விகட

வடமொழி  எனப்படும் சங்கதத்தில் முன்னொட்டுக்களாம் துணைச்சொற்கள்    பல . சில முன் கண்டோம்.  

இன்னும் ஒன்று காண்போம் .

விழு-  என்னும் சொல் சிறப்பு குறிக்கும்.   விழுமியது என்றால் சிறப்பானது என்பதாம். இச்சொல்லின் முதலெழுத்து மட்டும் எடுத்துக்கொள்ளப்பட்டது.

விகட  :   exceeding the usual measure.  (and other meanings).

வி :  சிறப்பு.

கட  என்பது  கடந்த நிலையைக் குறிக்கிறது.

எனவே  விகட என்றது  சிறப்பாகக் கடந்தது என்று பொருள் .

இன்று காட்டப்பெற்ற சொல்லின் இரு கூறுகளும் தமிழிலிருந்து  எடுக்கப்பட்டு அமைந்தவை. ஆகும் .

இங்ஙகனம்  பல உள . 

source of prefixes

தமிழில் பின்னால் கொண்டு ஒட்டப்பெறும் விகுதிகள் அல்லது பின்னொட்டுக்களே மிகுதி என்பது உங்கட்குத் தெரிந்ததே. தமிழிலும் முன்னொட்டுக்கள் உள்ளன எனினும் அவை

மிகக் குறைவே. ஏனைப் பிற்கால மொழிகளில் அவை பல்கிப் பெருகின. முன்னொட்டுக்கள்  பிற்காலப் புனைவுகள் என்று கொள்வதே சரியென்று தெரிகிறது.

கிராமம் என்ற சொல், சிற்றூர் என்று பொருள்படுவது. சிறிய ஊரைக் குறிப்பதற்குத்  தமிழில் பல சொற்கள் உள. (   ஊர்ப் பெயர்களை ஆராய்ந்தால் இது புரியும்.)  அவ்வசதி இல்லாத அல்லது குறைந்த  மொழியில் அதனை ஏற்படுத்தவே வேண்டும். எப்படி?

“குறு” என்பது குறுமை அல்லது சிறியது எபதைக் குறிக்கும் சொல். இதை இன்னும் குறுக்கி. கு- என்று வைத்துன்க்கொள்ளுங்கள் .

கு + கிராமம் > குக்கிராமம்.

இதில் கு என்பது தமிழ்; கிராமம் என்பது அயல்.

அல் என்பது "அல்லாதது" என்று பொருள் படும். அல்ல, அன்று, அல்லன், அல்லள், அல்லை என்ற பல இதை அடியாகக் கொண்டவை.

இது:

அல் +திணை = அஃறிணை;

அல் + வழி = அல்வழி.

என்று முன்னொட்டாக நின்றது.

இது லகர ஒற்றை இழந்து பின் "அ" என்று மட்டும் நின்றது. அந்த நிலையில்:

அ+ நியாயம் = அநியாயம்;

அ+ க்ரமம் = அக்கிரமம்;

அ+ நீதி = அநீதி.

எனப் பல சொற்களில் முன்சேரும். அது முன்னொட்டாகி விட்டது.

unforeseen  என்பதில் அது இல்லையா?  அல் >  un

அல் என்ற தமிழ்ச்சொல் உலகிற் பல மொழிகளில் சென்று சேர்ந்துள்ளது.

இந்தோ ஐரோப்பிய மொழிக் குடும்பத்தினரே இதை முழு மூச்சாகப் பலவேறு வகைகளில் கடன்கொண்டனர்

=====================================================================

for authorls   use

note vivaram


re-edited after the appearance of  certain errors not in the original.

முழுச்சொற்கள் புணர்ச்சியும் சொற்புனைவுத் திரிபுகளும்

இதைப்பற்றி  ஆங்காங்கு சொல்லமைப்புக்களை விரித்துரைக்கும்போது குறிப்பிட்டிருக்கிறோம்.  என்றாலும் இங்கு மீண்டும் விளக்குவதில் தவறில்லை என்று நினைக்கிறோம்.

இப்போது "மக்கள் "  என்ற  பழந்தமிழ்ச் சொல்லை எடுத்துக்கொள்வோம். இச்சொல் தமிழிற் பண்டை நூலாகத் திகழும் தொல்காப்பியத்திலும் இடம்பெற்றுள்ளது.

இச்சொல்லில்  பிரிக்குங்கால் முன் நிற்பது  மக என்ற அடிச்சொல்லே.  மக என்பது  தாய் தந்தையிலிருந்து  பிறந்தது என்று பொருள் தரும்.

மக என்பதனுடன் "கள்" என்ற  பன்மை விகுதியைக் கொண்டு சேர்க்கும் போது 

மக + கள் =  மகக்கள்  என்று வரவில்லை.

மக்கள்  என்றே வந்தது.

ஏன்  மகக்கள்  என  வந்திலது  என்று  கேட்க வேண்டும். 

கள் என்பது ஒரு விகுதியாக இல்லாமல் முழுச்சொல்லாய் இருந்தால், இரு முழுச்சொற்கள்  ( நிலைமொழியும்   வருமொழியும் ​)  புணரும் புணர்ச்சியாக  இருக்கும்.  அப்போது  "மகக்  கள் "  என்று வருவதே சரி . கள் என்பது ஒரு குடிபொருள் ஆதலின்  மகக் கள்  என்பது  பிள்ளைக்குரிய குடிக்கும் கள் என்று 
பொருள் போதரும்.

கள் என்பது விகுதியாதலின் மக​ + கள் =   மக்கள் என்றே சொல் அமைந்தது.

இதேபோல்  மக+ அன்  என்பது  மகவன் என்னாது  மகன்  என்றே வரும்.  மகவன் என்று வகர உடம்படு மெய் வராது, 
வந்தால் "மகவினை  உடையோன் "  என்று பொருள்தரும். வேறு சொல்.

இதேபோல் :

அறு +  அம் -=  அறம். (தருமம் )
அறு + அம்  =  அற்றம். (தருணம்)

விகுதிப் புணர்ச்சி நிலைமொழி வருமொழிகளின் புணர்வின் வேறுபட்டதென்று  உணர்க.