் இன்னொரு பூ என் தந்தையின் காணிக்கையாகவும் ஏற்றுக்கொள் என்று மனமுருகி இறைஞ்சினான்.

பூ என்பது மனத்தைக் குறிக்கிறது.  பூ மலர்வதுபோல் உள்ளமும் மலரும் தன்மையது  ஆகும்.  பூ வைத்தால் 'என் மனத்தை உனக்குத் தருகிறேன்' என்பதற்கு அறிகுறி. இறைப்பற்று முதிர்ந்த நிலையில் பற்றன் தன் மனமலரை இறைவன்முன் வைத்து வணங்குவதும்   உயர்மலர்  அது ஆகும்  .  அம்மகன் பின்னர் வைத்த இரண்டில் ஒரு பூ அவன் உள்ளத்தையும் இன்னொரு பூ அவன் தந்தையின் உள்ளத்தையும் படியொளிருமாறு மனத்தில் எண்ணிக்கொண்டு,  ஏற்குமாறு கேட்டுக்கொண்டான். தொழுகையில் இது சரியானது: பிறருக்காகவும் இறைஞ்சும் உள்ளம் இவனுக்கு வந்துற்றது. செடியை மொட்டையடித்துவிடாமல் சிறிது விட்டுவைக்கும் இரக்கமும் இவனுக்கு உண்டாகிவிட்டது.  செடிகொடிகள் முதல் எல்லா உயிர்கள் பாலும் இரங்கும் மனம் ஒரு பற்றனுக்கு வேண்டும்;  அதையே இறைவனும் விரும்புகிறார் என்பது பற்றாளனின் உணர்வாய் இருத்தல் முதன்மைப் பண்பாகும்.

நம்  செயலுக்கு நாமே பொறுப்பேற்க வேண்டும். பிறருக்காகவும் இறைஞ்சுதல் வேண்டும்.  ஒரு பற்றாளன் தற்குறியாதல் கூடாது.

அறிக மகிழ்க.

மெய்ப்பு பின்னர்.

குரங்குக்கு மறு பெயர்கள்

 தமிழ்நாட்டின் பல இடங்களில் குரங்குகள் மிகுதியாக உள்ளன.  இவை பல்விதமாயின வேடிக்கைகளையும் குறும்புகளையும்  செய்து வருகை புரிவோருக்கு எரிச்சலையும் மகிழ்ச்சியையும் விளைவிப்பன.  இங்கு( மலேசியா),  எங்கள் வீட்டுக்கு வெளிப்புறத்தில்  வாழை மரம், மாமரம், முருங்கை எனப் பல மரங்கள் இருந்தன.  அவற்றில் வந்து அமர்ந்துவிட்டுச் சலிப்பினாலோ என்னவோ உடனே கூரைக்குத் தாவிச் சென்று அங்குள்ள ஓடுகளைப் பிய்த்துக் கீழே எரியும் குறும்பு வேலையையும் செய்துள்ளன.  இந்தத் தொல்லை கொஞ்ச காலம் நீடித்திருந்து, அவைகள் வாழ்ந்த ஆற்றோரத்தில் வீடுகள் கட்டப்பட்டு,  அங்கு வேலைசெய்த குத்தகைத் தொழிலாளிகளாலும் இயந்திரங்களாலும் அவை கொல்லப்பட்டும் விரட்டப்பட்டும் போய் இப்போது அவை இல்லையாயின.  இந்தக் கோவிட்டுக்கு முன்புவரை அங்கு அமைதி நிலவிற்று என்றுதான் சொல்லவேண்டும் . இன்னும் அங்கு போய்ப் பார்க்கப் போக்குவரத்துகள் திறக்கப்படாதுள்ளன.

சில ஆண்டுகட்குமுன் நாங்கள் மருதமலை  சென்றிருந்த போது, எங்கள் பாட்டியின் வெற்றிலை பாக்கு முடிச்சைக் குரங்கு எடுத்துக்கொண்டு போய் மற்ற குரங்குகளுடன் சேர்ந்து பிய்த்து எறிந்துவிட்டன.  அப்புறம் கடைத்தெருவில் போய் மீண்டும் தேடி வாங்க வேண்டி நேர்ந்தது.

இவ்வளவு நெருக்கமாக அறியப்பட்ட  குரங்குகளைப் பற்றி எழுதுவதில் மகிழ்ச்சிதான்.  இராமாயணத்தில் ஒரு பாத்திரமாக இது வருகிறது என்று எண்ணிடினும்,  உண்மையில் அங்கு அனுமன் என்ற பெயருடன் வருபவர் ஓர் பத்தி~ ( பற்று > பற்றி > பத்தி > பக்தி ) ~மான்   மற்றும் அரசர் ஆவார்.'  வையத்து வாழ்வாங்கு வாழ்ந்தோன் வானுறையும் தெய்வத்துள் வைக்கப்படுமென நாயனார் நயந்த குறளுக்கொப்ப,  இற்றை நாளில் வணங்கப் படுபவரும் ஆவார்.  நன்மையே புரிந்த இவர்தம் நாமம் போற்றி.

குரங்குக்குக் "கபி" என்ற பெயரும் உளது. "மந்தி சிந்து கனிகளுக்கு வான்கபிகள் கெஞ்சும்." என்ற பாடல்வரி நினைவுக்கு வருகிறது.  மரக்கிளையைக் குறிப்பதும் காட்டைக்குறிப்பதும் உடைய பல்பொருட் சொல் கவை என்பது.  இச்சொல்லுக்குப் பிற பொருளும் உள.  கவை + இ >  கவி > கபி .  ஐகாரம் கெட்டது.   அடுத்து வகர பகரத் திரிபு. இது மரக்கவைகளைப் பற்றித் தாவித் திரிவன என்பது பொருள். ஆனால் குரங்கு என்ற  பெயர் ,  குரல், குரை என்ற ஒலிசெய்தலுடன் தொடர்புடையது.  குர்+ அம் + கு என்ற எழுத்துகள் புணர்ந்த சொல்லுக்குப் பொருள்  "குர்ர்" ஒலியுடன் அமைந்த விலங்கு என்பதுதான்.  குரவை  ( சிலப்.  ஆய்ச்சியர் குரவை ),   குரு , குரவர் முதலிய சொற்களும் ஒலி பற்றிய கருத்துகளை உள்ளடக்கியவையே ஆகும்.

ஒலிபற்றிச் சொல் அமைந்தது  சரிதான்.  அது கொம்பேறித் தாவும் குரங்கு ஆயிற்றே.  அக்கருத்தை அடக்கிய இன்ன்னொரு சொல் உண்டா எனின், தமிழில் உண்டு.  மரத்துக்கு மரம் கடந்து வாழ்வதால்,  அது "  மரக் கடம்".  (வேங்கடம் -  கடக்கும் வெம்மைமிகு மலை).  ஆயின் இச்சொல் திரிந்து மர்க்கடம் என்று வழங்குகிறது.  இது வருத்தகம்1 என்பது வர்த்தகம் என்று மாறியது போல்வது.  கொம்புகளை த் தழுவி (மருவி)  இடம்பெயர்தல் செய்வதால்,    மருக் கடம் >  மர்க்கடம் எனினும் ஒக்கும்.  இவற்றுக்கு அடிச் சொல் மர் என்பது ஒன்றுதான். உள்ளுறையின் வரையறவு  சற்றே வேறுபட்டாலும் இரண்டும் குரங்குடன் ஒன்றிப் பொருந்துவனவே.

அறிக மகிழ்க.

மெய்ப்பு பின்னர்.  

1  வருத்தகம் >  வர்த்தகம்:   பொருள்களை வருத்துவது:  அதாவது வருவிப்பது.  அது பின்பு  பொருள் ஏற்றுமதியையும் குறிக்க விரிந்தது.

கேந்திரம் என்பது

இன்று இன்னொரு தமிழ்ச்சொல்லை நாம் கவனித்தறிவோம்.

பண்டை நாட்களில் போர்க்களத்தில் கொடிகள் பல்வேறு வேலைகளுக்குப் பயன்பட்டன.  அவற்றுள் ஒன்று  அழைப்பறிவித்தல் என்று சுருங்கச் சொல்லலாம்.

அதாவது ஒருவன் தன் கூட்டத்தார்  சற்று எட்ட   (சேய்மையில்)  நின்றால் அவர்களின் கவனத்தை ஈர்ப்பதற்கும்  அருகில் வருமாறு அழைப்பதற்கும் கொடியசைப்புகளைப் பயன்படுத்தினான்.  தன் கூட்டத்தார் சூழ நின்ற போது இவன் பெரும்பாலும் ஒரு நடுவிடத்தில் நின்றுகொண்டே தன் கொடியை அசைத்தான்.  எல்லோரையும் சமதூரத்திலிருந்து அருகில் வரச்செய்வதற்கு ஒரு நடுவிடமே சாலச் சிறந்தது ஆகும்.  ஒலி எழுப்புவதற்கும் அத்துடன் கொடி அசைப்பதற்கும் ஏற்புடையதுமாகும்.

அழைத்தலுக்கு இன்னொருவழிச் சொலவு " கேதல்"  " கேதுதல்"  என்பனவாகும்.  கேள், கேட்டல் என்பனவும் இவற்றுடன் தொடர்புடைய சொற்கள் என்பது விளக்காமலே  தெளிவுறும்.  இது நடுவிடத்திலிருந்தே பெரிதும் நடைபெற்றதால் கே > கேந்திறம் > கேந்திரம் என்ற சொல் உருவாயிற்று.  இது பெரும்பாலும் படையணியினர் அல்லது கள்ளர்குழுவினர் அமைத்த சொல் ஆகும். கேள்திற நடுவிடமே கேந்திரம்  ஆயிற்று. இதுவுமது: கேள்திறம் > கேத்திரம், இது மெலிந்து  கேந்திரம் ஆகுமென்று கூறினும் வேறுபாடில்லை என்பதறிக.

அறிக  மகிழ்க.

மெய்ப்பு பின்னர்..