யாவருக்கும் இனிய புத்தாண்டு 2022 வாழ்த்துக்கள்
இரண்டா யிரத்திரு பத்திரண்டே வந்திடுவாய்
அரண்ட நோய்ச்சூழல் அற்றநலம் தந்திடுவாய்
புரண்டு நிலைதவறாப் பொருளியலை உய்த்திடுவாய்
வரண்டு குலைவறியா வாழ்வுநிலை மெய்ப்படவே.
மாய்வுற்ற மக்களுக்குக் கண்ணீரால் அஞ்சலியே
சாய்வுற்ற செய்தொழில்கள் சடுதியில் மேலெழவும்
நோய்நுண்மிப் போர்மூளா நுவல்வாழ்வு யாம்பெறவும்
தாய்ப்புவியே செழிப்புறவும் தந்திடுக நீயருளே.
இன்று வசிட்டர் என்ற தொன்மப் பாத்திரமானவரை முன்வைத்து, அவர்தம் பெயர் வந்தவாறு அறிந்து இன்புறுவோம்.
நாம் பல தொன்மப் பாத்திரங்களின் பெயர்களை ஆய்ந்து அறிந்துள்ளோம். இராவணன் என்பது " இரா வண்ணன்" என்பதன் இடைக்குறை என்பதை அறிவித்தோம். கைகேயி என்பதைக் கையின் இறுதிவரை நீண்டு தொடும் கேசம் அல்லது முடியுடையவள் என்பதைத் தெளிவுறுத்thதினோம். தமிழ்மொழியின் மூலம் பல தொன்மச் சொற்களை விளக்கவியலும் என்பதையும் தமிழின் விரிவையும் இவ்வாய்வுகள் வெளிப்படுத்தின. இத்தகு சொற்களுக்கு முன்பே சில விளக்கங்களைச் சிலர் முன்வைத்திருந்தனர். அவர்கள் தமிழாற்றின்வழி இச்சொற்களை அணுகவில்லை. மேலும் வான்மீகி என்னும் புலவர் சங்கப்புலவருமாவார் என்பது காரணமின்றிப் புறம்வைக்கப்பட்டது.
பதிதல் என்பது வினைச்சொல்லாகும். இது வதிதல் என்று திரியும். தாம் வதியும் மன்பதையில் ( சமூகத்தில் ) வாழ்வோரிடத்து மிகுந்த இட்டம் அல்லது மன ஈடுபாடு மிக்கவர் என்று இந்தப் பெயர் தமிழில் பொருள் தரும்.
பதிதல்: வதிதல். (பகர வகரப் போலி )
வதி - வசி ( தகர சகரப் போலி).
வசி + இட்டவர் > வசியிட்டர் > வசிட்டர் > வசிஷ்டர்.
சுற்றி வாழ்வோர்பால் மனத்தை இட்டவர். அதாவது அவர்களுக்கு எப்போதும் நன்மை செய்பவர்.
இதில் வகரம் குன்றிவரச் சொல் ஆக்கப்பட்டது.
ஆகவே இவ்விருடியின் பெயர் தமிழில் சிந்தித்து ஆக்கியுள்ளனர்.
அறிக மகிழ்க.
மெய்ப்பு பின்னர்.
நாய்போல உருவம் இருந்தாலும் --- ஒரு
முயல்போல முடியிருக்கவேண்டும்,
வாய் மூக்கு கண்களோடு ---- நான்
அப்போதுதான் அழகாய் இருப்பேன்,
என்று சொல்கிறதோ இந்தச் சிறுநாய்?
இந்த நாய்க்குட்டியின் பெயர் ஃபெரா!
ஃபெரா பேராவலுடன் உங்களைப் பார்க்கிறது.
தமிழர் திரைகடலோடியும் திரவியம் தேடியவர்கள் என்பது தமிழர்தம் வரலாற்றினாலும் தமிழர் நண்ணில( மத்திய )க் கிழக்கிலும் சுமேரிய, மெசோபோடேமியா முதலிய இடங்களிலும் காணப்பட்டதாலும், தமிழ்மொழிச் சொற்களுடன் இணையானவை ஆப்ரிக்காவிலும் இன்ன பிற பழங்குடியோர் மொழிகளிலும் அறியப்பட்டதாலும் ஆன உண்மை பற்றிய செய்திகள் கருதத்தக்கவை ஆகும். இலாத்வியா என்னுமிடத்தில் ஒரு சிறுதொகையினர் பேசிய மொழியிலிருந்து இலத்தீன் உரோமப் பேரரசுக்கு செப்பம்செய்யப்பட்டு விரிவு படுத்தப்பட்ட ஞான்று, தமிழகத்துப் புலவர்கள் விளக்குநராச் செயல்பட்டுச் செற்களும் வழங்கியதைச் சென்னைப் பலகலைக்கழக வரலாற்றுப் பேராசிரியர் ஒருவர் தம் ஆய்வு நூலில் குறிப்பிட்டிருப்பதம் இருளில் ஒளியாம் செய்தியே ஆகும். உலகப் பெருமொழிகட்குத் தமிழின் தரவுகள் இன்னும் ஆய்வு செய்யப்படாமலே உள்ளன.
இதன் தொடர்பில் சிங்கம் பற்றிய ஐரோப்பியச் செற்களைத் தமிழ்ச் சொற்களுடன் ஒப்பாய்வு செய்வது ஒரு நல்ல முயற்சியாகும்.
அரிமா சிங்கம் முதலிய சொற்களை ஆய்ந்து அவை சுருங்கிவரும் தொகையினவை ஆனதால் அவ்விலங்குக்கு ஏற்பட்ட பெயரென்பதைச் சுட்டினோம்.
ஆங்கிலத்தில் வரும் லயன் என்ற சொல்லையும் அதற்கான மற்ற ஐரோப்பிய மொழிகளில் வழங்கும் சொற்களையும் காணுங்க்கால், அவையும் சிங்கமெனும் விலங்கு அருகிவருதல் எனற்பாலதையே சொல்லமைப்புக் கருத்தாக நமக்குக் காட்டுவதாய் உள்ளது. அருகுதல், சிங்குதல், இல்லையாதல் --- இறங்குமுக நிகழ்வுகளாதலின் ஒரியல்பினவாம்.
சிங்கங்கள் ஐரோப்பியக் கண்டத்தில் இலவாயின
பழைய ஃப்ரீசிய மொழியில்: இலவாயின - இலாவா.
இடை டச்சு மொழியில்: இலவாயின - இலவே
பழைய ஜெர்மன் மொழியில்: இலவாயின - இலவோ.
ஸ்லவோனிக்: இலவாயின - லிவ்வு
செக் மொழியில் இலவாயின் - லெவ்
பழைய ஐரிஷ் - இலவாயின் - லெயோன்
இவ்வாறு நோக்குங்கால், இல் என்ற அடிச்சொல்லுடன் தொடர்பு கொண்டவையாகவே ஐரோப்பியச் சொல்வடிவங்கள் உள்ளன. யாரும் ஒத்துக்கொள்ள வேண்டுமென்பதற்காக எதையும் நாம் சொல்வதில்லை.
மாறுபாடு வருமிடங்களைச் சொல்வதிலேதான் நமக்கு மனமகிழ்ச்சியே வருகிறது.
ஐரோப்பாவில் சிங்கங்கள் இல்லையாகிவிட்ட நிலையைத்தான் -----
இல்லை > இல்லையோன் > லையோன் > லயன் என்பவை அடியொற்றிவருகின்றன.
இலக்கியத் தமிழிலே சொன்னால் சிங்கங்கள் இல்லவை (தமிழ்) ---லவை -- லபை, லவை. ---- இவை எகிப்திய வடிவங்கள்.
சிங்கம் பற்றி வினவிய காலை எந்தத் தமிழன் இல்லை என்று சொன்னானோ, அந்தச் சொல்லே சிங்கத்துக்கும் பெயராய் அங்கு உலவுவது, மகிழத்தக்க செய்திதான்.
அருகுதல் ( குறைதல் ), சிங்குதல், இல்லையாதல் என்பவையே --- சிங்கங்கள் குன்றிய -- குறுகிய நிகழ்வைக்கொண்டே, அவற்றுக்குப் பெயரும் வந்துள்ளது என்பது யாம் இதன்மூலம் அறிந்துகொண்டது ஆகும். எம்போலவே எல்லாரும் சிந்திக்கவேண்டுமென்றால் எல்லாரும் சிவமாலா ஆகிவிடுவர் என்பது உண்மையாகிவிடும். மாறுபட்டுச் சிந்திப்போர் நம்மிலும் மேலானவர்கள். எதிலும் பெருமையும் இல்லை, சிறுமையும் இல்லை. சொல்லிக்கொண்டே இருப்பது நம் கடன்.
அறிக மகிழ்க.
மெய்ப்பு பின்னர்.
This dog says to you
And you will like it too:
When the day is too hot,
Wear your sunglasses
Protection of eyes is sought,
And any hot day passes.
Photo by Mrs Roshini Othneil.
இவர்கள் வீட்டில் ஐயப்பனுக்கோ
ஏற்றி வைத்திட்ட இருக்கை;
இனிய வாச மலர்களைத் தூவிப்
போற்றிக் கவின்பெறு இருகை;
பார்புகழ் வெள்ளியில் மகுடம்,
சுற்றிக் கழுத்தினில் சுந்தரப் பூக்களில்
சூர்த்தல் தவிர்த்திடும் மாலை
அன்பொடு பண்பினில் அன்பர்தம் கைகளால்
ஆசீர் விளங்கிடும் பொட்டு;
அருகினில் கிண்ணங்கள் அவற்றினுள் வைகிய
சந்தனம் குங்குமம் நீறு.
எல்லாம் உடையவன் நீயே
எங்களுக்கே அருள்வாயே.
அறிக மகிழ்க
மெய்ப்பு பின்
தொல்காப்பியத்தின் பாயிரத்தில் பனம்பாரனார் ஓர் அறிமுகச் செய்யுள் இயற்றியுள்ளார். அறிமுகச் செய்யுள் என்று இற்றை மொழியால் நாம் குறிப்பிடுவதை, "பாயிரம், முன்னுரை, அணிந்துரை..." என்று பல பெயர்களால் முன்னோர் அழைத்தனர்.
ஒரு முதற்செய்யுளிலே, அவர் பெரும்புலவர் என்பது தெரிகிறது. அவர் இயற்றியதாகச் சொல்லப்படும் வேறு எந்தச் செய்யுளையும் யாம் கண்டதில்லை. இருக்கலாம். உங்களுக்குத் தெரிந்தால் பின்னூட்டம் இட்டுப் பகிர்ந்துகொள்ளுங்கள்.
தமிழ்மொழியின் ஈடு இணையற்ற பெருநூலுக்கே முன்னுரை வழங்கும் பெருமை பெற்றவர், தொல்காப்பியனாரைப் போலவே பெரும்பாவலராய் இருந்திருக்கவேண்டும்.
"புலம் தொகுத்தோனே போக்கறு பனுவல்" என்று மோனைநயத்தோடு பாடுகிறார். புலம் - தாம் ஆய்ந்து கண்டவை; தொகுத்தோன் - அப்படிக் கண்டுணர்ந்த எல்லாவற்றையும் சொல்லாமல் தமிழை அறிந்துகொள்ளத் தேவையானவை மட்டும் சொல்லுதல் மேற்கொண்டோன். போக்கு என்றால் குற்றம் குறைகள். போக்கறு பனுவல் என்றால் எந்தக் குற்றங்களும் காணவியலாத பனுவல். இவ்வாறு பனம்பாரனார் தொல்காப்பியரையும் அவர்தம் பனுவலையும் புகழ்கிறார். எதற்குப் புகழ்கிறார், தமிழை அறியாத பலர் அறிந்து கொள்ள ஊக்கமளிக்கிறார்.
இவ்வளவு பெருமைகளுக்கும் சொந்தக்காரரான தொல்காப்பிய முனிவர், ஐந்திரம் நிறைந்தவர் என்று பனம்பாரனார் தெரிவிக்கிறார். அதாவது ஐந்திரம் என்பவை யனைத்தும் முற்றக் கற்றவர் என்று தொல்காப்பியரைப் பனம்பாரனார் குறிப்பிடுகிறார்.
இங்கு, ஐந்திரம் நிறைந்த தொல்காப்பியரென்ற சொற்றொடர் தொல்காப்பியருக்கு அடையான ( qualifying or modifying the name Tholkaappiyar) ஒன்றாக வருகிறது. தமிழ்மொழியின் அடையாக வரவில்லை.
பெரும்புலவரான கா. சுப்ரமணியப் பிள்ளை, தமிழ் மொழியில் ஐந்திரம் என்ற இலக்கணம் இருந்து அதைத் தொல்காப்பியர் முற்ற அறிந்தவர் என்ற கொள்கையை முன்வைத்தார்.
மற்றவை பின்பு.
அறிக மகிழ்க.
மெய்ப்பு பின்னர்.
இன்று நவம் என்ற சொல்லை முன்வைத்து நம் ஆய்வினைத் தொடங்குவோம்.
புதியது எதுவும் நல்லதாகவும் ஏற்கத்தக்கதாகவும் இருக்கும். அதனால் மனமகிழ்வும் உண்டாகும். எனவே நல்லது என்ற ஆதிக்கருத்திலிருந்து, புதுமை என்ற கருத்து தோன்றுவதாயிற்று.
புதியதாக உருவாக்கப்பட்ட ஒரு நச்சுத்திரவம், நல்லது என்று கூறமுடியுமா என்று நீங்கள் கேட்கலாம். புதுமையில் நல்லதும் கெட்டதும் இருக்குமாயினும், இச்சொல்லினமைப்பில் நல்லதையே புதுமை எனக்கொண்டு, தீயதை ஒரு புதுமை என்று போற்றிக்கொள்ளவில்லை என்று தெரிகின்றது. ஆகவே, இது ஒரு காரண இடுகுறிச்சொல். நாலுகால் உள்ளதெல்லாம் நாற்காலியாயினும் நாயை நாற்காலி என்ற சொல் குறிப்பதில்லை, அதனால் அதைக் காரண இடுகுறி என்று இலக்கணம் வகைப்படுத்தும்.
நாறுதல் என்ற சொல்லும் நல் என்பதினின்று அமைந்தது. நாற்றத்தில் ( கெட்ட வீச்சத்தில் ) நன்மை எதுவுமில்லை ஆயினும், நல் என்பது பொருளிழந்து விட்டது என்பதை உணர்க. இவ்வாறு சொற்கள் அமைந்துள்ளபடியால், நல்லது புதுமையானதும் கெட்டதும் ஒரு புதுமையாதல் கூடுமென்பதும் நன்மை புதுமை என்ற கருத்தை வீழ்த்திவிடாது.
இதுபோலும் சொற்களில் பொருண்மை என்பது ஓர் எல்லைக்குட்பட்டுப் பொருள் உணர்த்துமென்று அறிக. மாவை நீரில் தோய்த்துவைத்துக் கொஞ்சம் புளிக்கவும் வைத்து அப்புறம் சுடுவதுதான் தோசை: தோய்> தோயை > தோசை ஆனது. யகர சகரப் போலியால் அவ்வடிவடைந்த சொல். ஆனால் தோய்த்து வைத்தவை அனைத்துமே தோசை என்ற பெயர்க்குரியன அல்ல. ஆகவே பொருண்மை ஓர் எல்லைக்குள் நின்றுவிடுகிறது. ஒம்னிபஸ் என்றால் எல்லார்க்கும் உரியது என்ற ஆங்கிலப் பொருண்மை உடைய சொல். ஜிஎஸ்டி என்ற வரி பொருள்வாங்கின எல்லாரும் கட்டவேண்டி உள்ளது அதனால் ஜிஎஸ்டி என்பது ஒம்னிபஸ் ஆகிவிடாது. காரண இடுகுறி என்பதைத் தமிழ் இலக்கணம் எடுத்துக்கூறி யிருந்தாலும், இது எல்லா மொழிகளிலும் கண்டுணரக் கூடிய ஒரு இலக்கணச் சித்தாந்தமே ஆகும்.
நல் என்ற சொல்லினின்று உருவான ஒரு சொல், புதுமை என்பதைக் குறிப்பதாயின் அது தொடர்புள்ள இன்னொரு பொருளில் சென்றுவிட்டது. இத்தகு பொருள் மாற்றத்தினால் அது திரிசொல் ஆகுமென்று திரிசொல்லுக்கு இலக்கணம் சொல்லப்பட்டுள்ளது.
நல் > நல்வு > நல்வம் > நவம் என்றாகும். இவ்வாறன்றி, இதை, நல் > ந ( கடைக்குறை), ந+ அம் = ந+ வ்+ அம் > நவம் என்று இலக்கணம் கூறமுடியும். இங்கு வந்துற்ற வகர ஒற்று ( மெய்), விகுதியையும் சொல்லின் பகுதி அல்லது முதனிலையையும் உடம்படுத்துகிறது அல்லது ஒட்டுவிக்கின்றது. அதனால் அதற்கு உடம்படு மெய் என்று பெயர்.
நல் என்பது கடைக்குறைந்து ந என்று நின்று அதன்பின் விகுதி, உடம்படுமெய் ஏற்றதுபோலவே, பிற சொற்களும் அமைந்துள்ளன. நீதி என்ற சொல்லும் அத்தகையது. வாதத்தில். வீழ்ச்சி பெற்றுவிடாமல் இருப்பதே நீதி. மேலும் சிந்திப்பாரின் எண்ணத்திலும் அது சரியாக நிற்பதாக உணரப்படுதல் வேண்டும். எனவே இச்சொல் நில் என்ற வினையினின்று அமைந்தது. நில் என்பது கடைக்குறைந்து நி ஆனது. பின் விகுதி பெற்று நி + தி > ( முதலெழுத்து நீண்டு) : நீதி ஆனது. இங்கு தி என்பது விகுதி. அஃதன்றியும், நீதி சொல்வோன், முன்வந்து நிற்கும் இருகட்சியினர்க்கும் இடையில் முரண்பாடு உற்று ஒரு பக்கமும் சாயாமல் இருக்கவேண்டும். ஆகவே முரண்படுவோரிடமிருந்து நீங்கி இருக்கவேண்டும். அதனாலும் , நீங்குதற் கருத்தில், நீ > நீங்கு ( கு என்பது வினையாக்க விகுதி); நீ + தி > நீதி எனினும் அது. ஆதலின் இச்சொல் இருபிறப்பி ஆகும். இங்கு நாம் காட்ட விழைந்தது, நில் என்பது கடைக்குறையாகி விகுதி ஏற்றமையே ஆகும்.
நீதி என்ற சொல்லைப் பிற அறிஞரும் உரைத்துள்ளனர்.
நவம் என்பது பலமொழிகளிலும் சென்றேறி வழங்கும் சொல். "நியோ" என்ற ஆங்கில முன்னொட்டும் ( prefix ) இதனுடன் தொடர்பு கொண்டது. ( For example, the word "neo-colonialism" )
அறிக மகிழ்க.
மெய்ப்பு பின்
ஒரு நேயர், சென்ற சனிக்கிழமை ( 25122021 ) வாழ்த்துச்செய்தி ஒன்றை அனுப்பியிருந்தார். அன்று சஷ்டி விரதம், அவர் ஓம் நமோ நாராயணா என்று தொடங்கி, சனிபகவான் - முருகன் இருவரின் அருளாசியுடன், மலரும் காலை மகிழ்ச்சியுடன் மலரட்டும் என்று வாழ்த்தினார்.
அவருக்கு நம் நன்றி.
சந்தோஷம் தரும் சனிக்கிழமை,
மலரும் காலை மகிழ்ச்சியுடன் மலரட்டும் என்றார்.
நாம் கூறியது:
சனிக்கிழமையா , உங்கள் ஆசியால் --- ஒரு
சாதனை நாளானதே!
தனிக்கருணையால் நம் முருகனின் ---- கானம்
தமிழுக்கு வேலானதே!.
நன்றி, நன்றி என்பதுதான்.
யாவருக்கும் மகிழ்வு பொங்குக.
Picture shows our blog well-wishers Mr and Mrs Othneil .
Christmas is a merry celebration
With two little ones in their arms
Happiness is beyond calibration
Ushering in all of life's charms.
A poem by Sivamaala blog.
Our Blog joins in to wish them a merry Christmas, a season full of joy and
a happy and prosperous 2022. Both Mr and Mrs Othneil firmly believe in World Peace and
positive human interaction towards that end.
கிறித்து பெருமான் பிறந்த கிருத்துமஸ் பண்டிகை கொண்டாடும் அனைவருக்கும் எங்கள் இதயம் கனிந்த வாழ்த்துகள்.
பறித்திட எண்ணினோரைப் பாவிகளை வென்று
கிறித்துயிர்த்த கீர்த்தி வரலாறு சொல்வர்,
அறத்தின் திறத்தோ டகிலத்துத் தோன்றும்
கிறித்துமசு வாழ்த்தே உரை.
தனித்தமிழில் துர்க்கையம்மனுக்குக் காடுகிழாள் என்பர். காடு என்ற சொல் பன்முகத் தன்மை வாய்ந்தது. காடு என்பது ஒரு வனத்தைக் குறிக்கும் என்பது நீங்கள் அறிந்தது.
கடு - இது ஒரு வினைச்சொல்லாகவும் இயலும். கடுத்தல் - கடுமையாதல். மென்மை இழத்தல் என்று வேறுவகையாகவும் சொல்வோம். கடு என்ற வினை, முதனிலை நீண்டு ( முதனிலை என்பது முதலெழுத்தை ), கடு> காடு என்று வந்து, கடுமையானது என்று பொருள்படும். எல்லாக் காடுகளும் ( அதாவது மரஞ்செடி கொடிகள் அடர்ந்திருப்பதாலும், எளிதில் துருவிச் செல்ல இயலாமையாலும் ) கடுமை உடையவை என்னலாம். கடுமை இல்லாத இனிமை தருமிடம் பூந்தோட்டமாக இருக்கலாம்.
கடமென்ற சொல்லும் கடுமையான இடம் குறிக்கும். எடுத்துக்காட்டு: வேங்கடம். வேகுங்கடம். வெம்மை மிக்கதும் கடந்து செல்லக் கடினமானதுமாகும். கடமென்பது ஒரு நிலைமை குறிக்கவும் வரும். எடுத்துக்காடு: சங்கடம். இது தங்கடம் > சங்கடமென்று திரிந்தது. தகரம் சகரமாகத் திரியுமென்பதை முன்னரே நம் இடுகைகளில் கண்டு தெளிந்துள்ளீர்.
கடு + அம் = கட்டமென்பதும் கடினமான நிலையே ஆகும். அது பின் கஷ்டம் என்று மெருகுபெற்றமைந்தது பேச்சில் வழங்கி வருகிறது. அயலொலி விலக்க, கட்டம் ஆகிவிடும். கட்டமென்ற நிலையில் அது கோடுகளால் இட்ட கட்டங்களைக் குறிக்கவும் வருமாதலால் கவனமாய் இருக்கவேண்டும்.
காடு என்பது எளிதில் துருவிச் செல்ல இயலாதது என்று கூறினோம். அதனாலேதான் அதற்கு அப்பெயர். காட்டில் வாழ்பவள் துர்க்கை என்று எண்ணியதால், அவள் காடுகிழாள் எனப்பட்டாள். பெண்தெய்வங்கள் காடுகளிலும் மலைகளிலும் இயங்கு ஆற்றலுடன் திகழ்வதாக மனிதன் உணர்ந்த உணர்வே, இவற்றைக் கூறிப் பலவாறும் அத்தெய்வங்களைய் புகழ் வைத்தது மனிதனை. எங்குமுள்ள ஆற்றலள் கடவுள் ஆதலால், காட்டிலும் இருப்பவள்; வீட்டிலும் இருப்பவள் அவளில்லாத இடமில்லை என்று முடிக்க. ஆகவே காடுகிழாள் என்ற பெயரின் தத்துவத்தை நாம் உணர்ந்து மகிழலாம்.
துர்க்கை என்ற சொல் தமிழிலும் சமத்கிருதத்திலும் ஆய்வு செய்யப்பட்டுள்ளன. மூவேறு முறைகளில் சமத்கிருத்தத்தில் விளக்கி உள்ளனர். இவற்றை அவை கூறும் நூல்களில் காண்க.
எங்கும் எதிலும் துருவிச் செல்லும் ஆற்றல் துர்க்கை அம்மனுடையது. ஆகவே துருவிச் செல்லுதல் என்ற பொருளில், துரு > துருவு; துரு > துருக்கை > துர்க்கை என்ற சொல் தமிழில் .அமைந்தது .
வருதல் வினைச்சொல்:
வரு > வருக்கம்,
துறத்தல் வினைச்சொல்:
துற > துறக்கம்
என்ற சொற்களில்போலவே, துருக்கை என்பது அமைந்து பின் துர்க்கை ஆயிற்று. பொருள்களை வருவித்துப் பகிரும் வணிகமுறை வரு > வருத்தகம்> வர்த்தகம் என்று திரிந்ததுபோலுமே இது.
தெய்வங்கள் பற்றித் தொன்மக் கதைகளும் உள. இவற்றைத் தொன்ம வரலாறு என்னலாம் ( புராணங்கள் கூறுவது ). அவற்றின்படி துர்க்கையம்மன் பைரவர் பெருமானின் தாய் என்ப.
காடுகளை துருவி நிற்கும் ஆற்றல் கடுமையான ஆற்றலே. இத்தெய்வத்தை காடுகிழாள் என்றதும் துர்க்கை என்றதும் கடினம் கடந்துசெல்லும் ஆற்றலால் என்பதை உணர்க. கடு என்ற வினையடியாகவும் உரியடியாகவும் பிறந்த இச்சொல், மரஞ்செடிகொடி உடைய காட்டை மட்டுமன்றிம் கடந்து செல்ல நாம் தாளம்போடும் தொற்றுநோய்க் காட்டையும்கூடக் குறிக்கும். இதுவும் ஒரு காடுதான்; நம் கண் காணாத காடு.
கடினமெல்லாம் கடக்கும் தெய்வம் துர்க்கை.
இதைக் கடக்கத் தெய்வமாகிய துர்க்கையின் துணை மேவுக.
அறிக மகிழ்க
மெய்ப்பு: பின்னர்.
நீளுலகின் துயர்போக்கக் கைகுவித்தேன்
மன்பதையும் நோய்த்தொற்றால் பாங்கழிந்த
மாபிணியை மாற்றிடுவாய் வேண்டினேனே
கண்கடையால் பார்த்தெம்மைக் காக்கவென்று
கால்களிலே விண்ணப்பம் சேர்வினைதான்
தண்ணருளைப் பெறுவிக்கும் திண்ணமுற்றேன்
தாயிரங்கித் தரணிசெழிக் காதோஅம்மா.
-- சிவமாலாவின் கவி
நின் - உன்
திருமுன் - சந்நிதி முன்பு
தாள் - பாதங்கள்
மன்பதை -- மக்கள் கூட்டம்
மாபிணி - பெரிய நோய்
கண்கடை - கடைக்கண்
சேர்வினை - சேர்த்த செயல்
தண்ணருள் - குளிர் ந்த கருணை
தாய் இரங்கி - துர்க்கையே நீ இரங்கி
நாட்டுவானம் தொட்டு நிற்கும் ஐயப்பன்
வீட்டுவானும் தொட்டு நிற்பான் ஐயப்பன்
கூரைதொட மேடையேற்றி வைக்கிறோம்
கூடிநின்று கீர்த்திசொல்லி இலயிக்கிறோம்.
ஆயிரங்கள் இளைஞர்கூடித் தொழுகிறோம்
அவன் தெய்வக் கால்களிலே விழுகிறோம்
பாயிரங்கள் பாடல்பல சொல்கிறோம்
பாவம் தீமை என்றனைத்தும் வெல்கிறோம். (நாட்டு)
சாமியே சரணம் ஐயப்பா.
கவிதை: சிவமாலா
படம் மோகன் ரஜினி
( இங்குள்ள படத்தில் பாருங்கள். ஐயப்பன் வீற்றிருக்கும் உயரமேடையை)
இவ்விரண்டு சொற்களும் ஒரே பொருளுடையவைதாம். சொற்கள் என்ற முறையில் இருவேறு ஆகும்.
அரிமா என்பதை ஆய்வோம்.
அருகுதல் - இது குறைந்து வருதலைக் குறிக்கும் சொல். அருகு என்ற வினையில் கு என்பது வினையாக்க விகுதி. அரு என்பதே அடிச்சொல் ஆகும். அரு என்ற சொல்லிலிருந்தே அரியது ( அதிகம் இல்லாதது ) என்ற சொல்லும் வருகிறது. எனவே,
அரி - அரு+ இ > அதிகமில்லாத;
மா - விலங்கு,
என்ற பெயரைத் தமிழர்கள் இவ்விலங்குக்கு இட்டனர். பார்ப்பதற்கு அழகும் மிடுக்கும் உடைய இந்த விலங்கு, இல்லாமற் போய்விடுமோ என்ற கவலை, தமிழர்களுக்கு அன்று இருந்தது என்று இதன்மூலம் நாம் அறியலாகும்.
சிங்கம் என்ற சொல்லை ஆய்வு செய்வோம்.
அடிச்சொற் பொருள்:
சிங்குதல் என்றால் குறைதல்.
சிக்குதல், சிங்குதல் என்ற இரண்டு சொற்களும் தொடர்புடையவை. ஒன்று: எதுவும் சிக்கிக் கொண்டுவிட்டால் அதன் இயக்கம் குறைந்துவிடும், இன்னொன்று : சிங்குதல் அதனுடன் தொடர்புடைய பொருளே. ஒன்று "க்" என்ற கடின ஒலியையும் மற்றது " ங் " என்ற சற்று மென்மையான ஒலியையும் உடையவாக உள்ளன.
சிக்குவதால் ஒன்றன் ஓட்டம் அல்லது இயக்கம் குன்றுகிறது. அதனால் அதன் மெலி வடிவாகிய சிங்குதல் என்பதற்கும் அப்பொருளே ஏற்படுகின்றது.
இவை ஒரே மூலத்தினவாதல் பெரும்பாலும் உண்மை. இதற்கு ஓர் எடுத்துக்காட்டு:
பகு > பக்கு. ( பகுதி என்பது சொல்லமைப்புப் பொருள்). பக்கு> பாக்கு. (பகுதிகளாக வெட்டப்பட்ட கமுகு விதை அல்லது கொட்டை ).
பகு > பங்கு. ( இதுவும் பகுதிச் சொல்லமைப்புப் பொருளினதே ஆகும்.).
இன்னொன்று:
தகு : > தக்கு > (தக்கவைத்துக்கொள்ளுதல்).
தகு> தங்கு.
இப்போது சிங்கத்துக்கு வருவோம்:
சிங்குதல் To diminish, wane, decrease. ( இது செயப்படுபொருள் குன்றிய வினையாக வரும்.)
சிங்கங்கள் இந்தியாவில் ஒருகாலத்தில் காணப்பட்டுப் பின் அருகி அல்லது குன்றிவிட்டன என்பதை இந்தப் பெயர்கள் காட்டுகின்றன.
ஒரே கருத்தடிப்படையில் எழுந்த இந்த இரண்டும் தமிழ்ச்சொற்கள் என்பதை அவற்றின் பொருளொற்றுமை காட்டவல்லது. இரண்டு சொற்களுக்கும் தமிழிலே வினைசொற்கள் உள்ளன. தமிழ் இதனை ஏனை மொழிகட்குக் கொடைசெய்வதில் மகிழ்ச்சியே எனல்.
சிங்கம் என்ற சொல் தமிழ் என்று முடிவு செய்வதால் சமத்கிருதத்துக்குக் குறைவொன்றுமில்லை. அம்மொழியில் எண்ணிறந்த சிங்கப் பெயர்கள் கிடைக்கின்றன. சிங்கத்தோடு பல்வேறு தொடர்புகள் உடைய சொற்கள் இருநூற்றுக்கும் மேற்பட்டவை. அதனால் யாரும் கவலை கொள்ளவேண்டாம்.
பொருளொற்றுமை என்பது ஈண்டு ஒரு கவன ஈர்ப்பாகவே முன்வைக்கப்படுகிறது.
பொருளொற்றுமைக்காகச் சிங்கம் என்பதைத் தமிழ் என்று சொல்லவில்லை. அடிச்சொற்கள், வினைச்சொற்கள் முதலிய ஆய்வின் மூலமாகவே கூறுகிறோம்.
இச்சொல் பலவாறு திரிந்து பிற மொழிகளில் வழங்குகிறது. சிம்ஹா, சிங்கா என, இன்ன பிறவும் காண்க.
சிங்குதல் - வினைச்சொல்: சிங்கு ஆசனம் - சிங்காசனம், இது திரிந்து சிம்மாசனம் ஆயிற்று. இது பலவாறு திரியும் சொல். சிங்காசனம் > சிம்காசனம்> சிம்ஹாசனம் ( இது அயல் மெலிவொலி). இது போலவே: சிங்கம்> சிம்ஹம். ககரம் அதற்கு அயலினமான ஹ என்று திரிதல்.
இனி, ஆசு, தமிழ்ச்சொல். ஆசு+ அன் + அம்.= ஆசனம். அன் இடைநிலை. அம் - அமைவு காட்டும் தொழிற்பெயர் விகுதி. அன் என்ற இடைநிலையும் விகுதியாய் வருங்கால் அமைவு காட்டும். ம் - ன், திறம்- திறன் என்பதுபோலும் திரிபு என்பது கண்டுகொள்க. இத்தகு ம்-ன் திரிபு விரிவழக்கினது ( not language specific). சீனமொழியில் கூட வரும் , எ-டு: குவான் இன் > குவான் இம். (பொட்டுடைய சீன அம்மன், வெற்றிலை வைத்துக் கும்பிடுவர்). இவ்வளவு நீங்கள் அறியப் போதுமானது.
சிங்காசனம், சிம்மாசனம் என்பவையும் இவ்வாசனங்கள் அடைதற்கு அரியவை என்பதால் ஏற்பட்ட பெயர்கள் என்ற முடிபு ஏற்புடைத்து. பின்னர் அவை சிங்கவடிவில் உருவாக்கம் பெற்றிருத்தல் தெளிவு. மொகலாயர்களின் "சிம்மாசனம்" உண்மையில் மயிலாசனம் ஆகும். சிங்கம் காட்டுக்கு அரசன் என்பது பொதுவான கருத்து.
வேடர்கள் காட்டையே அரித்தெடுத்தால்தான் ஒன்றிரண்டு சிங்கங்கள் கிட்டுதல் கூடும் என்பதே நிலைமை. அதனாலும் " அரிமா" எனல் பொருத்தமே. ஆனால் மறைமலை அடிகள் சிங்கம் உயிர்களை அரித்தெடுத்துவிட்டதால் அப்பெயர் பெற்றன என்று கருதினார். அவ்வாறாய் எண்ணினால் இதனைக் காரண இடுகுறி எனல் சாலும். வேட்டையாடி உண்டு வாழும் காட்டு விலங்குகள் பலவாதல் உணர்க. சிங்கம் என்பது இருபிறப்பி எனலாம். எனினும் அரிய விலங்கு எனல் முதற்பொருத்தம் உடைத்தென்பது தெளிவு. அரிய விலங்கென்பதில் எமக்கு ஐயமில்லை.
சிங்கு ஆசனம் . - இது இலக்கணநூற்படி வினைத்தொகை, சேர்த்தால் சிங்காசனம் ஆகும். இவ்வாறு மாணவர்க்கு உரைக்க.
அறிக மகிழ்க.
மெய்ப்பு பின்பு.
ஊரடங்கிப் போன உலகத்தொற் றாலே,
திருவணக் கஞ்செய்யும் கோயில் --- கூடத்
திரளான கூட்டம்வந் தருளாண்மை மேவ,
ஒருவாமல் மூடினர் வாசல் ---- பூசைக்கு
ஒருசிலர் தாம்வந்தே குறுகினர் கண்டு!
திருவே நிலன்காக்க என்றே ---- மனம்
தேம்பியே நின்றவண் உருகிய துண்டு.
அந்த நெருக்கடிக் காலம் --- எனினும்
அயராது பூசைகள் அளித்தலும் உற்றோம்.
இந்தப் படமந்தப் போதில் ---- எடுத்தே
எங்கள் விழிகளில் ஒற்றிக்க ளித்தோம்.
விந்தை அருளம்மை நெஞ்சும் ---- இரங்கி
வேண்டுதல் ஏற்றனள் ஆற்றினள் எம்மை.
முந்தையின் றைவினை எல்லாம் --- அவள்
முற்றவும் தீர்த்தனள் உற்றனம் நன்மை.
பொருள்:
1)
திருவணக்கம் செய்யும் - பற்றர்கள் வந்து வணங்கும்( கோயில்)
ஊரடங்கிப் போன - தொற்றினால் நடவடிக்கைகள் பலவும் குன்றிப் போய்விட்ட.
அருளாண்மை மேவ - இறைவனின் காக்கும் மனத்தை அடையும் நெறிகளை மேற்கொள்ள,
ஒருவாமல் - முடியாமல்
கண்டு -- நிகழ்ச்சிகளை அணுகிப் பங்கு கொண்டு
குறுகினர் -- வருவோர் தொகையில் குறைந்தனர்
திருவே - கடவுளே
நிலன் - இந்தப் பூமியின் மக்களை
நின்றவண் - செய்வதறியாமல் ஓய்ந்து அங்கே
உருகியது -- மனம் கரைந்தது
2)
உற்றோம் - செய்தோம்
இந்தப் படம் - இங்கு பதிவு செய்த படம்
விழிகளில் ஒற்றி -- மகிழ்வுடன் கொண்டாடி
விந்தை - பல அதிசயங்களைச் செய்யும்
அருளம்மை - துர்க்கையம்மன்
ஆற்றினள் -- தேற்றினாள்
முந்தை இன்றை வினை -- நாம் செய்த பிழைகள்
முற்ற - முழுமையாக
உற்றனம் நன்மை -- நலமே அடைந்தோம்
மகிழ்வீர்.
மெய்ப்பு பின்னர்.
தஞ்சம் என்றால் அஞ்சி ஓரிடத்தில் தங்குவது அல்லது புகுவது.
தங்கஞ்சு > தஞ்சு > தஞ்சு + அம் > தஞ்சம்.
தங்கு+ அஞ்சு என்ற இருவினை ஒட்டுச் சொல். அம் விகுதி பெற்றது.
ஒட்டிய பின் ங்க என்ற எழுத்துக்கள் இடைக்குறைந்தன.
இவ்வாறு அணுகுவது இதை எளிதில் அறிய உதவும்.
மயங்குவது என்பது அல்லது மயக்குவது என்பது இடைக்குறைந்து மது என்ற சொல் உண்டானது. அதுபோல.
திரு + ஆர் + திரை = திருவார்திரை > ( இடைக்குறைந்து) : திருவாதிரை.
இதற்குச் சமத்கிருதப் பெயர்:
மேலே ஆர் என்பதை எடுத்துக்கொள்ளவும்.
ஆர்தல் - நிறைவு என்று பொருள்படும் வினைச்சொல்.
இங்கு ஓர் உகரச் சுட்டுச் சொல்: உது என்பதைப் புகுத்தவும்:
ஆர் உது.
திரை என்பதைத் திரா என்று திரித்து இறுதியில் வைக்க:
ஆருது + திரா > ஆருத் + திரா> ஆருத்ரா.
ஆருது என்பது ஆருத் ஆனது; ஆகவே ஈற்று உகரம் கெட்டது.
திரா என்பதில் தி கெட்டது. எனவே ஆருத் + ரா ஆனது.
ஆருத்ரா என்பது சமத்கிருதச் சொல்.
உது என்பது தமிழிலும் சங்கதத்திலும் "முன் தகைமை" என்று பொருள்படும். எனவே அது திரு என்பதற்கு ஈடாக வைப்புற்றது.
அறிக மகிழ்க.
மெய்ப்பு பின்.
2010ல் இணையக் கவி அரங்கில் யாம் எழுதியவற்றில் ஒன்று:
17 Sept 2010 in Inayak kavi arangam. ForumHub
வெயிலும் நிழலும் ஒளியும் இருளும் இன்பமும்
துன்பமும் மண்மிசை இயல்பொருளே;
குயிலும் மயிலும் கூகையும் காக்கையும் கொக்கும்
குறைநிறை அடைதற் குரிபொருளே;
வயலில் பயிரும் வெயிலில் கருகி மழையில்
அழுகி அழிவது தெரிவதனால்,
இயவுள் இயற்றிய கரும வினையென இவற்றை
மனிதனும் நினைப்பதன் பயனறிவோம்.
நடப்பவை யாவும் நடக்கவி வைதாம் நாதனின்
செயலென நடங்துகொண்டால்,
அடைப்பதும் வேண்டுமோ துன்பம் இருள்புகு வாயிலை,
அறிந்திவை கூறிட வேண்டியவாம்'
துடைப்பது கண்ணீர்! அதற்கொரு மேலவன் துணியொடு
நிற்பவன் என்று துணிந்துணர்ந்தால்
மடைப்பளி நின்றிடும் மலைப்புறு வேதனை மாநில
மக்களும் கொண்டிட நடைபெறுமோ?
காரைக் காலவர் கண்டு மகிழ்ந்துயர் வேறக்
குறித்திடும் அம்மையின் வரல்நெறியில்
ஓரைந் தொடுக்கிய சாரத் தொடுதிகழ் வாழ்வைத்
தரித்தவர் யாரும் திறல்பெறுவார்.
தீரத் தெளிந்தவர் தேடும் அனைத்திலும் கூறப்
படுமறம் பொருளொடும் இன்பமிவை
ஆரத் தழுவிய அமுதப் பெருநலம் அடையத்
தகும்படி அணிசெயும் உலகமைப்போம்.
தாயின் பொறுப்பென ஆய யாவினும் ஓய
ஒழிந்திட உதவியொன் றிலாப்படிக்கு
நோயும் நொடியற, காயும் வயிற்றினுக் காயதீம்
பால்தனை வாயில் புகட்டியபின்,
சாயும் காலமும் இராவும் பகலும் பொழுதிவை
சடுதியில் போகதுன் பலைப்படுவாள்,
போயும் இனியும் பொல்லா மகாரினால் புகழும்
தரமும் உலகினில் கொலைப்படுமோ?
மட்டில் மகிழ்வுடன் தொட்டில் குழவிநன் மெட்டில்
இசைபெறத் தாவி அணைத்திடுந்தாய்;
குட்டிக் குரங்கதன் சுட்டித் தனம்மிகக் கட்டிப்
பிடிக்குமப் பெற்ற கிளைக்குரங்கு;
ஒட்டித் திரிநலம் எட்டில் உறழுபத் தெட்டும்
செலும்வரை நெட்டில் வளர்தருமோ?
தட்டித் துரத்துமே முட்டும் சிறுகபி பட்டும்
அறிகிற மட்டம் அடைந்ததுமே!
அப்போது சுதாமா என்ற இணையத்துக் கவிஞர் இவற்றுக்கு இருவர்
உரையாடல்போல் மறுமொழிகளை எழுதிக்கொண்டிருந்தார். அந்த மறுமொழிக்
கவிகள் இங்குத் தரப்படவில்லை. தமிழ்க்கவியில் காலம்
ஓடிக்கொண்டிருந்தது. இப்போது அவர் எங்கிருக்கின்றார் என்று தெரியவில்லை.
திருவாதிரை என்பது ஒரு நட்சத்திரத்தின் பெயர். நட்சத்திரம் என்பது உடு என்றும் நக்கத்திரம் என்றும் தமிழிலே சொல்லப்பெறும். நட்ச என்பது நக்க என்று வருதலாவது, பட்சி என்பது பக்கி என்று வருதல் போலாம். இரக்க(ம்) என்ற தமிழ்ச்சொல் ரக்க > ரட்ச என்று வந்ததுபோலுமே ஆகும். ( ரட்ச ரட்ச ஜெகன்மாதா என்று பாட்டில் வருகிறதன்றோ? ) பக்கம் என்பதும் பட்ச என்று வருதலுண்டு.
[பக்கி: பகு +இ; (உகரம் கெட்டு, ககர ஒற்று இரட்டிப்பு.) பட்சி: பள்+ சி. பள் என்பது பகு என்பதன் முந்துவடிவம். இவற்றுள் தொடர்புகள் கண்டுகொள்க. மேலும் புரிந்துகொள்ளப் பின்னூட்டம் இடவும் ]
நக்கத்திரம் என்பது நகுதல் - ஒளிசெய்தல் என்ற வினையினின்று வருகிறது. நகம் என்பது உகிர் என்று இலக்கியநடையில் சொல்லப்பெறினும், நகுதல் என்ற வினையடியினதே ஆகும். அது சாயமிடப்பட்ட உகிரைக் குறித்தது. தீட்டியும் வரைந்துமுள்ள நகம் ஒளிவீசும். பின்னாளில் தன் சிறப்புப் பொருளை இழந்து பொதுவாக எல்லா நகத்தையும் குறித்தது. நக்கசாரணர் என்ற சொல்லையும் அறிந்துகொள்ளவும். இவை இங்கு பழைய இடுகைகளில் விளக்கப்பெற்றுள்ளன.
திருவாதிரை என்பது சிவபெருமானுக்குரிய நடசத்திரமென்பர். அது உண்மையில் :
திரு + ஆர் + திரை
என்பதுதான். பல உயர்வும் உடைய அல்லது நிறைந்த முகத்தை ( திரை) உடைய நட்சத்திரம் என்பது பொருள்.
இது பின் இடைக்குறைந்து,
திருவார்திரை > திருவா(ர் )திரை ஆயிற்று. ரகர ஒற்று இடைக்குறைவது, சேர்மித்தல் > சேமித்தல் என்பது போலுமே ஆகும்.
திருவாதிரை என்பது " திருவார் ~ திரை" என்பதை மறவாதீர்.
திருவெல்லாம் ஆர்ந்த திரையை ( முகத்திரையை) உடைய உடு.
அறிக மகிழ்க.
மெய்ப்பு பின்.
கந்தர் அலங்காரம்
கண்கவர் கவினாம்
இல்லங்கள் தோறும்.
காற்றும் கந்தனின்
பேர்தனை இசைக்கும்!
பற்றர்தம் நாவினில்
கந்தனை இணைக்கும்.
விழுமிய - மிகவும் சிறந்த.
யாமறிந்த வீடுகளில் பத்தி யோகம்
யாதொருநா ளென்றாலும் குன்ற லின்றி
தேமதுர மணியோசை பாடல் மற்றும்
தேவனுக்குப் படையலென யாவும் கொண்டு,
ஓமெனுமந் திரவோசை ஒன்றி மேவ
உவந்தனைவ ருஞ்சேர்ந்து பங்கு கொள்ள
ஏமுறுக இவ்வுலகம் என்று கூவ,
இயல்கிறது காண்கின்றோம் ஞாலம் வாழ்க.
கருணா அகத்துக் கனிபத்திக் காட்சி
தருநேர்த் தகுபடங்கள் காண்.
பொருள்:
பத்தியோகம் - பக்தியோகம்
யாதொருநாள் - எந்த உரிய நாளாக இருந்தாலும்
தேவனுக்கு - இறைவனுக்கு
ஒன்றி மேவ - எல்லா நிகழ்விலும் கலந்து நடைபெற
உவந்து - மகிழ்ந்து
ஏமுறுக - பாதுகாவல் மிகவேண்டும்
ஞாலம் வாழ்க - உலகம் வாழ்க
அகந்தனில் - வீட்டில்
கனிபத்திக்காட்சி = பக்தியானது கனிந்து ஒழுகும் தோற்றநிகழ்வு
தரு - வருகின்ற
நேர் - உண்மையான
தகு படங்கள் - தகுதி பெறும் படங்கள்.
காண் - பாருங்கள்
படம் அனுப்பிய பற்றாளர்: கருணாஜீ
அன்புப் பரிசொன்று நலமாகுமே! --- ஓர்சீமை
அப்பமென்றால் பாசம் பலமாகுமே!
படத்தில் இவ்வப்பம் பாருங்களேன் --- காணப்
பரிய தப்பம்நா வூறும் இதே! --- உண்ண
வாரீரோ இனிமை சேருங்களே.
உடனே வந்து பிறந்தநாளன்று பார்க்காவிட்டாலும், ஒரு சிறுகூடை, பூக்களை அனுப்பினாலும் போதுமே, அந்தப் பூக்களின் மலர்ச்சியில் பேத்தி, தன் பாட்டிக்குக் காட்டும் அன்பு பளிச்சிடுமே. இக்காலங்களில் பேத்தி ஓரிடத்திலும் பாட்டி இன்னோர் இடத்திலும் கோவிட் தொற்றுத் தடுப்புக் கட்டுப்பாடுகளால் - உலகின் வெவ்வேறு பாகங்களில்கூட இருக்கலாம்.
தேவர்செய் குறளில் கூறியதுபோன்று, அன்பிற்கும் உளதோ அடைக்கும்தாழ்?
தங்கு என்ற வினைச்சொல் எவ்வாறு அமைந்தது என்று அறிந்துகொள்வது ஓர் இன்றியமையாத முயற்சி என்று சொல்லுதல் சரியானதே ஆகும். இச்சொல்லில் கு என்பது சேர்ந்திருக்கும் இடத்தைக் குறிக்கும் உள்ளுறைவு . இதற்கும் உருபு ஏற்ற "சென்னைக்கு" என்ற சொல்லுக்கும் "கு " என்பதன் பொருண்மையில் வேறுபாடு பெரிதாக ஒன்றுமில்லை. இவ்வாறு சிந்திக்கவே, த என்ற ஓரெழுத்து மொழியே மீதமாய் நிற்கின்றது. இதனோடு, தான், தன், தம், தாம் என்பவற்றை ஒரு தொடர்புள்ளவை என்று முடிபு கொள்ள, பெரிய இன்னல் எதுவும் வந்து இடையுற்றுத் தொல்லைதரவில்லை. செல்வழி எளிதாகவே உள்ளது.
த என்ற ஓரெழுத்து உள்ளுறைவு, அசைவின்மை காட்டுகிறது. ஒரு மனிதன் ஓரிடத்தில் தங்குகிறான் என்றால் அவன் "சில" (சிறிது) நேரமாவது இயங்குவதை நிறுத்திக்கொள்கிறான் என்று, பொருள் தெளிவாகவே உள்ளது. தங்கு என்ற சொல் சங்கு என்று திரியுமென்பதை நாம் முன்பே அறிந்துள்ளதால் ( பழைய இடுகைகளைக் காண்க), ஒரு கூட்டுக்குள் தங்கி உயிர்வாழும் உயிரியை நாம் அப்பெயரால் அழைத்தமையில் பொருத்தத்தையும் உணர்ந்துகொள்ள முடிகிறது. அடுத்து, சங்கு என்ற சொல் அம் விகுதி பெற்றுச் சங்கம் என்றாகி, தங்கி உணவு குடிநீர் முதலிய கொண்டு, அரசரால் விருந்தோம்பலும் பெற்றுக்கொண்டவர்களாய், உரிய நேரத்தில் அவ்வரசரின் முன் தோன்றித் தம் பாடலைச் சமர்ப்பித்துப் பரிசில் பெறும் புலவர்தம் கூட்டத்தினைக் குறித்தது மிகமிகப் பொருத்தமானதே என்பதும் நமக்கு ஒருசிறிதும் வியப்பினை விளைவிக்கவில்லை. இச் சங்கமென்னும் சொற்கும் அசைவின்மைக்கும் தங்குதற்கும் யாது தொடர்பெனின், சங்கப் புலவர் எனப்பட்டோரும் சில நாள் அல்லது சிலமணி நேரமாவது ஆங்குத் தங்கியே விருந்துண்டு பரிசில் பெற்று மகிழ்ந்து தம்மூர்கட்கு யாத்திரை பெற்றனர், ஆதலின் தொடர்பு மிக்குண்மை வெள்ளிடைமலை ஆகின்றது.
சங்கமென்பது அவ்வாறாயின், சனி என்ற கோளும் அல்லது கிரகமும், கோள் எனப்பட்டவை யாவற்றினும் பெரிதும் தனிமதிப்பீடு பெற்று, அட்டமத்துச் சனி, ஏழரைச் சனி என்றெல்லாம் தன் இயற்றுவினைகளால் உயர்த்திக் கூறப்பட்டு, ஏழரையாண்டுகள் மானிடர்க்கு தொடர்தொல்லைகளையும் தந்து ஓர் இணையற்ற உலவுதன்மை பெற்றமையால், தனிச்சிறப்பினால் ஈசுவரப் பட்டமும் எய்தி, தனி என்ற சொல் சனி என்று பெயராய் வந்து தன்னை மேடை ஏற்றிக்கொண்டு, ஞாலத்துப் புகழ் கொண்டமையுடன் அப்பெயராலே நமக்குச் சொல்லின்பமும் பொருளின்பமும் அளித்து நிலவுகிறதென்பதை நாம் எண்ணிப்பார்த்து இறும்பூதெய்தவே செய்கின்றோம்.
இனி, தான் என்பதும் ஒருவகைத் தங்குதற் கருத்தேயாகி, தனிச்சிறப்புக் கருத்தும் வெளிப்படுத்தி, ஆப்கானிஸ்தான், தெர்க்மனிஸ்தான் என்றே பல பெயர்களுடன் இணைந்து தோன்றி, பல மொழிகட்கும் உதவி இருத்தலும் நாம் அறிந்து இன்புறத்தக்கதே ஆகும்.
இன்னும் பல விரித்தல் கூடுமெனினும், த என்ற ஓரெழுத்து மிக்க முதன்மை வாய்ந்த எழுத்து என்பதில் ஐயமில்லை. நிற்றலுணர்த்தும் தகரத் தொடக்கமாகவே, தமிழ் என்ற மொழிப்பெயரும் வருதலும் நாம் மகிழற் குரியதே ஆகும்.
அறிக மகிழ்க.
மெய்ப்பு பின்.
ஆசிரயித்தல் என்ற சொல் இப்போது வழங்குவதில்லை. தாளிகைகளையும் வார மாத இதழ்களையும் யாம் வாசித்தவரையில் இச்சொல்லை அண்மையில் பயன்படுத்தி எதையும் எழுதிய எழுத்தாளர்களையும் யாம் எதிர்கொண்டதில்லை, எமக்குத் தெரிந்தவரை இச்சொல் வழக்கில் இல்லை.
ஆசு என்ற சொல், பலவேறு சொற்புனைவுகளில் பாகங்கொண்டிருத்தலை நோக்குங்கால், அது ஈண்டும் வந்திருப்பது எமக்கு வியப்பை விளைவிக்கவில்லை என்றாலும், அதை நன்கு நந்தமிழர் அறிந்து கொள்ள வேண்டுமென்ற அவாவை மீக்கொள்விக்கின்றது.
ஆசு என்பது பற்றிக்கொள்வு. இங்கு ஓர் எடுத்துக்காட்டு வேண்டுமெனில், ஆற்றுவெள்ளத்தில் தவிக்கும்போது, ஒரு மரத்துண்டைப் பற்றி நீந்துதல் போலும் பற்றிக்கொள்ளுதல். பற்றுக்கொள்வு அன்று. பற்று என்ற பாசமாகாது இது.
இர என்பது வேண்டுதல். இர இத்தல் > இரயித்தல் என்பது வேண்டிக்கொள்ளுதல், ஒருவாறு வலியுறுத்திக் கொண்டு தாழ்ந்து நின்று கேட்பது போன்றது.
இவை எல்லாம் ஒன்றாகக் கோவைப்பட்டு நின்று "ஆசிரயித்தல்" ஆயிற்று. இரு வினைச்சொற்களும் ஒரு வினை யாக்க விகுதியும் கலந்து வினைச்சொல் அமைந்துள்ளது.
ஆசு என்பது பல் சொற்களில் வரக்காண்கின்றோம். இராசி - இரு ஆசு இ > ~ என்று ஆனது ஆகும். ஆசுகொண்டு இருக்குமிடம். பற்றிக்கொண்டு வாழுமிடம். இவ்வாறு இருக்கை கொள்வதால் விளையும் பலாபலன்கள். கணியம் மிகச்சிறந்து விளங்கியது தமிழரிடையிலாகும். கணியர் பலர் தமிழ் நாட்டில் முன்னர் வாழ்ந்தனர். அதனால் அக்கலை வளர்ந்தது. கணியன் பூங்குன்றன் அவர்களில் ஒருவர். சங்கத்துச் சான்றோர்.
ஆசீவகம் என்ற சொல்லும் ஈண்டு நினைவுகூர்தல் பாலது. இது ஆசு ஈ அகம், அதாவது பற்றிக்கொள்ள இடம் ஈயும் நிலையம் அல்லது கொள்கையமைப்பு என்பது பொருள். இதற்கப்பால், அதை யார் பயன்படுத்தி எந்தக் கொள்கையைச் சொல்லியிருந்தாலும், அதை அதன்பால் அக்கறை உடையோரிடம் விட்டுவிட்டு, நாம் சொல் எவ்வாறு அமைந்தது என்பதை மட்டும் காட்டுவோம். ஓர் ஆய்வாளன் Christ என்ற சொல்லை ஆய்கிறான். anointed person என்பதை அதன் சொல்லமைப்புப் பொருளாகத் தருகிறான். அவ்வளவு தான் சொல்லாக்கப் பொருளின் எல்லை. அதற்கப்பால் உள்ள கதைகளும் வரலாறும் சொல்லாக்கத்துக்கு அப்பால் சென்று நம் கவனத்திலிருந்து நீங்குவதே நலம் ஆகும்.
அறிக மகிழ்க.
மெய்ப்பு பின்பு.
சொத்து என்ற சொல், சொம் என்பதனடியாய் எழுந்தது என்று சென்ற நூற்றாண்டின் தமிழறிஞர்கள் கருதினர். சொந்தம் என்ற சொல்லுக்கும் சொம் என்பதே முந்துவடிவம். சொம்+து > சொத்து; சொம்+தம் அல்லது சொம்+து+அம் =சொந்தம் ஆகும்.
இதே பரிமாணங்களுடன் அமைந்த இன்னொரு முந்துவடிவம்தான் தொம் என்பது. இது தொம்+து > தொத்து என்றும் தொம்+து + அம் > தொந்தம் என்றுமாவதால், பெறப்பட்ட வடிவங்களிடையே போக்கொருமை காணப்படுதல் தெளிவாகும்.
சொ(ம்) > சொ+ அம் >( சொயம்) [ பேச்சில்] > சுயம்.
இனி இது சுயம் > சுயம்பு என்றுமாகும். தானே தோன்றியது என்பது இந்த இறுதிவடிவத்தின் பொருள்.
தொங்கு, தொந்தி என்பவையும் தொந்தம் என்பதும் தொம் என்பதனடிப் பிறந்தவை. தகர வருக்கத்துச் சொற்கள் சகர வருக்கமாகும். இதன்படியே சங்கு என்ற சொல்லும் தங்கு என்ற முன்வடிவிற் போந்ததாகும். இதை ஒரு நூறு ஆண்டுகளின்முன் உரைத்த தமிழ்வலரும் பழைய சுவடிகள் மூலம் காண்க. சங்கு என்ற பெயர் வந்ததும் அதனுள் ஓர் உயிரி தங்குதல் செய்ததனால்தான்.
உண்மையில் சொத்து என்பது நம்மைத் தொத்திக்கொண்டிருப்பதுதான். தொத்துதல் என்பதில் நிரந்தரமின்மை தெளிவாய் உள்ளது. தொத்து > சொத்து. தொம்> சொம்.
இவ்வட்டத்தில் உள்ள சொற்கள் பல. அவற்றைப் பின் அறிவோம்.
அறிக மகிழ்க.
மெய்ப்பு பின்னர்
கடவுளைத் தொழுபவனுக்குத் துணையாவது, உண்மையில் அவனது நாவே ஆகும். நாவைக் கொண்டுதான் அவன் வணங்கும் இறைவனை அவன் அழைக்கிறான் அல்லது அக்கடவுளை அவன் பாடுகிறான். இறைத்தொழுகை வரலாற்றில் இறைவனைக் குறிக்க அவன் முதலில் நாவையே பயன்படுத்தியதால், கடவுளை அவன்:
நா+ தன் = நாதன்
என்று அறிந்தான். நா+ த் + அன் = நாதன் எனினுமாம். இங்கு த் என்பது இடைநிலையாகக் கொள்ளப்படும். இறைவனைக் குறித்த பெயர்களும் அவன் நாவினின்று வெளிவந்தவைதாம். நாவில் அமைந்தவை ஆகையினால்:
நாமம் ( நா + (அ)ம் + அம் ) ஆயிற்று.
அதாவது, நாவில் அமைந்தது. இங்கு அம் என்ற இடைநிலையில் அகரம் கெட்டது.
அவனது நினைப்பில் உருவான எதுவும், நாவினால்தான் வெளிப்பட்டது. அதனால் அது நாவகம் ஆயிற்று. இதுவே பின்னர் ஞாபகம் ஆயிற்று. ஞாபகம் இல்லை என்றால் அது நாவில் வரவில்லை என்பதே பொருளானாலும், அந்த ஆற்றல் வேறு எங்கோ இருக்கிறது என்று எண்ணி, தலைக்குள் இருப்பதாக உணர்வு கொண்டான். ஆனால் அது எங்கிருந்து வருகிறது என்பதைத் தற்காலத்தில் அறிவியலாளரே கூறுவாராயினர்.
வேதம் சொல்பவனுக்குச் சொல்லே துணையாதலால், திருமுறை "சொல்துணை வேதியன்" என்றது. அதாவது நாவுதான் துணை. நாவினை நன்றாகப் பயன்படுத்திப் புகழ் எய்தியவர் " நாவுக்கு அரசர்" ஆனார். ( திருநாவுக்கரசர்).
கலைமகள் நாவில் இருந்தால், கலைகளை நன்கு அறிந்து புலமை பெற இயலும் . அதனால் கலைமகளுக்கு நாமகள் என்ற பெயரும் உண்டாயிற்று. காளிதாசனுக்கும் காளி நாவில் எழுதியதாகச் சொல்வதுண்டு. சிறந்த புலவரையும் செந்நாப்புலவர் என்றனர். நாவே முன்மை உடையதாதலினால், நாவலர் என்ற பெயரும் அமைந்தது.
செந்தமிழும் நாப்பழக்கம் என்பர்.
மனிதனாய்ப் பிறந்தால், அப்பா, அம்மா, அண்ணன், தம்பி, தங்கை, உறவினர் மற்றும் நண்பர் என்று சொல்லிக்கொள்ள யாராவது வேண்டும். நாவினால் சொல்லித் தெரியப்படுத்தும் இதுபோலும் உறவுகளை, "நாதி" என்றனர். இச்சொல்லில் நா என்பது பகுதி; தி என்பது விகுதி.
உண்மையில் தம்மிடம் இல்லாத ஒன்றை நாவினால் மட்டும் சொல்லித் திரிவதுண்டு. அது நாச்சொத்தி ஆயிற்று. ( நா+ சொல் +தி அல்லது நாச் சொத்து இ ). அதுவே திரிந்து நா(ஸ்) தி ஆயிற்று என்பதும் காண்க. இது உயர்த்தி > ஒஸ்தி , மற்றும் குத்தி > குஸ்தி போலும் திரிபு.
இங்குத் துணை என்று குறித்தது கருவித் துணையை.
அறிக மகிழ்க.
மெய்ப்பு பின்னர்.
இங்கு சாசனம் அமைந்த விதம் என்றால், நாம் சொல்வது சாசனம் என்ற சொல்லைத்தான். ஒவ்வொரு சாசனமும் எவ்வாறு வரைவு பெற்றதென்பதைப் பற்றி நாம் இங்கு கவலைப்படுவதில்லை. அதனைப் பிற அறிஞர் தம் எழுத்துக்கள் மூலம் நீங்கள் அறிந்துகொள்ளலாம்.
மனிதன் எழுத்துக்களைக் கண்டுபிடித்து மொழியின் பயனை விரிவு படுத்தியதே மரணத்தினால் ஏற்படும் தொடர்பற்ற நிலையைச் சரிப்படுத்துவதற்காகத் தான். வாயால் மட்டும் பேசுகிற அனைத்தும் பேசுகிறவன் போய்விட்டபின் இல்லாமல் போய்விடும். அல்லது பலவாறு திரிபு அடைந்து, நம்பத் தகுந்ததும் தாகததும் கற்பனை கலந்ததும் கலவாததுமாக நீரோடையில் பலவும் மிதந்துவருவனபோல் ஆகிவிடும். மனிதன் என்னதான் தன்னைப் பெரியவன் அறிவாளி என்று பீத்திக்கொண்டு வாழ்ந்தாலும், அவனுக்கும் புழுவுக்கும் சில ஒற்றுமைகள் இணையுற்று ஓடி ஒன்றுபட்டு வரும்படியாகவே கடவுள் படைத்துள்ளார் என்பதில் உங்களுக்கு ஐயமிருந்தால் பின்னூட்டம் இட்டு நாம் சொல்வன திருத்துங்கள்.
எழுத்துக்களுக்கே அவ்வாறு என்றால் எழுதப்படும் ஆவணங்கட்கு எதுவும் வேறுபட வழியில்லை. இறந்தபின் ஏற்புறும் ஆவணங்களும் அதன்முன் ஏற்புறும் ஆவணங்களும் எல்லாம் இல்லாமல் ஒழிதலை ஓரளவு சரிப்படுத்துதற்காகவே உண்டானவைதாம். பிற்பாடு அவை வேறுபடுத்தி அறியப்பட்டது நடைமுறை வசதிகளுக்காகவே ஆகும்.
சாகப் போகும் மனிதன் சாகுமுன் சிலவற்றைத் தனியாக எடுத்து வைத்துக் கவனித்து, தானிறந்த பின் இருப்போர் அறிந்துகொள்ளுமாறு வரைந்து வைக்கவேண்டும். தொடக்கத்தில் ஏடுகள் இல்லாமையால் ஓலை, ஓடு, கல் என்று கிடைத்தவற்றில் எல்லாம் எழுதினான் மனிதன். இப்போது உள்ள நல்லனவும் வல்லனவும் எல்லாம் ஒரே அடியாகக் கடவுள் உருவாக்கித் தந்துவிடவில்லை.
சா - சாவின் காரணமாக அல்லது சாகுமுன்;
தன் - தனியாக.
அ - அங்கு வைத்து,
அம் - அமைப்பது.
தகர முதலாகத் தோன்றிய சொல், சகர முதலாக வரும்.
இதற்கு எடுத்துக்காட்டு: தங்கு > சங்கு. ( ஓர் உயிர் தங்கி வாழ்வது சங்கு).
ஆகவே, சா+ சன் + அ + அம், இது சா-சன- அம் > சாசனம்.
இதில் பின் ஓர் அகரம் கெட்டது. ஆகவே சா சன ம் > சாசனம் ஆனது. அல்லது சா சன் அம் எனினுமாம்.
நாளடைவில் சாவு பற்றிய பயம் நீங்கிய கற்பனையில் நாம் சா என்பதன் பொருளை மறந்துவிட்டோம்.
சாவைச் ஸா எனினும் அதே.
பின்னாளில் ஆளுமை உடையோன் எழுதிவைக்கும் ஆவணங்கள் அனைத்தும் சாசனம் என்று பொருள்விரியலாயிற்று, அல்லது அதுபோலும் நிலை உணரப்பட்டது.
அறிக மகிழ்க.
மெய்ப்பு பின்.
தட்டச்சுப் பிறழ்வுகள் கண்டால் பின்னூட்டம் செய்து தெரிவிக்கவும். இன்றேல் அவை கண்ட பின் திருத்தம் பெறும்
( Sorry whilst writing there was a minor emergency at home ( floor flooded) and this had to be attended. Writing suspended)
(Now all fixed. )
=======================================
தீர் என்ற வினைச்சொல்லின் பொருட்சாயலில் தோன்றிய தமிழ்ச்சொற்கள்:
தீர்க்கம்:
ஒரு முடிவு தீர்க்கமானது என்பதுண்டு. தீர்க்கம் என்பதை ஆங்கிலத்தில் சொல்லவேண்டுமென்றால் "பாசிடிவ்" என்பது சரி. வேறு எந்த வித முடிவுக்கும் இடம்கொடாத முற்றத் தெளிந்த முடிவே தீர்க்கமான முடிவு. இதற்குரிய வினைச்சொல் "தீர்" (தீர்த்தல்) என்பதாகும். ஒரு முடிவில் அது அந்த நிலைக்குத் தீர்வாக அமைந்துவிட்டால், அதுவே தீர்க்கம். அதனால் தீர்வு உணடாகிவிட்டது. இதை ஒரு வாக்கியத்தில்:
"புற்று நோய்க்கு அறுவை சிகிச்சை செய்துகொள்வதே தீர்க்கமான பயன் தரும்."
தீர்த்தம்:
இது பத்தி ( பக்தி) செய்வோரிடை வழங்கும் சொல். எல்லா வினைகளையும் தீர்ப்பதற்கான ஆற்றல் உள்ளது இந்தச் சாமி தீர்த்தம்.(நம்பிக்கை).
" அன்னை தந்தையரையே வணங்கிவந்தால், அங்கே உனக்குத் தீர்த்தம் வாராது வரும். மற்றும் மூர்த்தித் தலமும் அதிலே கிட்டும்."
( அதாவது இது: " தீர்த்தம் வாங்கிக்கொள் என்று உன் அன்னை உனக்குத் தராவிட்டாலும், அவர்கள் உன்னை அரவணைத்துக்கொண்ட போதே, அவர்கள் தரவேண்டிய தீர்த்தம் உனனை வந்து சேர்ந்துவிட்டது" . --- என்பது பொருள்)
வினைகள் தீர்க்கும் நீர். - தீர்த்தம்.
தீவு:
ஓரு நிலத்துண்டைச் சுற்றி நீர் சூழ்ந்திருந்தால், வேறு நிலப்பகுதிக்குச் செல்லும் நிலத் தொடர்பு இல்லையென்றால், அது தொடர்பு தீர்ந்த நிலம்.
தீர் > தீர்வு > தீவு. இங்கு ரகர ஒற்று மறைந்தது. இடைக்குறை.
இதுபோல் அமைந்த இன்னொரு சொல்:
சேர் > சேர்மித்தல் > சேமித்தல். ( இடைக்குறை).
யகர ஒற்றும் குன்றும்:
செய்தல்: செய் > செய்வி > செய்வி+ ஐ > செய்வை > சேவை.
செய்வை > சேவை எனினுமாம்.( வை என்பது விகுதி)
செய்தி என்பதும் சேதி என்று திரியும்.
இங்கு முதனிலை நீண்டு விகுதியும் வந்து தொழிற்பெயர் அமைதல் காண்க.
தீவு = தீவகம்.
தீவக + அல் + பு + அம் = தீவகல்பம் > தீபகற்பம். ( தீவு அல்லாதது. ஒரு பக்கம் வேறு நிலத்தொடர்பு உள்ளது ).
தீர்> தீர்வை. ( ஒரு வரி).
அறிக மகிழ்க.
மெய்ப்பு: பின்.
00.44 12122021 மெய்ப்பு பார்க்கப்பட்டது.
எமகண்ட நேரமென்றால்---- பயணம்
எங்குமே போவதற்கே,
அமையா நேரமென்று --- சிலர்
அறிந்தோர் சொல்வதுண்டு.
போகும் இடமதற்கே --- நீங்கள்
போகா திருந்துகொண்டே,
ஆகும் காரியத்தை --- முடிக்க
அனைத்தும் செயல்நலமே.
பீவின் இராவத்துமே --- இதைப்
பின்பற்றிப் போவதற்கே.
நாவை அசைத்திடிலோ --- விபத்து
நடந்திடும் வாய்ப்பிலதே.
நடந்த பின்சொல்வதோ ---- நாட்டில்
நயமிலை என்றிடுவார்,
முடிந்த வரையிலுமே ----நன்னாள்
முனைந்து போற்றிடுக .
பார்க்கவும் கேட்கவும் மேலே சொன்ன கருத்து பழமை போலத்தெரிந்தாலும், நேரத்தை நன்கு கணக்கிட்டுக்கொண்டு, "ஐம்பான்மை" ப் (பஞ்சாங்கப்) பலன்களையும்" நல்லபடி அறிந்துகொண்டு புறப்படுவதால் எந்த நட்டமும் ஏற்படப்போவதில்லை. தொல்லைகள் இல்லாமல் ஆகவோ குறையவோ வாய்ப்புண்டு. அது (ஐம்பான்மை) பொய்யாக இருந்துவிட்டால் உங்களுக்குக் கொஞ்சம் முயற்சி வீணானது தவிர வேறு துன்பங்கள் இல்லை. உண்மையாக இருந்துவிட்டால் நன்மைகள் பற்பல என்பதை மறவாதீர். அதனால்தான் கணித்துக்கொண்டு புறப்படுங்கள் என்றோம். என்ன பெரிய நட்டம் வந்துவிடப் போகிறது, ஐம்பான்மைக் கணிப்பில் சிறிது ஈடுபடுவதால்....?
4 1/2 7
4 1/2 6 1/2
5 5 1/2
5 5
3 1/2 61/2
4 6
4 6 1/2
5 6 1/2
3 6 1/2
4 1/2 6 1/2
4 71/2
5 7
3 1/2 6
4 5
3 1/2 6
4 1/2 6 1/2
பண்டைநாட்களில், "பரிகாரிகள் " என்று சொல்லப்பட்டோரும் வைத்தியர்களாக இருந்துள்ளனர் என்று தெரிகிறது. ஏதேனும் ஓர் ஏற்பட்ட தீமையை மாற்றுதற்குச் செய்யப்படுவதே " பரிகாரம்" என்று உணரப்படுகிறது. தலைமுடி வெட்டுவது மாத்திரம் ஒரு பரிகாரம் என்று முடித்துவிடலாகாது. வளரும் முடியைத் தாமே வெட்டிக்கொள்வோரும் உளர்.
பரிகாரம் என்பதில் இரு உள்ளுறைவுகள் உள்ளன. பரிதல் - அன்புடன் செயல்படுதல்; கு - இவ்வுருபு சேர்விடம் குறிப்பது. மதுரைக்கு என்பதில் கு என்பது வேற்றுமை உருபாக வருகிறது. ஆர்தல் ( ஆர்+ அம்) என்பது பல்பொருட் சொல். இங்கு நிறைவு என்ற பொருளை மட்டும் குறிப்போம்.
பரிகு+ ஆர் + அம். இது சொல்லாக்கம். வேற்றுமைப் புணர்ச்சி அன்று. ஆதலின் வலி மிகாது. இவற்றை இணைக்க, பரிகாரம் என்ற அழகிய சொல் கிடைக்கிறது. அன்புகொண்டு நிறைவு செய்வித்தல் என்பது தான் தமிழ் மொழியின் மூலம் நமக்குக் கிட்டும் பொருள். பரிவு கலந்த நிறைவு அடைதல் என்பதுதான் என்பதை உணரவேண்டும். நோய்வாய்ப் பட்டவனைக் காப்பாற்றுவது, அல்லது ஒரு பேய்பிடித்தவனை அமைதியாக்குதல் என்றே வைத்துக்கொள்வோமே, அதைப் பேருதவி என்றே கூறவேண்டும். பரிகாரம் செய்து உதவுகிறவர் பரியாரி அல்லது பரிகாரி என்றால், அது ஏன் ஏற்புடைய சொல்லாகவில்லை என்று தெரியவில்லை. இதேபோல, பல தொழிலாளரும் இந்திய நாட்டில் ஏன் குறைத்து மதிப்பிடப் பட்டனர் என்பது புரியாத புதிராகவே உள்ளது. இன்றைய உலகில் தொழிலாளியே உயர்ந்தவன் என்று முடிவு செய்யவேண்டும். இப்போதுள்ள சட்டங்களின்படி, ஆபிரகாம் லிங்கனின் சீர்திருத்தத்தின் பின்பு, அடிமை என்று யாருமில்லை. இதையேதான்: "ஏழை என்றும் எளியர் என்று எவருமில்லை" என்று பாரதி வாய்மொழிந்தார்.
குப்பையை அகற்றத் தொழிலாளி வரவில்லை என்றால், சென்னை தண்ணீரில் மிதக்கவேண்டி வரும். "சாக்கடை கழுவுதல் செய்தாலும், உலகுக்கு அதனால் உபகாரம், ஒன்றும் அறியார் பெரும்பாரம் " என்றார் நாமக்கல்லார் இராமலிங்கக் கவி. ( பாட்டு: கைத்தொழில் ஒன்றைக் கற்றுக்கொள் ).
வெள்ளையர்கள் வரும்வரை எத்தொழிலரேனும் அவர்கள் உரிமை காக்கப்பட்டு அவர்கள் மதிக்கப்பட்டனர். தொழில்கள் பல இருந்தாலும், யாவரும் ஒப்பவே நடத்தப்பட்டனர். வெள்ளையர்கள் செய்த சட்டங்களினால், உயர்வு தாழ்வு புகுத்தப்பட்டது என்று இக்கால ஆராய்ச்சி புலப்படுத்துகிறது.
இந்து மதத்தில் உயர்வு தாழ்வு இருந்தது என்பதையும் ஆரியர் என்போர் வந்தனர் என்பதையும் ஒப்புக்கொள்ள இயலவில்லை. வரலாற்றுப் பேராசிரியர் ரோமிலா, இவ்வாறே கூறினார்.
நேயர்கள் அறிந்துகொள்ள இவற்றைப் படிக்கவும்:
https://www.myindiamyglory.com/2018/03/09/caste-primary-weapon-british-used-divide-and-rule-india/
மணமகனைத் திருமணத்திற்கு முன் "பரிசோதனை" செய்து மணவினைக்கு ஏற்புடைமை அறிவித்தலும் இவர்களிடம் (நாவிதர்) விடப்பெற்றது என்று சொல்வர்.
கிரகங்களால் தீமைகள் வருதலுண்டென்பர். அவற்றை மாற்றுதற்குச் செய்யப்படும் சடங்குகளும் பரிகாரமே. இவைபோலும் சடங்குகளிலும் இவர்கள் தங்கள் திறமைகளைக் காட்டியிருக்கக் கூடும் என்று தெரிகிறது சில மந்திரங்களையும் இவர்கள் ஓதியிருக்கக்கூடும்.
பரிகாரங்கள் செய்வதற்கு இவர்கள் சோதிடம் ( கணியம்) தெரிந்திருந் திருக்கவும் வேண்டும்.
இவர்கள் மேற்கண்ட தொழில்களையும் செய்துகொண்டு, முடிவினைஞராகவும் நடவடிக்கைகளைத் தொடர்ந்த படியால், நாவிதர் என்று சொல்லப்பட்டனர்.
நால்விதத் தொழிலும் இயற்றியபடியால் " நால்விதர்" என்று குறிக்கப்பட்டுப் பின் இச்சொல் இடைக்குறைந்து " நாவிதர்" என்றும் அவர்கள் குறிக்கப்பட்டனர்.
நால்விதர் எனற்பாலது பயன்பாட்டில் இல்லை. நாவிதர் என்ற திரிசொல்லே இன்றுண்மை உணர்க.
இதுபோலும் இன்னொரு திரிசொல் கூறுதுமெனின், விழுபுலம் என்பது விபுலமாயது காண்மின். லகரமும் ழகரமும் ஓரினத்தன.
நாவிதர் என்ற சொல்லை அறிந்தோம். நாவினால் சிறப்பெய்தியோர் என்று கூறலாம் எனினும், அதற்குச் சிறிது ஆதாரம் தேவை.
நாவிதரை இரவில் பெயர் சொல்லக்கூடாது என்று ஒரு நெறி இருந்ததாகத் தெரிகிறது. அதனால் இவர்கள் "பெயர்சொல்லார்" என்றும் குறிக்கப்பட்டனர். போர்மறவர் என்போர் இரவிலும் அழைக்கப்பட்டு வேலைக்குச் செல்லவேண்டிவரும். ஆனால் நாவிதற்குப் பகலில் மட்டுமே வேலை. அதனால் அவர்கள் பகல்வினையாளர் என்றும் குறிக்கப்படுவதுண்டு. மின் ஆற்றலற்ற பழங்காலத்தில், இரவில் கத்தி எடுத்து முடிவெட்டினால் காயம் ஏற்படக்கூடும் என்பதனால் இந்நெறி ஏற்பட்டதென்று தெரிகிறது. இங்குள்ள சீன முடிவினைஞரும் இரவில் கடையை மூடிவிடுகின்றனர்.
இற்றைக் கருத்தோட்டத்தில் இத்தகு ஒரு மெய்ப் பொருளுரைப்பதானால், நாவிதன், பரிகாரி என்ற சொற்கள் உண்மையில் "பன்முகத் தொழிலாளி" அல்லது "பலதுறை உதவியாளன்" என்றுதான் பொருள்படும் என்பதில் ஐயமில்லை.
அறிக மகிழ்க.
மெய்ப்பு பின்னர்
மெய்ப்பு 08122021 1808
{ நேற்றுக் காலை நாலு மணிக்கு வந்த , நான் விளக்கு இட்டவுடன் எனக்குப் பாடும் அந்தப் பறவை, நான் காணாத பாடகி. இது தினமும் அந்த நேரத்துக்கு வந்து என்னை மகிழ வைக்கிறது }
மரக்கிளையில், இலைகளுக்குள் இருக்கை கொண்டு
மறைந்திருந்து மணிநான்கில் உரக்கக் கூவி,
கறங்கிடவும் உறங்குமகார் எழும்பு மாறும்
கானமிதோ பாடுகின்றாய் கானப் புள்ளே!
நிறங்காணேன் நினைக்காணேன் செவிக்குள் வந்து
நேருறுத்தும் ஒலிமட்டும் நீண்ட தன்றோ?
அறங்காணாய் நான்மட்டும் அயில்வ தாலோ!
அடைந்ததொரு காட்சிதனைச் சொல்வாய் நீயே.
விடியலுக்கு முன்வந்தாய், எம்மில் முன்னே,
விளக்கெரிய க் கண்டவுடன் அறிக்கை செய்தாய்,
நடமிடுதல் காண்கின்றாய் காணேன் யானே
நளின இசை ப் பாடகியே குளிரில் லாத
இடமெனதே வந்துவிடே உணவைத் தேடி
இன்னொருவீட் டின்முன்னே இசைக்க வேண்டா
கடமையெனக் காத்திடுவேன் கவலை கூடாக்
கனிந்தொருவா அன்புடனே தருவேன் முத்தம்.
பொருள்
இருக்கை கொண்டு - அமர்ந்திருந்து
கறங்குதல் - சுழலுதல். ( உறக்கம் தெளியா நிலை)
மகார் - பிள்ளைகள்
கானம்: பாடல், கானப் புள்ளே - கானகத்திலிருந்து வந்த பறவையே
நேர் உறுத்தும் - நேராக வந்துசேரும் உறுதல் தன்வினை, உறுத்தல் பிறவினை.
கனிந்த - ஏற்றின்புறத் தக்க
கவலை கூடா - நான் உன்னை வைத்திருப்பேனோ மாட்டேனோ என்ற மாறாட்டம் இல்லாத
அறம் காணாய் - உனக்கு உணவு தராமையினால் முறையில்லை என்று
நினைத்தாய்.
நிறங்காணேண் - உன் நிறம் தெரியவில்லை
நினை - உன்னை
அயில்தல் - உண்ணுதல்
எம்மில் - என் வீடு
அறிக்கை - தெரிவித்தல் ( நீ இருப்பதை)
நளின - அழகிய
இசைக்க - பாட
கனிந்து ஒருவா - கனிந்து விலகாத
இந்த வரி இன்னும் இனிய பொருள் தருவதால் மாற்றப்பட்டது.
இன்று கொப்புளம் என்ற சொல்லை ஆய்வு செய்வோம். இச்சொல்லில் இரண்டு உள்ளுறைவுகள் உள்ளன. அவை:
1 கொதி -- இத்துண்டு, கொப்புளம், நீர்கொதிக்கையில் அதன் மட்டத்தில் அங்குமிங்கும் மேலெழும்புதல் போல் இருத்தலைக் காட்டுகிறது.
2. புளம் -- இத்துண்டு, புள் என்ற அடிச்சொல்லினின்று வருகிறது. இது புழை என்ற சொல்லுடன் தொடர்புடைய உள்ளுறைவு ஆகும். புழை என்றால் துளை, துவாரம் என்று பொருள். இது தமிழில் வழங்கிவரும் இடக்கர்ச்சொற்கள் சிலவற்றுடனும் தொடர்பு உள்ளது. "ஆலப்புழை" என்ற ஊர்ப்பெயரிலும் இது ஈறாய் உள்ளது. ஆலப்புழை என்றால் ஆலமரத்தின் துவாரம் என்றுதான் பொருள். புள் - புழை. புள் என்பது உகர ஒகரத் திரிபாக, பொள் என்று வந்து வினையாகிப் பொள்ளல் என்றும் சொல் அமையும். இதுவும் தோலிற் புறப்பாடு என்று பொருள்தரும். பொள்ளுதல் என்பது வினைச்சொல் , இங்கு ~தல் தொழிற்பெயர் விகுதி. இந்த விளக்கம் போதுமானது என்று நினைக்கிறோம்.
ஆகவே, கொதி+ புளம். இதில் தி என்ற இறுதி குறைய, கொ+ புளம்> கொப்புளம் ஆகிற்று.
ஆதியில் காட்டில் வாழ்ந்த காலத்தில், " கொ" என்று தமிழன் ஓர் ஒலியை ஏற்படுத்தியிருந்தால் அதற்குப் பொருள் யாதாய் இருந்திருக்கும் என்று நீங்கள் ஆய்வு செய்து, பின்னூட்டம் இடுங்கள்.
அருமையாய் அமைந்த சொல்.
அறிக மகிழ்க.
மெய்ப்பு: பின்னர்
இது தவளை என்று பொருள்படும் சொல். இதை ஆய்வு செய்வோம்.
தவளை என்பது பெரிதும் மண்ணில் தூங்குவது. கொஞ்சம் நீர்கலந்த மண்தரையாயின் அவ்விடமானது தவளைக்கு மிகவும் பிடித்தமானது ஆகிவிடும்.
மலர்த் தூங்கும் வண்டு.
மண்ணில் தூங்கும் தவளை.
[இது மலரில் தூங்கும் என்று விரிவதால் இல் என்னும் உருபு தொகுந்து ( மறைந்து) வருகிறது.
மலர் தூங்கும் என்றால் பூவே உறங்கிவிட்டது என்று பொருள்.
மலர்த் தூங்கும் என்றால் மலரில் மற்றொன்று ( வண்டு) தூங்குகிறதென்பது. இங்கு வலி மிகும்.]
[ தட்டச்சு செய்கையில் கவனம் தேவை ].
மண்+ தூங்கு > மண்டூங்கு, இதில் அம் விகுதி சேர,
மண்டூங்கம் என்றாகும் . ஙகர ஒற்று இடைக்குறைந்து, மண்டூகம் ஆகும்.
அடி அகலமாகவும் வாய்ப்பகுதி சற்றுச் சிறுத்தும் இருக்கும் கேணி என்பது கூவம் ஆவது: குவி + அம் > கூவம், வகர பகரத் திரிபில் இது கூபம் ஆகிவிடும்.
கூவம் > கூபம் என்பது முதனிலை நீண்டு, அம் விகுதி பெற்று வகரம் பகரமாய்த் திரிந்தது.
வகரம் பகரமாவது அடிக்கடி காணும் திரிபு. பிற மொழிகளிலும் உள்ளது. Not language specific.
இத்தகைய திரிபுகள் வருங்கால், ஒரு கையேட்டில் பட்டியலிட்டுக்கொள்ளுங்கள்.
பகு <> வகு என்பது அத்தகையது.
கூபம் + மண்டூகம் > கூபமண்டூகம்.
கிணற்றுத் தவளை என்பது. கிணற்றில் வாழ்வது. மண்ணில் துங்குவது.
இதை ஊங்கு, ஊக்கு என்ற சொற்களை இறுதியாக்கியும் பொருளுரைக்கலாம் ஆதலின் பல்பிறப்பி ஆகும். மற்ற உள்ளுறைவுகளை ஈண்டு விரிக்கவில்லை. பின்பு கண்போம்.
மண்+ தூக்கம்> மண்டூக்கம்> மண்டூகம் எனினுமாம். இடைக்குறைச்சொல். இதுவுமது.
அறிக மகிழ்க.
மெய்ப்பு பின்னர்.
பன்னாடும் பரவியுள்ள பைந்தமிழர்---- அவர்கள்
பார்க்கின்ற வேலைகளில் பாதிக்கு மேலே,
இந்நாளில் இல்லையென்றே ஆயினவோ --- எனவே
இன்னலுற்று நோக்குமனம், ஏதிங்கு தூக்கம்?
என்னாலும் இயலாத செயலாகும் ---- இவர்கள்
எண்ணிக்கை தானுமினி கூறாத நிற்பில்.
சொன்னாலும் எதைஎதையோ கவிகளிலே ---- இன்று,
சோராமை மேற்கொண்டு வீறேகொள் வாரோ? (பன்னாடும்)
சோற்றுக்கு மீன்பிடிக்கப் போயிடினும்---- அவர்கள்
சொந்தநாட்டு நீர்ப்பரப்பில் சூறையில் ஆடி,
நாட்டுக்குத் திரும்பிவரும் நேரத்திலே ----நீதி
நாடாமல் கைதுசெய்து சேதங்கள் செய்தார்;
நேற்றைக்கும் இன்றைக்கும் நடப்பனவோ? ---இவை
நேராத நாளில்லை தீராத துன்பம்!
காற்றுக்கும் கயமைக்கும் இடர்ப்படுவோர் --- இவர்கள்
கட்டங்கள் மாறிடவே திட்டங்கள் ஏது?
பொருள்:
இந்நாளில் - இந்த ( நோய்த்தொற்றுக்) காலத்தில்
சூறை - சுழல்காற்று
சோற்றுக்கு - பிழைப்புக்கு
என்னாலும் - இவ்வெழுத்தாளர் அல்லது கவியாலும்.
நிற்பில் - நிலையில். ( நில் + பு : நிற்பு, நில்+ஐ> நிலை என்பதும் அது)
கடு+ அம் - கட்டம், > கஷ்டம்.
( கட்டு+அம் > கட்டம் என்றது இன்னொரு சொல்).
மெய்ப்பு: 0812 05122021
பொருள் சேர்க்கப்பட்டது.
This was scheduled but could not be edited in time owing to
Tamil software in phone generating errors. Recent malware.
Readers pl bear with us. You may point out errors in comments.
சொற்கள் எனப்படுவன எல்லாம் பொருள் பதிந்தவை ஆதலின் அவை "பதங்கள்" எனவும் படும். பதி + அம் = பதம். இகரம் கெட்டது. இது நடி+ அம் > நட.ம் என்பது போலும் சொல்லமைப்பு.
நடம் ஆட, முழவு அதிர என்றது திருமுறை.
நடமாடித் திரிந்த உமது இடதுகால் முடமாகி- ஒரு கர்நாடக சங்கீதப் பாடல் ( தமிழிசைப் பாடல்).
நடமாடுதல் ( ஆடுதல் ) என்ற வழக்கையும் நோக்குக. இது பின்னர் ஆடாமல் வெறுமனே நடத்தலையும் குறித்தது. எ-டு: ஆள் நடமாட்டம் இல்லாத இடம்.
படி+ அம் = படம். ஓர் உருவம் படிவு ஆகி அல்லது படிந்திருப்பதே படம்
இதில் கவனிக்கத்தக்கது: இகரம் கெட்டுப் புணர்தல்.
இறைச்சியை நெருப்பிலிட்டு வாட்டினால் அது சற்றே கரிய நிறத்தை அடைந்துவிடும். இறைச்சி மட்டுமா? இறகு மயிர் முதலியவற்றை அகற்றிவிட்ட, கொன்ற கோழியின் உடலை வாட்டினாலும் சற்று கரிய நிறத்தை அடைந்துவிடும். மிக்கப் பழைய காலத்தில் - நாம் சொல்வது : கல்தோன்றி மண்ணும் தோன்றி விலங்குகளும் தோன்றி மனிதன் அவற்றை அடித்துத் தின்று உயிர்வாழ்ந்துகொண்டு "உற்சாகமாக" இருந்த அந்த வரலாற்றுக்கெல்லாம் முந்திய காலத்தில், நெருப்பு மூட்டுவது எப்படி என்று தெரிந்துவிட்ட காலத்தில், அவனிடம், அடுப்பு என்று இருந்தனவெல்லாம் சில கற்களே. அவற்றில் மூன்று துண்டுகளை வைத்து, தீமூட்டி, இறைச்சியை வாட்டினான்....!
அவனறிந்த கருவியெல்லாம் அப்போது கல்தான்! அடுப்புக்குச் சில பெயர்ந்த கற்கள். இறைச்சியைத் துண்டாக்கக் கைகளாலும் கால்களாலும் கிழித்தெடுக்கவேண்டும். அப்போதும் கல்லே உதவியது. கூரான கற்கள் அவனுக்கு உதவின! அவற்றைக் கொண்டு இறைச்சியைத் துண்டுகளாக்கிக் கொண்டான்.
மின்னலின் வேகத்தை மிஞ்சிப் பாயும் ஏவுகணைகளை அவன் நினைத்துக்கூடப் பார்த்திருக்கமுடியாது.
இயற்கை அவனுக்குத் தந்த பெருந்தானம் - கல்தான். அதற்கடுத்து மண்ணும் மரக்கிளைகளும் அவனுக்கு உதவியிருக்கும்.
தா என்றதும் இயற்கை தந்தது தா- (இ)ன் - அம் = தானம். கல்லே கருவி. அவன் பேசியது தமிழ். இன்றைத் தமிழ் அன்று. அந்தக் கற்காலத் தமிழ். அப்போது அதற்குத் தமிழென்ற பெயர் ஒருவேளை ஏற்பட்டிருந்திருக்காது.
கல்லில் இருந்தே அவனுடைய கருவிகள் அமைந்தன.
அப்போது சொல் திரிந்தது. எப்படி? கல் என்பதிலிருந்து கரு என்று திரிந்தது. கல்லும் கருத்ததாகவே இருந்தது. கல்> கரு> கருவி!
இந்தத் திரிபு --- கண் காணாத, மனம் மட்டும் கற்பனை செய்யக்கூடிய திரிபு, கருவி என்ற சொல்லைத் தந்த திரிபு, கல் > கரு என்று திரிந்ததைவிட அருமையான வேறு திரிபு, எங்காவது கிட்டுமோ நமக்கு?
அவன் செய்த வேலைகளுக்கெல்லாம் கல்லே பெருந்தானம், > பெருதானம் > பிரதானம் ஆனது. இதில் எமக்கொன்றும் வியப்பில்லை.
கல் "கரு"வாகி, பின்னர் கார் ஆகியது. ஏனென்றால் அவன் கரிய நிறப் பாறைகளைக் கண்டதனால். கார் என்பதற்குக் கருப்பு என்ற பொருளை அந்த கற்பாறைகளே அவனுக்குச் சொல்லிக் கொடுத்தன.
அவன் தின்றது சுட்ட இறைச்சி. உப்பு இல்லை. விலங்கின் குருதியே அவனுக்கு உப்பையும் தந்து உதவியிருக்கவேண்டும்.
சுட்ட இறைச்சி! சுட்டுக் கரிந்த இறைச்சி! அதை அவன் கரி என்றே உச்சரித்தான். இரண்டு ரகரங்களை இணைத்து ரர (ற) என்று ஓர் எழுத்தை அமைத்தபின், முன்னைய நிலவரம் மாற்றமடையாமல், அதைக் " கறி" என்றே அவன் குறித்தான். கறி என்பதற்குக் குழம்பு என்ற பொருளும், இறைச்சி என்ற பொருளும் இன்னும் உள்ளன. கரிந்தது என்ற பொருளும் தொலைவில் இல்லை.
றகர ரகர வேறுபாடு - பிற்காலத்தது.
இந்தச் சொல், சுட்டுக் கரிந்த இறைச்சியை அவன் உண்ட காலத்திலிருந்து, கரி / கறி என்றே உள்ளது. குழம்பு வைத்துச் சாப்பிடப் பிற்காலத்தில் அவன் கற்றுக்கொண்டான். அவன் மொழியில் அவன் வரலாறு இன்னும் உள்ளது.
அவன் பசியடங்க, அந்த கரிந்த இறைச்சி முதலியவையே காரணம். கரு> கார்> காரணம். கருப்பினை அணவி நின்றது காரணம். இன்றைக்கு ஏன் என்பதற்கு வந்து உதவுவது காரணம். அடிப்படைப் பொருள் கல்லும் கருவும் காரும் ஆவன. ( ஓடும் கார் என்னும் வண்டியைக் குறிக்கவில்லை).
The writer is a vegetarian. The purpose is to explain the term kaRi and kari or curry.
அறிக மகிழ்க.
மெய்ப்பு பின்.
குறிப்புகள்
சில எழுத்துப் பிறழ்வுகள் இருக்கலாம்.
கண்டுபிடிக்க இயலவில்லை. பின்னர் நோக்குவோம்.
நீங்கள் கண்டுபிடித்தால் பின்னூட்டம் செய்து உதவுங்கள்.
வெறுமனே என்பது வெறுமான என்று மாறியிருந்தது. இது இப்போது
திருத்தம் பெற்றுள்ளது. 1218 15122021
தொலைபேசி மென்பொருள்முலம் திருத்தமுடியவில்லை. இது
ஒரு புதுமென்பொருள் மேலேற்றியதன் காரணமாய் இருக்கலாம்.
